Ο βασιλιάς Διατάζος

     Μια φορά κι έναν καιρό, ζούσε ένας βασιλιάς που χρησιμοποιούσε μόνο την Προστακτική και γι'αυτό τον φώναζαν "ο βασιλιάς Διατάζος".

     Από όταν ήταν μικρός, ο βασιλιάς Διατάζος μιλούσε με τον ίδιο τρόπο. Όταν, για παράδειγμα, άνοιγε τα μάτια του το πρωί, φώναζε στην παραμάνα του: "Φέρε μου το γάλα μου!". Και εκείνη του έφερνε το γάλα του. Μετά φώναζε: "Φέρε μου τα παιχνίδια μου!". Και εκείνη του έφερνε τα παιχνίδια του. Ύστερα, έλεγε στον προσωπικό του υπηρέτη: "Παίξε μαζί μου!". Και ο προσωπικός του υπηρέτης έπαιζε μαζί του. 

     Αργότερα, όταν κουραζόταν από το παιχνίδι, φώναζε: "Βγείτε όλοι από το δωμάτιό μου!", και όλοι έβγαιναν από το δωμάτιό του. Και όταν πεινούσε φώναζε: "Φέρτε μου το φαγητό μου!". Και του έφερναν το φαγητό του. Το βράδυ, όταν ξάπλωνε στο κρεβάτι του, έλεγε στην παραμάνα του, που καθόταν στο προσκεφάλι του: "Πες μου μια όμορφη ιστορία!". Και εκείνη του διηγόταν μια όμορφη ιστορία. Και ο μικρός αποκοιμιόταν και στα όνειρά του έδινε διαταγές στον ήλιο και στο φεγγάρι.

     Ακόμα και τα Χριστούγεννα, ο πρίγκηπας έδινε διαταγές. Φώναζε τον γραμματέα του παλατιού και του έλεγε: "Γράψε ένα γράμμα στον Άη-Βασίλη!" Και ο γραμματέας του παλατιού έγραφε το γράμμα. Και το γράμμα έλεγε: "Άκου, Άγιε Βασίλη, φέρε μου πολλά δώρα, αλλιώς θα σου σκοτώσω τους ταράνδους!". Και πάντα ο πρίγκηπας έπαιρνε πολλά δώρα από τον Άη-Βασίλη.

     Όταν ο πρίγκηπας μεγάλωσε και θέλησε να παντρευτεί, φώναξε την ομορφότερη πριγκήπισσα του βασιλείου και της είπε: "Παντρέψου με, αλλιώς θα σκοτώσω όλη σου την οικογένεια!". Και εκείνη τον παντρεύτηκε. Έναν χρόνο αργότερα, ο πρίγκηπας είπε στη γυναίκα του: "Κάνε μου ένα γιο, αλλιώς να φύγεις από τη χώρα!". Και εκείνη του έκανε έναν γιο με χρυσά μαλλιά και γαλανά μάτια.

    Μετά, πέθανε ο πατέρας του πρίγκηπα και ο πρίγκηπας έγινε βασιλιάς. Και ο βασιλιάς είπε στη βασίλισσα: "Και τώρα κάνε μου μια κόρη, αλλιώς να φύγεις από τη χώρα!". Αλλά η βασίλισσα έκανε δύο δίδυμες κόρες και ο βασιλιάς της είπε: "Φύγε από τη χώρα, τώρα αμέσως!". Και η βασίλισσα έφυγε από τη χώρα.

     Πέρασαν πολλά χρόνια, χωρίς ο βασιλιάς να αλλάξει καθόλου τον τρόπο που μιλούσε. Όταν σηκωνόταν το πρωί, φώναζε στους υπηρέτες: "Ντύστε με!" και εκείνοι τον έντυναν. Όταν ήθελε να πάρει πρωινό, φώναζε: "Φέρτε μου το πρωινό μου!" και του πήγαιναν το πρωινό του. Όταν ήθελε να πάει βόλτα φώναζε: "Ετοιμάστε τη βασιλική άμαξα!" και ετοίμαζαν τη βασιλική άμαξα. Όταν ήθελε να πάρει το μπάνιο του φώναζε: "Βάλτε το νερό στους 40 βαθμούς!" και ζέσταιναν το νερό στους 40 βαθμούς. Όταν ήθελε να χαλαρώσει, φώναζε τους μουσικούς του παλατιού και τους διέταζε: "Παίξτε!". Και εκείνοι έπαιζαν. Και όταν ήθελε να κοιμηθεί το βράδυ, φώναζε: "Σωπάστε!". Και όλοι σώπαιναν. Μέχρι και οι κουκουβάγιες σώπαιναν, όταν ο βασιλιάς ήθελε να κοιμηθεί.

