Ανάποδη ροή

   

     - Τακ-τικ! έκανε το μεγάλο ρολόι στο σαλόνι.

     - Τσικ! Τσικ! έκανε το κούτσουρο στη φωτιά που έκαιγε στο τζάκι.

     - Κρικ! Κρικ! έκανε η κουνιστή πολυθρόνα καθώς ταλαντευόταν.

     - Μμμμμ-μμμμ-μμμμμ-μμμ, σιγοτραγουδούσε η γυναίκα του γερο-Χρόνου, που καθόταν στην κουνιστή πολυθρόνα και έπλεκε, με τα γυαλιά της κατεβασμένα χαμηλά στη μύτη της.

     - Χρρρρρρρρρρρρρρ! Χρρρρρρρρρρρρρρφσσσσσσσσσς! ροχάλιζε ο γερο-Χρόνος, νανουρισμένος από το τραγούδι της γυναίκας του, καθώς κοιμόταν, καθισμένος αναπαυτικά στη δική του πολυθρόνα, με το βιβλίο του ακουμπισμένο ανοιχτό επάνω στη φουσκωτή κοιλιά του και μια πολύχρωμη, πλεκτή κουβερτούλα ριγμένη στα πόδια του.

     - Ρρρρρρρρ, έκανε και η γάτα που καθόταν δίπλα στο παράθυρο του σαλονιού.

     - Τακ-τικ! ξαναέκανε το μεγάλο ρολόι.

     - Τσικ! Τσικ! ξαναέκανε το κούτσουρο στη φωτιά.

     - Κρικ! Κρικ! συνέχισε να τρίζει η κουνιστή πολυθρόνα.

     - Μμμμμ-μμμμ-μμμμμμ, συνέχισε το τραγούδι της η γυναίκα του γερο-Χρόνου, πάνω στην κουνιστή πολυθρόνα.

     - Χρρρρρρρρ! Χρρρρρρρρρρφσσσσσσσς! συνέχισε το ροχαλητό του ο γερο-Χρόνος, σκεπασμένος με την πλεκτή του κουβερτούλα.

     - Ρρρρρρρρ, συνέχισε να γουργουρίζει η γάτα, που νόμιζε ότι ο γερο-Χρόνος της μιλούσε.

     - Τακ-τικ!

     -  Τσικ! Τσικ!

     - Κρικ! Κρ...

     Και τότε η γυναίκα του γερο-Χρόνου σταμάτησε για λίγο το τραγούδι της. Η αμυγδαλιά που ήταν έξω από το παράθυρο ήταν γεμάτη μπουμπούκια.

     - Παράξενο! είπε η γυναίκα του γερο-Χρόνου.

     - Κρικ! Κρικ! ξανάρχισε να τρίζει η κουνιστή πολυθρόνα ύστερα από λίγο.

     - Μμμμμ-μμμμ-μμμμμμμ, ξανάρχισε το τραγούδι της η γυναίκα του γερο-Χρόνου.

     - Χρρρρρρρρρρρφσσσσσσσσς! ροχάλισε ο γερο-Χρόνος, που δεν είχε σταματήσει στιγμή το ροχαλητό του.

     - Ρρρρρρρρ, γουργούρισε και η γάτα.

     - Τακ-τικ!

     - Τσικ! Τσικ!

     - Κρικ! Κρι...

     - Η ιδέα μου θα είναι, είπε η γυναίκα του γερο-Χρόνου.

     - Κρικ! Κρικ!

     - Μμμμμμμ-μμμμμμμ-μμμμ...

     - Χρρρρρρρφσσσσσσσσσσσσσς!!!

     - Ρρρρρρρρρρ...

     - Τακ-τικ!

     - Τσικ! Τσικ!

     - Κρι...

     - Δεν μπορεί...

     Η γυναίκα του γερο-Χρόνου άφησε το πλεκτό της και σηκώθηκε από την πολυθρόνα της. Πλησίασε τον άντρα της και τον σκούντηξε.

