Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2016

Ο επίμονος κηπουρός


     Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα μικρό σπιτάκι, ζούσε ένα νεαρό αγόρι. Το αγόρι ήταν ορφανό από γονείς και ζούσε μόνο του. Η μόνη τέχνη που ήξερε ήταν η κηπουρική, που την είχε μάθει από τον πατέρα του, που ήταν κηπουρός. Επιπλέον, είχε και ταλέντο και τα φυτά που φρόντιζε θέριευαν ακόμα και στα πιο άγονα εδάφη.
     Ασκώντας την κηπουρική, λοιπόν, το νεαρό αγόρι κατάφερνε να συντηρείται με αξιοπρέπεια, και να συντηρεί και το σπίτι του, το οποίο, επειδή ήταν παλιό, κληρονομιά από τον παππού του τον κηπουρό, ήθελε συνέχεια επισκευές.
     Το νεαρό αγόρι μεγάλωσε και έγινε ένας νέος άντρας, έφτασε σε ηλικία γάμου, που λένε, οπότε και αποφάσισε να βρει μια καλή κοπέλα να πατρευτεί. Πράγματι, στα καθημερινά του πηγαινέλα είχε δει πολλές κοπέλες, όμορφες και από καλές οικογένειες.
     Διάλεξε, λοιπόν, μία όμορφη κοπέλα, που την έβλεπε τακτικά στο πάρκο να διαβάζει και του είχε κάνει καλή εντύπωση. Την πλησίασε κρατώντας ένα όμορφο μπουκέτο λουλούδια, που είχε φτιάξει ειδικά για εκείνη, και της εξήγησε το λόγο που την είχε πλησιάσει.
     - Τι δουλειά κάνεις; τον ρώτησε.
     - Κηπουρός.
     - Κηπουρόοοοος;
     - Ναι.
     - Και αν σε παντρευτώ, δηλαδή, θα είμαι μια γυναίκα κηπουρού;
     - Ε, ναι.
     - Α, δεν μπορώ, απάντησε. Εγώ θα παντρευτώ ένα βασιλόπουλο. Όλα τα βιβλία το λένε ότι οι κοπέλες παντρεύονται  βασιλόπουλα. Θα έρθει επάνω σε ένα άσπρο άλογο και θα με πάρει. Και θα με κάνει βασίλισσα. Εσύ, άλογο έχεις;
     - Όχι, είπε ο νεαρός κηπουρός.
     - Ε, τότε, λυπάμαι, αλλά θα πρέπει να βρεις άλλη να σε παντρευτεί. Αλλά πολύ φοβάμαι ότι δεν θα βρεις καμία διαθέσιμη.
     Και η κοπέλα γύρισε στο διάβασμά της, που το είχε αφήσει σε κρίσιμο σημείο.
     Ο κηπουρός έμεινε με τα λουλούδια στο χέρι, αλλά δεν του έκανε καρδιά να τα πετάξει, έτσι γύρισε στο σπίτι του και τα φύτεψε στον κήπο του.
     - Ήταν πρώτη φορά και δεν ήξερα, σκέφτηκε. Την επόμενη φορά θα είμαι πιο προσεκτικός και θα διαλέξω καλύτερα.
     Η επόμενη κοπέλα που πλησίασε ήταν από πολύ καλή οικογένεια, και την είχε ακούσει πολλές φορές να παίζει πιάνο και να τραγουδάει, καθώς περνούσε έξω από το ανοιχτό της παράθυρο. Είχε πολύ όμορφη φωνή και ο κηπουρός φαντάστηκε πόσο ωραία θα ήταν η ζωή του, όταν θα γύριζε κουρασμένος στο σπίτι του και θα άκουγε αυτήν τη θεσπέσια φωνή.
