Πεταμένα λεφτά

     Το τηλέφωνο της Πίπης χτύπησε πολλές φορές, αλλά εκείνη βρισκόταν στη Χώρα της μπροστινής βεράντας και δεν το άκουσε. Το αγιόκλημα της παραπονιόταν για τους παράνομους μετανάστες – μια μολόχα και κάτι αγριόχορτα – που είχαν εισέλθει στη χώρα και δεν το άφηναν να ανασάνει και τα γεράνια ήταν πλέον πολύ γερασμένα και τα είχε καταβάλει η αρθρίτιδα.

     Η Πίπη μπήκε στη Χώρα του διαμερίσματος για να πιει λίγο νερό και να ησυχάσει και από την πολυλογία του αγιοκλήματος, και εκείνη την ώρα ξαναχτύπησε το τηλέφωνο. Μια γνωστή φωνή ακούστηκε από την άλλη πλευρά της γραμμής. Ήταν ο Πινόκιο.

     - Είσαι στο σπίτι; ρώτησε ο Πινόκιο.

     - Για να απαντάω στο σταθερό, μάλλον, απάντησε η Πίπη. Εξάλλου, πού θα μπορούσα να πάω, με την καραντίνα;

     - Ωραία, είπε ο Πινόκιο, αφού είσαι στο σπίτι, ετοιμάσου, σου έρχομαι επίσκεψη!

     Η Πίπη ξέρει τι ψεύταρος είναι ο Πινόκιο, αλλά ταράχτηκε λίγο.

     - Πώς θα έρθεις επίσκεψη, βρε ψεύτη; του είπε. Αφού δεν επιτρέπεται να κυκλοφορείς, ούτε εσύ!

     - Μα, τι λες; Στέλνω sms και βγαίνω!

     - Μπορεί να μπορείς να κυκλοφορείς στον δρόμο, αλλά δεν επιτρέπεται να κάνεις επισκέψεις.

     - Λάθος κάνεις και σε αυτό, βρέθηκε η λύση στο πρόβλημα του ιού!

     - Πάλι ψέματα μου λες, είπε η Πίπη.

     - Εγώ; Με θίγεις!

     - Και μήπως φταίω; Είσαι πρώτος στην ψευτιά, όλοι το ξέρουν.

     - Κι όμως, κάνω θεραπεία!

     - Τι είδους θεραπεία;

     - Πάω σε ψυχοθεραπευτή, στον δόκτορα Παρλαπίπεν.

     - Τι όνομα είναι αυτό; Δεν τον έχω ακουστά.

     - Και μήπως τους ξέρεις όλους τους ψυχοθεραπευτές; Ο βαρώνος Μυγχάουζεν μου τον σύστησε, πηγαίνει και αυτός εκεί.

     - Τώρα μάλιστα...

     - Ο δόκτωρ Παρλαπίπεν, για να μαθαίνεις, είναι ένας από τους καλύτερους ψυχοθεραπευτές παγκοσμίως. Είναι Βιεννέζος και μαθήτευσε κοντά στον Φραντς Μπαρόιφεν, ο οποίος είχε καθηγητή τον ίδιο τον Ζίγκμουντ Φρόυντ.

     - Μπαρούφεν, είπες;

     - Μπαρόιφεν, δεν ξέρεις ξένες γλώσσες;

     - Τέλος πάντων. Και η θεραπεία αποδίδει;

     - Φυσικά και αποδίδει.

     - Μα εδώ μου λες ότι βρέθηκε η λύση για τον ιό!

     - Φυσικά και βρέθηκε, δε σου λέω ψέματα!

     Μπροστά σε τόση επιμονή, η Πίπη αποφάσισε να του δώσει μία ευκαιρία του Πινόκιο. Τι κι αν ο θεραπευτής του λεγόταν Παρλαπίπεν, τι κι αν είχε μαθητεύσει στον Μπαρούφεν, ή στον Μπαρόιφεν, έστω;

     - Και πού βρέθηκε η λύση; ρώτησε η Πίπη.

     - Θα σου πω από κοντά.

     - Τώρα πες μου καλύτερα, να ξέρω!

     - Ο Κύρος ο Γρανάζης την βρήκε!

     - Και τώρα θέλεις να πιστέψω ότι δε μου λες ψέματα, δηλαδή;

     - Μη θυμώνεις, αλήθεια σου λέω, ο Κύρος ο Γρανάζης την βρήκε τη λύση!

     - Εσύ θα με τρελλάνεις, υπάρχει Κύρος Γρανάζης;

     - Φυσικά και υπάρχει, στη Λιμνούπολη μένει.

