Εγώ, κυρ-πρόεδρε, παντρεύτηκα το Λενάκι, που το αγάπαγα σφόδρα, παιδιόθεν, που λένε... Το παντρεύτηκα με δόξα και τιμή και το έβαλα κορώνα στο κεφάλι μου, μέχρι και τη φωτογραφία του γάμου μας έβαλα στο μαγαζί, δεν ξέρω αν ξέρεις, «Εκλεκτά κρέατα ο Νώντας», μεγάλο μαγαζί, γωνιακό, με όλα τα κομφόρ...
Και το Λενάκι, θρονιάστηκε στον θρόνο του και κυβερνούσε το σπιτικό μας ωσάν την πώς τη λένε, τη Μαρία Αντουανέτα, εκείνη με το παντεσπάνι, και τίποτα δεν της έλειπε. Και στο κρεβάτι άρχοντας, εννοείται, κυρ-πρόεδρε, ο Νώντας όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει, με νοείς, φαντάζομαι, πανηγύρι κάθε βράδυ, μας άκουγαν μέχρι τα Πετράλωνα… Και να οι γούνες, και να τα φιλέτα, και να οι ψαροταβέρνες τα Σαββατόβραδα, και να τα μπουζούκια, πρώτο τραπέζι, εννοείται, και να τα Σούνια, που ήταν και κάργα ρομαντικό το Λενάκι και του άρεσαν οι φεγγαράδες…
Και της πήρα και πλυντήριο, και ψυγείο, και ηλεκτρική κουζίνα, και υπηρέτρια, μέχρι και τηλεόραση της πήρα. Και τότε ήταν που άρχισε να μου μιλάει για μια εκπομπή που παρακολουθούσε, όχι από εκείνες με τους δημοσιογράφους, που όλο ανακοινώνουν δέσμες μέτρων, από τις άλλες, τις φεμινιστικές, εγώ αυτά τα ξένα δεν τα ξέρω… Και ύστερα από λίγο άρχισε να μου ζητάει να πιάσει δουλειά, επειδή, λέει, έτσι είπαν στην εκπομπή, και την έβαλα στο μαγαζί, και της έκοψα και μισθό.
Και όλα ηρέμησαν για λίγο, αλλά μετά άρχισε να μου ζητάει να της πάρω αμάξι! Βρε, καλή μου, βρε χρυσή μου, όχι, το είπαν στην εκπομπή, όλες οι γυναίκες σοφάρουν, θέλω κι εγώ, και το βράδυ μου άρχισε την κρεβατομουρμούρα, ξέρεις, κυρ-πρόεδρε, γλώσσα δεν έβαζε μέσα, μέχρι σεξουαλική απεργία μου έκανε, και είδα κι απόειδα και της πήρα και αμάξι, και δάσκαλο να μάθει να σοφάρει της πήρα. Και τότε ήταν που σταμάτησε να έρχεται στο μαγαζί και άρχισε τα σούρτα-φέρτα.
Στην αρχή δεν το’πιασα το υπονοούμενο, αλλά το πράγμα συνεχιζόταν, και όταν τη ρωτούσα πού ήταν, μου έλεγε ότι είχε πάει βόλτα με τις φίλες της, πού να φανταστώ... Μια μέρα γυρνάει σα βρεγμένη γάτα, κοιτάω, τι να δω, το αμάξι σαν το ακορντεόν του ζητιάνου στη γωνία. Πού το χτύπησες το αμάξι, ρε, Λενάκι; με τράκαρε ένας στην Καλλιθέα, μου λέει, εκεί που πήγαινα στη μοδίστρα μου… Και την επόμενη μου έρχεται το ραβασάκι από το δικαστήριο, επειδή, λέει, έπεσε με το αμάξι και γκρέμισε μια μάντρα στη Βάρη…
Και έρχομαι εδώ και μαθαίνω, ότι το Λενάκι, λέει, συνοδευόταν από αρρένα αψηλό. Γιατί με αψηλό, ρε, Λενάκι; Τι φταίω εγώ που είμαι 1,60; Ε, αν με αυτό δεν έφτασε ο κόμπος στο χτένι, δεν ξέρω με τι άλλο μπορεί να φτάσει! Να πλερώσω, κυρ-πρόεδρε, τη μάντρα, να πλερώσω, λεφτά υπάρχουν, αλλά με τη δική μου αποκατάσταση τι θα γίνει; Το δικό μου το κέρατο ποιος θα το πλερώσει;
ΥΓ: Αυτή ήταν η μία από τις δύο συμμετοχές της Πίπης στο τελευταίο "Παίζοντας με τις λέξεις", που διοργανώνει ακούραστα η αγαπημένη μας Μεμαρία, στο ξαναβαφτισμένο της μπλογκ "Μ'ένα χάρτινο καραβάκι". Η Πίπη αυτή τη φορά του έδωσε και κατάλαβε, και νιώθει την ανάγκη να ζητήσει δημόσια συγγνώμη από τη Μαρία την Κανελλάκη και από το Αννετά...κι, για τα όσα τους έσουρε όταν πρωτοείδε τις λέξεις. Τελικά, αυτές ξέρουν.