     Έφτιαξε ένα όμορφο μπουκέτο λουλούδια και την πλησίασε. Εκείνη, αντί να κοιτάξει τα λουλούδια, κοίταξε τα χέρια του.
     - Τα νύχια σου είναι λερωμένα, του είπε.
     - Λερώθηκαν την ώρα που έφτιαχνα το μπουκέτο, της απάντησε.
     - Ναι, δε λέω, ωραίο είναι το μπουκέτο, αλλά... καλέ τι χοντρά δάχτυλα είναι αυτά που έχεις!
     - Δεν το είχα προσέξει ποτέ...
     - Και πώς θα παίζεις μουσική με αυτά τα δάχτυλα;
     - Μα, δεν παίζω μουσική...
     - Δεν παίζεις μουσικήηηηηη; Πώς είναι αυτό δυνατόν;
     - Ε, να, δεν έμαθα ποτέ.
     - Ποτέ; Α, εγώ χωρίς μουσική θα πέθαινα. Και, δηλαδή, άμα παντρευτούμε, δε θα μου παίζεις πιάνο να διασκεδάζω;
     - Αρκεί που θα παίζεις εσύ.
     - Α, όχι, δε μου αρέσει, ο άντρας που θα πάρω εγώ θα είναι οπωσδήποτε μουσικός! Και τα νύχια του θα είναι πάντα καθαρά και λιμαρισμένα!
     Όπως καταλάβατε, και αυτή η απόπειρα του κηπουρού να βρει νύφη απέτυχε, και ο δόλιος βρέθηκε πάλι με την ανθοδέσμη στο χέρι. Και επειδή λυπόταν να τα πετάξει τα λουλούδια, τα φύτεψε στον κήπο του, δίπλα στα προηγούμενα.
     Η τρίτη νύφη που διάλεξε ο κηπουρός ήταν κόρη ενός πλούσιου εμπόρου.
     - Ελπίζω να βγάζεις αρκετά λεφτά, του είπε. Χωρίς λεφτά δεν μπορείς να κάνεις τίποτα στη ζωή.
     - Βγάζω όσα μου χρειάζονται για να ζω.
     - Και τι σημαίνει αυτό;
     - Ότι δεν χρειάζομαι παραπάνω.
     - Μη λες βλακείες, όλοι χρειάζονται παραπάνω λεφτά. Αλλά, ας υποθέσουμε ότι φτάνουν για εσένα. Για εμένα, φτάνουν; Βγάζεις αρκετά για να μου αγοράζεις φουστάνια και κορδέλες, και παπούτσια;
     - Χρειάζεσαι πολλά φουστάνια και κορδέλες και παπούτσια;
     - Αρκετά. Δεν μπορώ να πηγαίνω στην αγορά φορώντας κουρέλια...
     - Θα δουλέψω παραπάνω και θα βγάλω όσα χρειάζεται.
     - Ούτε στην εκκλησία μπορώ να πηγαίνω με τα καθημερινά μου ρούχα.
     - Θα σου πάρω και ρούχα για την εκκλησία.
     - Και έπιπλα θα πρέπει να μου πάρεις. Πώς θα δέχομαι επισκέψεις;
     Ο κηπουρός άρχισε να σκέφτεται μήπως δεν κατάφερνε να βγάλει όσα χρήματα χρειαζόταν.
     - Και, βέβαια, θα χρειαστούμε και ένα αμάξι, έστω με ένα άλογο. Δεν μπορώ εγώ, κόρη μεγαλεμπόρου, να μετακινούμαι με τα πόδια, και να πατάω με τα καλά μου τα παπούτσια στις λάσπες και στα νερά του δρόμου...
