Τετάρτη 25 Μαρτίου 2020

Καρδιά μάλαμα



     Η μητριά της Σταχτοπούτας έβηξε δυνατά. Δέκατη μέρα που την ταλαιπωρούσε αυτός ο βήχας, δέκατη μέρα που είχε ενημερώσει και τις δυο της κόρες, δέκατη μέρα που δεν είχε λάβει ούτε ένα τηλεφώνημα.
     - Τι σκληρόκαρδες κόρες που έχω! μονολογούσε.
     Παρ’όλ’αυτά, και επειδή η μητριά της Σταχτοπούτας δεν ήταν μια γυναίκα που το έβαζε κάτω, ούτε τώρα, στα γεράματα, ξανασήκωσε το τηλέφωνο.
     - Ποιος είναι; ακούστηκε η φωνή της μεγάλης της της κόρης.
     - Εγώ είμαι, παιδί μου, γκουχ! Γκουχ!
     - Ποιος είστε; Δεν καταλαβαίνω!
     - Τι ποιος, παιδί μου; Η μητέρα σου είμαι! Γκουχ! Γκουχ-γκουχ!
     - Ε, πού να σε γνωρίσω, με τόσο βήχα;
     - Γκουχ!
     - Τι θέλεις, μαμά;
     - Έλα, παιδί μου, γκουχ, γκουχ, να με τρίψεις, λιγάκι, με λίγο οινόπνευμα, γκουχ, να μου φέρεις και καμιά σουπίτσα, που έχει αγριέψει ο λαιμός μου, γκουχ-γκουχ, από το βήχα! Γκουχ!
     - Τι λες, καλέ μαμά; Να έρθω εκεί, να με κολλήσεις; Άσε που δεν προλαβαίνω, από τα εφτά ξημερώματα στο πόδι είμαι, βλέπεις, πρέπει να βοηθάω τον άντρα μου με το φούρνο, αλλιώς πώς θα τα βγάλουμε πέρα; Τα αγόρια μπήκαν στην εφηβεία, μια κατσαρόλα φαγητό θέλει ο καθένας!
     - Και θα με αφήσεις έτσι; Βαστάει η καρδιά σου; Γκουχ!
     - Λυπάμαι, δεν μπορώ να κάνω τίποτα…
     - Έτσι, λοιπόν, φέρεσαι στη μάνα σου; Γκουχ! Και να πει κανείς ότι δε σε φρόντισα…
     - Ναι, καλά!
     - Δεν φρόντιζα εγώ πάντα να σας ντύνω με τα καλύτερα ρούχα; Γκουχ! Να σας κυκλοφορώ στα καλύτερα μέρη, γκουχ-γκουχ-γκουχ, για να σας γνωρίσουν οι καλύτεροι γαμπροί;
     - Ναι, ο φούρναρης που παντρεύτηκα θα μεταμορφωθεί σε πρίγκηπα μια μέρα!
     - Τι φταίω εγώ που ο πρίγκηπας προτίμησε την Σταχτοπούτα; Γκουχ! Γκουχ! Γκουχ-γκουχ-γκουχ!
     - Πω-πω, βήχας, εσύ θα με κολλήσεις και από το τηλέφωνο! Μαμά, θα σε κλείσω τώρα, με φωνάζει ο άντρας μου, πρέπει να τον βοηθήσω στο ξεφούρνισμα…
     Η μητριά της Σταχτοπούτας έμεινε με το ακουστικό στο χέρι.
     - Γαϊδάρα! Γκουχ-γκουχ! είπε.
     - Εμπρός! ακούστηκε η φωνή της μικρής της κόρης.
     - Έλα, παιδί μου, γκουχ-γκουχ, τι κάνεις;
     - Μπαμπά!
     - Ποιος μπαμπάς, παιδί μου, η μητέρα σου είμαι! Γκουχ! Γκουχ-γκουχ-γκουχ!
     - Δε σε γνώρισα, καλέ μαμά, γιατί βήχεις;
     - Τι γιατί βήχω, εδώ και δέκα μέρες, γκουχ, δε σου έχω πει ότι είμαι άρρωστη;
     - Δεν θα έπρεπε να μιλάς καθόλου, θα κλείσει τελείως ο λαιμός σου, θα πρέπει να κλείσω…
     - Όχι, παιδί μου, περίμενε, γκουχ-γκουχ, μην κλείνεις, θέλω κάτι να σου πω…
     - Τι θέλεις, καλέ μαμά; Θα μου λασπώσουν τα μακαρόνια!
     - Έλα από εδώ να με τρίψεις λίγο, γκουχ-γκουχ, που με πονάει η πλάτη μου... και φτιάξε μου και μια σουπίτσα, να έχεις την ευχή μου!
     - Τρελλάθηκες, καλέ μαμά; Να έρθω να κολλήσω, έγκυος γυναίκα;
     - Έγκυος είσαι πάλι, παιδί μου;
     - Ναι, ανάθεμα τη γονιμότητά μου! Άντε, να μπω στην κλιμακτήριο, να ησυχάσω!...
     - Τι να πω, παιδί μου, κουράγιο!
     - … αλλά τι θα μπορούσα να περιμένω από αμόρφωτο άνθρωπο; Πάλι καλά που δε με σέρνει μαζί του στις λαϊκές!
     - Λυπάμαι, παιδί μου, αλλά…
     - Ναι, σιγά μη λυπάσαι, εσύ φταις που τον παντρεύτηκα!
