Πέμπτη 26 Μαΐου 2016

Τρία χρόνια και τρεις μέρες






      Βαθιά μέσα στη ζούγκλα της Λατινικής Αμερικής, σε ένα μέρος που παραμένει κρυφό, πνιγμένο στην πυκνή βλάστηση, όπου το μόνο που ακούγεται είναι οι φωνές των πουλιών, υπάρχουν τα ερείπια μίας αρχαίας ινδιάνικης πόλης. Το όνομά της έχει πια σβηστεί από τα χείλη των ανθρώπων, γι'αυτό και δε θα πούμε πώς ονομάζεται. Ας πούμε μόνο πως οι άνθρωποι που την έχτισαν ήταν άνθρωποι γεμάτοι σοφία.
     Οι άνθρωποι εκείνοι μιλούσαν με τη φύση και διάβαζαν τον ουρανό σαν ανοιχτό βιβλίο. Βιβλία όμως δεν είχαν για να γράψουν τις δικές τους ιστορίες. Μόνο πηλό και πέτρες και σφυριά και τσεκούρια. Μη νομίζετε, όμως, ότι οι ιστορίες τους δεν ειπώθηκαν επειδή δεν είχαν χαρτί και μολύβι. Οι ιστορίες τους γράφτηκαν στον πηλό και στην πέτρα.
     Και ήταν πολλές οι ιστορίες τους. Και μία από αυτές έλεγε ότι όταν ερχόταν το πλήρωμα του χρόνου, ένας άνθρωπος, που θα καθόταν μπροστά σε μία φωτεινή πλάκα, θα έφτιαχνε ένα αστέρι στο σύμπαν. Και πως εκείνο το αστέρι θα υπήρχε και δεν θα υπήρχε, αλλά και ότι θα γέμιζε με ιστορίες. Και ότι το αστέρι θα ήταν μόνο του στην αρχή, σιγά-σιγά όμως θα τραβούσε κοντά του και άλλα αστέρια. Και ότι το αστέρι εκείνο θα είχε όνομα, και ότι το όνομά του θα ήταν μεγάλο. Και ότι θα ζούσε αρκετά χρόνια και ότι κάθε έναν χρόνο και μία μέρα θα γέμιζε με μία ιστορία.
     Πριν από τρία χρόνια και τρεις μέρες, λοιπόν, ένα βαρετό απόγευμα, ένας άνθρωπος κάθησε μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή, και έφτιαξε αυτό το ιστολόγιο. Και από εκείνη την στιγμή, το σύμπαν άλλαξε (κι αν νομίζετε ότι υπερβάλλω, να διευκρινίσω ότι αναφέρομαι στο σύμπαν αυτού του ανθρώπου).
     Κανείς, ούτε ίσως οι σοφοί ινδιάνοι, δεν θα περίμενε τη μακροημέρευσή του, κι όμως το ιστολόγιο έφτασε αισίως τα τρία χρόνια και τις τρεις μέρες! Παρ'όλο, δε, που ξεκίνησε μόνο κι έρημο,  σιγά-σιγά γέμισε ιστορίες και φίλους, ακριβώς όπως το είχαν προβλέψει οι σοφοί ινδιάνοι. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι μόλις έναν χρόνο και μια μέρα πριν, οι εγγεγραμμένοι φίλοι ήταν 15, ενώ τώρα είναι ήδη 44! Είναι σίγουρο ότι χωρίς αυτούς τους φίλους, εγγεγραμμένους και μη, αυτό το μπλογκ θα ήταν αρκετά διαφορετικό.
     Οι ιστορίες δεν φυτρώνουν ακριβώς στα δέντρα και δεν βγαίνουν πάντα εύκολα, όμως είναι πάντα εκεί και κρύβονται στα πιο απίθανα σημεία. Και η Πίπη, που "γεννήθηκε" σχεδόν ένα χρόνο μετά τη γέννηση του μπλογκ, έγινε σύντομα η ηρωίδα πολλών από εκείνες τις ιστορίες και έκανε κανονική κατάληψη στο χώρο, παίζοντας και το ρόλο της παραμυθούς αρκετές φορές. Της συμβαίνουν διάφορα της Πίπης, είναι αλήθεια. Αυτά δεν τα πρόβλεψαν οι σοφοί ινδιάνοι αλλά και δεν χρειαζόταν να τα προβλέψουν, αφού σε όλους συμβαίνουν διάφορα.
     Κάποιες ιστορίες είναι πιο κεφάτες, κάποιες περισσότερο λυπημένες, αλλά γενικά η τάση του μπλογκ είναι χιουμοριστική. Της Πίπης, έτσι κι αλλιώς, δεν της αρέσουν πολύ τα σοβαρά, προτιμάει να διασκεδάζει και ακόμα και όταν την παθαίνει, πάλι γελάει. Επιπλέον, και αυτό να μείνει μεταξύ μας, έχει υπογράψει συμβόλαιο αποκλειστικής συνεργασίας με αυτό το μπλογκ, και ένας από τους όρους της συνεργασίας ήταν να αποφεύγονται οι ιστορίες που της θυμίζουν καθαρισμένο κρεμμύδι, που της φέρνουν δάκρυα δηλαδή. Πάντως, για να εξηγούμαστε, μέχρι στιγμής δεν έχουν εκδηλωθεί παράπονα, ούτε από τη μία, ούτε από την άλλη πλευρά.
     Είναι περίεργο συναίσθημα ένα μπλογκ να εισβάλλει στη ζωή σου και να διεκδικεί μέρος του χρόνου σου. Αλλά είναι σίγουρο ότι δε μετάνιωσα τη δημιουργία της Οξείας Γλωσσοπάθειας. Και όσο κι αν συχνά σκέφτομαι ότι το όνομα αυτό ίσως να μην είναι και το καλύτερο που θα μπορούσα να έχω βρει, χαίρομαι που μέσω αυτής γνώρισα έναν κόσμο που αγνοούσα.
     Και τώρα, εκπληρώνοντας για μια ακόμα φορά την προφητεία των σοφών ινδιάνων, θα κλείσω αυτήν την ανάρτηση με την υπόσχεση, σε έναν χρόνο και μία μέρα από σήμερα να ξαναβρεθούμε εδώ για να ξαναγιορτάσουμε. Αμήν!

