Αλλαγή κανονισμών

     Μεγάλη συζήτηση γίνεται αυτές τις μέρες στην παραμυθοχώρα και το θέμα της είναι ένα και μοναδικό: οι αθλητικοί παραμυθαγώνες και το κατά πόσο θα πρέπει να μονιμοποιηθούν οι αλλαγές των κανονισμών που έγιναν τα τελευταία χρόνια.

     Βέβαια, όταν μιλάμε για αθλητικούς παραμυθαγώνες, μη φανταστείτε τίποτα ολυμπιακούς. Η παραμυθοχώρα είναι πολύ μικρή και δεν μπορεί να υποστηρίξει αγώνες τέτοιου μεγέθους και εμβέλειας, όμως και οι δικοί της αγώνες είναι πολύ σημαντικοί. Εκατοντάδες αθλητές παίρνουν μέρος κάθε χρόνο, και οι νικητές χαίρουν μεγάλης εκτίμησης και αποτελούν το πρότυπο όλης της παραμυθονεολαίας.

     Βρέθηκαν, που λέτε, κάποιοι που υποστήριξαν ότι τα αθλήματα θα έπρεπε να παραμένουν ακριβώς τα ίδια, ούτως ώστε να υπάρχει σύγκριση με τις επιδόσεις του παρελθόντος, κάτι που οι νεωτεριστές αντιπαρέρχονται εντόνως.

     Για τα οκτακόσια μέτρα πεταλούδας, για παράδειγμα, οι γνώμες διίστανται. Οι οπαδοί της παράδοσης νοσταλγούν τα χρόνια τα παλιά, τότε που οι πεταλούδες ήταν άγριες, κάτι που όπως και να το κάνεις αυξάνει το βαθμό δυσκολίας, σε αντίθεση με τις πεταλούδες των εκτροφείων που χρησιμοποιούνται τα τελευταία χρόνια, που είναι πιο πειθαρχημένες και πολύ περισσότερο προβλέψιμες από τις άλλες. Και για να μην απορείτε, να σας πω ότι τα οκτακόσια μέτρα πεταλούδας δεν είναι αγώνες κολύμβησης, είναι αγώνες ταχύτητας όπου οι αθλητές τρέχουν κρατώντας δίχτυα και κυνηγούν πεταλούδες. Στο αποτέλεσμα προσμετρώνται, εκτός από τον χρόνο της κούρσας, και ο αριθμός των αιχμάλωτων πεταλούδων.

     Στον αντίποδα των "παραδοσιακών", οι νεωτεριστές υποστηρίζουν ότι τα οκτακόσια μέτρα πεταλούδας είναι πολύ πιο εντυπωσιακά τώρα, με τις πεταλούδες των εκτροφείων, οι οποίες έχουν επιλεχθεί μία-μία για τους αγώνες, και έχουν αξιολογηθεί αυστηρότατα, σύμφωνα με τα διεθνή παραμυθοπρότυπα.

      Πολλές διχογνωμίες έχει προκαλέσει και η απόφαση της επιτροπής αγώνων να επιλέξει γρανίτα για το άθλημα των καταδύσεων, αντί για το παλιό, παραδοσιακό παγωτό κρέμα. Οι ηλικιωμένοι αναφέρουν με πικρία το πόσο ευκολότερο έχει γίνει το άθλημα, ενθυμούμενοι, προφανώς, την εποχή που για τις καταδύσεις η μόνη διαθέσιμη επιλογή ήταν το παγωτό κασάτο, και όπου υπήρχε πάντα ο κίνδυνος τραυματισμού κατά την κατάδυση, σε περίπτωση που ο αθλητής έπεφτε επάνω σε ξηρό καρπό. Σε αυτήν την άποψη, οι νεωτεριστές αντιτάσσουν την άποψη ότι δεν χρειάζεται μετά τους αγώνες να γεμίζουν τα νοσοκομεία τραυματίες.

     Για τη βαφλοβολία ορίστηκε μεγαλύτερη διάμετρος βάφλας και απαγορεύτηκε οριστικά η χρήση σιροπιού, κάτι που επίσης δυσκόλευε τις ρίψεις στο παρελθόν, καθώς η βάφλα κολλούσε στο χέρι του αθλητή και οι βολές ήταν πολύ μικρές. Συζητιέται μήπως στη θέση του σιροπιού επιτραπεί η χρήση σαντιγύ, ως παράγοντα αυξημένης τριβής και, συνεπώς, αυξημένου βαθμού δυσκολίας, σε μία προσπάθεια να ισοσκελιστεί η διαφορά από τις πρώτες βαφλοβολίες.

     Στο σύνολο των αθλητικών παραμυθαγώνων, το άθλημα που ίσως υπέστη τις λιγότερες αλλαγές είναι αυτό του τραμπολίνο. Η επιτροπή αγώνων όρισε μικρή αύξηση στο ύψος του ζελέ, ούτως ώστε να βελτιωθεί η αλτικότητα, χωρίς όμως να υπάρχει κίνδυνος εκτόξευσης.

     Είναι σίγουρο ότι όλος αυτός ο διάλογος και οι αντιπαραθέσεις καθόλου δεν βοηθάνε την ψυχολογία των αθλητών, που το μόνο που χρειάζονται είναι ένα ήρεμο περιβάλλον, όπου να μπορούν να αγωνιστούν με αξιώσεις. Επιπλέον, η συνεχής αλλαγή των κανονισμών δε βοηθάει διόλου στην ορθή προετοιμασία των αθλητών. 

     Γι'αυτό, επιτάσσεται όλες οι πλευρές να συμβιβαστούν και να "συναντηθούν" κάπου στη μέση, αν δε θέλουν να καταργηθεί αυτός ο όμορφος θεσμός. 

     Και ενώ οι συζητήσεις επί του θέματος δίνουν και παίρνουν, σε έκτακτο δελτίο ειδήσεων ανακοινώθηκε κρούσμα παραβίασης των κανονισμών, καθώς ένας από τους αθλητές γνώριζε προσωπικά δύο από τις πεταλούδες των εκτροφείων, με αποτέλεσμα να αποβληθούν από τους αγώνες, τόσο ο αθλητής όσο και οι πεταλούδες.

     Μ'αυτά και μ'αυτά, είναι να μην αναφωνούν οι παλαιότεροι "και μη χειρότερα";