     - Εκεί που μένει και ο Ντόναλντ Ντακ;

     - Ναι, τον ξέρεις; Καλό παιδί, αλλά άτυχο. Άλλη φορά θα σου τα πω.

     Η Πίπη αποφάσισε να τον αφήσει να πει το παραμύθι του.

     - Εκεί τον βρήκα τον Κύρο Γρανάζη, στη Λιμνούπολη, είναι βέβαια πολύ γερασμένος πια, αλλά το λέει η περδικούλα του, όλη του τη μέρα την περνάει στο εργαστήριό του, ψάχνοντας νέες ιδέες.

     - Και ποια είναι η λύση που βρήκε ο Κύρος, λοιπόν;

     - Οι φούσκες!

     - Οι ποιες;

     - Οι φούσκες! Βγες έξω να δεις, έχω φτάσει κιόλας στο σπίτι σου!

     Η Πίπη πήγε στην πόρτα και την άνοιξε προσεκτικά. Δεν ήταν κανένας.

     - Πού είσαι; είπε. Δε σε βλέπω.

     - Αν βγεις στη Χώρα της μπροστινής βεράντας θα με δεις.

     Βγήκε τότε η Πίπη στη Χώρα της μπροστινής βεράντας και, πράγματι, δίπλα στη μπουκαμβίλια υπήρχε μια τεράστια φούσκα, και μέσα στη φούσκα βρισκόταν ο Πινόκιο, που μιλούσε στο κινητό του.

     - Ώστε έλεγες αλήθεια, είπε η Πίπη.

     - Φυσικά, είπε ο Πινόκιο, αφού σου είπα ότι κάνω ψυχοθεραπεία με το δόκτορα Παρλαπίπεν!

     Η φούσκα ήταν πολύ εντυπωσιακή και η Πίπη δεν μπορούσε παρά να τη θαυμάζει.

     - Όπως καταλαβαίνεις, είπε ο Πινόκιο, το πρόβλημα της καραντίνας λύθηκε. Ο καθένας θα μπαίνει μέσα στη φούσκα του και θα μπορεί να μετακινείται ελεύθερα.

     - Και πώς ανασαίνεις;

     - Η φούσκα είναι από ειδικό υλικό και αναπνέει. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι είναι ελαφριά και μπορεί να την παρασύρει εύκολα ο αέρας.

     - Για φαντάσου! είπε η Πίπη. Και δεν σπάει;

     - Ε, εντάξει, σπάει, απλώς πρέπει να προσέχεις λίγο.

     - Να σε κεράσω κάτι; ρώτησε η Πίπη.

     - Άλλο ένα μειονέκτημα που έχει η φούσκα είναι ότι άπαξ και μπεις, δεν μπορείς να αλληλεπιδράσεις με το περιβάλλον χωρίς να σπάσει, οπότε το κέρασμα το αφήνουμε για άλλη φορά. Πάντως, ο Κύρος τη δουλεύει ακόμα την εφεύρεσή του και είμαι σίγουρος ότι θα τη βρει τη λύση στο μικρό αυτό μειονέκτημα.

     - Σίγουρα, είπε και η Πίπη, ενώ είχε αρχίσει να σκέφτεται πώς θα μπορούσαν να εξελιχθούν οι φούσκες και πώς θα μπορούσε να αποκτήσει και εκείνη μία, αλλά τη βελτιωμένη εκδοχή, όχι εκείνη που έβλεπε μπροστά της, και που έσπαγε με το παραμικρό.

     - Λοιπόν, χάρηκα που τα είπαμε, είπε ο Πινόκιο, φεύγω τώρα, έχω συνεδρία με τον δόκτορα και δεν θέλω να αργήσω.

     - Στο καλό, είπε η Πίπη και γύρισε στη Χώρα του διαμερίσματος.
     Αλλά δεν είχε προλάβει καλά-καλά να μπει μέσα, όταν ακούστηκε και πάλι η φωνή του Πινόκιο:

     - Ένα χελιδόνι!

     Ένα μπαμ! ακούστηκε σχεδόν ταυτόχρονα με τη φωνή του Πινόκιο.

     - Πού’ν’το το χελιδόνι; είπε η Πίπη και όρμησε ξανά έξω.

     Ο ουρανός ήταν γεμάτος σύννεφα και δε φαινόταν να πετάει ούτε μύγα. Η φούσκα, επίσης, είχε εξαφανιστεί. Στο πεζοδρόμιο, κάτω από τη Χώρα της μπροστινής βεράντας, καθισμένος άγαρμπα, σαν να είχε πέσει, βρισκόταν ο Πινόκιο. Η μυτερή του μύτη είχε δεκαπλασιαστεί σε μήκος.

     - Κρίμα τις συνεδρίες, σκέφτηκε η Πίπη.