Σπίτι χωρίς Γιάννη, προκοπή δεν κάνει. Και μπλογκογειτονιά χωρίς Γιάννη, το ίδιο. Αλλά, τι να σας πω, βρε παιδιά, καλός και άγιος αυτός ο Γιάννης, αλλά δεν κάθεται και λίγο στα αυγά του! Το ένα δρώμενο μετά το άλλο ξεφουρνίζει! Αλλά φταίτε κι εσείς - να τα λέμε αυτά - μην ακούσετε δρώμενο, αμέσως να... δράσετε!
Και ξεκινάει ο Γιάννης, λέει, χριστουγεννιάτικο δρώμενο, κι εσείς - μη χάσετε - μου αρχίζετε τις αναμνήσεις και τις εκμυστηρεύσεις. Και εγώ - άλλη χαζή εγώ - κάθομαι και τις διαβάζω. Και, κοιτάξτε τώρα τι έπαθα: μου ξυπνήσατε τις μνήμες, ρεμάλια!
Και σιγά τις μνήμες, βέβαια... Τι να θυμάμαι από τα παιδικά μου Χριστούγεννα; Πρακτικά, σχεδόν τίποτα. Μόνο το δέντρο που στολίζαμε, που ήταν πράσινο και του βάζαμε βαμβάκι επάνω στα κλαδιά για να φαίνεται χιονισμένο. Και τις μπάλες που ήταν όμορφες, αλλά πολύ εύθραυστες. Αυτά.
Θυμάμαι και έναν φουσκωτό Άγιο Βασίλη, και - νομίζω - και έναν φουσκωτό τάρανδο. Θυμάμαι και μία κούκλα-χιμπατζή, που μου είχε φέρει η νονά μου, και την αγαπούσα πολύ, επειδή έμοιαζε αληθινή, είχε και ουρά. Και, επειδή μου άρεσε να την κάνω να κινείται σαν πραγματικός χιμπατζής, την έβαλα να σκαρφαλώνει στον ώμο μου και να κρεμιέται ανάποδα πίσω από την πλάτη μου, μόνο που στεκόμουν μπροστά στην αναμμένη σόμπα, και το κεφάλι του χιμπατζή ακούμπησε στη σόμπα και τα μαλλάκια του καψαλίστηκαν και έγιναν λίγο σαν τα σγουρά μαλλιά του θείου μου του Αντρέα... Ο χιμπατζής πετάχτηκε πολλά χρόνια αργότερα, όταν μετακομίσαμε στο διαμέρισμα και δεν είχαμε αποθήκη για να χωράνε όλα τα πράγματά μας. Τζίνι τον έλεγαν. Δεν έπρεπε να έχω δεχτεί να τον πετάξουμε, δεν υπάρχουν πια τέτοιες κούκλες.
Θυμάμαι και μία χρονιά που ο μπαμπάς δούλευε σε άλλη πόλη και έλειπε, και η μαμά μάς είχε φτιάξει από ένα άσπρο κασκόλ - ένα εμένα, ένα της αδερφής μου - για τα Χριστούγεννα, αλλά ποτέ δεν κατάλαβα πότε τα είχε πλέξει τα κασκόλ, δεν θυμάμαι να την είχα δει να τα πλέκει. Βέβαια, δε θα ήταν και τόσο δύσκολο, αν το καλοσκεφτείς, θα τα είχε πλέξει όσο εμείς λείπαμε στο σχολείο. Σε εκείνο το σπίτι, που μέναμε τότε, είχαν χρησιμοποιήσει πλαστικά χρώματα για να το βάψουν, και όταν τρώγαμε φασολάδα ή ο,τιδήποτε άχνιζε, καμιά φορά ξεκολλούσαν τμήματα από την μπογιά του ταβανιού και έπεφταν μέσα στο πιάτο.