15 σχόλια:

  1. Πριν τρία χρόνια λοιπόν κάθισες μπροστά στην φωτεινή πλάκα του υπολογιστή σου και έφτιαξες τούτο το αστέρι. Δεν ξέρω αν οι σοφοί Ινδιάνοι σου είπαν ότι μου αρέσει η γραφή σου και χαίρομαι να διαβάζω τα κείμενά σου, αν στο είπαν είναι αλήθεια.
    Καλή συνέχεια!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν μου το είπαν οι Ινδιάνοι, αλλά το προτιμώ που μου το είπες εσύ. Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου, Ελένη!
      Φιλάκια πολλά και εορταστικά

      Διαγραφή
  2. η πιο ωραία ηλικία είναι των 3 χρονων! Έχει διαμορφωθεί σχεδόν ο χαρακτήρας του μπλογκ και μακάρι να παραμείνει ως έχει!
    Του χρόνου ελπίζω να φάμε και κανένα γλυκάκι ,σοκολατένιο πάντα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, και εγώ πιστεύω ότι ο χαρακτήρας του μπλογκ έχει διαμορφωθεί.
      Όσο για το σοκολατένιο γλυκάκι, τι να πω; Χαίρομαι αφάνταστα που και εσύ είσαι οπαδός της σοκολάτας!
      Εννοείται, λοιπόν, ότι αν δεν είναι σοκολατένιο το γλυκό δε λέει, αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα: είμαι πολύ καλύτερη στο να τρώω από το να φτιάχνω!
      Πολλά φιλάκια και υπόσχομαι του χρόνου, προτού σου τα στείλω, τουλάχιστον να έχω φάει σοκολάτα