     - Τι συμβαίνει; τη ρώτησε εκείνος.

     - Δεν ξέρω, αλλά νομίζω ότι η αμυγδαλιά εχθές είχε λουλούδια.

     - Και γι'αυτό με ξύπνησες, βρε γυναίκα; Άσε με και με έκοψες επάνω στο καλύτερο...

     - Νιάου, έκανε η γάτα, σαν να συμφωνούσε.

     - Ναι, είπε η γυναίκα και τον ξανασκούντηξε, αλλά σήμερα η αμυγδαλιά έχει μπουμπούκια!

     Ο γερο-Χρόνος άνοιξε τα μάτια του. Μόνο το ένα φαινόταν ολόκληρο, το άλλο το μισοέκρυβε το άσπρο, παχύ του φρύδι.

     - Ιδέα σου θα είναι, είπε.

     - Δεν είναι η ιδέα μου, θυμάμαι καλά, του είπε εκείνη. Εχθές υπήρχαν λουλούδια και σήμερα τα λουλούδια έχουν γίνει μπουμπούκια!

     - Αυτό δεν γίνεται, της είπε ο γερο-Χρόνος. Άσε με να κοιμηθώ, σε παρακαλώ, και είμαι κουρασμένος.

     Η γυναίκα του δεν επέμεινε άλλο. Εξάλλου, μπορεί πράγματι να είχε κάνει λάθος.

     - Τακ-τικ! έκανε το ρολόι.

     - Τσικ! Τσικ! έκανε το κούτσουρο.

     - Κρικ! Κρικ! ξανάρχισε το τρίξιμό της η κουνιστή πολυθρόνα.

     - Μμμμμμμμμ-μμμμμ-μμμμμμ..., ξανάρχισε το τραγούδι και το πλέξιμο η γυναίκα του γερο-Χρόνου.

     - Χρρρρρρρφσσσσσσσσσσς! ξανάρχισε το ροχαλητό εκείνος.

     - Ρρρρρρρρρ, ξανάρχισε να γουργουρίζει η γάτα.

     - Τακ-τικ!

     - Τσικ! Τσικ!

     - Κρικ! Κρικ!

     - Τοκ! Τοκ! ακούστηκε από την πόρτα και μεμιάς σταμάτησαν τα κρικ! κρικ! και τα μμμμμμμμμμμ-μμμμμμμ-μμμμμμμμμ. Τα τακ-τικ, τα τσικ! τσικ! και τα χρρρρρρφσσσσσσσσς! συνεχίστηκαν κανονικά.

     - Ποιος είναι; ρώτησε η γυναίκα του γερο-Χρόνου.

     - Ταχυδρόμος! ακούστηκε η φωνή του ταχυδρόμου. Φέρνω γράμμα από τον Άγιο Βασίλη.

     Η γυναίκα του γερο-Χρόνου άνοιξε την πόρτα.

     - Είδα κάτι παράξενο καθώς ερχόμουν εδώ σήμερα, είπε ο ταχυδρόμος. Νομίζω ότι τα λουλουδάκια που είχαν φυτρώσει τις προάλλες ξαναχώθηκαν μέσα στη γη! Να είναι η ιδέα μου;

     - Τι να σου πω; είπε εκείνη. Και εμένα μου φαίνεται ότι τα λουλούδια της αμυγδαλιάς ξανάγιναν μπουμπούκια, αλλά ο άντρας μου λέει ότι είναι η ιδέα μου.

     - Ε, τότε η ιδέα μας θα είναι...

     - Ναι, έτσι φαίνεται...

     Και ο ταχυδρόμος έφυγε, ενώ η γυναίκα του γερο-Χρόνου του πήγε το γράμμα και τον σκούντηξε να ξυπνήσει.

     - Τι έγινε πάλι, βρε γυναίκα; είπε εκείνος. Γιατί με ξυπνάς;

     - Γράμμα από τον Άγιο Βασίλη.