     Και έτσι ναυάγησε και η τρίτη προσπάθεια του κηπουρού να βρει νύφη. Και άλλη μία ανθοδέσμη κατέληξε στον κήπο του, δίπλα στις δύο προηγούμενες.
     Αλλά ο κηπουρός δεν το έβαλε καθόλου κάτω, και συνέχισε να αναζητά την κοπέλα που θα τον παντρευόταν. Και πότε προσέγγιζε την ίδια την κοπέλα, πότε προσέγγιζε την οικογένειά της, αλλά η απάντηση ήταν πάντα αρνητική. Και σιγά-σιγά, ο κήπος του γέμισε φυτεμένες ανθοδέσμες, οι οποίες όμως έβγαζαν ρίζες μέσα στον κήπο, και μεγάλωναν και θέριευαν.
     Μια μέρα περνούσε από εκεί μία πριγκήπισσα με τη συνοδεία της. Η πριγκήπισσα ήταν πολύ όμορφη και πολύ μελαγχολική, μόλις όμως είδε τον πανέμορφο κήπο του κηπουρού, το πρόσωπό της φωτίστηκε.
     - Ποιος έχει φτιάξει αυτόν τον τόσο όμορφο κήπο; ρώτησε.
     - Εγώ, πριγκήπισσά μου, απάντησε ο κηπουρός, που είχε ακούσει την άμαξα και είχε βγει να δει ποιος είναι.
     - Αν μου δώσεις το πιο όμορφο λουλούδι του κήπου σου, θα σε γεμίσω χρυσάφι, είπε η πριγκήπισσα.
     - Τι να το κάνω το χρυσάφι, απάντησε ο κηπουρός, αφού θα μου έχεις πάρει το ομορφότερο λουλούδι του κήπου μου;
     - Δηλαδή, δε θέλεις να μου το δώσεις;
     - Άμα θέλεις, να σου το χαρίσω.
     - Δεν καταλαβαίνω, είπε η πριγκήπισσα, μου το χαρίζεις και δε θέλεις αντάλλαγμα;
     - Τα όμορφα πράγματα ανταλλάσσονται με όμορφα πράγματα, απάντησε ο κηπουρός, και το χρυσάφι που μου δίνεις για αντάλλαγμα, για εμένα δεν έχει την παραμικρή ομορφιά.
     - Και τι άλλο θα μπορούσα να σου δώσω, για να μη ζημιωθείς;
     - Αν θέλεις να μου δώσεις αντάλλαγμα για το πιο όμορφο λουλούδι του κήπου μου, τότε να μου δώσεις το χέρι σου και να παντρευτούμε, επειδή δεν βλέπω κάτι άλλο πιο όμορφο από εσένα, πριγκήπισσά μου.
     Και η πριγκήπισσα κολακεύτηκε πολύ από τα λόγια του κηπουρού, και καθώς είχε βαρεθεί τις προτάσεις γάμου από βασιλόπουλα με άμαξες και άσπρα άλογα, που μιλούσαν μόνο για δράκους και σπαθιά και μάχες, δέχτηκε την πρόταση γάμου του κηπουρού. Και όχι μόνο αυτό, αλλά άφησε το παλάτι και έμεινε μαζί του, στο μικρό σπιτάκι. Και ο κηπουρός τής έμαθε πώς να περιποιείται τον κήπο, και κάθε πρωί η πριγκήπισσα ξυπνούσε νωρίς για να ποτίσει, και περνούσε το μεγαλύτερο μέρος της μέρας της εκεί, ανάμεσα στις φυτεμένες ανθοδέσμες. 
     Και από όποια πλευρά κι αν κοιτούσες τον κήπο, το ομορφότερο λουλούδι ήταν εκείνη.

