Σάββατο 9 Μαρτίου 2019

Περιμένοντας επισκέψεις

      Μια στάλα τσάι έπεσε επάνω στο ολοκαίνουργιο τατάμι της Χιρόκο.
     - Απρόσεκτη! είπε κουνώντας νευρικά τη βεντάλια της. Αν μείνει λεκές, δε σε φτάνει μια ζωή να τον ξεπληρώνεις! Ξέρεις πόσο κοστίζει ένα καλής ποιότητας τατάμι;
     - Ζητώ ταπεινά συγγνώμη, Χιρόκο-σαν! είπε η Γιασάι και έκανε μια βαθιά υπόκλιση, ακουμπώντας σχεδόν το κεφάλι της στο λεκιασμένο από τσάι τατάμι.
     - Απορώ πώς δεν την διώχνεις, αγαπητή Χιρόκο-σαν, είπε η Νορίτα. Αυτή η μικρή είναι τόσο άχαρη, σαν ένα αποτυχημένο μπονζάι.
     - Και άσχημη, είπε η Μιντόρι. 
     Ένα δάκρυ αργοκύλησε στο μάγουλο της μικρής Γιασάι, αλλά δε φάνηκε, έτσι όπως ήταν σκυμμένη.
     - Αχ, το ξέρετε δα και οι δύο ότι δεν μπορώ. Έδωσα υπόσχεση στο μακαρίτη τον άντρα μου να την κρατήσω για πάντα εδώ.
     - Είσαι τόσο καλή, αγαπητή μου, είπε η Μιντόρι. Αλλά δεν χρειάζεται να δίνεις τόσο εύκολα άφεση αμαρτιών. Εξάλλου, μεταξύ μας, ο μακαρίτης ο Τορόσι ήταν υπερβολικά ευαίσθητος. Και αν θέλεις την γνώμη μου, ίσως να μην ήταν καν γιαπωνέζος.
     - Τι θέλεις να πεις; Η οικογένειά του είναι μία από τις παλαιότερες στο Κυότο.
     - Ζητώ συγγνώμη, Χιρόκο-σαν, δεν ήθελα να σε προσβάλω. Αλλά, ποιος λογικός γιαπωνέζος θα ασχολιόταν με μια τόσο άχαρη μικρή;
     - Μα το είχε υποσχεθεί στον αδερφικό του φίλο, τον Τοσίμπα. Η μικρή ήταν η μόνη που έβγαλαν μέσα από τις στάχτες στο Τακαμάτσου, την χρονιά που κάηκε ολοσχερώς. Ο Τοσίμπα τη θεωρούσε τυχερή.
     - Από τις στάχτες είπες πως την έβγαλαν; είπε γελώντας η Νορίτα. Α, γι'αυτό είναι τόσο μαυριδερή.
     Οι τρεις γέλασαν, καλύπτοντας τα στόματά τους με τις ανοιχτές τους βεντάλιες.
     - Σιδέρωσες το κιμονό μου το δαμασκηνί; ρώτησε αυστηρά η Χιρόκο τη Γιασάι.
     - Μάλιστα, Χιρόκο-σαν.
     - Ελπίζω να μην το έκαψες, ήταν δώρο του στρατηγού Τογιοτόμι.
     - Γνώριζες εσύ τον στρατηγό Τογιοτόμι; ρώτησε με θαυμασμό η Μιντόρι. Ο Τογιοτόμι ήταν το δεξί χέρι του αυτοκράτορα, προτού αναλάβει τη θέση ο Μιτσουμπίσι.
     - Πάντα εκτιμούσες τους άντρες με εξουσία, είπε η Νορίτα.
     - Ε, τι να κάνουμε; έκανε φιλάρεσκα η Χιρόκο, είχα κι εγώ κάποιες επιτυχίες…
     - Χι-χι-χι! έκαναν και οι τρεις.
     - Λοιπόν; γύρισε η Χιρόκο στη Γιασάι. Μήπως το έκαψες το κιμονό;
     - Όχι, Χιρόκο-σαν. Και πάλι, λυπάμαι πολύ για το λεκιασμένο τατάμι, θα το καθαρίσω αμέσως.
     - Πρώτα όμως να μας σερβίρεις.
     - Μάλιστα, Χιρόκο-σαν.
     Με τρεμάμενα χέρια, η Γιασάι άρχισε να σερβίρει το τσάι.
     - Έτσι όπως πάει, θα χρειαστείς καινούργιο τατάμι, είπε η Νορίτα.
     - Πρόσεχε, καημένη! είπε η Μιντόρι. Αν ήσουν δικιά μου υπηρέτρια, τώρα θα έδινα εντολή να σε μαστιγώσουν τριάντα φορές!
     - Μάλιστα, Μιντόρι-σαν, έχετε δίκιο, με συγχωρείτε, είπε η Γιασάι, και παρά τρίχα να αδειάσει όλο το τσάι επάνω στο τατάμι.
     - Πήγαινε τώρα! είπε η Χιρόκο.
     Η Γιασάι έφυγε από το δωμάτιο, αφού πρώτα έκανε μια βαθιά υπόκλιση.
     - Εντελώς άχρηστη, είπε η Μιντόρι.
     - Στείλ'την μακριά, είπε και η Νορίτα.
     - Και η υπόσχεσή μου στον Τορόσι;
     Έπιασαν τις κουπίτσες τους και άρχισαν να πίνουν.
     - Τουλάχιστον φτιάχνει καλό τσάι, είπε η Μιντόρι.
     - Ναι, προφανώς έχει χάρισμα, είπε η Νορίτα. Αν δεν ήταν τόσο άχαρη και τόσο άσχημη, θα ήταν θησαυρός.
