Δευτέρα 25 Μαρτίου 2019

Τον καιρό της επανάστασης


     Μια φορά κι έναν καιρό, ζούσε ένα κοριτσάκι, που το έλεγαν Μπουμπουνέλα. Η Μπουμπουνέλα ήταν όμορφη και πολύ δυναμική και γινόταν πάντα ο αρχηγός στα παιχνίδια. Της άρεσε να φοράει μπότες και να κάνει τα μαλλιά της κοτσίδες. Της άρεσαν τα άλογα, οι γάτες και τα μαύρα πρόβατα. Της άρεσε το φθινόπωρο, η βροχή και τα ουράνια τόξα. Της άρεσε να ζωγραφίζει, να χορεύει και να κάνει κούνια. Και όταν μεγάλωσε, έμαθε πολεμικές τέχνες, καράτε και ζίου ζίτσου. Αλλά δε φορούσε μαύρη ζώνη.
      Στη Μπουμπουνέλα άρεσαν πάρα πολύ τα ταξίδια και τη μάγευαν οι χάρτες, κυρίως οι χάρτες με θησαυρούς. Ήθελε να ταξιδέψει πολύ μακριά και να ανακαλύψει μία ήπειρο μεγαλύτερη από την Αμερική. Για να μπορέσει να ταξιδέψει, έφτιαξε ένα μεγάλο πλοίο με άσπρα πανιά, αλλά επειδή στη θάλασσα υπήρχαν πολλοί πειρατές, έβαλε και κανόνια στο καράβι της. Όποτε έβλεπε πειρατικό καράβι, του την μπουμπούνιζε. Ήταν ο φόβος και ο τρόμος των πειρατών, το καράβι της Μπουμπουνέλας.
     Η Μπουμπουνέλα ταξίδευε σε Ανατολή και Δύση, και δεν έμενε σχεδόν καθόλου στα λιμάνια που συναντούσε. Μόνο πήγαινε στα παζάρια και έψαχνε για περίεργα πράγματα, περίεργα φρούτα και άγνωστα φαγητά, έψαχνε για άγνωστα ζώα, για ανθρώπους με υπερφυσικές ικανότητες, για εντυπωσιακά κτίσματα... Όταν έβρισκε κάτι σπάνιο το αγόραζε και το έστελνε δώρο σε κάποιο αγαπημένο της πρόσωπο. Εκείνη δεν αγόραζε τίποτα για τον εαυτό της, της αρκούσε που έβλεπε τόσα θαυμαστά πράγματα.
      Όταν ξεκίνησε η επανάσταση, οι Έλληνες, που χρειάζονταν βοήθεια, πήγαν και βρήκαν την Μπουμπουνέλα, που τους δέχτηκε στην καμπίνα της, ενώ παράλληλα μελετούσε έναν κιτρινισμένο χάρτη θησαυρού. Της ζήτησαν να τους βοηθήσει και της υποσχέθηκαν ότι αν τους βοηθούσε να νικήσουν, θα της χάριζαν την Ατλαντίδα με όλους της τους θησαυρούς. Εκείνη δεν εντυπωσιάστηκε πολύ από την προσφορά, αλλά ήταν Ελληνίδα, οπότε δέχτηκε να τους βοηθήσει. Και από τότε, η Μπουμπουνέλα σταμάτησε να την μπουμπουνίζει στους πειρατές και άρχισε να την μπουμπουνίζει στους Τούρκους. Μπαμ και μπουμ έκαναν τα κανόνια του καραβιού της Μπουμπουνέλας, μπλουμ και μπλουμπλούμ έκαναν τα καράβια των Τούρκων. Ο βυθός γέμισε μπουρμπουλήθρες, γιαταγάνια, σαρίκια και ναργιλέδες.
