Της τύχης και των κυκλωμάτων

    Το πώς ήρθαν οι γιορτές, ούτε που το κατάλαβε η Πίπη. Πολλά τα τρεχάματα στη δουλειά, είχε πέσει και είχε χτυπήσει και ο Κλαδευτηροχέρης και έμεινε στο κρεβάτι πάνω από μήνα, στο τσακ πρόλαβε πάλι να στολίσει το Χριστουγεννιάτικο δέντρο της. Παραμονή Χριστουγέννων το βράδυ, και εκείνη συναρμολογούσε, και κρεμούσε φωτάκια και στολίδια... 

     Τουλάχιστον, πρόλαβε να αγοράσει και δύο καινούργια στολίδια για το δέντρο της, τελευταία στιγμή και αυτό. Βλέπετε, από όταν μετακόμισε στη Χώρα του διαμερίσματος και άρχισε να στολίζει το δικό της δέντρο, είχε αποφασίσει ότι κάθε χρόνο θα αγόραζε ένα-δυο καινούργια στολίδια, ούτως ώστε κανένα δέντρο να μην είναι ακριβώς ίδιο με εκείνο της προηγούμενης χρονιάς. Και ενώ στην αρχή το δέντρο της είχε ελάχιστα στολίδια (κάτι που συμπλήρωνε με φιόγκους ή γλειφιτζούρια), σιγά-σιγά άρχισε να γεμίζει και τώρα έχει τόσα που δεν ξέρει πια πού να τα πρωτοκρεμάσει...

     Και ήρθε η σημερινή μέρα, η μέρα του ξεστολίσματος, και αυτή πάντα είναι μια δύσκολη μέρα για την Πίπη, επειδή το έχει συνηθίσει πια το δέντρο και δε θέλει να το ξεστολίσει... Αλλά, επειδή είναι λογικός άνθρωπος η Πίπη, ξέρει ότι το ξεστόλισμα δεν μπορεί να το αποφύγει. Και έτσι, ξεκίνησε να ξεστολίζει.

     Πήρε, λοιπόν, το κουτί όπου βάζει τα στολίδια και πήγε κοντά στο δέντρο, για να αρχίσει το ξεστόλισμα. Και εκεί που ανοίγει το κουτί και αρχίζει να βγάζει τα χαρτιά με τα οποία τυλίγει τα στολίδια, τι βλέπει; Ότι μέσα στο κουτί υπήρχαν κι άλλα τρία στολίδια! Τρία στολίδια που είχαν μείνει τυλιγμένα μέσα στα χαρτιά, και συγκεκριμένα, ένας Άγιος Βασίλης, ένας χιονάνθρωπος και ένα αγγελάκι.

     - Πώς τα ξέχασα αυτά; αναρωτήθηκε η Πίπη.

     Αλλά σκέφτηκε ότι δε θα τα πρόσεξε, μέσα στη βιασύνη της να στολίσει το δέντρο τελευταία στιγμή, και η απορία της λύθηκε.

     - Γιατί δε μου φωνάξατε όταν είδατε ότι σας ξέχασα; τα ρώτησε.

     - Φυσικά και φώναξα, είπε ο Άγιος Βασίλης. Φώναζα συνέχεια "Χο-χο-χο!", αλλά πόνεσε ο λαιμός μου και στο τέλος σταμάτησα να φωνάζω.

     - Εγώ προσπάθησα να βγω από το κουτί, είπε ο χιονάνθρωπος, αλλά το είχες κλείσει καλά και δεν μπορούσα.

     Το αγγελάκι δεν είπε τίποτα. Ήταν πολύ ντροπαλό.

     - Και καλά εγώ, είπε η Πίπη και στράφηκε προς τα στολίδια που κρέμονταν από το δέντρο, εγώ δεν τα είδα, εσείς δεν μπορούσατε να πείτε τίποτα;

     - Εγώ δεν κατάλαβα τίποτα, είπε ένας άλλος χιονάνθρωπος, που φορούσε ένα μαύρο καπέλο, αλλά το καπέλο το είχε κατεβάσει τόσο χαμηλά, που η Πίπη δεν μπορούσε να δει αν έλεγε αλήθεια ή ψέματα.

     - Ούτε εγώ το κατάλαβα, είπε ένας άλλος χιονάνθρωπος, με σκουφί και κασκόλ, και τα μάγουλά του κοκκίνησαν ελαφρά...

     - Εγώ δεν έβλεπα τίποτα από εδώ ψηλά, είπε ένα αγγελάκι με φουσκωτά μάγουλα.

     Τα μάγουλά του δεν κοκκίνησαν, αλλά της Πίπης της φάνηκε ότι το στεφανάκι του χοροπήδησε λίγο...

     - Τι βεντετισμοί είναι αυτοί; είπε η Πίπη. Δε σας έχω πει ότι θα πρέπει να είστε όλα αγαπημένα; Τόσο πολύ θα σας πείραζε να έβαζα και αυτά τα τρία στολίδια στο δέντρο;

     - Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς, είπε ένας Άγιος Βασίλης με κόκκινα μάγουλα και φουσκωτή κοιλιά. Εμείς έχουμε πάντα την αγκαλιά μας ανοιχτή.

     - Ναι, σας θυμάμαι και από πέρυσι, είπε η Πίπη. Ένα ινδικό στολίδι έφερα και σχεδόν κάνατε επανάσταση!

     - Όκι, όκι, είπε το ινδικό στολίδι, όλα τα παιντιά εντώ με ποροσέκουν, είναι πολύ καλά παιντιά.

     Ένας τάρανδος εκεί παραδίπλα φάνηκε να μαζεύει τα πίσω πόδια του...

     - Είναι αλήθεια, είπε ο τάρανδος, τον προσέχουμε, και μάλιστα πολύ!

     - Θα έπρεπε να ντρέπεστε! είπε η Πίπη και άρχισε να ξεστολίζει το δέντρο.

     - Μα γιατί το λες αυτό; είπε ένα αστεράκι, αλλά η Πίπη δεν απάντησε.

     Και το ξεστόλισμα ξεκίνησε. Ένα-ένα, τα στολίδια ξεκρεμάστηκαν και ξαναμπήκαν στο κουτί. Μαζεύτηκαν και τα φωτάκια, αποσυναρμολογήθηκε και το δέντρο, όλα έτοιμα για την αποθήκη. 

     Αλλά η Πίπη ακόμα αισθανόταν ένοχη, που ξέχασε τα τρία αυτά στολίδια, και που τώρα θα περιμένουν έναν χρόνο για να ξαναστολίσουν το δέντρο.

     - Τι να κάνω για να εξιλεωθώ; αναρωτήθηκε η Πίπη.

     Και αποφάσισε να αφιερώσει στα τρία παραπεταμένα στολίδια την πρώτη ανάρτηση της νέας χρονιάς. 

     - Θα γράψω μια ανάρτηση για εσάς, τους είπε. 

     Και τότε ακούστηκε ένα κρακ! και η Πίπη άνοιξε το κουτί με τα στολίδια. Και είδε ότι μία γριά μπάλα είχε σπάσει. Να έσκασε από το κακό της; Να έφαγε καμιά γερή κλωτσιά, μέσα στο κουτί;

     - Όταν λέω εγώ ότι είστε κομπλεξικά... μονολογούσε η Πίπη, καθώς μάζευε τα κομμάτια της σπασμένης μπάλας.

     Και το μόνο σίγουρο είναι ότι του χρόνου η Πίπη θα έχει ένα στολίδι λιγότερο.

Σημ: Η φωτογραφία είναι δικιά μου