     - Τι περίεργο, αυτός δεν μας γράφει σχεδόν ποτέ. Να δεις που κάτι θα του συμβαίνει. Για άνοιξέ το και διάβασε να δούμε...

      Η γυναίκα του άνοιξε τον φάκελο, ξεδίπλωσε το γράμμα και άρχισε να διαβάζει. Πράγματι, ο Άγιος Βασίλης δεν ήταν καθόλου καλά. Ήταν πολύ προβληματισμένος, έλεγε. Από εκεί που είχε τελειώσει τη δουλειά του και χαλάρωνε στον κήπο του φροντίζοντας τα λουλούδια και τα ζαρζαβατικά του, είδε ότι επέστρεψε ο χιονιάς, και ότι η μέρα σαν να μίκρυνε λίγο, και τα λουλούδια ξαναμπήκαν στη γη, και στα βουνά ξανάπεσε χιόνι και μάλλον θα έπρεπε να επιστρέψει στο εργαστήριό του και να αρχίσει να φτιάχνει πυρετωδώς παιχνίδια, αφού από ό,τι φαινόταν, αντί για Πάσχα πλησίαζαν Χριστούγεννα και πάλι...

     - Μα τι λέει; αναρωτήθηκε ο γερο-Χρόνος. Πώς είναι δυνατόν να ξανάρχονται τα Χριστούγεννα; 

     - Κι ο ταχυδρόμος μου το είπε αυτό για τα λουλούδια που ξαναμπήκαν στη γη, είπε η γυναίκα του. Για να μην σου ξαναπώ για τα λουλούδια της αμυγδαλιάς που ξανάγιναν μπουμπούκια...

     - Αυτό δεν γίνεται! είπε ο γερο-Χρόνος και σηκώθηκε από την πολυθρόνα του. Δεν μπορεί να ξαναμπούν τα λουλούδια στη γη! Δεν μπορεί τα λουλούδια να ξαναγίνουν μπουμπούκια!

     - Τακ-τικ! έκανε το μεγάλο ρολόι στο σαλόνι, σαν να υπογράμμιζε αυτό που μόλις είχε πει ο γερο-Χρόνος.

     - Ο χρόνος έχει μία φορά, συνέχισε ο γερο-Χρόνος, κινείται προς τα εμπρός, πάντα προς τα εμπρός, ποτέ πίσω!

     - Τακ-τικ! ξαναέκανε το μεγάλο ρολόι στο σαλόνι.

     Και τότε ο γερο-Χρόνος το πρόσεξε. Και συνειδητοποίησε ότι το ρολόι έκανε "τακ-τικ" και όχι "τικ-τακ", όπως ήταν το σωστό.

     - Το ρολόι φταίει! είπε αμέσως. Αυτό πηγαίνει ανάποδα, γι'αυτό και πάμε προς τα Χριστούγεννα! Έναν μάστορα, γρήγορα έναν μάστορα!

     Και τώρα ο γερο-Χρόνος δεν μπορεί να καθήσει αναπαυτικά στην πολυθρόνα του, να σκεπαστεί με την πολύχρωμη, πλεκτή του κουβερτούλα και να κοιμηθεί ροχαλίζοντας, αφού δεν μπορεί να ησυχάσει αν πρώτα δεν λυθεί το πρόβλημα του ρολογιού. Και η γυναίκα του φώναξε τον ταχυδρόμο και του είπε να φέρει επειγόντως τον ρολογά στο σπίτι για να φτιάξει το ρολόι. Και ο ταχυδρόμος ψάχνει να βρει τον ρολογά, αλλά εκείνος είναι σε ένα σεμινάριο για ρολογάδες στην Ελβετία. Και αν δεν τον βρει εγκαίρως, πολύ φοβάμαι ότι όπου να'ναι θα πρέπει να ξαναστολίσουμε δέντρο.