Μπράβο στην Πίπη! Υπέροχο Από αυτά που είχα ξεχωρίσει. Και ήταν τόσα πολλά.... Μ'αρέσει το χιούμορ σου! Όμορφη γραφή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγώ είπα ότι με δυσκόλεψαν οι λέξεις αλλά μας έδωσαν πολύ όμορφες συμμετοχές
Καλό μήνα Πίπη!
Ευχαριστώ πολύ, Άννα μου, για τα καλά σου λόγια, χαίρομαι που σου άρεσε η συμμετοχή μου, και η δική σου συμμετοχή ήταν από εκείνες που ξεχώρισα, άσχετα αν "έχασε" στο τελικό ξεκαθάρισμα.
ΔιαγραφήΝομίζω ότι αυτή τη φορά οι συμμετοχές είχαν ανέβει επίπεδο, κάθε φορά γίνεται δυσκολότερη η επιλογή.
Καλό και δημιουργικό μήνα και σε εσένα
Μπραβο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ, Δραστήρια!
ΔιαγραφήΝα έχεις έναν όμορφο μήνα
Αμ ποιος θα πλερώσει τώρα Pippi ;;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήποιος ντε ; για δες ρε εξήγα το Λενάκι στον άνθρωπο ! απαπαπαπα
Ολάκερη πριγκηπέσσα Μαρία Αντουανέττα την έκανε ο δόλιος και εκείνη, αλλού τρως, αλλού πίνεις και τα τοιαύτα.
Pippi μου γλυκιά μου με το χιούμορ σου. Έτσι πάντα καλή μου φίλη. Να είσαι καλά, να γκρινιάζεις αλλά μέσα από αυτή σου τη γλυκιά γκρίνια να ξεπηδάει το άρωμα της καρδιάς σου.
Τα φιλιά μου και τις ευχές μου για Καλό Μήνα.
Έτσι είναι, Γιάννη μου: στα όπα-όπα την είχε τη Μαρία Αντουανέτα ο Νώντας, αλλά εκείνη την έκανε την κουτσουκέλα της. Νομίζω, πάντως, πως αν δεν έμπαινε στη μέση ο αψηλός, μέχρι που θα τη συγχωρούσε κιόλας ο κρεοπώλης.
ΔιαγραφήΝα έχεις έναν όμορφο και δημιουργικό μήνα, σου εύχομαι
Με κέρδισε με την πρώτη το καλογραμμένο σου κείμενο. Λατρεύω την ποιοτική σάτιρα και το εκλεπτυσμένο χιούμορ....χρησιμοποιώντας τις 5 λέξεις του παιχνιδιού μας χάρισες μία ξεχωριστή και θαυμάσια ιστορία !!! Σ ΄ευχαριστώ και σου εύχομαι καλές γιορτές
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που σου άρεσε, Κλαυδία μου, και εγώ απόλαυσα τη δική σου συμμετοχή, η οποία κονταροχτυπήθηκε με της Μαρίας για το τριάρι μου. Ούτε εγώ δεν το φανταζόμουν, όταν πρωτοείδα τις λέξεις, ότι θα έβρισκα κάτι να γράψω, αλλά τελικά έκανα λάθος.
ΔιαγραφήΝα έχεις έναν όμορφο μήνα, και καλές γιορτές και σε εσένα
"Το κέρατό μου μέσα!..." εδώ κολλάει η γνωστή φράση.
ΑπάντησηΔιαγραφήPippi μου, έγραψες πάλι με την ψυχή σου ένα γνήσιο χρονογράφημα με ηθογραφικές προεκτάσεις. Χαίρομαι για την αποκατάσταση των λέξεων που έπεσαν σε πολύ καλά χέρια και τιμήθηκαν δεόντως.
