Σήμερα, λοιπόν, θα μιλήσουμε την Μπέτυ. Η Μπέτυ ήταν μία προβατίνα, που είχε την τύχη να γεννηθεί σε μία μεγάλη φάρμα. Και μπορούμε να πούμε ότι ήταν και πολύ τυχερή, αφού τα παιδικά της χρόνια πέρασαν όμορφα, με πλουσιοπάροχα γεύματα στο γρασίδι και άφθονα παιχνίδια με τα άλλα αρνάκια, αντί να καταλήξει σε κανέναν πάγκο χασάπη, όπως συμβαίνει με τόσα άλλα πρόβατα.
Αλλά, όπως συμβαίνει με όλους, κάποια μέρα η Μπέτυ μεγάλωσε και, όπως είναι λογικό, εντάχθηκε στο εργατικό δυναμικό της φάρμας. Και έτσι άρχισε το καθημερινό άρμεγμα της Μπέτυς και όλων των συνομίληκων φιλενάδων της. Αυτό δεν ήταν και πολύ ευχάριστο, αλλά αυτή ήταν η δουλειά που της έτυχε να κάνει και η Μπέτυ δεν παραπονιόταν. Και όχι μόνο δεν παραπονιόταν, αλλά ήταν και πολύ παραγωγική.
Όπως ήταν αναμενόμενο, η αυξημένη απόδοση της Μπέτυς δεν πέρασε απαρατήρητη από το αφεντικό, που την κάλεσε κοντά του και, προσφέροντάς της να φάει ένα μοσχομυριστό χορτάρι, της είπε:
- Μπέτυ, βλέπω ότι είσαι πολύ καλή στη δουλειά σου και είμαι πολύ ευχαριστημένος από εσένα. Αν συνεχίσεις έτσι, θα ανταμειφθείς. Φάε και αυτό το χορτάρι, που το έκοψα ειδικά για εσένα.
Και η Μπέτυ, κολακευμένη από τα καλά λόγια του αφεντικού, έφαγε το χορτάρι και το έστειλε, ικανοποιημένη, να κάνει τον γύρο του πεπτικού της συστήματος. Και, φυσικά, συνέχισε έτσι, όπως της είπε το αφεντικό της. Και το καθημερινό της άρμεγμα συνεχίστηκε με αμείωτο ρυθμό.
Πέρασε λίγος καιρός και το αφεντικό την ξανακάλεσε κοντά του.
- Αποφάσισα να σε ξεχωρίσω από τις υπόλοιπες, της είπε. Σε συμπαθώ πολύ για να σε αφήσω στην ίδια θέση με τις υπόλοιπες προβατίνες. Από σήμερα, ανήκεις στις επίλεκτες. Είσαι κι εσύ μία από αυτές.
Και η Μπέτυ κολακεύτηκε πολύ, άσχετα που δεν άλλαξε τίποτα στην καθημερινότητά της. Και το καθημερινό άρμεγμα συνεχίστηκε.
Και ύστερα από λίγο καιρό το αφεντικό την κάλεσε και πάλι.
- Θα ήθελα να αυξήσεις λίγο την παραγωγή σου, της είπε.
- Μα, δεν παράγω αρκετά; ρώτησε εκείνη.
- Φοβάμαι πως όχι, της απάντησε. Βλέπεις, για να ευημερήσουμε έπρεπε να ανοιχτώ και σε άλλες αγορές, και οι νέοι αγοραστές έχουν μεγαλύτερες απαιτήσεις. Το καταλαβαίνεις, φαντάζομαι. Εξάλλου, εσύ δεν είσαι μια απλή προβατίνα, εσύ είσαι επίλεκτη. Ορίστε, φάε και ένα χορταράκι που μάζεψα για εσένα.
Και η Μπέτυ το έφαγε το χορταράκι και της φάνηκε λίγο μαραμένο. Αλλά δεν ήταν και για πέταμα. Και ζορίστηκε λίγο, αλλά την παραγωγή της την αύξησε. Αλλά, μαζί με την Μπέτυ, αύξησαν την παραγωγή τους και οι άλλες προβατίνες. Και μια μέρα το αφεντικό την ξανακάλεσε κοντά του.
- Δεν είμαι πολύ ευχαριστημένος από εσένα, της είπε. Εγώ κάνω τόσα για εσένα, κι εσύ...
- Μα την αύξησα την παραγωγή μου, είπε η Μπέτυ.