     - Τι να το κάνεις, όμως, που είναι η μοναδική που έχω, είπε η Χιρόκο. Και καλά όταν είμαστε μόνες μας, ή όταν είστε εσείς εδώ, που είστε οι πιο στενές μου φίλες. Όταν, όμως, έχω ξένους, αναγκάζομαι να προσλαμβάνω άλλη υπηρέτρια. Όπως σήμερα, για παράδειγμα.
     - Δέχτηκε την πρόσκλησή σου τελικά;
     - Μα φυσικά και την δέχτηκε, δεν είμαι δα καμιά τυχαία...
     - Όχι, βέβαια.
     - Αλλά, για να είμαι ειλικρινής, έχω μια αγωνία, αν θα μείνει ευχαριστημένη.
     Η πόρτα άνοιξε και εμφανίστηκε πάλι η Γιασάι. Έκανε μία υπόκλιση.
     - Με συγχωρείτε, Χιρόκο-σαν, ήρθε η υπηρέτρια που παραγγείλατε.
     - Και γι'αυτό με διακόπτεις; Πήγαινέ την στο δωμάτιό σου, βοήθησέ την να ετοιμαστεί, και εξήγησέ της τα καθήκοντά της.
     - Μάλιστα, Χιρόκο-σαν, με συγχωρείτε.
     Η Γιασάι έκανε μια υπόκλιση και έκλεισε την πόρτα.
     - Μα όλα από εμένα τα περιμένουν; είπε εκνευρισμένη η Χιρόκο. Τέλος πάντων, τι έλεγα;
     - Έλεγες ότι είχες αγωνία για σήμερα.
     - Α, ναι, δεν ξέρω πώς θα τα βρει τα φαγητά μας. Αυτοί οι ξένοι είναι περίεργοι, τρώνε τα φαγητά τους μαγειρεμένα...
     - Αηδία!
     - Ναι, και τα ανακατεύουν με ένα σωρό αταίριαστα υλικά, βάζουν κάτι σάλτσες περίεργες που έχουν μέσα ένα φρούτο που το λένε τοκάτα, τομάτα, κάπως έτσι, πραγματικά δεν μπορώ να τους καταλάβω... 
     - Ναι, ξέρω τι εννοείς, ήμουν καλεσμένη πριν από χρόνια στη δεξίωση ενός ξένου πρέσβη και παρά τρίχα να ξεράσω. Κρατήθηκα μόνο επειδή δεν υπήρχαν τα κατάλληλα δοχεία.
     - Απολίτιστοι, χρυσή μου, τι να πεις;
     - Ναι, και χρησιμοποιούν και κάτι μεταλλικά πράγματα για να φάνε, και τρυπάνε το φαγητό τους με αυτά, τι βάρβαρη συνήθεια!
     - Ναι, και που το έχουν σκοτώσει με τόση επεξεργασία, πάλι σε κάνει και το λυπάσαι!
     - Τώρα, πάλι, αυτή η ξένη, πρέπει να είναι ακόμα πιο περίεργη. Κάτι την άκουσαν να λέει για φακόκιρο, φαρόκιρο, α, ναι, φαγκόπιρο, για κινόα, για λινακόκορο, όχι, λιναρόπορο το λένε, δεν ξέρω τι είναι αυτά, αλλά αν τα προσθέσεις σε όλα τα άλλα, καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για ιδιαίτερη περίπτωση.
     Η πόρτα άνοιξε και πάλι.
     - Τι είναι τώρα; είπε ενοχλημένη η Χιρόκο.
     - Με συγχωρείτε, Χιρόκο-σαν, ήρθα για να καθαρίσω το τατάμι από το τσάι.
     - Καλά, κάνε γρήγορα, όμως, όπου να'ναι έρχεται η καλεσμένη.
     Η Γιασάι άρχισε να τρίβει τον λεκέ με ένα πανί.
     - Τα είδατε τα μαλλιά της; ξανάπιασε η Νορίτα την κουβέντα από εκεί που την είχαν αφήσει. Δεν έχω ξαναδεί ποτέ πιο αχτένιστα μαλλιά.
     - Ναι, λες και δεν τα έχουν χτενίσει ποτέ.
     - Είμαι σίγουρη ότι δεν θα καταφέρει ποτέ της να κάνει ένα χτένισμα της προκοπής, είπε η Μιντόρι και άγγιξε απαλά το άψογα χτενισμένο μαλλί της.
     - Ναι, και τα μάτια της τα είδατε;
     - Πολύ μεγάλα, σχεδόν τρομαχτικά. Αν ήταν πιο μικρά και λίγο πιο αμυγδαλωτά, θα μπορούσες, ίσως, να την πεις και όμορφη.
     - Απορώ αν μπορεί να βλέπει τον εαυτό της στον καθρέφτη.
     - Είναι έτοιμο το φαγητό; ρώτησε η Χιρόκο τη Γιασάι.
     - Μάλιστα, Χιρόκο-σαν. Και οι ανθοσυνθέσεις είναι στις θέσεις τους.
     - Καθάρισε το τατάμι;
     - Μάλιστα, Χιρόκο-σαν.
     - Εντάξει, πήγαινε τώρα. Κι εσείς, κορίτσια, τελειώνετε με το τσάι, όπου να’ναι έρχεται η καλεσμένη μου.
     Πάνω στα ασπρισμένα βότσαλα του κήπου ακούστηκαν βήματα. Η Αριστέα στάθηκε μπροστά στην πόρτα, έβαλε στην άκρη μια μπούκλα, που έκρυβε το μεγάλο και καθόλου αμυγδαλωτό της μάτι, και χτύπησε την πόρτα.