Καλό μήνα να έχεις με πολλές εμπνεύσεις και υπέροχες δημιουργίες!
Μαρία μου, τελικά θα πρέπει να σε ευχαριστήσω για τις λέξεις, που μου έδωσαν τόσες εμπνεύσεις!
ΔιαγραφήΧαίρομαι που σου άρεσε η συμμετοχή μου και, φυσικά, ξέρεις πολύ καλά ότι λάτρεψα τη δική σου.
Περιμένω με ανυπομονησία την επόμενη "μαγιά" που θα μας δώσεις για να "πλάσουμε" τις επόμενές μας δημιουργίες.
Πολλά φιλάκια και ευχές για έναν όμορφο και δημιουργικό μήνα και σε εσένα
Μπράβο Πίπη, ήταν από αυτές που μου άρεσαν πολύ αλλά δεν φτάναν οι βαθμοί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχει όμως σημασία.
Ο δρόμος είναι η χαρά, όπως λέει κι ένα βιβλίο.
Και οι άλλες ιστορίες σου είναι απίθανες.
Να σου πω κι ένα μυστικό.
Διαβάζοντάς τες μου ήρθε η έμπνευση κι έγραψα κι εγώ .
Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά
Πόσο χαίρομαι που σου άρεσε η συμμετοχή μου, Ρένα μου, αλλά κυρίως πόσο χαίρομαι που οι ιστορίες μου σου έδωσαν έμπνευση (παρεμπιπτόντως, πολύ καλογραμμένη και η δική σου ιστορία, μου άρεσε και αν είχα κι άλλους βαθμούς θα την ψήφιζα)!
ΔιαγραφήΝα έχεις μια όμορφη εβδομάδα
Σκέτη απόλαυση η συμμετοχή σου pippi! Γέλασα, τη ρούφηξα, στον "κοντό" στο τέλος ξεκαρδίστηκα. Να΄σαι καλά κοριτσάρα, να σε χαιρόμαστε έτσι φρέσκια και δροσερή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά οι κατσίκες δε μασάμε, είμαστε παντός καιρού και λέξεων, ε; Για πότε λύθηκαν οι κόμποι στα στομάχια, πρωτοβλέποντας τις 5 λέξεις και πότε ήρθε το γαστρεντερικό στα ίσα του, ούτε που το καταλάβαμε. Μπράβο ! :)
Καλό και γιορτινό Δεκέμβρη να έχεις, τα φιλιά μου
Πράγματι, Αννετά...κι μου, ενώ στην αρχή οι λέξεις μου φάνηκαν ότι δεν έδεναν μεταξύ τους, λες και έγινε κάποιου είδους μαγικό και άρχισαν να μου έρχονται ιδέες! Μάλλον έχετε καλό φενγκ σούι με τη Μαρία την Κανελλάκη.
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Χαίρομαι όταν οι άλλοι διασκεδάζουν διαβάζοντας τα γραφόμενά μου, διπλασιάζεται η ευχαρίστηση από τη συγγραφή, ένα πράγμα...
Να έχεις και εσύ έναν πολύ όμορφο Δεκέμβρη, εύχομαι.
Φιλάκια πολλά
ΥΓ: Το "κατσίκες" το είπες επειδή φαντάστηκες ότι είμαι Αιγόκερως;
όλους τους συμμετέχοντες μας αποκάλεσα κατσίκες γιατί δεν πτοούμαστε, δε σκιαζόμαστε και δε μασάμε αδερφέ στην τελική! Δώσε λέξεις να φτιάχνουμε αριστουργηματάκια! ( πού να ΄ξερα ότι το είπα σε αιγόκερο αυτό; :-)
ΔιαγραφήΤο κατάλαβα ότι το έλεγες για όλους, πού να ξέρεις ότι είμαι Αιγόκερως, εκτός αν έχεις κληρονομικό χάρισμα...
ΔιαγραφήΛοιπόν, αυτή την ιστορία σίγουρα θα την επέλεγα, εάν δεν έκαιγα κάτι τόουστ και είχα πάρει χαμπάρι το πρότζεκτ της Μεμαρίας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπολαυστική ιστορία, όπως συνηθίζεις άλλωστε!
Καλό μήνα Πίπη!
Καλό μήνα και σε εσένα, Αρτίστα μου!
ΔιαγραφήΕυχαριστώ για την ψήφο εμπιστοσύνης, χαίρομαι που σου άρεσε η ιστορία μου. Δεν πειράζει που δεν το πήρες είδηση, το κάψιμο του τόουστ είναι επίπονη εργασία (και χρειάζεται και τέχνη για να γίνει σωστά, να τα λέμε αυτά).