     Στον κόσμο δεν άρεσε ο τρόπος του βασιλιά, αλλά σχεδόν κανένας δεν τολμούσε να διαμαρτυρηθεί, καθώς στο βασιλιά δεν άρεσαν καθόλου οι διαμαρτυρίες και όποιον διαμαρτυρόταν ή τον έστελνε στη φυλακή, ή διέταζε να του κόψουν το κεφάλι.

     Ήταν προφανές ότι, ενώ ο βασιλιάς είχε δικαίωμα στην απεριόριστη χρήση της Προστακτικής, οι υπόλοιποι δεν είχαν. Όταν, για παράδειγμα, ήταν η ώρα του πρωινού, οι υπηρέτες τον ρωτούσαν: "Θα ήθελε η Υψηλότητά σας να πάρει το πρωινό της;". Όταν ήταν η ώρα του μπάνιου, τον ρωτούσαν: "Θα ήθελε η Υψηλότητά σας να πάρει το μπάνιο της;", και επίσης τον ρωτούσαν: "Τι θα ήθελε η Υψηλότητά σας να φάει στο γεύμα;".

     Μια μέρα, μια γριά μπήκε στο παλάτι και πήγε να δει το βασιλιά. Κανείς δεν την σταμάτησε, επειδή όλοι γνώριζαν ότι η γριά εκείνη μιλούσε με τον άνεμο και τον ήλιο, και ότι ήταν ξαδέρφη της βροχής. Η γριά φορούσε ένα μακρύ, τυρκουάζ φόρεμα και τα μαλλιά της ήταν λυτά και πάρα πολύ μακριά.

     "Φύγε από εδώ!" διέταξε ο βασιλιάς, αλλά εκείνη δε μετακινήθηκε από τη θέση της. "Φύγε από εδώ!" ξαναφώναξε ο βασιλιάς και η γριά σήκωσε το κεφάλι της, αλλά δεν είπε τίποτα. "Φρουροί!", φώναξε ο βασιλιάς, "Συλλάβετε αυτή τη γυναίκα!", αλλά κανένας από τους φρουρούς δεν κουνήθηκε. Ο βασιλιάς παραξενεύτηκε λίγο.

     "Εντάξει, τότε", είπε στην γριά, "πες μου τι θέλεις!". Η γριά χαμογέλασε και του είπε: "Στ'αλήθεια δεν ξέρεις τι θέλω;". "Όχι", ξεκίνησε να λέει ο βασιλιάς, αλλά πριν συνεχίσει η γριά του φώναξε: "Μη μιλάς!".

     Πώς; Η γριά έδινε διαταγές στο βασιλιά; Πώς τολμούσε;

     "Μη μιλάς!", ξαναείπε στο βασιλιά η γριά και ο βασιλιάς δεν μπόρεσε να ξαναμιλήσει. "Τι νομίζεις;", συνέχισε εκείνη, "ότι είσαι ο άρχοντας του κόσμου; Ε, μάθε ότι δεν είσαι! Από όταν γεννήθηκες, το μόνο που κάνεις είναι να δίνεις διαταγές! Είσαι κακομαθημένος και πολύ αυταρχικός. Τώρα, λοιπόν, έφτασε η ώρα της πληρωμής σου. Γι'αυτό, πήγαινε εκεί που ανήκεις, και μην ξαναγυρίσεις!". Και η γριά χτύπησε δυο φορές τα χέρια της και ο βασιλιάς εξαφανίστηκε. Και όλοι ανάσαναν ανακουφισμένοι.

     Λίγο καιρό αργότερα, κανείς δε θυμόταν πια το βασιλιά Διατάζο, αλλά σε μία μυρμηγκοφωλιά κοντά στο παλάτι εμφανίστηκε ένα ξεχωριστό μυρμήγκι. Κανένας δεν έδωσε σημασία στο ξεχωριστό αυτό μυρμήγκι, επειδή όλοι στη μυρμηγκοφωλιά είχαν πάρα πολλή δουλειά. Και το ξεχωριστό μυρμήγκι άρχισε και αυτό να δουλεύει σκληρά, από το πρωί ως το βράδυ, ακολουθώντας τα άλλα μυρμήγκια. Και ένα πρωί όπως όλα τα άλλα, που όλα τα μυρμήγκια ξύπνησαν και ξεκίνησαν τη δουλειά, το ξεχωριστό μυρμήγκι δεν άνοιξε καθόλου τα μάτια του. Είχε πεθάνει. Αλλά στη μυρμηγκοφωλιά υπήρχε πάντα πάρα πολλή δουλειά, και κανείς δεν κατάλαβε ότι το ξεχωριστό μυρμήγκι είχε πεθάνει. 

     Και η ζωή συνεχίστηκε.