     Οι Έλληνες κέρδιζαν μία-μία τις μάχες και, στο τέλος, κέρδισαν και τον πόλεμο. Οι Τούρκοι έφυγαν και γύρισαν στα σπίτια τους, και οι Έλληνες άρπαξαν τις σκούπες και τους κουβάδες και άρχισαν το σκούπισμα και το σφουγγάρισμα. Μαζί με τους Τούρκους έφυγαν και οι πειρατές από τη θάλασσα και τα κανόνια δεν χρειάζονταν πια. Η Μπουμπουνέλα τα πούλησε όλα και αγόρασε μία ατμομηχανή και μία προπέλα για το καράβι της. Αγόρασε και μπόλικες σεζ-λονγκ για το κατάστρωμα.
      Στο τέλος του πολέμου, στη θάλασσα είχαν μείνει μόνο τα δελφίνια, οι φώκιες και οι γοργόνες. Στην ξηρά είχαν μείνει οι Έλληνες, που άρχισαν να χτίζουν σπίτια παντού, ακόμα και στα δάση και στις παραλίες.  Και ύστερα ερχόταν η εφορία και τους ζητούσε να πληρώσουν φόρο. Και εκείνοι έκαναν εκλογές. Και ψήφιζαν εκείνον που υποσχόταν να τους χαρίσει το φόρο.
     Στην Μπουμπουνέλα δεν έδωσαν, τελικά, την Ατλαντίδα. Της έδωσαν, όμως, ένα παράσημο και ένα καπέλο με φτερό παγωνιού. Και από τότε, η Μπουμπουνέλα κυκλοφορούσε παντού με αυτό το καπέλο. Μέχρι που μια μέρα, ταξιδεύοντας στον Ειρηνικό ωκεανό με νοτιοδυτικό άνεμο, ο νοτιοδυτικός άνεμος ζήλεψε το καπέλο της Μπουμπουνέλας και της το άρπαξε, προτού προλάβει να πει κιχ. Και η Μπουμπουνέλα έμεινε χωρίς καπέλο και χωρίς φτερό παγωνιού. Και αφού ο αέρας έπαιξε με το καπέλο, ύστερα το βαρέθηκε και το πέταξε μέσα στο Φούτζι Γιάμα. 
     Και το φτερό του παγωνιού από το καπέλο της Μπουμπουνέλας γαργάλισε τη μύτη του Φούτζι Γιάμα και εκείνο άρχισε να φτερνίζεται. Και στις πλαγιές του άρχισε να τρέχει λάβα, και οι Γιαπωνέζοι έτρεχαν να σωθούν.
     Και η Μπουμπουνέλα λυπήθηκε τους Γιαπωνέζους, που κινδύνευαν να καούν ζωντανοί, και πήγε στην Αμερική. Και εκεί βρήκε τρεις Ινδιάνους με πολλές ρυτίδες στο πρόσωπο και πολλά φτερά στο κεφάλι, και τους πήγε στην Ιαπωνία. Και οι Ινδιάνοι άρχισαν να χορεύουν ρυθμικά, και όλα τα σύννεφα του ουρανού μαζεύτηκαν επάνω από το Φούτζι Γιάμα. Και τα σύννεφα άρχισαν να χορεύουν σαν τους Ινδιάνους. Αλλά δεν τα κατάφερναν και πολύ καλά και άρχισαν να συγκρούονται μεταξύ τους. Και ύστερα τα σύννεφα γέμισαν καρούμπαλα και άρχισαν να κλαίνε ασταμάτητα. Και τα δάκρυά τους έπεσαν μέσα στο Φούτζι Γιάμα και το έσβησαν τελείως.
     Και οι Γιαπωνέζοι ευχαρίστησαν την Μπουμπουνέλα για τη βοήθειά της και της έδωσαν ένα καινούργιο καπέλο, από ψάθα, που είχε και κορδέλα για να μένει στη θέση του. Και από τότε η Μπουμπουνέλα δεν έχασε ποτέ ξανά το καπέλο της. Και το Φούτζι Γιάμα δεν ξαναφτερνίστηκε.