- Ναι, αλλά εσύ είσαι μία επίλεκτη, δεν μπορείς απλά να ξεχωρίζεις όπως και πριν. Θα πρέπει να ξεχωρίζεις με διαφορά, αν θέλεις να παραμείνεις επίλεκτη. Εγώ οφείλω να σε ενημερώσω, επειδή σε συμπαθώ. Το έχεις καταλάβει, φαντάζομαι, ότι οι νέοι αγοραστές είναι σκληροί διαπραγματευτές. Αν, λοιπόν, δεν κάνεις κάτι για να ξεχωρίσεις από το σωρό, εγώ δεν μπορώ να σε βοηθήσω. Σε τελευταία ανάλυση, τι σου ζητάω; Λίγο γαλατάκι παραπάνω.
Και έφυγε, αφήνοντας την Μπέτυ μόνη και χωρίς μεζεδάκι. Και η Μπέτυ στενοχωρήθηκε, αλλά ήταν αποφασισμένη να κάνει ό,τι μπορούσε, εξάλλου το αφεντικό εκείνη συμπαθούσε, και γι'αυτό την είχε κάνει και επίλεκτη. Και ζορίστηκε κι άλλο και την αύξησε λίγο ακόμα την παραγωγή της. Και το καθημερινό άρμεγμα συνεχίστηκε ακόμα πιο εντατικά.
Και η Μπέτυ κουραζόταν πάρα πολύ λόγω του εντατικού αρμέγματος, αλλά την παρηγορούσε η σκέψη ότι ήταν μια επίλεκτη προβατίνα. Και κάποια μέρα το αφεντικό της ζήτησε κάτι που δεν είχε ξανακουστεί στη φάρμα:
- Θα ήθελα, της είπε, από εδώ και πέρα να βγάζεις σοκολατούχο γάλα.
- Τι είναι αυτό;
- Γάλα με σοκολάτα.
- Και πώς θα το κάνω αυτό, αφού ούτε καν τι είναι η σοκολάτα δεν γνωρίζω;
Και το αφεντικό τής περιέγραψε τη σοκολάτα. Η Μπέτυ έμεινε με ανοιχτό το στόμα, και παρά τρίχα να πνιγεί με κάτι χθεσινά χορταράκια που αναμασούσε.
- Μα αυτό δεν γίνεται, είπε.
- Φυσικά και γίνεται, απάντησε εκείνος. Το λένε όλες οι σχετικές μελέτες.
- Λένε οι μελέτες και πώς θα γίνει αυτό;
- Α, όχι, αυτό πρέπει να το βρεις μόνη σου.
- Οι άλλες προβατίνες τι είπαν;
- Α, οι άλλες προβατίνες δεν το ξέρουν. Εξάλλου, εκείνες δεν θα ενταχθούν στο νέο πρόγραμμα σοκολατογαλακτοπαραγωγής.
- Μα αυτό είναι αδικία! Όλα από εμένα τα ζητάτε!
- Δεν το περίμενα αυτό από εσένα, είπε έκπληκτο το αφεντικό. Αντί να εκτιμήσεις την ευκαιρία που σου δίνεται, γκρινιάζεις κι από πάνω!
- Τι ευκαιρία;
- Μα δεν καταλαβαίνεις την τιμή που σου γίνεται; Πρέπει να νιώθεις περήφανη για τον εαυτό σου. Μόνο εσύ εντάχθηκες στο νέο πρόγραμμα επειδή μόνο εσύ είσαι άξια για ένα τέτοιο κατόρθωμα. Ώρες-ώρες με κάνεις να μετανιώνω για το χορτάρι που σε τάισα. Ή, μήπως το ξέχασες το χορτάρι;
- Όχι, είπε η Μπέτυ, που η αλήθεια είναι ότι είχε αρχίσει να το ξεχνάει, μην ανησυχείτε, θα προσπαθήσω να βγάλω σοκολατούχο γάλα.
- Βέβαια, όπως καταλαβαίνεις, θα πρέπει να αυξήσεις και την ποσότητα. Η ζήτηση για σοκολατούχο γάλα είναι αυξημένη παγκοσμίως.
