Τετάρτη 1 Απριλίου 2015

Γιορτή για λίγους


    
      Ο Πινόκιο έκανε έναν τελευταίο έλεγχο: όλα εντάξει. Το σπίτι έλαμπε από καθαριότητα - ας είναι καλά η φίλη του η Σταχτοπούτα που το είχε κάνει λαμπίκο - , όλα ήταν στη θέση τους, τα βάζα ήταν γεμάτα με όμορφα λουλούδια, οι κουρτίνες φρεσκοπλυμένες, τα τζάμια πεντακάθαρα...      Στην κουζίνα, βαλμένα με τάξη, βρίσκονταν τα φαγητά και τα ποτά: κρασιά από τη κοιλάδα του Λίγηρα, μοναστηριακές μπύρες από τη Γερμανία, χαβιάρι από τη Ρωσία, ελβετικά τυριά με τρύπες, γαλλικά τυριά με μούχλες, αλλαντικά από την Ισπανία, ελιές μεγάλες σαν καρύδια από την Ελλάδα, πίτες με φύλλο σπιτικό... Μια γάστρα έκρυβε ένα ροδοκοκκινισμένο, μοσχομυριστό κατσικάκι, λαχανοντολμάδες κολυμπούσαν σε μια κίτρινη θάλασσα από αυγολέμονο, μέσα σε μια βαθιά πιατέλα, ενώ σε ένα ταψί που βρισκόταν στο φούρνο, ροδοψημένες πατατούλες απολάμβαναν την τροπική θερμοκρασία. Σε μία κατσαρόλα που αναπαυόταν σε ένα μισάνοιχτο μάτι της κουζίνας βρισκόταν ένα κρεμώδες ριζότο, ενώ σε ένα δεύτερο ταψί βρισκόταν ένας εξαιρετικός και καθόλου δεύτερος μουσακάς... 
     Σαλάτες υπήρχαν δύο ειδών, και οι δύο με υλικά από τον λαχανόκηπο του γερο-Τζεπέτο. Και φρούτα υπήρχαν από τον κήπο, με εξαίρεση τα μήλα, που δεν τα αγαπούσε καθόλου η Χιονάτη.
     Και ύστερα ήταν και τα γλυκά: τρεις διαφορετικές τούρτες σοκολάτα, τιραμισού, που άρεσε πολύ στον Πινόκιο, τρουφάκια, καρυδόπιτα, μπακλαβαδάκια... Τι άλλο να ζητήσει κανείς; Ο μπουφές ήταν για όλα τα γούστα. Όλοι οι φίλοι του θα ευχαριστιούνταν και με το παραπάνω.
     Τι άλλο έμενε να κάνει; Α, ναι, να ντυθεί. Έτρεξε βιαστικά να αλλάξει. Έπρεπε να βάλει τα καλά του. Δεν άρμοζε στον οικοδεσπότη να είναι ντυμένος με φόρμα και αθλητικά παπούτσια. Άνοιξε διάπλατα την ντουλάπα του και διάλεξε προσεκτικά τα ρούχα του. Χτένισε και τα μαλλιά του και κοιτάχτηκε στον καθρέφτη. Κούκλος ήταν. Κυριολεκτικά.
     Έβαλε να παίζει μουσική. Επέλεξε ένα σιντί με βιεννέζικα βαλς, για να τιμήσει την Σταχτοπούτα, που τον είχε βοηθήσει τόσο πολύ με το συγύρισμα. Θα χαιρόταν πολύ η Σταχτοπούτα όταν το άκουγε. Και θα χαιρόταν ακόμα περισσότερο, όταν θα της πρότεινε να ανοίξουν μαζί το χορό. Ψοφούσε για χορούς η Σταχτοπούτα. Έτσι είχε γνωρίσει και τον άντρα της, εξάλλου.
     Θυμήθηκε την πλάκα που της είχε κάνει, όταν της είχε πει ότι κατά λάθος είχε σπάσει το γυάλινο γοβάκι της. Η καημένη, το είχε πιστέψει στην αρχή και είχε στενοχωρηθεί. Τι πλάκα που είχε τότε!
     Και την Ωραία Κοιμωμένη θυμήθηκε. Που είχε πάει σιγά-σιγά δίπλα της, την ώρα που κοιμόταν, και την είχε τραντάξει φωνάζοντας "Σεισμός!". Πολύ αστεία ήταν, έτσι που είχε αρχίσει να τρέχει, αλαφιασμένη, πέρα-δώθε με το νυχτικό!
     Η ώρα ήταν έξι. Τι ώρα τους είχε πει; Κατά τις εφτά. Ο Πινόκιο χόρεψε όλα τα βαλς, ένα-ένα. Δεν του άρεσε να κάθεται άπραγος, όσο περίμενε τους φίλους του. Το σιντί τελείωσε και το έβαλε να παίζει από την αρχή.
     - Εφτά η ώρα! έλεγε το μεγάλο ρολόι τοίχου που είχε στο σαλόνι.
     - Εφτά η ώρα, σκέφτηκε και ο Πινόκιο, τώρα θα αρχίσουν να καταφθάνουν ένας-ένας. Να δεις που πρώτος θα ερχόταν ο Κοντορεβυθούλης. Εκείνος ήταν πάντα συνεπής στα ραντεβού του.
     Τι χαζούλης, όμως, που ήταν ο Κοντορεβυθούλης! Και πώς το είχε πιστέψει την άλλη φορά ότι είχε ψηλώσει στ'αλήθεια, όταν ο Πινόκιο του είχε βάλει μπροστά του έναν παραμορφωτικό καθρέφτη!
     Όμως, πού ήταν όλοι;
     Το ρολόι τώρα έδειχνε εφτά και είκοσι. Ήχοι άμαξας ακούστηκαν από μακριά.