     - Εγώ; Γκουχ-γκουχ-γκουχ! Εγώ, που σε έντυνα με τα καλύτερα ρούχα και σε κυκλοφορούσα στα στέκια των καλύτερων γαμπρών; Γκουχ-γκουχ-γκουχ-γκουχ!
     - Ναι, εσύ! Αν δεν ήσουν εσύ, εγώ θα είχα παντρευτεί τον πρίγκηπα, και όχι αυτή η καταραμένη η Σταχτοπούτα!
     - Και τι φταίω εγώ, γκουχ, παιδί μου, που η ποδάρα σου δεν έμπαινε στο γοβάκι;
     - Και από ποιον την πήρα την ποδάρα;
     - Εντάξει, παιδί μου, σε αφήνω τώρα, γκουχ-γκουχ, να μη σου λασπώσουν και τα μακαρόνια…
     Η μητριά της Σταχτοπούτας έμεινε ξανά με το ακουστικό στο χέρι. Από ό,τι φαινόταν, θα έπρεπε να κάνει άλλο ένα τηλεφώνημα.
     - Ομιλείτε, παρακαλώ! ακούστηκε μια ευγενική, αντρική φωνή.
     - Ναι, γκουχ, παρακαλώ, γκουχ-γκουχ, θα μπορούσα να μιλήσω με τη Μεγαλειοτάτη;
     - Βεβαίως, κύριε, μισό λεπτό…
     Ένας ήχος βαλς πλημμύρισε το αυτί της, μέχρι που η μουσική διακόπηκε και ακούστηκε η φωνή της Σταχτοπούτας:
     - Παρακαλώ!
     - Σταχτοπούτα, παιδί μου, γκουχ-γκουχ!
     - Ποιος είστε, κύριε, και πώς ξέρετε αυτό το όνομα;
     - Εγώ, είμαι, παιδί μου, εγώ, γκουχ-γκουχ, η… μητέρα σου.
     - Η ποια;
     - Μην κλείσεις, παιδί μου, το τηλέφωνο, γκουχ-γκουχ, βρίσκομαι σε μεγάλη ανάγκη, γκουχ, στα γόνατά σου πέφτω, γκουχ-γκουχ-γκουχ, ίσως είναι η τελευταία φορά που σου μιλάω…
     - Σας ακούω, … μητέρα, τι θα θέλατε;
     - Χίλια συγγνώμη σου ζητώ, σε αδίκησα, το ξέρω, δεν έπρεπε να επενδύσω στις άχρηστες τις κόρες μου, γκουχ-γκουχ, εσύ ήσουν αυτή που τον άξιζε τον πρίγκηπα, τώρα το βλέπω καθαρά…
     - Αν θέλετε, συντομεύετε, με περιμένει ο σύζυγός μου να πάμε για ιππασία…
     - Ναι, παιδί μου, έχεις δίκιο… Γκουχ! Γκουχ-γκουχ! Καλό μου παιδί, αρρώστησα, βήχω τώρα δέκα μέρες, μάλλον κρύωσα, και καθώς ζω μόνη μου, δεν έχω έναν άνθρωπο να με φροντίσει… Γκουχ-γκουχ! Στείλε, σε παρακαλώ, κάποιον να με τρίψει, και στείλε μου και λίγη σουπίτσα, να έχεις την ευχή μου, γκουχ-γκουχ, παιδί μου!
     - Μόνη σας ζείτε, είπατε, μητέρα;
     - Ναι, παιδί μου, εντελώς μόνη. Δεν έχω δει άνθρωπο εδώ και ένα μήνα, με έχει φάει η μοναξιά…
     - Λοιπόν, μητέρα, θα φροντίσω για εσάς…
     - Πάντα το έλεγα ότι είχες μια καρδιά μάλαμα, γκουχ-γκουχ-γκουχ!
     - Θα σας στείλω κοτόσουπα, και έναν άνθρωπο να σας τρίψει…
     - Να έχεις την ευχή μου, παιδί μου, γκουχ!
     - Και τώρα σας αφήνω, γεια σας και περαστικά!
     Η μητριά ακούμπησε το ακουστικό στη θέση του.
     - Τι καλό παιδί! είπε. Πόσο την είχα παρεξηγήσει, τελικά!
     Η Σταχτοπούτα φώναξε τον αρχιμάγειρα και τον οικονόμο της.
     - Μπορείτε να φτιάξετε μία κοτόσουπα; Είναι για μια άρρωστη γιαγιά, είπε στον αρχιμάγειρα.
     - Βεβαίως, Μεγαλειοτάτη!
     - Και εσείς, παρακαλώ, ετοιμάστε την μικρή την άμαξα, όταν ετοιμαστεί η σούπα θέλω αμέσως να την στείλουμε στην ασθενή, προτού κρυώσει.
     - Μάλιστα, Μεγαλειοτάτη! Θέλετε να την πάω εγώ ο ίδιος;
     - Όχι, άλλος θα την πάει…
     Η Σταχτοπούτα χαμογέλασε γλυκά.
     - Φωνάξτε το μικρό μου το γιο, είπε. Νομίζω ότι είναι πια καιρός να γνωρίσει τη γιαγιά του. Είναι άρρωστη, η καημένη, και ηλικιωμένη, ποιος ξέρει πόσο θα ζήσει ακόμα…

