Έργα και ημέρες της Πίπης

     Μεγάλη ανησυχία έχει πέσει στο μπλογκοσύμπαν. Ο ένας με τον άλλον σκουντιούνται και ύστερα λένε χαμηλόφωνα:

     - Τα έμαθες; Η Πίπη εξαφανίστηκε!

     Κακώς, βέβαια, μιλούν χαμηλόφωνα, αφού η εξαφάνιση της Πίπης είναι κοινό μυστικό και όλοι το γνωρίζουν. Όμως, αυτό που δεν ξέρουν είναι το πού βρίσκεται η Πίπη, αφού καμία ανακοίνωσή της δεν προηγήθηκε της εξαφάνισης. Και οι φήμες πάνε κι έρχονται.

     Κάποιοι πιστεύουν ότι η Πίπη μπαρκάρισε και τώρα ταξιδεύει με ένα ιπτάμενο πλοίο, γνωρίζοντας νέους τόπους και νέους ανθρώπους. Κάποιοι άλλοι λένε ότι έγινε βασίλισσα σε ένα μικρό νησί του Ειρηνικού, και ζει τρώγοντας μπανάνες και πίνοντας χυμό καρύδας, ντυμένη με χρυσά ενδύματα και στολισμένη με πολύτιμους λίθους. Άλλοι λένε ότι εκεί που έκανε βόλτα με το ιπτάμενο κρεβάτι της φύσηξε δυνατός αέρας, που την έστειλε στον Άρη, και τώρα η Πίπη βρίσκεται ανάμεσα στους Αρειανούς, προετοιμάζοντας την επιστροφή της.

     Ό,τι και να λένε οι άλλοι, όμως, μόνο εγώ γνωρίζω την αλήθεια. Γι'αυτό, προτού η Ιντερπόλ ξαμολύσει τα λαγωνικά της και προτού ο Ερυθρός Σταυρός βγάλει έκτακτο ανακοινωθέν, θα σας πω τι κάνει η Πίπη και πού ήταν τόσο καιρό.

     Το πρώτο πράγμα που έκανε η Πίπη ήταν να εμφανιστεί δημοσίως με το φίλο της το βιολί. Αυτό ίσως και να μπορούσατε να το φανταστείτε, δεδομένου ότι η Πίπη και το βιολί έχουν γίνει κολλητοί εδώ και πάνω από έναν χρόνο.

     Από πέρυσι της το πρότεινε ο δάσκαλος, αλλά εκείνη αντιστεκόταν σθεναρά. Όμως φέτος ήρθαν έτσι τα πράγματα, που η Πίπη δεν την απέφυγε τη δημόσια έκθεση. Γι'αυτό και τον τελευταίο καιρό έκανε εντατικές πρόβες, και πριν από μια βδομάδα περίπου, η Πίπη με το βιολί έπαιξαν μαζί δημόσια σε κοινό μεγαλύτερο των δέκα ανθρώπων. Αυτό ήταν κάτι που κανείς δεν θα το είχε προβλέψει παλιότερα, και ούτε ο ίδιος ο Μότσαρτ δεν το είχε φανταστεί, όταν έγραφε το κομμάτι, ότι θα ερχόταν η μέρα που η Πίπη θα έπαιζε Μότσαρτ!

     Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να μπορούσα να πω ότι η εμφάνιση αυτή της Πίπης έκανε παραπληγικούς να περπατήσουν, τυφλούς να δουν το φως τους και μουγγούς να μιλήσουν, αλλά δε θα το πω. Μπορώ όμως να βεβαιώσω ότι κανένα ακουστικό τύμπανο δεν τραυματίστηκε κατά τη διάρκεια της παράστασης και είμαι σίγουρη ότι η εμφάνισή της θα είναι κάτι που θα θυμούνται για χρόνια, κυρίως επειδή διαδέχτηκε την εμφάνιση μικρών παιδιών και η υψομετρική τους διαφορά ήταν περισσότερο από εμφανής.

     Μη νομίζετε, όμως, ότι μετά την εμφάνιση με το βιολί η Πίπη ξεμπέρδεψε. Αν ήταν έτσι, τώρα δεν θα την αναζητούσαν παντού. Όχι, μετά το βιολί η Πίπη είχε και άλλες υποχρεώσεις, οι οποίες συνέπεσαν με μία ατυχή συγκυρία.

     Εδώ θα μου επιτρέψετε να κάνω μια παρένθεση για να επανέλθω στον Ιούνη, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ έπιασε τον ήλιο και του μαρτύρησε ότι εγώ βγάζω στη φόρα όλα τα άπλυτα του ουρανού, και μαρτυράω τι κάνει το φεγγάρι, και τι κάνουν τα σύννεφα, και τι κάνουν οι μήνες, και τι κάνει ο γερο-χρόνος, και ότι αν το κάνω αυτό για εκείνους τότε κάλλιστα μπορώ να το κάνω και για τον ίδιο τον ήλιο. Και άλλα πολλά σχετικά θα του είπε, και ο ήλιος θύμωσε, και φούντωσε, και άναψε, και κόρωσε, και με το ζόρι τον κρατούσαν στη θέση του στον ουρανό.

     Ύστερα από αυτό θεωρώ υποχρέωσή μου να ζητήσω δημοσίως συγγνώμη για τον καύσωνα των τελευταίων ημερών. Πού να το φανταστώ τι χαφιές είναι ο Ιούνης...