14 σχόλια:

  1. (ιστορικά τεκμηριωμένο το κείμενο, φαντάζομαι, ε;)

    Να συνδράμω στη φιλολογική ανάλυση του εξόχου κειμένου, λέγοντας πως το όνομα Μπουμπουνέλα αποτελεί σύντμηση των ονομάτων Μπουμπουλίνα και ταραντέλλα, καθώς η τουρκοφάγος πρωτγωνίστρια χόρευε πολύ και τους χόρευε και όλους στο ταψί: τούρκους, γιαπωνέζους, ινδιάνους.

    Ευτυχώς, ο ελληνικός λαός δεν ξεχνά τίποτα - πλην της εφορίας. Έτσι, την εορτάζει κάθε 25η Μαρτίου μαζί με άλλους ήρωες της πατρίδας. Η πρόταση των υποψηφίων δημάρχων να φοράει ο λαός ψάθινα καπελάκια με κορδέλα επί τούτου απερρίφθη και έτσι συνεχίζουμε να φοράμε τα καπέλα μας με τα φτερά παγωνιού. Και, κατά συνέπεια, να έχουμε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας. Τη λέμε και Μεγάλη Ιδέα.

    Πίππη, εγώ θα το αγοράσω το βιβλίο σου!
    Πολύ καλημέρα σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα, Διονύση, και χρόνια πολλά!
      Έχεις απόλυτο δίκιο για την προέλευση του ονόματος, να ξέρεις όμως ότι δεν είναι δική μου επινόηση. Είναι το όνομα που "άκουσε" ο μικρός γιος μιας φίλης μου, όταν στον παιδικό σταθμό τούς μίλησαν για τους ήρωες της επανάστασης του '21.
      Όταν μου το είπε η φίλη μου, μου φάνηκε τόσο υπέροχο, που ήταν αμαρτία να χαθεί έτσι, ξεχασμένο και αχρησιμοποίητο, οπότε έγραψα μία πολύ σύντομη συνοπτική ιστορία της Μπουμπουνέλας (το όνομα "γεννήθηκε" πέρυσι).
      Όμως και πάλι μου φάνηκε λίγη μία μικρή ιστορία για ένα τόσο ωραίο όνομα, οπότε είπα να το ξαναπεριλάβω και να "διευρύνω" την αρχική εκδοχή.
      Και, εννοείται, ότι βασίζεται σε ιστορικές πηγές!
      Χρόνια πολλά και πάλι

      Διαγραφή
  2. Βάλε κι ένα βιβλίο για μένα Πίππη.
    Η Μπουμπουνέλα σου με γοήτευσε και δεν σου κρύβω ότι χρειάστηκε να το διαβάσω ξανά και ξανά για να αποκρυπτογραφήσω τα κρυφά της μηνύματα. Σου βγάζω το (ψάθινο) καπέλο μου και υποκλίνομαι στο ταλέντο της μυθοπλασίας που διαθέτεις.
    Χρόνια μας πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χρόνια πολλά, Μαρία μου, και σε εσένα!
      Χαίρομαι που σου άρεσε η Μπουμπουνέλα που "κατασκεύασα" για να ντύσω το όμορφο όνομα που βρήκε το βλαστάρι της φίλης μου!
      Φιλάκια πολλά

      Διαγραφή
  3. Μπουμπουνέλλα με πολεμικές τέχνες, καράτε και ζίου ζίτσου! έχω πέσει απ την καρέκλα λέμε και γελάω χαχαχαχαχαχαχαχαχα.
    Και ως συνήθως η έρμη η αγωνίστρια αντίς για τη Γη που της τάξανε πήρε το .....καπέλο, το έκανε ....καπέλο και ξεκίνησε την εξόρμησή της.
    Και η χάρη μας έφτασε στα πέρατα της ..Γης. Στον κρατήρα του ...Φούτζι Γιάμα. Και νάσου και οι Ινδιάνοι.
    Ζούμε ιστορικές στιγμές Pippi μου. Ανοίγονται νέοι ιστορικοί δρόμοι και ανακαλύψεις μπροστά στις οποίες δηλώνουμε διψασμένοι να τις διαβούμε ως το τέλος.
    Καλή μου φίλη, Χρόνια πολλά και να είσαι καλά. Ειλικρινά για το χιούμορ και τις ανάσες που μας χαρίζεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε, τι να κάνουμε, Γιάννη μου, δύσκολα τα πράγματα για ταξίδια, αν δεν ταξιδέψουμε και με τη φαντασία μας, τότε τι κάνουμε;
      Φιλιά πολλά και να προσέχεις, μη γελάς πολύ και πέφτεις απ'την καρέκλα (ξέρεις τι λένε για το... πέσιμο)

