Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2020

Ζήτημα εξέλιξης


     - Γεια σου, Μάρω, τι κάνεις;
     - Καλά, Κατίνα μου, εσύ; Αλλά, τι ρωτάω, τα έμαθα τα χαμπέρια!
     - Α, τα έμαθες...
     - Φυσικά και τα έμαθα, αφού βλέπω τηλεόραση! Πολλά συγχαρητήρια!
     - Ευχαριστώ, Μάρω μου, και στου δικού σου εύχομαι!
     - Μπα, δεν το βλέπω... Ο δικός μου δεν τραβάει, δυστυχώς... Θα τον πάρει μαζί του ο Κυριάκος στις ελιές. Κάτι καλύτερο δεν βλέπω να κάνει...
     - Μην απογοητεύεσαι, μικρός είναι ακόμα.
     - Στη γιαγιά του να το πεις, που ονειρεύεται μεγαλεία... Τέλος πάντων, φαντάζομαι την ευτυχία σας...
     - Ναι, είμαστε πολύ περήφανοι γι'αυτόν. Όταν τον είδα στην τηλεόραση να λέει ότι δε φανταζόταν ποτέ ότι θα ήταν ο πρώτος Έλληνας εργένης, δάκρυσα... Χαλάλι τα ξενύχτια, σκέφτηκα, τόσα βράδια να χύνει καντάρια τον ιδρώτα στο γυμναστήριο... 
     - Καλή πρόοδο να έχει!
     - Ευχαριστώ, Μάρω μου, να'σαι καλά! 
     - Εύχομαι να βρει την καλύτερη!
     - Μακάρι! Εξάλλου, δεν είναι κανένας τυχαίος, ολόκληρος real estate manager είναι!
     - Μεσιτικό γραφείο δεν έχετε;
     - Ναι.
     - Και, καλά, με συγχωρείς κιόλας, δηλαδή, δεν μπορούσε να πει ότι είναι μεσίτης;
     - Ε, ξέρεις τώρα, παιδιά, όλα να τα λένε στα αγγλικά...
     - Α, στα αγγλικά είναι;
     - Ναι.
     - Έχετε δει καθόλου τις κοπέλες ή όχι;
     - Όχι, Μάρω μου, και να σου πω την αλήθεια, μια αγωνία την έχω... Από το κανάλι, βέβαια, μας διαβεβαίωσαν ότι όλες οι υποψήφιες πέρασαν από σκληρές εξετάσεις...
     - Μαγείρεμα, ράψιμο, σιδέρωμα; 
     - Ύψος, βάρος, διαστάσεις...
     - Α...
     - ...μέση, στήθος, γοφοί, οπίσθια, κοιλιακοί...
     - Ω...
     - ...ζυγωματικά, οδοντοστοιχία, βλεφαρίδες...
     - Τι μου λες, βρε παιδί μου;
     - ...μακιγιάζ, κοντούρινγκ, μανικιούρ-πεντικιούρ, πασαρέλα με καθημερινό και επίσημο ένδυμα, επάνω σε δωδεκάποντα, εννοείται...
     - Πω-πω, θα ήταν εξαντλητικές οι εξετάσεις...
     - ...αν και, για να είμαι ειλικρινής, δεν θα έβλαπτε και το μαγείρεμα, το ράψιμο, το σιδέρωμα...
     - Και το ράψιμο κουμπιών είναι απαιτητικό.
     - Ναι, και αυτό χρειάζεται.
     - Αλλά, τώρα που το σκέφτομαι, Κατίνα μου, ο Παναγιώτης σου, νέο παιδί, σαν τα κρύα τα νερά, με τους κοιλιακούς του τους γραμμωμένους, με το χαμόγελό του το απαστράπτον, με το μεσιτικό του το γραφείο...
     - Το real estate, είπαμε...
     - ...ναι, γεια σου, με το εστέιτ που λες, δε θα ήταν πιο απλό να πάει στο γραφείο της κυρα-Παγώνας, που έχει τις καλύτερες νύφες του νομού, με τις προίκες τους, με τα σπιτάκια τους, και με τα παστίτσια τους και τα σουτζουκάκια τους, από το να τρέχει στην τηλεόραση να βρει το τυχερό του;
     - Μα, σου λέει, ήταν μεγάλη τύχη να τον επιλέξουν!
