Αποτυχημένο καμουφλάζ

  

     - Τι φτιάχνεις; ρώτησε η μικρή Σελήνη τη μαμά της.

     - Γλυκό του κουταλιού, είπε εκείνη.

     - Ωραία, είπε η Σελήνη.

     - Μη χαίρεσαι, της είπε η μαμά της. Το γλυκό το φτιάχνω για να έχουμε κάτι να κεράσουμε τους επισκέπτες. Δε μου έχεις αφήσει κανένα γλυκό στο σπίτι, ό,τι φτιάχνω το τρως.

     - Μα αφού είναι ωραία!

     - Ωραία είναι, αλλά πρέπει να καταναλώνονται με μέτρο! Έχεις δει καθόλου πώς έχεις γίνει; Σαν μια μπάλα. Πώς θα βρεις γαμπρό μεθαύριο, που θα είσαι χοντρή και δε θα σε θέλει κανένας;

     - Μα, ούτε να δοκιμάσω;

     - Ούτε.

     - Μα γιατί;

     - Σου είπα γιατί. Άντε τώρα να παίξεις, να με αφήσεις να τελειώσω το γλυκό. Έχω κι άλλες δουλειές να κάνω.

     Η μικρή Σελήνη πήγε να παίξει, αλλά καθόλου δεν είχε όρεξη. Στο μυαλό της ερχόταν συνέχεια το γλυκό που έφτιαχνε η μαμά της. Μα, δεν ήταν αδικία να το φάνε οι ξένοι και εκείνη να μη δοκιμάσει καθόλου; Και όσο σκεφτόταν το γλυκό, τόσο περισσότερα σάλια της έτρεχαν.

     Αλλά και η μαμά της Σελήνης σκεφτόταν. Τι να έκανε για να μην της φάει η Σελήνη το γλυκό; Πού να το κρύψει, που η μικρή ήταν πολύ περίεργη και θα έψαχνε παντού; Το σιρόπι είχε κιόλας δέσει, και η μαμά της Σελήνης δεν είχε αποφασίσει τι θα έκανε. Τελικά, το έβαλε σε ένα μεγάλο βάζο και ύστερα πήρε μία καρέκλα και ανέβηκε επάνω, και έφτασε το πιο ψηλό ντουλάπι της κουζίνας και το έβαλε εκεί μέσα.

     - Πού το έβαλες το βάζο με το γλυκό; τη ρώτησε η Σελήνη αργότερα.

     - Στο ντουλάπι το έβαλα, αλλά πρόσεχε κακομοίρα μου να μη φας, θα το ελέγχω κάθε μέρα!

     - Έλα, καλέ μαμά!

     - Μίλησα!

     Και έτσι, η μαμά της Σελήνης έλεγχε κάθε μέρα το βάζο με το γλυκό, και προς μεγάλη της χαρά, το γλυκό παρέμενε άθικτο. Όμως, η αλήθεια να λέγεται, δεν περνούσε μέρα που η Σελήνη να μην σκεφτεί τον γλυκό πειρασμό που ήταν μέσα στο ντουλάπι. Και μια μέρα, που η μαμά της πήγε βόλτα σε μια φίλη, η Σελήνη δεν άντεξε τον πειρασμό και άνοιξε το βάζο με το γλυκό.

     - Μια κουταλίτσα θα δοκιμάσω μόνο, είπε, να δω πώς είναι. Μία κουταλίτσα, και η μαμά δε θα το καταλάβει.

     Και πράγματι, όταν γύρισε η μαμά της δεν πήρε είδηση ότι το βάζο είχε ανοιχτεί. Η Σελήνη ανάσανε ανακουφισμένη, όμως τώρα που είχε δοκιμάσει το γλυκό και ήξερε πόσο νόστιμο ήταν, η σκέψη της άρχισε να τριγυρνά μόνιμα γύρω από το απαγορευμένο βάζο. Και αν δοκίμαζε άλλη μια κουταλιά, τι θα πείραζε δηλαδή; Μία κουταλιά μόνο, μία!

     Και όταν η μαμά της πήγε στην αγορά για ψώνια, η μικρή Σελήνη εκμεταλλεύτηκε την απουσία της για να ξανανοίξει το βάζο με το γλυκό. Και η στάθμη του γλυκού κατέβηκε λίγο ακόμη. Και τώρα φαινόταν λίγο ότι κάποιος είχε φάει από το γλυκό.

     - Μμμμ, τι ωραίο που είναι! είπε η Σελήνη. Τι κρίμα να το φάνε οι ξένοι! Αλλά τώρα, έτσι κι αλλιώς, φαίνεται ότι λείπει γλυκό από το βάζο. Ας φάω, λοιπόν, λίγο ακόμα.

     Και έτσι κι έκανε, και η στάθμη του γλυκού κατέβηκε λίγο ακόμη.

     - Μμμμ, σα να μου φαίνεται ότι αυτή η κουταλιά ήταν πιο νόστιμη, είπε η Σελήνη. Η αλήθεια είναι ότι το κουταλάκι είναι μικρό και δεν πολυκαταλαβαίνω τη γεύση. Κανονικά έπρεπε να πάρω μεγαλύτερο. Δεν πειράζει, θα φάω άλλη μία κουταλίτσα.

     Και η Σελήνη έφαγε άλλη μια κουταλιά από το γλυκό, καί ύστερα έφαγε άλλη μία, και άλλη μία, και άλλη μία, και προτού το καταλάβει, το βάζο με το γλυκό είχε αδειάσει.

     - Συμφορά μου! σκέφτηκε η Σελήνη. Τι θα κάνω τώρα που θα γυρίσει η μαμά από τα ψώνια και θα βρει το βάζο άδειο; Θα με σκοτώσει!

     Άλλη λύση, λοιπόν, δεν υπήρχε από το να κρυφτεί μέχρι να της περάσει ο θυμός της μαμάς της. Αλλά, δείτε τη φωτογραφία και πείτε μου: πιστεύει στ'αλήθεια ότι έτσι δε θα την βρει η μαμά της;

Σημ: Η φωτογραφία είναι δικιά μου