      Διαγραφή
  4. Βάλε και για μένα ένα βιβλίο Πίπη μου κσι μια κούτα χαρτομάντιλα για τα κλάματα από τα γέλια. Μου φάνηκε από την αρχή σαν τις εκθέσεις που γράφουν οι μαθητές και μπερδεύουν χρονικές περιόδους και γεγονότα χωρίς κανένα πρόβλημα 😂😂😂🤣🤣🤣🤣
    Πού τα σκαρφίστηκες όλα αυτά βρε θηρίο;
    Άκου ινδιάνοι στο Φούτζι Γιάμα🤣🤣🤣🤣
    Δεν γράφεις κάτι και για τον Αλέξανδρο μπας και βρούμε τον τάφο του πιο μπροστά από τους αρχαιολόγους ;
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το Φούτζι Γιάμα και οι ινδιάνοι μου προέκυψαν κατά τη συγγραφή της ιστορίας, δεν ήταν προγραμματισμένο. Αλλά, έχεις δίκιο, θυμίζει τις εκθέσεις των μαθητών. Εξάλλου, αυτές είχα ως πρότυπο, γιατί να το κρύψουμε, άλλωστε;
      Να γράψω και για τον Αλέξανδρο, λες; Α, δεν ξέρω, πολύ συνηθισμένο το όνομα...
      Φιλάκια πολλά και σε εσένα, Ρένα μου

      Διαγραφή
  5. Μπουμπουνέλα λοιπόν...Κοίτα να δεις που είμαι ανιστόρητη τελείως. Και δεν ήξερα τίποτε για το καπέλο. ''Ακούω ακόμη'' τα κλάματα των σύννεφων που σβήσανε το Φούτζι Γιάμα...Είσαι απίστευτη και εγώ θέλω βιβλίο ναι;
    Και τι τραβάνε οι καημένοι οι Έλληνες ε; Εφορία μετά τους Τούρκους...δεν ξέρω τι προτιμούν τελικά οι συμπατριώτες μας, ποιον από τους δυο!!
    Καλημέρα Πίπη μου
    Υπέροχο και σ'ευχαριστώ για το πρωινό χαμόγελο που μου χάρισες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σε διαφώτισα σχετικά με όλα αυτά τα ιστορικά γεγονότα, Άννα μου! Όσο για το τι προτιμούν οι συμπατριώτες μας, ούτε εγώ ξέρω να σου πω...
      Να έχεις ένα υπέροχο υπόλοιπο εβδομάδας.
      Φιλάκια πολλά

      Διαγραφή
  6. ΤΈΛΕΙΟ!!! Η Φαντασία σου ΠΕΤΆΕΙ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Έχω κάνει εικόνα τα σύννεφα με καρούμπαλα να κλαίνε και από τα γέλια δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα σοφό να καταθέσω εδώ!
    Καταθέτω το θαυμασμό μου μόνο!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλά, δεν ντρέπεσαι; Γελάς με το δράμα των νεφών; Τσ!τσ!τσ! Αυτά περίμενα εγώ από εσένα;
      ΥΓ: Δεν πιστεύω να περιμένεις τόκο από το θαυμασμό που κατέθεσες, ε;

      Διαγραφή

To comment or not to comment? That is the question