18 σχόλια:

  1. " - Έλα, παιδί μου, γκουχ-γκουχ, τι κάνεις;
    - Μπαμπά!
    - Ποιος μπαμπάς, παιδί μου, η μητέρα σου είμαι! Γκουχ! Γκουχ-γκουχ-γκουχ!...."

    Καλά μιλάμε τρελάθηκα στο γέλιο! Χααχαχαχαχαχαχαχα
    Όλα τα λεφτά ο διάλογος εδώ.

    Όμως πάμε να το σοβαρέψω μετά από την παράθεση της παραγράφου αυτής.
    Pippi τελικά "καθάρισε" η Σταχτοπούτα ναι; Η τέως απόκληρη, η περιφρονημένη. Έτσι είναι αυτά. Γιατί η καλοσύνη είναι κάτι που το κουβαλάς στην καρδιά σου και το δίνεις ανεξάρτητα αν ο άλλος σου έχει φερθεί με απόλυτη σκληρότητα.
    Πολύ όμορφο διήγημα, ειδικά γραμμένο για τις δύσκολες μέρες μας που απαιτείται αλληλεγγύη μεταξύ μας.
    Χρόνια πολλά Pippi μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάπως έτσι ξεκίνησε, Γιάννη μου, αλλά νομίζω ότι σου ξέφυγε το νόημα. Η Σταχτοπούτα είχε καλή καρδιά, αλλά η καλοσύνη της είχε όρια: πρόσεξες ότι έστειλε το μικρό της γιο με τη σούπα;
      Αν σκεφτούμε ότι διανύουμε μια περίοδο όπου η επαφή των παιδιών με τους ηλικιωμένους είναι επικίνδυνη, τι σου λέει αυτό για την επιλογή της Σταχτοπούτας να φέρει σε επαφή το μικρό της γιο με την ηλικιωμένη μητριά της;
      Μήπως, τελικά, το γλυκό χαμόγελο της Σταχτοπούτας δεν ήταν και τόσο γλυκό;
      Χρόνια πολλά και να είσαι καλά

