Τώρα, διαβάζοντας τον τίτλο, πολλοί θα νομίζουν ότι η ιστορία αυτή αποτελεί μια συνέχεια της Πίπης με τις φασολιές, αλλά όχι. Κάποιοι άλλοι ίσως νομίσουν ότι έχει σχέση με την ιστορία της πριγκήπισσας με το μπιζέλι. Αυτοί ίσως να έχουν και κάποιο δίκιο.
Επειδή η ιστορία έχει να κάνει με μια πριγκήπισσα που δεν μπορούσε να κοιμηθεί εξαιτίας ενός φασολιού. Βέβαια, για να ακριβολογούμε, το φασόλι αυτό καμία σχέση δεν είχε με το μπιζέλι του παραμυθιού, αφού δεν ήταν κρυμμένο κάτω από τριάντα στρώματα, αλλά μέσα σε μια κοιλιά.
Και αυτή η κοιλιά ανήκε σε μια πριγκήπισσα, που για να είμαστε ειλικρινείς δεν ήταν ακριβώς πριγκήπισσα... Για την ακρίβεια, η κοιλιά ανήκε στην Νεράιδα της χλωρίδας, η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ είναι η αδερφή της Πίπης.
Τώρα θα μου πείτε, πώς μπορεί η Πίπη, πνεύμα ελεύθερο και ολίγον ανατρεπτικό, να έχει για αδερφή της μια νεράιδα; Ε, αυτό δεν μπορώ να το εξηγήσω. Μπορώ απλώς να επιβεβαιώσω ότι η νεράιδα και η Πίπη είναι αδερφές.
Το φασόλι, λοιπόν, βρισκόταν μέσα στην κοιλιά της νεράιδας, και από όταν βρέθηκε εκεί, ας μην κρυβόμαστε, έκανε ένα σωρό αταξίες. Η μεγαλύτερη από όλες ήταν ότι έκανε την κοιλιά της νεράιδας να πρήζεται και να χορεύει, και η κοιλιά πρήστηκε τόσο πολύ που στο τέλος η νεράιδα δεν μπορούσε να κοιμηθεί.
Η μόνη λύση ήταν το φασόλι να βγεί από μέσα από την κοιλιά της νεράιδας, αλλά εκείνο είχε γραπωθεί και δεν το κουνούσε ρούπι.
- Σιγά μην βγω, έλεγε, να με κάνετε φασολάδα. Εδώ θα μείνω.
- Βρε, έλα να δεις τι ωραία που είναι εδώ έξω, του έλεγαν για να το δελεάσουν.
- Πριτς! έκανε εκείνο και τότε η νεράιδα άφηνε μια πορδή (ναι, και οι νεράιδες αφήνουν πορδές καμιά φορά).
Αλλά τελικά, δεν ήταν στο χέρι του να επιλέξει. Και η νεράιδα πήγε στο γιατρό, και ο γιατρός άνοιξε την κοιλιά και έβγαλε έξω το φασόλι...
Όμως - κι αυτό είναι ακόμα πιο αξιοθαύμαστο και από την ίδια την νεράιδα - το φασόλι είχε μεταμορφωθεί: είχε βγάλει μαλλιά και μάτια, και μύτη και στόμα, και αυτιά, είχε βγάλει και χέρια και πόδια και έμοιαζε πάρα πολύ με άνθρωπο...
Και η νεράιδα χάρηκε πολύ που το φασόλι έμοιαζε με άνθρωπο, και όλοι χάρηκαν πολύ, δηλαδή, και μάλλον και το φασόλι χάρηκε, αφού την γλίτωσε τη φασολάδα. Και η Πίπη χάρηκε επίσης, και από τη χαρά της του χάρισε μία αρκουδίτσα που έφτιαξε με τα χεράκια της, καθώς η Πίπη - δεν ξέρω αν το ξέρετε - είναι και χρυσοχέρα.
Και αν με ρωτάτε για το δεύτερο σκέλος του τίτλου, ε, αυτό είναι εμφανές: η Πίπη χάρηκε τόσο πολύ που το φασόλι της νεράιδας μεταμορφώθηκε σε άνθρωπο, που η μυρωδιά της χαράς της έφτασε μέχρι το Άλφα του Κενταύρου!
Σημ: Η φωτογραφία είναι δικιά μου
'Αχου! Να σας ζήσει το φασόλι-ανθρωπάκι σας! Και τι ωραία η αρκουδίτσα, πραγματικά μου άρεσε πάρα πολύ! :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ! Χαίρομαι που σου άρεσε η αρκουδίτσα, έπεσε πολύ πλέκε-ξήλωνε μέχρι να γίνει, επειδή την έφτιαξα μεν βασιζόμενη σε ένα βίντεο που βρήκα στο διαδίκτυο, αλλά ήθελα να την προσαρμόσω και στα δικά μου γούστα.
ΔιαγραφήΤι να πεις; Αν θέλεις να λέγεσαι χαζοθεία, πρέπει να ξεκινήσεις από νωρίς!