28 σχόλια:

  1. Ξεκινώντας το διάβασμα, ξεκίνησαν κι οι παρακάτω σκέψεις.
    Ααααααα, η σταχτοπούτα της Ιαπωνίας.
    Α πα πα, λάπι τόπι της Τοσίμπα δε θα ήθελα.
    Το Τογιοτόμι της Μαίρης είναι εντελώς αθόρυβο.
    Αυτή είναι ίδια η μητέρα Θεοδοσία με σχιστά μάτια.
    Τι της φταίει το κοριτσάκι;
    Αι μαρή ψωνάρα με τον πρέσβη...
    Τι φαγόπυρο; Από αυτό που τρώει η Άιρις; Μπαααα, από πού κι ως πού...
    Ε ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ! 😂😂😂
    Χαχαχαχαχαχαχαχα, η Άιρις ήταν η καλεσμένη!
    😂😂😂
    Έπρεπε να το είχα καταλάβει ότι ήταν απο τον συνδυασμό φαγόπυρο-κινόα-λιναρόσπορο! 😂😂😂
    Θεάρα Πίπη, πάλι έγραψες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μου αρέσει που καταγράφεις τις σκέψεις σου την ώρα που διαβάζεις, πώς το κάνεις;
      Ε, ναι, σκέφτηκα ότι ένα τέτοιο περιβάλλον ταίριαζε στην Αριστέα.
      Μου έχει πει άλλοτε (σε πολύ παλιότερη ανάρτησή μου) ότι της αρέσει ο ιαπωνικός πολιτισμός.
      Χαίρομαι που σου άρεσε, Αρτίστα μου.
      Να έχεις μια όμορφη Αποκριά.
      Φιλάκια πολλά