     - Ναι, βρε Κατίνα μου, αλλά εσύ εγγονάκια δεν ονειρεύεσαι;
     - Και ποια δεν ονειρεύεται εγγονάκια;
     - Ε, λοιπόν, ποια από όλες αυτές θα σου τα κάνει τα εγγονάκια; Αυτές με το κοντούρινγκ, το δωδεκάποντο και με την βλεφαρίδα κάγκελο; Λέω εγώ τώρα...
     - Α, σαν να μη μου τα λες καλά, μήπως ζηλεύεις;
     - Ε, όχι και να ζηλέψω, για εσένα το λέω...
     - Μα, βέβαια, τι ρωτάω, ζηλεύεις που εμάς μας έδειξε και η τηλεόραση, ενώ εσένα...
     - Ε, και τι έδειξε, δηλαδή;
     - Πώς; Δεν μας έδειξε με τον Δρακούλη στο Κυριακάτικο τραπέζι, που τρώμε όλα τα αγαθά και που είμαστε τόσο αγαπημένοι; Δεν τον άκουσες τον Παναγιώτη μου που έλεγε πόσο μας θαυμάζει για την σχέση που έχουμε και πόσο θέλει και εκείνος κάτι αντίστοιχο;
     - Φοράς, καλέ, εσύ δωδεκάποντα; Ξέρεις από κοντούρινγκ;
     - Αυτό το κοντούρινγκ το ξαναείπες, μου φαίνεται ότι σου έχει κάτσει στο λαιμό...
     - Α, καλά, σαν να μου φαίνεται ότι ψωνιστήκατε οικογενειακώς...
     - Είδες που το είπα εγώ ότι ζηλεύεις;
     - Α, δε σου λέω τίποτα τόση ώρα, για να μην σε στενοχωρήσω, αλλά εσύ δεν τρώγεσαι! Τι να ζηλέψω, βρε συ, τα χάλια σου; Που από κυρα-Κατίνα της Άνω Καρδαμύλης έγινες κυρα-Κατίνα του πανελληνίου;
     - Εσένα, δηλαδή, θα σε χάλαγε μια τέτοια προοπτική;
     - Εγώ, Κατίνα μου, το έχω πάρει απόφαση ότι ο γιος μου δεν τραβάει και ότι θα πάει στις ελιές με τον πατέρα του. Και όταν έρθει ο καιρός του, θα βρει κάποια κοπέλα να κάνουν μαζί οικογένεια, χωρίς να καλέσουμε την τηλεόραση να τους παίρνει μάτι. Εσύ ονειρεύεσαι μεγαλεία...
     - Σαν την αδερφή μου ακούγεσαι, κι αυτή έχει σκάσει από τη ζήλεια της. Επειδή ο γιος της κατάφερε να μπει στο μαθηματικό, νομίζει ότι κάτι έκανε και ότι είναι καλύτερος από τον δικό μου... Α, ρε κακομοίρες και οι δύο, πόσο βαθιά νυχτωμένες είστε! Δεν το ξέρετε ότι οι εποχές αλλάζουν, ότι ο άνθρωπος εξελίσσεται; 
     - Εξέλιξη είναι αυτό;
     - Εξέλιξη, βέβαια!
     - Τι να σου πω, εγώ αλλιώς την είχα στο μυαλό μου την εξέλιξη...
     - Αντί, λοιπόν, να ζηλεύετε εμάς, που εξελιχθήκαμε, κοιτάξτε τι θα κάνετε εσείς για να μη μείνετε πίσω! 
     - Εκτός τηλεόρασης, εννοείς;
     - Εκτός προόδου, ξύπνα! Οι εποχές άλλαξαν, Μάρω! Και όσο πιο γρήγορα το καταλάβετε εσύ και η αδερφή μου, τόσο το καλύτερο! Εξελιχθείτε, όσο προλαβαίνετε!
     - Βρε, εμείς να εξελιχθούμε, εσύ, όμως, τελικά, πώς θα τα αποκτήσεις τα εγγονάκια; Με τα έσοδα από τις διαφημίσεις;