Σε πράσινο φόντο

     Και ήρθε η ώρα του Καλοκαιριού. Το οποίο, ούτε λίγο ούτε πολύ, ήταν κομματάκι χαμηλών τόνων. Και επειδή ήταν χαμηλών τόνων, ούτε που του περνούσε από το μυαλό να κάνει μία επίσημη εμφάνιση, παρουσία δημοσιογράφων, να ποζάρει για φωτογραφίες, να δώσει μία συνέντευξη τύπου, να μοιράσει μερικά αυτόγραφα, να κάνει δυο-τρεις χειραψίες...

     Και μπορεί το Καλοκαίρι να ήταν χαμηλών τόνων και κάπως ντροπαλό, η μητέρα του όμως δεν ήταν καθόλου. Και γι'αυτό φρόντισε να του ράψει το καλύτερο κουστούμι - στα μέτρα του, φυσικά, και όχι πρετ-α-πορτέ, ζαμέ των ζαμών - από δροσερό λινό εξαιρετικής ποιότητας, τα δε παπούτσια του φτιάχτηκαν από ψάθα, λιασμένη στον ήλιο του Γαϊδουρονησίου (ή του Ελαφονησίου, κάποιου νησίου, τέλος πάντων).

     Του έγραψε και έναν λόγο για να διαβάσει, η μητέρα του - πάντα ήταν καλή στην έκθεση - και το έβαλε να τον προβάρει ξανά και ξανά... Και όλο του έλεγε πού έπρεπε να δυναμώνει τη φωνή του και πού να κουνάει τα χέρια του, για να δώσει έμφαση. Αγόρασε και ένα σολάριουμ για το σπίτι, επειδή της φάνηκε κομματάκι χλωμό, κάτι εντελώς ανεπίτρεπτο για ένα καλοκαίρι που σέβεται τον εαυτό του... Και το υποχρέωσε να περνάει μία ώρα την ημέρα στο σολάριουμ, για να αποκτήσει χρώμα.

     Το Καλοκαίρι σκέφτηκε να της πει καμιά κουβέντα, αλλά κρατήθηκε, επειδή ήταν παιδί με καλούς τρόπους και ανατροφή, και, επιπλέον, μάνα είναι μόνο μία, και ήταν και μοναχοπαίδι, και πού θα έβρισκε η μάνα του άλλη ευκαιρία να βγάλει τα απωθημένα της; Οπότε, και έκανε υπάκουα πρόβες με το ράφτη, μέχρι να αποκτήσει τέλεια εφαρμογή το κουστούμι, και ακολούθησε μία δίαιτα χαμηλή σε θερμίδες, μην τυχόν και χαλούσε η εφαρμογή, και προβάρισε άπειρες φορές το λόγο του - έκανε και μαθήματα ορθοφωνίας - χωρίς να διαμαρτυρηθεί ούτε μία φορά. Τα βράδια έπινε τσάι με μέλι και έκανες γαργάρες, για τη φωνή του, και το πρωί έτρωγε ένα ωμό αυγό. Απέφευγε τα ρεύματα και τα παγωτά. Και περνούσε και μια ώρα την ημέρα στο σολάριουμ, μην το ξεχνάμε το σολάριουμ...

     Οι μέρες για την επίσημη πρώτη του Καλοκαιριού πλησίαζαν, και η προετοιμασία συνεχιζόταν εντατικά. Στα μαθήματα του Καλοκαιριού προστέθηκαν και μαθήματα πόζας, για τις φωτογραφίες... Και ενώ όλα φαινόταν πως πήγαιναν καλά, το Καλοκαίρι άρχισε να έχει εφιάλτες, και να ξυπνάει κάθιδρο κάθε βράδυ, χωρίς να μπορεί να ξανακοιμηθεί. Μαύροι κύκλοι εμφανίστηκαν γύρω από τα μάτια του, ενώ του κόπηκε και η όρεξη. Έντρομη η μητέρα του είδε πως το κουστούμι άρχισε να του πλέει και του άλλαξε τη δίαιτα προσθέτοντας σε αυτήν ψωμί και σοκολάτες. Για τους μαύρους κύκλους δεν ανησυχούσε, υπήρχε και το μέηκ απ...

     Αλλά οι εφιάλτες συνέχισαν να βασανίζουν το Καλοκαίρι, οπότε αποφάσισε να της μιλήσει. Τι ήταν να της μιλήσει; Παρά τρίχα να του μείνει στα χέρια! Ύστερα άρχισε να μουρμουρίζει για τις θυσίες που είχε κάνει, για τα δικά της όνειρα που τα είχε αφήσει στην άκρη για να το μεγαλώσει, να το κάνει ολόκληρο παληκάρι, και για όλα εκείνα που το Καλοκαίρι ήξερε πως ήταν αλήθεια, χωρίς όμως να είναι δική του η ευθύνη... Στο τέλος, η μητέρα του αποσύρθηκε στο δωμάτιό της, σιγοκλαίγοντας και ρουφώντας, τάχα διακριτικά, τη μύτη της...

     Δεν του βαστούσε η καρδιά να της χαλάσει το χατήρι. Αλλά και δεν άντεχε άλλους εφιάλτες.

     Παραμονή της μεγάλης μέρας, το Καλοκαίρι καθόταν να ξεκουραστεί, αφού προηγουμένως είχε ξαναπροβάρει το λόγο του, όπου η μητέρα του είχε προσθέσει μία νέα παράγραφο. Τα μάτια του έτσουζαν από την αϋπνία και είχε γλαρώσει.

     - Τι έχεις; το ρώτησε μια γάτα, που λιαζόταν στο παράθυρο.

     Το Καλοκαίρι της διηγήθηκε τι είχε συμβεί.

     - Το παράκανε η μάνα σου, του είπε. Γιατί δεν κάνει ό,τι κάνουμε εμείς οι γάτες; Χαζές είμαστε, θαρρείς, που αφήνουμε τα παιδιά μας μόνα τους να επιλέξουν τον δρόμο τους;

     - Δεν είναι όλοι το ίδιο, είπε το Καλοκαίρι και χασμουρήθηκε.

     - Σιγά μη δεν είναι, είπε η γάτα. Απλώς, τα πάντα είναι θέμα επιλογής.

     Το Καλοκαίρι δεν είπε τίποτα. Είχε κλείσει τα μάτια του και μέτραγε πρόβατα. 

     - