Το πόσο μου αρέσουν οι αντανακλάσεις δε λέγεται! Μα, υπάρχει ομορφότερο πράγμα; Και μόνο τον εαυτό σας στον καθρέφτη να παρατηρήσετε, θα καταλάβετε ότι έχω δίκιο.
Ναι, ξέρω, τώρα κάποιοι θα νομίζουν ότι η Πίπη σαλτάρισε, ότι πέρασε με μικρά πηδηματάκια την γραμμή που χωρίζει τους λογικούς από τους παλαβούς. Κι όμως, φίλοι μου, αυτό έχει ήδη γίνει εδώ και χρόνια (σας την έφερα)!
Όταν βρίσκομαι στο λεωφορείο και κάθομαι στην κατάλληλη θέση, πολλές φορές κοιτάζω την αντανάκλασή μου σε κάποιο από τα εσωτερικά τζάμια και δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο ομορφότερη μου φαίνομαι. Μέχρι που σκέφτομαι να μου χαμογελάσω! Είναι λες και υπάρχει κάποιο φίλτρο που εξομαλύνει τα χαρακτηριστικά και δίνει έναν τόνο παλιού πίνακα στην εικόνα μου. Με άλλα λόγια, νιώθω σαν μοντέλο του Βαν Ντάικ ή του Βερμέερ! Κάτι λιγότερο θα ήταν απλώς πολύ λίγο.
Πώς να το κάνουμε; Πάντα η αντανάκλαση φαίνεται πιο ενδιαφέρουσα. Δείτε, για παράδειγμα, την παραπάνω φωτογραφία: Δεν μοιάζει με πίνακα ζωγραφικής όλη αυτή η αντανάκλαση των παλιών πολυκατοικιών επάνω στα τζάμια-καθρέφτες του γυάλινου κτιρίου;
Μέχρι και ο απλός, συνηθισμένος ουρανός φαίνεται πολύ πιο ενδιαφέρων μέσα από την αντανάκλασή του σε ένα κτίριο με τζάμια-καθρέφτες. Και για του λόγου το αληθές, δείτε αυτή τη φωτογραφία, και πείτε μου: δεν φαίνεται πιο ενδιαφέρων ο ουρανός, όπως φαίνεται στην αντανάκλασή του στο γυάλινο δάπεδο που βρίσκεται μπροστά στο μουσείο της Ακρόπολης;
Μέχρι και ο απλός, συνηθισμένος ουρανός φαίνεται πολύ πιο ενδιαφέρων μέσα από την αντανάκλασή του σε ένα κτίριο με τζάμια-καθρέφτες. Και για του λόγου το αληθές, δείτε αυτή τη φωτογραφία, και πείτε μου: δεν φαίνεται πιο ενδιαφέρων ο ουρανός, όπως φαίνεται στην αντανάκλασή του στο γυάλινο δάπεδο που βρίσκεται μπροστά στο μουσείο της Ακρόπολης;
Αλλά πέρα από την ομορφιά των αντανακλάσεων, αυτό που με ενθουσιάζει πιο πολύ, είναι που μέσω αυτών μπορώ να μεταμορφωθώ σε φάντασμα (και, ναι, τώρα είμαι σίγουρη πως έχετε ξαμοληθεί να μου βρείτε επειγόντως μια θέση στο Δαφνί)! Κι όμως, όχι μόνο ξέρω πώς να μεταμορφώνομαι σε φάντασμα, αλλά θα σας πω και το μυστικό: και το μυστικό, όπως προείπα, βρίσκεται στις αντανακλάσεις.
Όταν, λοιπόν, παίρνω το μετρό ή τον ηλεκτρικό, μου αρέσει να κάθομαι στις θέσεις που βρίσκονται δίπλα σε παράθυρο (όταν βρίσκω θέση, φυσικά). Από εκεί, όχι μόνο μπορώ να παρατηρώ το εσωτερικό του συρμού στο τζάμι, μέσω της αντανάκλασής του, αλλά ταυτόχρονα βλέπω και τη σήραγγα του μετρό, καθώς τη διασχίζουμε. Δύο σε ένα, δηλαδή.