23 σχόλια:

  1. Αχ τι ωραία! Τέλος καλό, όλα καλά για τον κηπουρό και την πριγκίπισσα!
    Οι άλλες δεν τον ήθελαν. Αυτές χάσανε. Ειδικά εάν ο κηπουρός της ιστορίας σου έμοιαζε με τον Φάινς! Ας πρόσεχαν! Τώρα, εκτός από τα όμορφα λουλούδια στον κήπο, θα είχαν στη βιβλιοθήκη του σπιτιού και το Όσκαρ Β' γυναικείου ρόλου που πήρε η ταινία του Μεϊρέλες, η οποία, αν δεν απατώμαι, ήταν και υποψήφια για το καλύτερο μοντάζ, αλλά δεν θυμάμαι αν το πήρε!

    Μα τι σου γράφω και δεν με μαζεύουνε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να γράφεις ό,τι θέλεις, γι'αυτό έχω τα σχόλια ανοιχτά.
      Εξάλλου, αν σε μαζέψουν, πώς θα γράφεις αυτά τα ωραία που διαβάζουμε;

      Διαγραφή
    2. Μιλ μεγσί Πίππι! Είστε πολύ ευγενική!

      Διαγραφή
  2. έχει πολλά διδάγματα η ιστορία και μηνύματα που η κυρία του βωβού βαρεθηκε να αναλυσει και άρχισε τα ακατανόητα γιατι σου λέει ''εγω ειμαι του βωβού ,ας έρθει καμια λαλιστατη να τα πει''!
    Η πριγκηπέσσα το έπιασε το νόημα της ζωής ,που είναι η απλότητα ,η χαρά της εργασίας ,η αγάπη ...
    τα υπόλοιπα θα τα αφησω για τις επόμενες λαλιστατες ,γιατι ειναι και βραδυ και έχουμε ''δουλειές''!
    Η ιστορια πολύ ωραία πάντως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι όπως τα λες, αγαπητή μου... Τι να τους κάνει τους πρίγκηπες του συρμού, όταν έχει τον εναλλακτικό, που πιάνουν τα χέρια του;
      Φιλάκια πολλά

      Διαγραφή
    2. @Νάσια
      Αααααααααααααχ Νάσια, δεν φταίω εγώ! Ο τρόπος λειτουργίας του μυαλού μου φταίει! Είδα, που λες, τον τίτλο της ιστορίας και θυμήθηκα την ταινία "Ο επίμονος κηπουρός", σε σκηνοθεσία Φερνάντο Μεϊρέλες και πρωταγωνιστές τον Φάινς και την Βάις και δια τούτο άρχισα τα ακατανόητα!
      Τώρα θα μου πεις ότι το σενάριο της ταινίας και η ιστορία της Πίππι απέχουν παρασάγγας, αλλά οι σκέψεις μου, έτσι κι αλλιώς είναι αλλοπρόσαλλες!
      Άβυσσος το μυαλό της Αρτίστας!

      Διαγραφή
  3. Η πριγκίπισσα airis ζήλεψε την πριγκίπισσα του επίμονου κηπουρού σου Πίπη μου!
    Μωρ το νόημα το έχουμε πιάσει ( κυρ Νάσια) επίμονο κηπουρό δεν βλέπουμε να τριγυρνά γύρω μας!
    αχαχα!
    Πέρα από την πλάκα Πίπη μου διδακτικότατο το παραμύθι σου για αυτό το παίρνω μαζί μου με συνοπτικές διαδικασίες για το σπίτι μου!
    Ξέρεις εσύ!
    Φιλιά :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι επίμονοι κηπουροί υπάρχουν στις ταινίες, βρε!
      Μη ζηλεύεις, εσύ θα βρεις τον καλύτερο!
      Φιλάκια

      Διαγραφή
    2. λίγο μαμούχαλος μου φαινεται ο πριγκηπας ως προς την επιμονη του ,πριγκίπισσα airis . Στα κοριτσια ειναι το νόημα!

      Διαγραφή
    3. Η Αριστέα μας είναι ρομαντική ψυχή, γι'αυτό ψάχνει για επίμονους κηπουρούς. Εσύ που είσαι πιο δυναμική ξέρεις ποιος έχει τη δύναμη!

