Ο Λέανδρος κι η
Ναυσικά ήτανε δύο νέοι,
άγνωστοι μεταξύ
τωνε, μέναν στη Φιλοθέη.
Η Ναυσικά ήταν ξανθή
κι είχε χοντρές πλεξούδες,
ο Λέανδρος ήταν
μελαμψός, με Αιγύπτιους παππούδες.
Η μοίρα τους τους
έριξε τον έναν παν’στον άλλον,
τράκαραν τα καρότσια
τους στο σουπερμάρκετ, μάλλον.
Μια δέσμη φως
ηλεκτρικό τους έπεσε στα μάτια,
κοιτάχτηκαν και οι
καρδιές γίναν ευθύς κομμάτια.
Από εκείνο το συμβάν
γίναν οι δυο ζευγάρι,
και στις μπουάτ τα
δειλινά χορεύανε με χάρη.
Γνωρίσανε από κοντά
κάθε δέντρο και θάμνο,
κάθε παγκάκι
σκοτεινό και κάθε πλαζ με άμμο.
Έφτασαν τα μαντάτα
τους εις των γονιών τα ώτα,
εφρύαξαν οι μάνες
τους κατά τα ειωθότα.
Φώναξαν,
λιποθύμησαν, έπαθαν την καρδιά τους,
αλλά δεν
συγκινήθηκαν καθόλου τα παιδιά τους.
Της Ναυσικάς ο κύρης
της, που ήταν δικηγόρος,
την έξοδο της
στέρησε, για να μην γίνει ντόρος.
Κι η Ναυσικά
κλειδώθηκε εις το δωμάτιό της,
δεν έπινε, δεν
άγγιζε μπουκιά απ’το φαγητό της.
Του θανατά
ταβλιάστηκε ο Λέανδρος στην κλίνη,
κι η μάνα του του
έδινε κρυφά πενικιλλίνη.
Αντί για λόγια,
στεναγμούς έβγαζε με ευχέρεια,
και οι γιατροί
σηκώσανε, όλοι, ψηλά τα χέρια.
Οι δύο νέοι έλιωναν,
σαφώς, μέρα τη μέρα,
και οι γονείς,
ανήμποροι, κάναν τα μίση πέρα.
Με ανθοδέσμη ακριβή,
στης Ναυσικάς το σπίτι,
ήρθε η αποκατάσταση,
που η νεαρά εζήτει.
Ο γάμος τους
ορίστηκε μια Κυριακή του Απρίλη,
τη γλώσσα τους να
καταπιούν οι εχθροί μα και οι φίλοι.
Η εκκλησιά
στολίστηκε με άνθη και κορδέλες,
όπως την
ονειρεύονταν οι ανύπαντρες κοπέλες.
Ο Λέανδρος, στο
σπίτι του, λίγο προτού να φύγει,
τον κόμπο της
γραβάτας του, ένιωσε να τον πνίγει.
Μα κι η ξανθή η
Ναυσικά, το νυφικό κοιτούσε,
και μπροστά στον
καθρέφτη της, σιγά μονολογούσε.
Μήπως βιαζότανε
πολύ; την πήρανε τα χρόνια;
Ήτανε, τάχα, έτοιμη
για τέκνα και για εγγόνια;
Για να μην τα
πολυλογώ, επέταξε το τούλι,
Και οι γονείς στην
εκπομπή τρέχαν, της Νικολούλη.
Κι ο Λέανδρος ο
μελαμψός, κι αυτός εξηφανίσθη,
κι η μάνα του απ’τον
καημό σε μια μονή εκλείσθη.
Και για όποιον
επιμύθιο ψάχνει να βρει, του λέω,
ποτέ δεν ξέρεις στη
ζωή ποιο θα’ναι το μοιραίο.
Μπορεί η ζωή να σε
τραβά γοργά κατά τη δύση,
και να νομίζεις πως
λεφτά θα τρέχουν απ’τη βρύση,
αλλά απ’την βρύση
μόλις δεις νερό πως τρέχει, ίσως
να καταλάβεις, φίλε
μου, πως δεν θα γίνεις Κροίσος.
ΥΓ: Αυτή ήταν η
δεύτερη συμμετοχή της Πίπης στο τελευταίο "Παίζοντας με τις λέξεις"
που διοργανώνει με επιτυχία η Μεμαρία στο ξαναβαφτισμένο της μπλογκ "Μ'ένα
χάρτινο καραβάκι", και γράφτηκε εξαρχής με σκοπό να διασκεδάσει. Καλή
διασκέδαση, λοιπόν!
"αλλά απ’την βρύση μόλις δεις νερό πως τρέχει, ίσως
ΑπάντησηΔιαγραφήνα καταλάβεις, φίλε μου, πως δεν θα γίνεις Κροίσος...."
Πολύ σωστό !!!
Μια ακόμα μεγάλη αλήθεια δια χειρός Pippi !
Δεύτερη συμμετοχή, μάλιστα αυτή σε έξοχο ποιητικό λόγο, με ρίμα και μέτρο που της ταιριάζει απόλυτα σαν παραδοσιακό ποίημα βγαλμένο απ τα παλιά.
Και μάλιστα και αυτή η συμμετοχή με το χιούμορ και την φρεσκάδα σου Pippi που τα διαθέτεις και τα δύο άπλετα. Σε τέτοιο βαθμό ώστε να χαρίζουν σε μας τους αναγνώστες σου μια πανέμορφη αίσθηση.
Αγαπιέται ο λόγος σου ! αγαπιέται η παρουσία σου !
Και εδώ, κοτζάμ φατρίες-οικογένειες, έκαναν τα έχθρη πίσω, έβαλαν στην μπάντα τις όποιες διαφορές για χάρη του έρωτος αλλά να που στο τέλος αντιστράφηκαν τα πράγματα και γαμπρός και νύφη πήραν των ονοματιών τους και από εδώ παν' και αλλοι.