Κάποιες φορές, ο συρμός στον οποίο βρίσκομαι διασταυρώνεται με κάποιον άλλο συρμό, που κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση. Ή, ακόμα καλύτερα, οι δύο συρμοί βρίσκονται σταματημένοι στον ίδιο σταθμό. Τότε είναι, αγαπητοί μου, που μεταμορφώνομαι σε φάντασμα. Κι αυτό συμβαίνει επειδή η αντανάκλαση του εσωτερικού του συρμού στον οποίο βρίσκομαι "προβάλλεται", κατά κάποιον τρόπο, στον άλλο συρμό και είναι σαν να επικαλύπτει το εσωτερικό του. Είναι, δηλαδή, σαν οι επιβάτες του δικού μου συρμού να βρίσκονται ανάμεσα στους επιβάτες του άλλου. Με άλλα λόγια, οι επιβάτες ενός ολόκληρου βαγονιού μεταμορφώνονται σε φαντάσματα και είμαι σίγουρη ότι μόνο εγώ το παίρνω είδηση!
Ακόμα πιο διασκεδαστικό γίνεται όταν το μετρό κινείται με ταχύτητα μέσα στις σκοτεινές του σήραγγες. Τότε, καθώς κοιτάζω την αντανάκλασή μου μέσα από το τζάμι, βλέπω να περνάνε από μέσα μου φώτα, προεξοχές του τοίχου, ακόμα και ολόκληροι συρμοί. Δεν είναι αυτό απόδειξη ότι μεταμορφώνομαι σε φάντασμα;
Και αν κάποιος αμφιβάλλει για τη μέθοδό μου, καθόλου δεν θα στενοχωρηθώ. Απλώς θα του δείξω την παρακάτω φωτογραφία με τα δύο φαντάσματα που περπατάνε δίπλα-δίπλα και θα του πω: Αντανακλάσεις, αγαπητέ μου, αντανακλάσεις!
Όταν, λοιπόν, παίρνω το μετρό ή τον ηλεκτρικό, μου αρέσει να κάθομαι στις θέσεις που βρίσκονται δίπλα σε παράθυρο (όταν βρίσκω θέση, φυσικά). Από εκεί, όχι μόνο μπορώ να παρατηρώ το εσωτερικό του συρμού στο τζάμι, μέσω της αντανάκλασής του, αλλά ταυτόχρονα βλέπω και τη σήραγγα του μετρό, καθώς τη διασχίζουμε. Δύο σε ένα, δηλαδή.
Κάποιες φορές, ο συρμός στον οποίο βρίσκομαι διασταυρώνεται με κάποιον άλλο συρμό, που κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση. Ή, ακόμα καλύτερα, οι δύο συρμοί βρίσκονται σταματημένοι στον ίδιο σταθμό. Τότε είναι, αγαπητοί μου, που μεταμορφώνομαι σε φάντασμα. Κι αυτό συμβαίνει επειδή η αντανάκλαση του εσωτερικού του συρμού στον οποίο βρίσκομαι "προβάλλεται", κατά κάποιον τρόπο, στον άλλο συρμό και είναι σαν να επικαλύπτει το εσωτερικό του. Είναι, δηλαδή, σαν οι επιβάτες του δικού μου συρμού να βρίσκονται ανάμεσα στους επιβάτες του άλλου. Με άλλα λόγια, οι επιβάτες ενός ολόκληρου βαγονιού μεταμορφώνονται σε φαντάσματα και είμαι σίγουρη ότι μόνο εγώ το παίρνω είδηση!
Ακόμα πιο διασκεδαστικό γίνεται όταν το μετρό κινείται με ταχύτητα μέσα στις σκοτεινές του σήραγγες. Τότε, καθώς κοιτάζω την αντανάκλασή μου μέσα από το τζάμι, βλέπω να περνάνε από μέσα μου φώτα, προεξοχές του τοίχου, ακόμα και ολόκληροι συρμοί. Δεν είναι αυτό απόδειξη ότι μεταμορφώνομαι σε φάντασμα;
Και αν κάποιος αμφιβάλλει για τη μέθοδό μου, καθόλου δεν θα στενοχωρηθώ. Απλώς θα του δείξω την παρακάτω φωτογραφία με τα δύο φαντάσματα που περπατάνε δίπλα-δίπλα και θα του πω: Αντανακλάσεις, αγαπητέ μου, αντανακλάσεις!
Σημ: Οι φωτογραφίες είναι δικές μου
Συμφωνώ μαζί σου καλή μου Pippi. Η αντανάκλαση είναι ένα οπτικό φαινόμενο που έχει κάποιο ρόλο στη ζωή μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝάσαι καλά.
Γεια σου, αγαπητέ μου Dennis! Χαίρομαι που κι εσύ εκτιμάς τις αντανακλάσεις.
ΔιαγραφήΝα έχεις μια όμορφη εβδομάδα!