      Διαγραφή
  4. Εγω ειδα παραμυθι και ετρεξα χωρίς να περασω απο την πριγκίπισα...Αιρις παντως ο κηπουρός και την καλυτερη βρήκε και τον ομορφότερο κηπο εκανε... ηθικον διδαγμα.. στα απλα κρυβεται η ευτυχία..κορίτσιααααα.. φιλακιαααααα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ο επίμονος κηπουρός κέρδισε τελικά μια πριγκίπισσα και η πριγκίπισσα κέρδισε τον πιο όμορφο κήπο και τον κηπουρό!
    Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!
    Οι άλλες έχασαν θα έλεγα, μα...ελπίζω να την αγάπησε την πριγκίπισσα ο κηπουρός περισσότερο από τα λουλούδια του κι εκείνη να μην άφησε τζάμπα το παλάτι, γιατί συμβαίνουν κι αυτά, και τότε κανείς δε ζει καλά..χαχα!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φαντάζομαι θα την αγάπησε. Ήταν ευαίσθητο παιδί, αφού μέχρι και τα μπουκέτα τα λυπόταν και δεν τα πετούσε.
      Φιλάκια

      Διαγραφή
  6. Ax, τί όμορφοοοοο!
    Αφού κι εγώ που δεν "παραμυθιάζομαι", εδώ με ..."έψησες"!!!
    ;-)
    Μου βγάζε κάτι από τα κλασσικά παραμύθια! Που έχουν μια γλύκα, μια τρυφερότητα, μια νοσταλγία! Μπράβο, βρε κορίτσι!
    Να είσαι καλά πάντα!
    ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ! Καλό βραδάκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελπίζω να μη σε παράψησα!
      Τώρα που το λες, έχει κάτι κλασσικό. Εδώ που τα λέμε, και εμένα δε με λες και τέρας πρωτοπορίας...
      Φιλάκια πολλά

      Διαγραφή
  7. Στ΄αλήθεια ένα πάρα πολύ όμορφο παραμύθι.
    Ένα παραμύθι που έχει να πει πολλά.
    Νάσαι πάντα καλά καλή μου φίλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε, αγαπητέ μου Dennis! Καιρός ήταν να δούμε και μια αντρική άποψη, είχαμε καταντήσει Παρθεναγωγείο.
      Πολλά χαιρετίσματα

      Διαγραφή
  8. Το άξιζε αυτό στο τέλος ο κηπουρος Pippi.
    Οι άλλες έχασαν.
    Τη σημερον ημέρα που δεν υπάρχουν και τόσοι άνδρες αληθινοι, θα σκυλομετανιωσουν οι ξυνες ψηλομυτες.
    Φαντάζομαι, τι μαμουχαλοι θα πολιορκούσαν την πριγκίπισσα!
    Φιλακια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εμ, βέβαια, τόσες ανθοδέσμες φύτεψε!
      Όσο για τους πρίγκηπες, τι νομίζεις θα ήταν; Κακομαθημένα πλουσιόπαιδα, σπουδαγμένα στα εξωτερικά, που θα έκαναν επίδειξη διατυμπανίζοντας τα κατορθώματά τους, που σιγά μην ήταν κι όλα αληθινά!
      Πώς να μην τους βαρεθεί η καημένη η πριγκήπισσα και να μην πέσει στη μελαγχολία, και στη συνέχεια στον κηπουρό;
      Και στο σπιτάκι μετακόμισε για την ευκολία της, ξέρεις τι κόπο χρειάζεται να συγυρίζεις ένα ολόκληρο παλάτι;
      Πολλά φιλάκια και σε εσένα.

      Διαγραφή
  9. Όμορφο παραμύθι με την αληθινή σημασία της απλότητας των πραγμάτων! Να έχεις ένα λουλουδένιο ΣαββατοΚύριακο φίλη μου!
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε, Κατερίνα! Κι αν το δικό μου Σαββατοκύριακο είναι λουλουδένιο, εύχομαι το δικό σου να είναι παραμυθένιο!
      Και ύστερα να το περιγράψεις για το δρώμενο της Αριστέας!
      Φιλάκια

      Διαγραφή

To comment or not to comment? That is the question