Αποκαλυπτήρια

        

     Μεγάλο μπελά βρήκε η Πίπη, με όλα αυτά τα νέα, αγνώστου πατρός και ονόματος, φυτά στις βεράντες. Όσο και αν τα ρώτησε, όσο και αν επέμεινε, εκείνα απλώς την κοιτούσαν, σαν να μην καταλάβαιναν τι τους έλεγε. Είναι πολύ ενοχλητικό να μη σε καταλαβαίνουν τα φυτά, όπως ακριβώς συμβαίνει και όταν δεν σε καταλαβαίνουν οι άνθρωποι.

     Φυσικά, η ζωή δεν σταματάει με δυο άγνωστα φυτά, οπότε η Πίπη συνέχισε κανονικά τη ζωή της, και παρακολουθούσε με ενδιαφέρον την εξέλιξή τους, μέρα με τη μέρα. Από τα πρώτα πράγματα που διαπίστωσε ήταν ότι το δέντρο με τα φαναράκια τελικά δεν ήταν δέντρο - πώς δεν το είχε προσέξει, άραγε; -, αλλά αναρριχητικό. Δύο από τα φυντάνια τα έδωσε για υιοθεσία, ενώ από τα υπόλοιπα - στο μεταξύ είχαν φυτρώσει άλλα δύο, που σημαίνει ότι ούτε πόσα σποράκια είχε φυτέψει θυμόταν - κράτησε μόνο ένα, το οποίο άρχισε να μεγαλώνει, και σύντομα έβγαλε μικρά, λευκά λουλουδάκια. Αλλά πώς λεγόταν το δέντρο, που δεν ήταν δέντρο, αλλά αναρριχητικό φυτό; Όχι τίποτα άλλο, ένα σωρό μπλογκοφίλοι περίμεναν απάντηση στο φλέγον αυτό ερώτημα.

     Η Πίπη ρώτησε όποιον πιθανώς θα γνώριζε, έστειλε μέιλ σε σχετικές ιστοσελίδες, έκανε ό,τι μπορούσε, δηλαδή, και καθώς απάντηση δεν έπαιρνε, έφτασε στο σημείο να σκέφτεται σοβαρά να βαφτίσει εκείνη το φυτό, με επικρατέστερο όνομα το "φαναρόδεντρο" - αυτό, προτού διαπιστώσει ότι το δέντρο δεν ήταν δέντρο, φυσικά.

     Και να που η τεχνολογία, η οποία ανέκαθεν ασκούσε γοητεία στην Πίπη, έμελλε να την βοηθήσει. Και η Πίπη ανακάλυψε μια εφαρμογή για κινητά, που αναγνωρίζει τα φυτά, άκου τώρα τι γίνεται στον κόσμο...

     Αυτό ήταν. Μόλις η Πίπη φωτογράφισε το νεαρό αναρριχητικό, το αναρριχητικό φυτό απόκτησε ονοματεπώνυμο. Και το όνομα αυτού, Cardiospermum halicacabum. Ταυτόχρονα με την αποκάλυψη του ονόματος, αποκαλύφθηκε και ο λόγος που το φυτό δεν απαντούσε στις επίμονες ερωτήσεις της για την καταγωγή της σκούφιας του: επρόκειτο για αλλοδαπό, που απαντάται στην Αφρική, στην Αμερική, στην Αυστραλία, αλλά και στην Ινδία, όχι όμως και στην Ελλάδα. Άρα, πώς θα μπορούσε να μιλάει ελληνικά;

     Το επόμενο πράγμα που σκέφτηκε να κάνει, φυσικά, η Πίπη, ύστερα από τα αποκαλυπτήρια, ήταν να φωτογραφίσει και το αγνώστου πατρός έκθετο της Χώρας της μπροστινής βεράντας. Και η φωτογραφία "έδειξε", πέραν πάσης αμφιβολίας, το όνομα, τόσο του έκθετου, όσο και του άστοργου, μπερμπάντη, πατέρα: Ailanthus altissima, δηλαδή, Αείλανθος ο υψηλότατος, ή αλλιώς, βρωμοκαρυδιά, βρωμόδεντρο, ή βρωμούσα, πολύ κολακευτικά ονόματα όλα, το δίχως άλλο. Με καταγωγή από την Κίνα, δεν φαίνεται και τόσο περίεργο που εξαπλώνεται τόσο ευρέως και τόσο γρήγορα... Και τώρα η Πίπη ανησυχεί λίγο, μήπως η μικρή βρωμοκαρυδιά καταλάβει τη Χώρα της μπροστινής βεράντας, και έχει το νήπιο υπό επιτήρηση...

     Έτσι, απλά και - τελικά - εύκολα η αναζήτηση του ονόματος των δύο άγνωστων φυτών έφτασε στο τέλος της και η Πίπη, από εδώ και πέρα, μπορεί να κοιμάται ήσυχη. Και, φυσικά, δεν χρειάζεται να πούμε ότι, ανεξάρτητα από το μέλλον των φυτών στις Χώρες των δύο βεραντών, η εφαρμογή έχει ρίξει άγκυρα στο κινητό της και έχει αράξει εκεί για τα καλά...

Σημ: Η φωτογραφία είναι δικιά μου