Όσο για τον Άγιο Βασίλη, ήξερα από μικρή ότι δεν υπάρχει, επειδή ο μπαμπάς μου - που, από ό,τι καταλαβαίνω, ήταν η μαμά της Άννας μεταμορφωμένη σε άντρα - ήθελε πάντα να λέει στα παιδιά του την αλήθεια και δεν ήθελε να πιστεύουν σε κάτι που δεν υπάρχει - άσε που η οικονομική μας κατάσταση δεν επέτρεπε να ζητάμε δώρα. Η μαμά διαφωνούσε μαζί του στο θέμα του Άγιου Βασίλη. Αλλά εμείς μάθαμε την αλήθεια από πολύ μικρά.
Έτσι, ποτέ δεν περίμενα δώρο από τον Άγιο Βασίλη, αλλά και ποτέ δεν του έγραψα γράμμα, απορούσα μάλιστα που άλλα παιδιά του έγραφαν. Εξάλλου, όπως είπα, οι γονείς μου τα περνούσαν δύσκολα, βοήθεια δεν είχαν από πουθενά, ούτε δικό τους σπίτι, και όσο ήμασταν μικρά, δούλευε μόνο ο μπαμπάς. Ο μπαμπάς μου δούλευε σε οικοδομές, συνήθως σε κάποιον εργολάβο, και αρκετές φορές έμενε χωρίς δουλειά. Κάποια στιγμή, για να μπορέσει να βελτιώσει την κατάσταση, αποφάσισε να δουλεύει έξτρα τα απογεύματα, κάνοντας μερεμέτια. Πήγε σε κάποιον τυπογράφο, υποθέτω, και τύπωσε διαφημιστικές καρτούλες, που ύστερα τις μοίρασε πόρτα-πόρτα, μαζί με τη μαμά. Η κατάσταση βελτιώθηκε κάπως, με τα έξτρα μερεμέτια του μπαμπά, και ο καιρός περνούσε, όπως περνάει πάντα.
Δε φαίνεται να θυμάμαι και τόσα πολλά από τα παιδικά μου Χριστούγεννα, καθώς φαίνεται. Θυμάμαι, όμως, μία Πρωτοχρονιά. Που ξυπνήσαμε με την αδερφή μου και, καθώς πήγαμε να φορέσουμε τις παντόφλες μας, νιώσαμε ότι κάτι υπήρχε εκεί μέσα. Ένα μικρό κουτάκι μέσα στην παντόφλα της καθεμιάς μας. Τα κουτάκια ήταν ολόιδια, και μέσα στο καθένα υπήρχε ένα μικρό κολιεδάκι. Πρέπει να ήμουν γύρω στα 11-12.
Γύρω από το κουτάκι υπήρχε μια καρτούλα διπλωμένη. Και με γράμματα ολόιδια με τα γράμματα του μπαμπά, η καρτούλα έγραφε:
"Για την Αντιγόνη
ο Άγιος Βασίλειος"
Το καλύτερο από όλα, όμως, ήταν ότι, αν γυρνούσες την καρτούλα από την άλλη, μπορούσες να διαβάσεις και κάτι άλλο:
"ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΝΤΕ ΣΥΝΤΗΡΗΣΕΙΣ
ΚΑΙ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΥΔΡΑΥΛΙΚΩΝ
ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ, ΘΕΡΜΑΝΣΕΩΝ
ΚΑΙ ΑΠΟΧΕΤΕΥΤΙΚΩΝ ΑΓΩΓΩΝ
Α. Ρ.
ΤΗΛ..... ΑΘΗΝΑ"
ΥΓ: Η συγκεκριμένη ανάρτηση είναι η ταπεινή συμμετοχή της Πίπης στο χριστουγεννιάτικο δρώμενο του Γιάννη, με όνομα Χριστούγεννα σε τέσσερις πράξεις. Ο Γιάννης, πέρα από τα όσα του έσυρα παραπάνω, είναι ένας από τους βασικούς κινητήριους μοχλούς της μπλογκογειτονιάς μας, και τον ευχαριστώ για όσα κάνει για όλους μας.