Καλές είναι οι αντανακλάσεις, όταν αφορούν τον ουρανό, τη θάλασσα, τα πουλιά, τις πολυκατοικίες, τα δέντρα ή την Πίππι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσωπικά τις αποφεύγω, διότι με παχαίνουν!
Ίσως να μην είναι καλής ποιότητας τα τζάμια που με έχω δει..
Άσε που μερικά τζάμια δεν με χωράνε.
Ίσως, βέβαια, να είναι πολύ μικρά...
Πάντως το παιχνίδι των αντανακλάσεων στο μετρό, είναι πολύ καλή απασχόληση για κάτι κλειστοφοβικούς, σαν και του λόγου μου, και μπορεί να το δοκιμάσω (παράλληλα με το μέτρημα, τις βαθιές ανάσες και τη συνομιλία με τον πανικό μου), όταν ανέβω Αθήνα και χρειαστεί να πάρω το μετρό!
Καλημέρα Πίππι!
Δεν το πιστεύω ότι υπάρχει τζάμι που δε σε χωράει, εδώ έχεις κάνει δίαιτα και έχεις αδυνατίσει...
ΔιαγραφήΕύχομαι όταν έρθεις στην Αθήνα να μην χρειαστεί να καταφύγεις σε κόλπα για να καταπολεμήσεις την κλειστοφοβία σου, αλλά αν χρειαστεί, χαίρομαι που σου έδωσα μία επιπλέον ιδέα.
Φιλάκια και καλή εβδομάδα
Ααααα...το κάνεις κι εσύ αυτό?
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι καλά...βρήκα αδερφή ψυχή!!
Περιττό να σου πω πως προτιμώ την αντανάκλασή μου από την πραγματικότητα...αφού με φτύνω μόλις με δω σε αντανάκλαση να μη με ματιάσω! Βέβαια με φτύνω και στον καθρέπτη, αλλά για άλλους λόγους!!
Φιλιά πολλά και καλή Κυριακή!!
Το έχω καταλάβει εδώ και καιρό ότι εμείς οι δυο έχουμε πολλά κοινά...
ΔιαγραφήΕγώ τρελλαίνομαι για αντανακλάσεις. Το 2013 που είχα πάει στην Καστοριά δεν ήθελα να φύγω! Δεν ξέρω κι εγώ πόσες φωτογραφίες έβγαλα τη λίμνη και τις αντανακλάσεις της (και τώρα που το σκέφτομαι, έχω γράψει και ανάρτηση σχετική)!
Να έχεις μία όμορφη εβδομάδα!
Καλέ ήρθα να πάρω λινκ και είδα πως δεν στο ζήτησα ποτέ...δώσε αντανακλάσεις στο λαό σου!
ΔιαγραφήΑναφέρομαι στην ανάρτηση "Σε μια λίμνη, μια φορά" με ημερομηνία 12/10/13.
ΔιαγραφήΦιλάκια
Τη βρήκα και την απόλαυσα!!
ΔιαγραφήΕυτυχώς εμείς έχουμε παραπάνω μυαλό από τον κύκνο!
φιλιά πολλά!
Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε, το είχα διασκεδάσει πολύ καθώς την έγραφα.
ΔιαγραφήΠολλά φιλάκια και σε εσένα
Τι θέμα, Πίπη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι αντανακλάσεις στο μετρό είναι και μένα το αγαπημένο μου παιχνίδι!
Καλή εβδομάδα!
Πόσο χαίρομαι που και εσύ διασκεδάζεις με το ίδιο παιχνίδι!
ΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα και σε εσένα, γούμαν!
Πόσο ενδιαφέρουσα σκέψη αυτή με τα φαντάσματα! Μου έκανε μεγάλη εντύπωση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΏστε σου αρέσουν τα ... καθρεφτίσματα; Για να προσθέσω την πιο ... φυχολογική διάσταση στο θέμα, η αντανάκλαση επιστρέφει την εικόνα, άρα επαληθεύει την παρουσία, την ύπαρξη. Προσφέρει, λοιπόν, ασφάλεια, καθησυχάζει. Ίσως να είναι και αυτό μέρος της γοητείας τους, πέρα από την αισθητική απόλαυση που περιέγραψες. ;-)
Πολύ καλησπέρα σας!
Πολύ ενδιαφέροντα αυτά που γράφεις! Μου αρέσει που πάντα έχεις μία επιστημονική άποψη επί του θέματος, έτσι μαθαίνω και εγώ κάτι περισσότερο.
ΔιαγραφήΠολλά φιλάκια (και από εμένα και από τον καθρέφτη μου) και καλό βράδυ!