Παρασκευή 19 Ιουλίου 2013

Σε έναν ιδανικό κόσμο



      Η βαλίτσα άνοιξε το στόμα της και χασμουρήθηκε. Πόσος καιρός πέρασε που ήταν κοιμισμένη, στην αποθήκη, και ανάσαινε την σκόνη; Από πέρυσι το καλοκαίρι, βέβαια. Α, τι ωραία που είχε περάσει πέρυσι το καλοκαίρι! Και ας είχε στριμωχτεί μέσα στην μπαγκαζιέρα του αεροπλάνου, και ας την είχαν πονέσει οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι της από το τράνταγμα στα λιθόστρωτα...
     Καλά θα περνούσε και φέτος. Προηγουμένως, όμως, θα έπρεπε να εφοδιαστεί με τα απαραίτητα. Έκλεισε τα μάτια της και συγκεντρώθηκε. Ύστερα, τα ανοιγόκλεισε βιαστικά δυο φορές, και άνοιξε διάπλατα το στόμα της. Και τότε, όλα ζωντάνεψαν!
     Ένα-ένα ή δυο-δυο, τα πράγματα άρχισαν να πετάνε στον αέρα, να μετεωρίζονται πάνω από τη βαλίτσα, και σιγά-σιγά να παίρνουν θέση μέσα της. Να και τα εσώρουχα, και οι κάλτσες, και τα μπλουζάκια τα μακό, διπλωμένα με τάξη, να και το μαγιό, και η μεγάλη πετσέτα θαλάσσης από αιγυπτιακό βαμβάκι, που έφτασε καμαρωτή-καμαρωτή, σαν να επρόκειτο για την ίδια την Κλεοπάτρα! Ύστερα ήρθαν τα καλλυντικά, τα αντηλιακά, το σαμπουάν, το αφρόλουτρο, η οδοντόβουρτσα μαζί με την οδοντόκρεμα, πολύ καλές φίλες οι δυο τους, ήρθαν και τα τσόκαρα, μόνο πως αυτά τσακώθηκαν λίγο στη διαδρομή... Τελευταίος και καταϊδρωμένος έφτασε ο φορτιστής του κινητού, και στριμώχτηκε σε μια άκρη, καθώς όλη η βαλίτσα είχε γεμίσει ασφυκτικά.
     - Ησυχία! φώναξε η βαλίτσα. Θα κλείσω τώρα, και δε θέλω φασαρίες. Όταν ανακατώνομαι νιώθω χάλια. Συνεννοηθήκαμε;
     Κανένας ήχος δεν ακούστηκε. Η βαλίτσα θεώρησε ότι αυτό ήταν ένα είδος σιωπηλής συμφωνίας και πολύ χάρηκε. Ύστερα, αργά και προσεκτικά, έκλεισε το στόμα της και το κλείδωσε κιόλας.
     - Έτοιμη, σκέφτηκε, καθώς με κλειστό το στόμα δεν μπορούσε να μιλήσει.
     Τα ντουλάπια και τα συρτάρια από τα οποία είχαν βγει τα πράγματα έκλεισαν. Το φως έσβησε. Ησυχία.
     Και τότε άνοιξε η πόρτα. Μία νέα κοπέλα μπήκε στο δωμάτιο, έπιασε τη βαλίτσα από το χερούλι, τη σήκωσε όρθια και άρχισε να τη σέρνει έξω από το δωμάτιο. Είχε έρθει η ώρα να φύγει.
     - Γεια σου, βαλίτσα, καλές διακοπές, φώναξε το φωτιστικό που ήταν επάνω στο κομοδίνο.
     Αλλά η βαλίτσα δεν απάντησε. Είπαμε, είχε το στόμα της κλειστό.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

To comment or not to comment? That is the question