Να είσαι καλά καλή μου φίλη για όλο αυτό. Και έτσι να σε απολαμβάνουμε πάντα.
Τα φιλιά μου.
Α, μα το'χω το παραδοσιακό το ποίημα! Εξάλλου, μεταξύ μας, η Πίπη έχει καταγωγή από Κρήτη, οπότε δεν γίνεται να μην της βγαίνει αβίαστα ο ιαμβικός δεκαπεντασύλλαβος...
ΔιαγραφήΧαίρομαι που σου άρεσε και αυτή η συμμετοχή μου, Γιάννη, όσο για την κατάληξη, μπορεί να μην έχει απόλυτη συνοχή με το υπόλοιπο, αλλά πάντα όταν γράφω σε τέτοιο στυλ, πάντα μου προκύπτει κάτι τέτοιο στο τέλος. Είναι σαν ο δεκαπεντασύλλαβος να ξεκλειδώνει ένα μπαουλάκι με "σοφίες".
Φιλιά και σε εσένα
τότε μιλάμε για υπέροχες σοφίες που δεν πρέπει να μένουν κλειδωμένες σε κανένα μπαουλάκι! Αγαπήθηκε κι αυτή η συμμετοχή πολύ που ήταν φίσκα στη γλαφυρή πραγματικότητα. Πάντα αλλιώς τα σχεδιάζουμε κι αφού τα φέρουμε όλα τούμπα, αλλιώς τα πραγματοποιούμε. Ψέμματα να πούμε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο και για τον ιαμβικό που τον έχεις και κακώς τον αποδίδεις στην Κρήτη. Και η αφεντιά μου είναι κτηρικιά και δεν έχει ούτε 15σύλλαβο ούτε και τη ρακή !
Φιλιά γιορτινά !
Ε, εντάξει, εσύ μάλλον είσαι η εξαίρεση, εξάλλου εσύ δουλεύεις τον ελεύθερο στίχο. Λες να μην φταίει η Κρήτη για τον δεκαπεντασύλλαβο; Μου ανατρέπεις ολόκληρη την κοσμοθεωρία μου τώρα...
ΔιαγραφήΧαίρομαι που σου άρεσε η ποιητική μου συμμετοχή και χαίρομαι και που είσαι κρητικιά, κι ας μην έχεις ούτε το δεκαπεντασύλλαβο, ούτε τη ρακή.
Φιλάκια γιορτινά και σε εσένα
Σα νερό διαβάζεται ευχάριστα. Μου άρεσε πολύ η συμμετοχή σου. Συν τοις άλλοις, κρύβει αλήθειες. Καλησπέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή είναι η χάρη του δεκαπεντασύλλαβου: ρέει. Και (πολύ σημαντικό) νομίζω ότι είτε φαίνεται είτε όχι, ρέει στις φλέβες όλων.
ΔιαγραφήΧαίρομαι που σου άρεσε και αυτή μου η συμμετοχή, Δραστήρια!
Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα
Και να που η αγαπημένη Πίππη κλέβει τις εντυπώσεις και σε άλλα είδη και με άλλα νοήματα. Ενθουσιασμένη που σε διαβάζω! 😍🎉😍🎉😍
ΑπάντησηΔιαγραφή... είπε η Γούμαν, που δεν έχει αφήσει κουμπί για κουμπί ξεκούμπωτο!
ΔιαγραφήΤα φιλιά μου
Διαβάζω τους ιάμβους σου
ΑπάντησηΔιαγραφήτους στίχους και τις ρίμες
κι εύχομαι τους θριάμβους σου,
της δόξας σου τις τσίμες.
Επίσης:μέρες που είναι, μπορούμε να το τραγουδήσουμε με ρυθμό καλάντων χριστουγέννων ή και πρωτοχρονιάς.
Πέρα από τις σαχλαμάρες (μου), η σύνθεση πλούσια σε γλώσσα, ρίμα, ακόμα και επιμύθιο! Εύγε, εύγε!
Α! Ξέχασα: Ρίμα στα επτάνησα λένε την κορυφή (<ιταλ.cima)
Καλό βράδυ, Πίππη. Πάω να δω Νικολούλη.
Το σχόλιό σου έμμετρο,
Διαγραφήτο απόλαυσα, Διονύση,
διαβάζω πάντα με χαρά
κάθε δικιά σου ρήση.
Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, και για τη διευκρίνιση του τι σημαίνει ρίμα στα επτάνησα.
Να έχεις ένα όμορφο Σαββατοκύριακο
Πίπη μου πολλά συγχαρητήρια και για αυτή σου την υπέροχη, την τόσο διασκεδαστική συμμετοχή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ για όλα!
Φιλιά πολλά!
Εγώ σε ευχαριστώ, Μεμαρία μου, και για τα καλά σου λόγια, αλλά και για τον εθισμό!
ΔιαγραφήΠολλά φιλιά και σε εσένα
Συντεκνάκι μου, πολλά συγχαρητήρια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧορεύεται και σε πεντοζάλι πάντως.
Συνοδεία ρακής βεβαίως-βεβαίως 😉
Χαίρομαι που σου άρεσε, Μαρία μου!
ΔιαγραφήΣίγουρα ταιριάζει σε οποιοδήποτε παραδοσιακό και δη κρητικό χορό (και σε συρτό θα μπορούσε, που είναι και πιο ξεκούραστος, χε,χε), αν και εγώ το φαντάζομαι περισσότερο με τη μουσική του Ερωτόκριτου...
Πολλά φιλάκια, και καλές, δημιουργικές γιορτές