      Διαγραφή
  2. Αχαχα η Σταχτοπούτα πήρε την εκδίκηση της, όχι με ένα πιάτο που τρώγεται κρύο βέβαια, αλλά ζεστό ζεστό και φρεσκομαγειρεμένο :)

    όλα εδώ πληρώνονται Πίπη μου
    έχει ο καιρός γυρίσματα δεν λένε;

    τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αλήθεια είναι, fish eye, την πήρε την εκδίκησή της η Σταχτοπούτα, αν και, όπως λέει η παροιμία, κακό σκυλί ψόφο δεν έχει και, άρα, η κακιά μητριά μπορεί και να την γλιτώσει, μέχρι το επόμενο παραμύθι, ίσως...
      Πολλά φιλιά και να είσαι καλά

      Διαγραφή
  3. Κι εγώ σκέφτηκα όπως ο Γιάννης.
    Δεν περίμενα την δική σου εκδοχή.
    Λες να είναι ο γιός, κορονοιός;
    Πολύ ωραίο κείμενο πάντως.
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά διαδικτυακά και ακίνδυνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α, ούτε εγώ ξέρω αν ο υιός έχει κορονοϊό, Ρένα μου, είναι όμως δυνητικά επικίνδυνος για τη γερασμένη μητριά.
      Πολλά διαδικτυακά και ακίνδυνα φιλάκια και σε εσένα

      Διαγραφή
  4. Ξέρουμε αν ο βήχας της γιαγιάς μητριάς κακιασμένης δεν είναι κορωνοιός; Ξέρουμε αν η μαμά μεγαλειοτάτη μισεί το γιο της το μικρό; Και γιατί το μικρό και όχι τον μεγαλύτερο; Γιατί τέτοιου είδους εκδίκηση η Σταχτομπούτα; Δεν το περίμενα. Μια γλυκιά κοπέλα να είναι κακιά μαμά; Αυτό ήθελες να πεις; Α με νευρίασε τώρα ξέρεις. Για την Σταχτομπούτα λέω ....για να της το πεις πριν στείλει το παιδάκι μέσα σε τόσα γκουχου
    Πώς είσαι Πίππη μου;
    Εγκλειστη;
    Καλή δύναμη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α, μην ανησυχείς, Άννα μου, η μητριά δεν έχει κορονοϊό. Ένα μήνα έχει να δει άνθρωπο, άρα πρόκειται για απλό κρύωμα. Όσο για την Σταχτοπούτα, αν πρόσεξες, απ'έξω-απ'έξω τη ρώτησε τη μητριά αν είχε έρθει σε επαφή με άλλους ανθρώπους, κι αυτό για να βεβαιωθεί ότι δεν θα κινδυνέψει το παιδί. Είναι καθαρά θέμα εκδίκησης με θύμα τη μητριά, θεωρώ εγώ. Μη θυμώνεις τόσο με την Σταχτοπούτα, μπορεί να είναι πρωταγωνίστρια παραμυθιού, αλλά κατά βάση, και αυτή ένας απλός άνθρωπος με αδυναμίες είναι.
      Όσο για την Πίπη, είναι έγκλειστη και είναι καλά.
      Εύχομαι και εσύ να είσαι καλά.
      Πολλά φιλιά

      Διαγραφή
  5. Χαχαχα κλαίω!
    Καλά της κάνει της παλιόγριάς
    Καλό βραδύ Πιπη μου και καλή δύναμη με όσα ζούμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάλλιο να κλαις, Μαρία μου, παρά να βήχεις!
      Πολλά φιλιά και να προσέχεις τον εαυτό σου