      Διαγραφή
    2. Άχου, δεν ξέρω να σου πω!
      Έτσι δούλευε ανέκαθεν το όποιο και όσο μυαλό διαθέτω!
      Δεν ησυχάζει ποτέ και λειτουργεί περίεργα!
      Επίσης, αν το καλεί η περίσταση, μπορώ, εκτός από τις σκέψεις όταν διαβάζω, ταυτόχρονα να επενδύω μουσικά αυτό που διαβάζω!
      Αμέεεε,είμαι πολύπλευρο ταλέντο, τι νόμιζες;
      Καλη Αποκριά λοιπόν και καλά Κούλουμα!
      Κίσιζ Πίπη μου!

      Διαγραφή
  2. χαχαχαχαχα τι δουλειά είχε τώρα η Αριστέα σ'αυτή τη στριμάρα γιαπωνέζα ούτε που ξέρω. Να δεις που κάποιον κοινό γνωστό θα είχαν ίσως τον Νισσάν μάλλον.
    Είσαι απίστευτη...Πώς τα σκέφτεσαι όλα αυτά απορώ. Και να μας πεις πώς η ''απολίτιστη'' ξένη Αριστέα ταίριαξε στους ''πολιτισμένους'' που τρώνε ωμά με τα ξυλάκια τους, ναι;
    Φιλάκια και καλά Κούλουμα Πίπη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που γέλασες, Άννα μου!
      Όλα αυτά μου ήρθαν στο μυαλό επειδή ακόμα δεν έχω αποφασίσει τι θα γράψω για το "Παίζοντας με τις λέξεις" και επειδή τον τελευταίο καιρό διαβάζω το "Σογκούν", που διαδραματίζεται στην Ιαπωνία (αφού προηγουμένως διάβασα το "Ημερολόγιο μιας γκέισας").
      Προφανώς μου έπεσε βαριά όλη αυτή η ενασχόληση με την Ιαπωνία.
      Φιλάκια πολλά
      ΥΓ: Για να καταλάβεις πόσο μέσα έχω "μπει" στο θέμα "Ιαπωνία" μου "φούντωσε" και μια παλιά επιθυμία μου να μάθω γιαπωνέζικα

      Διαγραφή
  3. 😂😂😂😂😂🤣🤣🤣🤣🤣🤣🤣🤣🤣
    Να είσαι καλά Πίπη μου, πολύ γέλασα με τα ονόματα πρώτα με το στόρι μετά και με την καλεσμένη σου έπεσα στα πατώματα και λέρωσα το χαλί με το τσάι που έπινα κι εγώ .
    Σου αξίζει μαστίγωμα 🤣🤣🤣🤣🤣🤣🤣
    Μόλις ανέφερες το φαγόπυρο και τη μπουκλα άναψαν λαμπάκια .
    Είπα λες;;;;;όπως και η Άρτίστα 😁😁😁😁😁😁
    Μας χρωστάς τη συνέχεια.
    Έφαγε τα ωμά ψάρια η Αριστέα μας ή τους έβαλε να κάνουν χαρακίρι που τα παίδεψαν ;
    Τέτοια γράφεις κι άντε να μας μείνει μυαλό να γράψουμε κι εμείς.
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά 😂😂😂😂😂😂

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι, Ρένα μου, που γέλασες με τα ονόματα, μερικά τα διάλεξα επίτηδες, για να γελάσουμε. Βέβαια, δε θα συναινέσω στο μαστίγωμά μου, και να με συγχωρείς, κρύωσα λίγο εχθές και έχει πιαστεί η πλάτη μου.
      Ώστε την ψυλλιάστηκες τη δουλειά με το φαγόπυρο!
      Όσο για τη συνέχεια, πιστεύω ότι η Αριστέα τα έφαγε τα ωμά ψάρια, και μάλιστα της άρεσαν, κυρίως της άρεσε το ναγκίρι, που είναι τυλιγμένο σε φύκι.
      Προσπαθώ να σας αποπροσανατολίσω, είναι η αλήθεια, επειδή ακόμα δεν έχω σκεφτεί τι ιστορία θα γράψω για το "Παίζοντας με τις λέξεις", καλά με κατάλαβες!
      Φιλάκια πολλά και σε εσένα