      Διαγραφή
  3. Τόσο καιρό έχεις το ιστολόγιο;;; Κάλλιο αργά παρά ποτέ, σε βρήκα! Και χαίρομαι πολύ! Φςςς, φυσάω κι εγώ τα κεράκια για να ευχηθώ να είναι πάντα καλοτάξιδο!
    Γιορτινά φιλιά αφήνω, Pippi μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές, Γούμαν! Και εγώ χαίρομαι που αλληλοβρεθήκαμε. Και, εντάξει, δε με βρήκες και τόσο αργά... Εδώ μερικοί άνθρωποι δεν βρίσκουν ποτέ ούτε τον εαυτό τους, όχι εσύ που με ανακάλυψες προτού κλείσω τα τρία χρόνια (και τις τρεις μέρες)!
      Πολλά φιλάκια

      Διαγραφή
  4. Ήλθα κι εγώ με τη σειρά μου, δύο ημέρες μετά τα τρία χρόνια και τις τρεις ημέρες της γενέσεως τούτου του ιστολογίου, για να ευχηθώ να σου ζήσει και να το χαίρεσαι και να το δεις όπως επιθυμείς και να το χαιρόμαστε κι εμείς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ για τις ευχές, Αρτίστα μου, κυρίως που μου τις έστειλες δύο μέρες μετά τα τρία χρόνια και τις τρεις μέρες (μου αρέσει που εντάσσεσαι αμέσως σε κάθε είδους τυπικό, είσαι ένας καλλιτεχνικός χαμαιλέοντας)!
      Πολλά φιλάκια

      Διαγραφή
    2. Τρεις μέρες μετά τα τρία χρόνια και τις τρεις μέρες εγώ, κάνω καλύτερο φενγκ σούι? χαχα!

      Διαγραφή
  5. Πάλι αργοπορημένη ήρθα σε γενέθλια!!
    Θα έχω στο νου μου -λέμε τώρα, γιατί διάτρητος είναι αυτός κι όλα του φεύγουν- την προφητεία των σοφών ινδιάνων για να έρθω εγκαίρως στα επόμενα!!
    Και του χρόνου με υγεία και πολλή σοκολάτα να γιορτάσουμε!
    Να το χαίρεσαι το μπλογκ και να το χαιρόμαστε κι εμείς.
    Ήρθε η ώρα να αποκαλύψω κι ένα μεγάλο μου μυστικό...είμαι φαν της Πίπης!!
    Φιλιά πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το φενγκ σούι σου είναι εξαιρετικό! Σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές και μην προβληματίζεσαι ιδιαίτερα, η Πίπη δεν παρεξηγεί τους ξεχασιάρηδες. Και, φυσικά, χαίρεται πολύ που είσαι φαν.
      Να έχεις μια πολύ όμορφη εβδομάδα

      Διαγραφή
  6. Καλό μήνα Pippi!! Εύχομαι να είμαστε καλά και του χρόνου πάλι εδώ (και να χω κάνει επίσκεψη στην ώρα μου, χαχα)!! Ακόμη μια φορά, ακόμα και για τον εορτασμό μια όμορφη ιστορία..μα πόσο εφευρετική πια!! Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλό μήνα και σε εσένα, Evonita! Σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές, όσο για την εφευρετικότητα, τι να πω; Οι Ινδιάνοι φταίνε!
      Φιλάκια

      Διαγραφή
  7. Υποθέτω πως ποτέ δεν είναι πολύ αργά για ευχές! (ή πολύ νωρίς...).
    Πολύχρονο το blog και εσύ, να ζήσετε να σας χαιρόμαστε. Και εις ανώτερα...
    Πραγματικά η δημιουργία ενός blog δημιουργεί ένα καινούριο σύμπαν. Χαίρομαι που βρισκόμαστε στον ίδιο γαλαξία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι ευχές είναι πάντοτε καλοδεχούμενες, αγαπητή μου Hermine!
      Σε ευχαριστώ πολύ για την παρουσία σου εδώ.
      Πολλά φιλάκια

      Διαγραφή

To comment or not to comment? That is the question