Τετάρτη 14 Φεβρουαρίου 2018

Τότε ήταν

     Όλοι το ξέρουν: δεν ήταν κακό παιδί ο Φεβρουάριος, μόνο λίγο παραπονιάρης, και ορισμένες φορές, όχι άδικα. Βλέπετε, είχε την ατυχία να είναι στραβά τα δόντια του, και να χρειαστεί να φορέσει σιδεράκια από πολύ μικρός. Και μέχρι να βγάλει τα σιδεράκια και να χαμογελάσει, είχε ήδη πάει στο Λύκειο.
     Αλλά είχε άλλη μία ατυχία ο Φεβρουάριος, και αυτή δε διορθωνόταν με σιδεράκια: το ένα του πόδι ήταν λίγο κοντύτερο από το άλλο, με αποτέλεσμα να κουτσαίνει από γεννησιμιού του. Και αυτό από μόνο του δεν είναι τόσο κακό - εκτός που τον δυσκόλευε λίγο στο περπάτημα -, αλλά πολλές φορές τα άλλα παιδιά τον κορόιδευαν, είτε μιμούμενα το περπάτημά του, είτε φωνάζοντάς τον Κουτσοφλέβαρο.
     Και μη νομίζετε ότι τα αδέρφια του, οι άλλοι μήνες, ήταν πολύ καλύτερα: πολλές φορές, όταν συζητούσαν τι παιχνίδι θα έπαιζαν, επίτηδες διάλεγαν να παίξουν κυνηγητό για να τον τσιγκλίσουν. Και όχι μόνο επέλεγαν να παίξουν κυνηγητό, έβαζαν και τον καημένο το Φεβρουάριο να κυνηγάει. Και εκείνος, είτε αποφάσιζε να παίξει για να μη δείξει ότι τον πείραζε και, φυσικά, έχανε, είτε αποφάσιζε να βάλει το κεφάλι κάτω και να κλειστεί στο δωμάτιό του. Ευτυχώς, δηλαδή, που ο νονός του ανακάλυψε ένα μαγαζί με ορθοπεδικά είδη και του αγόρασε ένα ζευγάρι ορθοπεδικά παπούτσια, ειδικά για το πρόβλημά του, αλλιώς ο Φεβρουάριος ίσως κάποια στιγμή να κλεινόταν οριστικά στο δωμάτιό του. 
     Με τα ορθοπεδικά παπούτσια ο Φεβρουάριος μπόρεσε να περπατήσει χωρίς να κουτσαίνει ιδιαίτερα και η ζωή του άλλαξε προς το καλύτερο. Τα άλλα παιδιά δεν πρόσεχαν πια τόσο το πρόβλημά του και εκείνος σιγά-σιγά έγινε πιο κοινωνικός και μάλιστα άρχισε και μαθήματα κιθάρας, που με τη σειρά τους του έδωσαν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.
     Τα τραύματα της παιδικής ηλικίας, όμως, δεν είναι αστεία. Όσο, λοιπόν, κι αν ξεπέρασε τα παιδικά του τραύματα ο Φεβρουάριος, πάντα είχε μια ευαισθησία παραπάνω, όταν κάποιος αναφερόταν στο πρόσωπό του και, κυρίως, στο κουτσό του πόδι.
     Περνούσε, λοιπόν, τις προάλλες έξω από ένα μαγαζί ο Φεβρουάριος και άκουσε δύο τύπους να μιλάνε.
     - Ήρθε και ο Φεβρουάριος, είπε ο ένας.
     - Ναι, είπε ο άλλος.
     - Καλός φαίνεται, είπε πάλι ο πρώτος.
     - Ναι, δε φαίνεται να έχει κακές προθέσεις.
     - Αν και ποτέ δεν ξέρεις τι επιφυλάσσει ο Κουτσοφλέβαρος, συνέχισε ο πρώτος.
     Στο άκουσμα του προθέματος κουτσο- ο Φεβρουάριος ένιωσε σαν να τον διαπερνούσε ρεύμα.
     - Και εδώ που τα λέμε, συνέχισε ο δεύτερος, τι να περιμένει κανείς από έναν κουτσό;
     Μία φλέβα στο μέτωπο του Φεβρουαρίου άρχισε να φουσκώνει.
     - "Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει...", πρόσθεσε ο δεύτερος.
     Η φλέβα στο μέτωπο του Φεβρουαρίου φούσκωσε κι άλλο.
     - "... μα κι αν τύχει και θυμώσει...", συμπλήρωσε ο πρώτος.
     - Σιγά μη θυμώσει!
     Και τότε ήταν που θύμωσε ο Φεβρουάριος. Και σαν να αχνοφάνηκαν τα δόντια του, τα ισιωμένα από τα σιδεράκια.

6 σχόλια:

  1. Όμορφο, παραστατικό και συνάμα διδακτικό με κάμποσα μηνύματα.
    Την καλησπέρα μου Pippi και καλές συνέχειες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ας όψεται η πτώση της θερμοκρασίας, αγαπητέ μου Γιάννη! Ελπίζω να μην παραθυμώσει ο Φεβρουάριος.
      Καλή συνέχεια και σε εσένα

      Διαγραφή
  2. Α και θύμωσε ο Φλεβάρης και αλίμονό μας!! Υπέροχο παραμύθι. Τι ωραία που ερμήνευσες το κουτσοφλέβαρος και τις παροιμίες!! Φάνηκαν τα δόντια του...υπέροχη μεταφορά
    Να σαικαλά και καλή συνέχεια Pippi

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε, Άννα! Η αλήθεια είναι πως σήμερα μου φάνηκε ότι ηρέμησε λίγο, αλλά όλα αυτά το πρωί. Τώρα πριν από λίγο, μου φάνηκε πως κάποιος τον ξανατσάντισε. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, ίσως να φταίει και ο Αρκάς.
      Φιλάκια

      Διαγραφή
  3. Καλώς σε βρίσκω, Πίππη. Σε έβλεπα καιρό στα σχόλια του Κούνελου (FB + blog), σε άλλα κοινά μας blogs και, δεν ξέρω, σε συμπάθησα. Κάπως έτσι ακολούθησα τα χνάρια σου και βρέθηκα εδώ, μάρτυρας των παιδικών τραυμάτων του, μεγάλου πια, Φλεβάρη.

    Καλά Κούλουμα - να περάσεις καλά. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς ήρθες, αγαπητή Lysippe! Χαίρομαι που ακολούθησες τα χνάρια μου, ξεκινώντας από τα σχόλιά μου σε διάφορα μπλογκ, και που κατέληξες στο μικρό μου διαδικτυακό πλανήτη! Έχω διαβάσει κι εγώ σχόλιά σου και σε αξιολόγησα αναλόγως, να ξέρεις...
      Καλά Κούλουμα και σε εσένα και εύχομαι να περάσεις καλά σε αυτόν εδώ το χώρο (και όχι μόνο)

      Διαγραφή

To comment or not to comment? That is the question