      Διαγραφή
  4. Χαχαχαχαχα !!!
    Πίπη μου είσαι εξαιρετική, συγχαρητήρια μέσα από την καρδιά μου.
    Τι όμορφο γραπτό, πόσο ευφανταστο και γεμάτο χιούμορ.
    ΥΠΕΡΟΧΗ
    Βέβαια, ένα μαστίγωμα η στριγκλα η αφέντρα το χρειαζόταν... έλεγα - Τωρα θα της φέρει το τσάι στο κεφάλι, να να τώρα δα !
    Σε φιλώ
    Καλή Σαρακοστή.
    Σε ευχαριστώ και πάλι για ό,τι διάβασα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε, Σταυρούλα μου.
      Ο λόγος που δεν της έφερε κανείς το τσάι στο κεφάλι, ήταν ότι δεν το επέτρεπε το παραδοσιακό ιαπωνικό σαβουάρ βιβρ. Μη νομίζεις, τώρα τα μαθαίνω κι εγώ, που διαβάζω το "Σογκούν".
      Καλή Σαρακοστή και σε εσένα.
      Φιλάκια

      Διαγραφή
  5. προτεινόμενη υπόκρουση για την ανάγνωση του σχολίου: https://www.youtube.com/watch?v=NdgWH3y_ttE

    Αν και, σιγά δηλαδή, θα μπορούσε και να μη διαβαστεί καθόλου το σχόλιο..
    Το οποίο λέει πως

    Έρχομαι με μία ωραία γιαπωνέζικη υπόκλιση και σας ζητώ να με προσλάβετε για υπηρετικό σας προσωπικό, κυρία, στη θέση της ατζαμού αχτένιστης Γιασάι. Διότι εγώ και ως Yesάι θα μπορέσω να λειτουργήσω και σχεδόν μαλλιά δεν έχω,ώστε να μένουν αχτένιστα. Επίσης, ένα τελευταίο αλλά όχι μικρότερο προσόν: Γνωρίζω τη γλώσσα των υψηλών καλεσμένων. Αριστέα ιζ γκρικ και αυτή τη γλώσσα τη γνωρίζω άριστα.Λοιπόν;

    (Ε, ναι, θα πω ότι μεταφέρθηκα στην Ιαπωνία, ότι τα ονόματα κάτι μου θυμίζανε, ότι η Αριστέα του τέλους ήταν το άριστο τέλος, ότι ωραία, ωραία και ανοιξιάτικα! )
    Φιλιά πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Διονύση μου, δεν προσέχεις, νομίζω! Αχτένιστη ήταν η Αριστέα, η Γιασάι ήταν απλώς άχαρη...
      Πάντως, τη θέση του υπηρετικού προσωπικού θα μπορούσες να την πάρεις, με τα προσόντα που μου περιγράφεις, αλλά εγώ θα σε προτιμούσα να συνοδεύεις την Αριστέα στο ιαπωνικό γεύμα ως ο προσωπικός της διερμηνέας. Μπορείς να πάρεις μαζί και τον κύριο Λι, να ξεσκάσει λίγο.
      Πολλά φιλιά και σε εσένα

      Διαγραφή
    2. Πίππη (καλημέρα!) αρχίζω και φοβάμαι ότι με μαθαίνεις πολύ γρήγορα. Πράγματι, γενικώς δεν προσέχω πολύ. Έχω μισήσει στη ζωή μου τη φράση "ας πρόσεχες", στην οποία σκουντάω πάντα πάνω.

      Αλλά, τι ιδέα κι εσύ! Βρε, αν πάρω τον κύριο Λι μαζί μου, θα μου φάει τη δουλειά αυτός! Λίγο που λόγω ονόματος τον περνάνε για κινέζο ή γιαπωνέζο, λίγο που είναι διάσημη φίρμα που δεν πιάνω μπάζα μπροστά της..

      Εντάξει, πάντως. Θα περιμένω την απόφανση της Αριστέας, λοιπόν. Κάπως πρέπει να απολαύσουμε το ιαπωνκό περιβάλλον που τόσο ωραία δημιούργησες!