Η Μπέτυ δεν είπε τίποτα, μόνο αναστέναξε. Και από εκείνη τη μέρα βάλθηκε να προσπαθεί να βγάλει σοκολατούχο γάλα. Και σχεδόν όλη της τη μέρα την περνούσε με την αρμεκτική μηχανή κολλημένη πάνω της. Οι άλλες προβατίνες άρχισαν να την κοιτάζουν με λύπηση, αλλά εκείνη σκεφτόταν πόσο καλύτερή τους ήταν, που μόνο εκείνη είχε επιλεχθεί για να παράγει το νέο προϊόν.
- Τις καημένες! σκεφτόταν και σήκωνε το κεφάλι της ψηλά, με περηφάνεια.
Κι όμως, η ζωή της στην πραγματικότητα θα ήταν πολύ καλύτερη, αν συνειδητοποιούσε ότι ήταν απλώς μια προβατίνα...
Και η Μπέτυ κουραζόταν πάρα πολύ λόγω του εντατικού αρμέγματος, αλλά την παρηγορούσε η σκέψη ότι ήταν μια επίλεκτη προβατίνα. Και κάποια μέρα το αφεντικό της ζήτησε κάτι που δεν είχε ξανακουστεί στη φάρμα:
- Θα ήθελα, της είπε, από εδώ και πέρα να βγάζεις σοκολατούχο γάλα.
- Τι είναι αυτό;
- Γάλα με σοκολάτα.
- Και πώς θα το κάνω αυτό, αφού ούτε καν τι είναι η σοκολάτα δεν γνωρίζω;
Και το αφεντικό τής περιέγραψε τη σοκολάτα. Η Μπέτυ έμεινε με ανοιχτό το στόμα, και παρά τρίχα να πνιγεί με κάτι χθεσινά χορταράκια που αναμασούσε.
- Μα αυτό δεν γίνεται, είπε.
- Φυσικά και γίνεται, απάντησε εκείνος. Το λένε όλες οι σχετικές μελέτες.
- Λένε οι μελέτες και πώς θα γίνει αυτό;
- Α, όχι, αυτό πρέπει να το βρεις μόνη σου.
- Οι άλλες προβατίνες τι είπαν;
- Α, οι άλλες προβατίνες δεν το ξέρουν. Εξάλλου, εκείνες δεν θα ενταχθούν στο νέο πρόγραμμα σοκολατογαλακτοπαραγωγής.
- Μα αυτό είναι αδικία! Όλα από εμένα τα ζητάτε!
- Δεν το περίμενα αυτό από εσένα, είπε έκπληκτο το αφεντικό. Αντί να εκτιμήσεις την ευκαιρία που σου δίνεται, γκρινιάζεις κι από πάνω!
- Τι ευκαιρία;
- Μα δεν καταλαβαίνεις την τιμή που σου γίνεται; Πρέπει να νιώθεις περήφανη για τον εαυτό σου. Μόνο εσύ εντάχθηκες στο νέο πρόγραμμα επειδή μόνο εσύ είσαι άξια για ένα τέτοιο κατόρθωμα. Ώρες-ώρες με κάνεις να μετανιώνω για το χορτάρι που σε τάισα. Ή, μήπως το ξέχασες το χορτάρι;
- Όχι, είπε η Μπέτυ, που η αλήθεια είναι ότι είχε αρχίσει να το ξεχνάει, μην ανησυχείτε, θα προσπαθήσω να βγάλω σοκολατούχο γάλα.
- Βέβαια, όπως καταλαβαίνεις, θα πρέπει να αυξήσεις και την ποσότητα. Η ζήτηση για σοκολατούχο γάλα είναι αυξημένη παγκοσμίως.
Η Μπέτυ δεν είπε τίποτα, μόνο αναστέναξε. Και από εκείνη τη μέρα βάλθηκε να προσπαθεί να βγάλει σοκολατούχο γάλα. Και σχεδόν όλη της τη μέρα την περνούσε με την αρμεκτική μηχανή κολλημένη πάνω της. Οι άλλες προβατίνες άρχισαν να την κοιτάζουν με λύπηση, αλλά εκείνη σκεφτόταν πόσο καλύτερή τους ήταν, που μόνο εκείνη είχε επιλεχθεί για να παράγει το νέο προϊόν.
- Τις καημένες! σκεφτόταν και σήκωνε το κεφάλι της ψηλά, με περηφάνεια.
Κι όμως, η ζωή της στην πραγματικότητα θα ήταν πολύ καλύτερη, αν συνειδητοποιούσε ότι ήταν απλώς μια προβατίνα...