      Διαγραφή
  6. Τι σαρδόνια η Σταχτοπούτα τελικά! Κρίμα τόσο δάκρυ που έριξα ως παιδί με τα παθήματά της. Κι αυτή η πεθερά, τον απέθαντο έχει; Ούτε η βασίλω η Ελισάβετ τόσο κορακοζώητη δηλαδή. Για να μην πάω στον δικό μας τον Δρακουμέλ και έχουμε τίποτα ντράβαρα με τη γρουσουζιά του. Καμιά περιποιημένη σουπίτσα στον εθνικό μας "Παραμυθατζή" παίζει να στείλουμε;
    Κοκούνινγκ και ξερό ψωμί Πίππη μου! Αγάντα να περάσει κι αυτό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε, εντάξει, δεν την καταδίωξε κιόλας τη μητριά της η Σταχτοπούτα, Μαρία μου, μια ευκαιρία άρπαξε, απλώς...
      Όσο για την Ελισάβετ, μια που την ανέφερες, νομίζω ότι θα τους θάψει όλους. Άκουσα ότι ο Κάρολος νοσεί (έτσι κι αλλιώς, θρόνο δεν θα έβλεπε).
      Από το κοκούνινγκ καλύτερο θα ήταν το κοκλούνινγκ, μάλλον, αλλά και χωρίς τον Τζορτζ (τον Κλούνεϊ, εννοώ), καλά περνάω, δεν παραπονιέμαι.
      Πολλά φιλιά και να προσέχεις τον εαυτό σου

      Διαγραφή
  7. Pipi, υποκλίνομαι! Στην αρχή ξενέρωσα με την καλοσύνη της Σταχτομπούτας. Μετά σκέφτηκα πως ο μικρός θα πάει μικρόβια στη μητριά και χάρηκα. Αλλά και ανησύχησα: πόσο... κακιά είμαι για να σκέφτομαι έτσι; τελικά, απλά είχα στο μυαλό του συγγραφέα!!!!
    Φιλιά πολλά! ❤

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γούμαν μου! Χαθήκαμε! Τι χαρά να ξαναδίνεις σημεία ζωής! Δεν έχουμε και το "Παίζοντας με τις λέξεις" για να ξεσαλώσουμε!
      Χαίρομαι που ήσουν μέσα στο μυαλό μου, έτσι κι αλλιώς πάντα ήσουν αυτή που είχε τις μεγαλύτερες πιθανότητες να είναι στο μυαλό μου.
      Πολλά φιλάκια και να προσέχεις

      Διαγραφή
  8. Και εγώ υποκλίνομαι Πίππη μου στην εφευρετικότητα των διαλόγων σου..
    Βεβαια δεν πήγε το μυαλό μου την αλήθεια να πω στην εκδοχή της εκδίκησης...χα..χα είπα ότι θα την λυπήθηκε..
    Εχω πέσει έξω ε; οι εποχές αλλάζουν όπως και οι άνθρωποι..ακόμα και μια σταχτοπούτα..μπορεί να έχει πονηρό μυαλό.χα..χα.
    Κατά βάθος όλοι έχουμε το μικρόβιο της εκδίκησης μέσα μας..
    και πολλοί θα χαρούν για το τέλος του παραμυθιού..
    Δεν ήξερε η μητριά για την καραντίνα ε; χα..χα..
    Καλά τι περίμενε δηλαδή πως θα την γλίτωνε; είπαμε καλή καλή η σταχτοπούτα αλλά....
    Να είσαι καλά Πίππη μου και να προσέχεις..καλό σου βράδυ.. φιλάκι ❤

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ, Ρούλα μου, τι αθώο παιδί που είσαι! Ώστε δεν φαντάστηκες την εκδίκηση... Καλά, ούτε η Σταχτοπούτα την είχε σκεφτεί, προτού δεχτεί το τηλεφώνημα της μητριάς της (αν και τα αντανακλαστικά της ήταν υπόπτως γρήγορα).
      Όλο αυτό προέκυψε, επειδή μου ήρθε η ιδέα να δω τα παραμύθια υπό το πρίσμα του κορονοϊού. Στην αρχή περιέλαβα την Κοκκινοσκουφίτσα, αλλά τότε ήρθε στο μυαλό μου η κακιά μητριά και σε σχέση με την αθώα τη γιαγιά της Κοκκινοσκουφίτσας ήταν προτιμότερο να υποστεί εκείνη τις συνέπειες του κορονοϊού. Και έτσι, απλώς την έβαλα να πάρει τηλέφωνο...
      Φιλάκια πολλά, και να προσέχεις και εσύ

      Διαγραφή

To comment or not to comment? That is the question