      Διαγραφή
  6. Πώς το λένε στην Ιαπωνική "Φτου σου κοπελάρα μου!" ?
    Μα τι πήγε και σκέφτηκε πάλι το δαιμόνιο μυαλό σου! To Αριστάκι και σε γιαπωνέζικη έκδοση. Φοβερό!...
    Να είσαι καλά βρε Πίππη μου, μας χάρισες άφθονα σαρακοστιανά χαμόγελα ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ, Μαρία μου, δεν ξέρω πώς το λένε το "φτου σου κοπελάρα μου", προς το παρόν μαθαίνω (ή, τουλάχιστον, προσπαθώ να μάθω) φθόγγους.
      Αλλά χαίρομαι που σου άρεσε η ιστορία μου και που γέλασες Καθαροδευτεριάτικα.
      Πολλά φιλάκια και καλή Σαρακοστή

      Διαγραφή
  7. 😂😂😂
    Έκπληξη στην έκπληξη και στο τέλος... έκπληξη!!! Απίθανη, Πίππη μου, είσαι αστείρευτη! Λατρείαααααα!
    😍😍😍
    Καλή εβδομάδα να έχουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, Γούμαν-σαν!
      Καλή εβδομάδα και σε εσένα!
      Φιλάκια

      Διαγραφή
  8. Μου εκαναν εντύπωση τα ονόματα. Με έκανες και γέλασα. Μου αρεσε πολυ. Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που γέλασες, Δραστήρια!
      Κάποια από τα ονόματα επιλέχθηκαν με σκοπό να γελάσουμε, οπότε, απ'ό,τι καταλαβαίνω, επιτέλεσαν τον σκοπό τους!
      Φιλάκια πολλά και σε εσένα

      Διαγραφή
  9. Εισαι φοβερη στο γραψιμο σου και τα ονοματα πανεξυπνα!!!!Να εισαι παντα καλα να γραφεις υπεροχα 🌹

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, Σκρουτζάκο! Χαίρομαι πολύ που σου αρέσουν αυτά που διαβάζεις!
      Να έχεις ένα όμορφο βράδυ

      Διαγραφή
  10. Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ, Νατάσα μου, χαίρομαι που σου άρεσε η ιστορία μου.
      Να έχεις ένα πολύ όμορφο βράδυ

      Διαγραφή
  11. ΥΠΕΡΟΧΗ ΙΣΤΟΡΙΑ !!!!!!!!!!!!💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ! Χαίρομαι που σου άρεσε, Μαρία μου!
      Να έχεις ένα όμορφο βράδυ

      Διαγραφή
  12. Τώρα θα μας αφήσεις με την Αριστέα να χτυπά το κουδούνι;
    Και πώς θα μάθουμε πως πήγε η συνάντηση;
    Α θέλω κι άλλα...!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α, δεν μπορώ να αποκαλύψω τίποτα παραπάνω, δεσμεύομαι από το πρωτόκολλο... Μπορείς να ρωτήσεις την Αριστέα, αν θέλεις, εκείνη μπορεί να σου δώσει περισσότερες πληροφορίες, και να σου πει και αν έφαγε σούσι, ή αν απαίτησε βιολογικά σπόρια με σόγια σως...
      Φιλάκια πολλά

      Διαγραφή
  13. Mετα απο μεγαλη καθυστερηση περασα να διαβασω την συμμετοχη σου Πιππι μου και ηταν απο τις επληξεις που η ιστορια διαδραματιζεται σε Ιαπωνικό εδαφος..χα..χα η εμπνευση σου στο τελος.. με την Αριστεα μας αφησε με απορίες..(εφαγε σουσι η φιλεναδα;) παντως δεν θα μπορούσες να βρεις πιο καταλληλη από εκεινη για την επισκεψη..!!σιγουρα θα βρισκοταν στο στοιχείο της..
    Να είσαι καλα Πιππη μου και να περνας ακομα καλυτερα..καλο μηνα και καλο σου ξημερωμα.. φιλακιαααα ..!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που βλέπεις πόσο ταιριάζει η Αριστέα στην ιστορία, Ρούλα μου!
      Τις απορίες για το τι έφαγε η φιλενάδα, μόνο εκείνη μπορεί να μας τις δώσει, οπότε όλοι θα μείνουμε με την απορία, μου φαίνεται...
      Φιλάκια πολλά και καλό μήνα και σε εσένα

      Διαγραφή

To comment or not to comment? That is the question