     Αλλά ας επανέλθουμε στην Πίπη και τις υπόλοιπες υποχρεώσεις της. Που αυτή τη φορά είχαν σχέση με το χορό και δη τον παραδοσιακό. Και οι πρόβες ήταν πολλές και καθημερινές. Και η πρώτη εμφάνιση ήταν αρκετά επιτυχημένη, αν εξαιρέσει κανείς το γεγονός ότι η Πίπη συνειδητοποίησε ότι το σωσίβιο που έχει κάνει φαινόταν και κάτω από το φόρεμα που φορούσε, κάτι που την ανάγκασε να ανεβάσει ελαφρώς το φόρεμα για να το καλύψει, και ύστερα οι γνωστοί της, αντί να της πουν πόσο εντυπωσιάστηκαν από τις τόσο εξαιρετικά εκτελεσμένες της φιγούρες, το μόνο που βρήκαν να της πουν ήταν ότι φάνηκε το μπούτι της... Επειδή όμως η Πίπη δε χαμπαριάζει και πολύ, στην επόμενη πρόβα πήγε φορώντας σορτς, αποκαλύπτοντας με περηφάνεια τα τρία τσιμπήματα κουνουπιών που αποκόμισε από την βραδυά της παράστασης. Μεγάλες στιγμές έζησαν τα μπούτια της Πίπης!

     Όμως οι παραστάσεις δεν είχαν τελειώσει ακόμη. Έμενε μία τελευταία, και οι πρόβες τις τελευταίες μέρες ήταν συνεχόμενες. Και να μην ξεχνάμε και τον ήλιο, τον πυρ και μανία (άτιμε Ιούνη, τι μας έκανες)...

     Βέβαια, προτού φτάσει η βραδυά της παράστασης, η Πίπη συνειδητοποίησε ντροπιασμένη ότι αγνοούσε κάτι σημαντικό: ότι οι περισσότερες συγχορεύτριές της ήταν ντίβες και μεγάλα ονόματα στο παγκόσμιο χορευτικό στερέωμα, με πολλά χρόνια εμπειρίας και άπειρες συνεργασίες με τα μεγαλύτερα μπαλέτα του κόσμου. Αυτό, όπως ήταν αναμενόμενο, οδήγησε σε αλλαγές θέσεων και ομάδων, επειδή οι ντίβες πάντα έχουν τον τελευταίο λόγο. Μεταξύ μας, η Πίπη σκέφτηκε να πάρει μαστίγιο, αλλά τελικά συγκρατήθηκε και αποφάσισε σε πρώτη φάση να φτιάξει μόνο τη λίστα των προς μαστίγωση. Και με έκπληξη διαπίστωσε ότι η λίστα δεν ήταν και τόσο μικρή...

     Και έφτασε η βραδυά της τελευταίας παράστασης και εκεί η Πίπη έμαθε πάρα πολλά πράγματα. Έμαθε, για παράδειγμα, ότι μπορείς να φορέσεις δύο χοντρά καλσόν, το ένα πάνω από το άλλο (και να μην ξεχνάμε και τον θυμωμένο ήλιο), και με αυτόν τον τρόπο μπόρεσε να φανταστεί τι τραβούσαν οι γιαπωνέζες, που τους έδεναν τα πόδια για να μη μεγαλώνουν. Επίσης, αναρωτήθηκε τι είδους μαζοχισμός έκανε τις γυναίκες της Ασσήρου Θεσσαλονίκης να σφίγγουν με κορδέλες τα μαντήλια στο κεφάλι τους, αφού αυτό οδηγούσε σε πόνους στα αυτιά και γενικότερα στο κρανίο, αλλά απάντηση δεν βρήκε.

     Στη συνέχεια, και αφού απαλλάχθηκε από το ένα χοντρό καλσόν, αισθάνθηκε πιο άνετα σαν Ευβοιώτισσα από την Κάρυστο, παρ'όλο που το κεφαλοδέσιμο και γενικότερα η στολή της συγκεκριμένης περιοχής ήταν πολύ απλούστερα. Και χόρεψε, και τα έδωσε όλα, που λένε, και κάποια στιγμή η παράσταση έφτασε στο τέλος της. 

     Και τότε, η Πίπη έκανε τη μεγαλύτερη ανακάλυψη απ'όλες: συνειδητοποίησε ότι όλο εκείνο το χορευτικό τελετουργικό με τις κορδέλες στο κεφάλι και το διπλό καλσόν στην αρχή, με το μονό καλσόν και το απλό κεφαλοδέσιμο στη συνέχεια, την είχε μεταμορφώσει σε φακίρη! Ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, το τελετουργικό αυτό είχε μεταμορφώσει τη γη σε ένα απέραντο στρώμα φακίρη, ξέρετε, αυτό με τα καρφιά... Και δωσ'του να περπατάει στα καρφιά η Πίπη, είχε αφήσει και το ιπτάμενο κρεβάτι της στο σπίτι, και κάθε βήμα και καρφί, κάθε καρφί και πόνος. Και ώσπου να φτάσει στο σπίτι της είδε και έπαθε. Και ίσως ύστερα από όλο αυτό να πρέπει να ξαναβαφτιστεί. Και να την πούμε Καρφοπερπάτα Πιπιστράτα.

     Αυτά, λοιπόν, ήταν τα όσα έζησε πάνω-κάτω η Πίπη όλες αυτές τις μέρες, και αυτά ήταν τα όσα έπαθε, και αν την χρειαστείτε μην την ψάξετε ούτε στον ουρανό, ούτε στη θάλασσα, ούτε στο φεγγάρι, ούτε στον Άρη, ούτε σε εξωτικά μέρη, ούτε στον δρόμο, ανάμεσα στον κόσμο. Ψάξτε την όπου υπάρχει λεκάνη γεμάτη νερό και ίσως την πετύχετε να κάνει ποδόλουτρο.