Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός...

      Γιατί να φτιάξει κανείς ένα ιστολόγιο; Τι κερδίζει; Είναι τόσο σημαντικό να μοιράζεσαι ό,τι βλακεία παράγει ο εγκέφαλός σου; Δε νομίζω. Το σημαντικότερο, κατά την γνώμη μου, είναι ότι συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι ο μόνος που παράγει βλακείες. Και αυτό σου τονώνει την αυτοπεποίθηση.
     Εγώ το ξεκίνησα εντελώς πειραματικά. Για να δεις πώς φτιάχνεται, δεν υπάρχει άλλος τρόπος παρά να φτιάξεις ένα. Και είναι, το άτιμο, πολύ πονηρά φτιαγμένο! Ένα σωρό επιλογές διάταξης, φόντου, χρωμάτων, πλαισίων και γραμματοσειρών, να σαστίζει ο νους! Ωραίο το πορτοκαλί, είναι και της μόδας... Ναι, αλλά και αυτό το ροζ... Ή μήπως αυτό το μπεζ το κάνει να φαίνεται πιο επαγγελματικό;
     Και είναι και το όνομα. Να το πεις "Ανώνυμο"; Εννοείται πως δεν έχει νόημα. Και πόσο δύσκολο είναι να βρεις ένα όνομα, ιδιαίτερα όταν δεν ξέρεις τι θα ήθελες να γράφεις, ποιοι θα ήθελες ή δεν θα ήθελες να διαβάζουν όσα γράφεις, αν θα συνεχίσεις να γράφεις για καιρό... Είναι σαν να πρέπει να βαφτίσεις μωρό και να σου έχουν αφήσει το απολύτως ελεύθερο... Πελαγώνεις με τις άπειρες επιλογές.
     Σκέφτηκα στην αρχή να το ονομάσω "Ιστολόγιο Καταστρώματος", αλλά αυτό παραπέμπει σε ταξίδια. Μήπως θα έπρεπε να γράφω ταξιδιωτικές εντυπώσεις; Άσε, δεν χρειάζεται να προβληματίζομαι, πρόβλεψαν άλλοι... Το όνομα είναι κατηλειμμένο. Φτου να πάρει! (και ευτυχώς, ταυτόχρονα)
     Ύστερα σκέφτηκα "Ταξιδιάρικο μπουκάλι", άσε, λέω, θα είναι σαν να στέλνω μηνύματα, "Περί ορέξεως...", ούτε (αυτό θα ταίριαζε με συνταγές), γενικά σκέφτηκα ένα σωρό διαφορετικά ονόματα. Τελικά κατέληξα σε μια λέξη που έχω ξαναχρησιμοποιήσει, την γλωσσοπάθεια. Αν μη τι άλλο, εκφράζει τη διανοητική μου κατάσταση (για να μην πω τη διανοητική μου διαστροφή), το κόλλημα που έχω με τις λέξεις, σε βαθμό που να είμαι ικανή να γράψω ολόκληρη ιστορία με αφορμή μία και μόνη λέξη! Από την άλλη, έτσι κι αλλιώς, ό,τι εκφράζεται γραπτά εμπίπτει στη νοητική σφαίρα της γλώσσας, άρα και πάλι εντός θέματος είμαι.
     Και επειδή η κατάστασή μου δεν είναι ήπια, αλλά διακρίνεται από συχνές εξάρσεις, αποφάσισα να προσθέσω τη λέξη "Οξεία" στην γλωσσοπάθειά μου (έτσι κι αλλιώς, πάντα προτιμούσα την οξεία από την περισπωμένη, νομίζω).
     Οξεία Γλωσσοπάθεια, λοιπόν (θα μπορούσε να λέγεται και Γλωσσολαγνεία, τώρα που το σκέφτομαι, αλλά αυτό ακούγεται πιο πρόστυχο. Ας κρατήσω ένα επίπεδο, τουλάχιστον προς το παρόν). Και τι το καλύτερο για ένα ιστολόγιο γλωσσικής διαστροφής, από ένα βίντεο με μια εξαιρετική λέξη: Supercalifragilisticexpialidoc­ious!
     Αρχίσαμε!...