     - Η Χιονάτη θα είναι, σκέφτηκε ο Πινόκιο. Και αμέσως θυμήθηκε την τελευταία φορά που είχαν ειδωθεί, όταν την άφησε για λίγο να πιστέψει ότι η κακιά μητριά είχε αναστηθεί και την αναζητούσε. Δεν είχε και τόσο χιούμορ, για να λέμε την αλήθεια, η Χιονάτη. Είχε λιποθυμήσει και έμεινε μια ολόκληρη ώρα πεσμένη στο πάτωμα.
     Η άμαξα πέρασε, αλλά δεν σταμάτησε μπροστά στο σπίτι του Πινόκιο. Η κοιλιά του άρχισε να γουργουρίζει. Λιγουρευόταν τους λαχανοντολμάδες και το τιραμισού. Αλλά δεν θα ήταν σωστό να φάει προτού έρθουν οι καλεσμένοι του. Όχι, θα έπρεπε να κρατηθεί. Αλλά οι δείκτες του ρολογιού συνέχισαν να γυρίζουν γύρω-γύρω, και όλο γύριζαν, αλλά κανένας από τους φίλους του Πινόκιο δεν έλεγε να φανεί.
     - Μα, πότε θα έρθουν; αναρωτιόταν.
     Το χαβιάρι θα χαλούσε, αν το άφηνε κι άλλο έξω από το ψυγείο. Και τα τυριά είχαν αρχίσει να μαλακώνουν. Να τους έπαιρνε τηλέφωνο, να ρωτούσε τι είχε συμβεί; Όχι, δεν θα ήταν σωστό. Θα έπρεπε να περιμένει λίγο ακόμη. Και οι δείκτες του ρολογιού συνέχισαν να γυρίζουν γύρω-γύρω. Και τώρα η ώρα ήταν οκτώ. Το σιντί τελείωσε για δεύτερη φορά.
     Βήματα ακούστηκαν να πλησιάζουν. Επιτέλους! Να δεις που είχε έρθει ο Παπουτσωμένος γάτος. Πώς θα μπορούσε, άραγε, να του κρύψει τις μπότες και να τον αφήσει ξυπόλητο, να μην μπορεί να μιλήσει; Τι πλάκα που θα είχε τότε!
     Τα βήματα έφτασαν έξω από την πόρτα και ένα χέρι την χτύπησε. Ο Πινόκιο έτρεξε όλος χαρά να ανοίξει. Δεν ήταν ο Παπουτσωμένος γάτος, ούτε ο Κοντορεβυθούλης ήταν. 
     - Έχεις γράμμα, του είπε ο ταχυδρόμος και του έδωσε έναν φάκελο. Ξέχασα να σου το δώσω το πρωί.
     - Ευχαριστώ, είπε ο Πινόκιο και πήρε τον φάκελο από τα χέρια του ταχυδρόμου.
     Ήταν ένα γράμμα. Ένα γράμμα που τον ενημέρωνε ότι οι φίλοι του είχαν αποφασίσει να του κάνουν πλάκα, όπως έκανε και εκείνος. Είχαν αποφασίσει να του πουν ψέματα ότι θα πήγαιναν στη γιορτή του και να τον αφήσουν μόνο του. Ήθελαν, με αυτόν τον τρόπο, να του δώσουν ένα μάθημα για να σταματήσει να κάνει πλάκες και να λέει ψέματα.
     Το γράμμα το είχαν υπογράψει όλοι. Μέχρι και η Σταχτοπούτα το είχε υπογράψει, κάτω-κάτω. Η Σταχτοπούτα, αυτή η καλή κοπέλα;
     Ένα δάκρυ κύλησε κατά μήκος της μακριάς μύτης του Πινόκιο και ύστερα έριξε βουτιά προς το πάτωμα. Και ο Πινόκιο κατευθύνθηκε, σέρνοντας τα βήματά του, προς την κουζίνα. Σε μια κίτρινη θάλασσα από αυγολέμονο, οι λαχανοντολμάδες έριχναν τις τελευταίες τους απλωτές.

6 σχόλια:


  1. Πιστεύω πως ήταν ένα καλό μάθημα σε όποιους νομίζουν ότι μπορούν να ζουν με το ψέμα.
    Καλό σου μήνα σου εύχομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλό μήνα και σε εσένα, Dennis, και εύχομαι επιτέλους να ήρθε η Άνοιξη και στα μέρη σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. :) Καλό μήνα και καλό Πάσχα να έχεις με υγεία!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Επίσης, Κατερίνα μου, και εσύ το ίδιο! Σου εύχομαι να έχεις πάντα υγεία και να συνεχίσεις να είσαι ο θετικός άνθρωπος που γνωρίσαμε μέσα από το μπλογκ σου.
    Πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. It is much interesting to read. Very nice post and thanks for share this post. I also want you to visit the site bt helpline

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. I'm really glad that you liked my post. Thank you very much for stopping by.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

To comment or not to comment? That is the question