Φιλάκια πολλά
Αυτό είναι ντροπή - και πρέπει να λέγεται: Να βάζεις, Πίππη, κρυφά κασετοφωνάκι δημοσιογραφικό και να αποτυπώνεις τα λόγια του Νώντα του χασάπη ατόφια, τα συναισθήματά του απαράλλαχτα, ε, είναι κλοπή! Και χρειάζεται άλλο δικαστήριο - να δω τι θα έχεις να πεις εκεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠειστικός, λοιπόν, ο Νώντας σου κι ολοζώντανο το κορίτσι του, έτσι που να θέλω να πάω στο γωνιακό μαγαζί να τον παρηγορήσω, αν δε φοβόμουν τις χατζάρες του και την οργή του.
(Κι όταν ο συγγραφέας ζωντανεύει τις χατζάρες κι την οργή του Νώντα, ζωντανεύει και το χαμόγελο του αναγνώστη του κι έτσι μπορεί να χαίρεται και να χαμογελά.)
ΥΓ. Δεν ήξερα, επίσης, ότι αυτός ήταν ο "πατέρας" της φράσης "λεφτά υπάρχουν" :-)
Τρέμω και μόνο στην ιδέα ενός ακόμα δικαστηρίου, Διονύση, αλλά, στ'αλήθεια, το βαστάει η καρδιά σου να με καταγγέλλεις έτσι, στην ψύχρα; Εξάλλου, δεν χρησιμοποίησα κασετοφωνάκι, η καταγραφή της κατάθεσης είναι προϊόν στενογραφίας.
ΔιαγραφήΧαίρομαι που η συμμετοχή μου στο δρώμενο της Μεμαρίας σου χάρισε χαμόγελα, αυτό ήταν το ζητούμενο κατά βάθος.
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ
ΥΓ: Ούτε εγώ το ήξερα για τον "πατέρα" της φράσης, σχεδόν μαζί το μάθαμε
Το γέλιο είναι λύτρωση, Πίπη μου, κι εσύ που το υπηρετείς τόσο καλά & πετυχημένα μεταμορφώνεσαι σε πεισματάρη ήλιο που αψηφά τη βαρυχειμωνιά. Εννοείται πως τη χάρηκα στο έπακρο την ιστοριούλα σου. Να 'σαι καλά, και σ' ευχαριστούμε που μας κάνεις να γελάμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που τη διασκέδασες την ιστορία μου, Λυσίππη μου, αυτή τη φορά κινήθηκα σε δρόμους αμιγώς χιουμοριστικούς.
ΔιαγραφήΜη νομίζεις, όμως, πως εσείς που διαβάζετε τις ιστορίες δεν βοηθάτε με κάποιον τρόπο και στη δημιουργία τους... Οπότε, και εγώ σας ευχαριστώ που διαβάζετε ό,τι γράφω.
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ
Πίπη μου πολλά συγχαρητήρια για την ξεκαρδιστική σου ιστορία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπολαυστικότατη όπως πάντα!
Και που να μην είχες "δυσκολευτεί" με τις λέξεις...χαχα!
Φιλιά πολλά, καλό μήνα και σε ευχαριστώ πολύ για όλα!
Σε ευχαριστώ πολύ, Μεμαρία μου!
ΔιαγραφήΈχεις δίκιο, φαίνεται τελικά σαν να μη δυσκολεύτηκα και πολύ με τις λέξεις, αλλά νομίζω ότι όσο εξασκούμαι τόσο πιο εύκολο γίνεται.
Καλό μήνα και σε εσένα, πολλά φιλάκια και καλό κουράγιο τώρα που με φορτώθηκες στην πλάτη σου, αφού ήταν να μην τρουπώσω, τώρα που τρούπωσα δεν ξετρουπώνω με τίποτα
😄😄😄 Μου αρέσει το χιούμορ σου - τελεία!!! Το ξέρεις ότι ανυπομομώ για το επόμενο, ε; 😘
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα σου έλεγα "αμοιβαία τα αισθήματα, μωρό μου", αλλά φοβάμαι μην παρεξηγηθώ. Θα σου πω, λοιπόν, το διφορούμενο "it takes two to tango". Αν και, θα μπορούσα να σου πω απλώς "Καθρέφτης!"
ΔιαγραφήΥΓ: Αχ, πότε θα'ρθει το επόμενο;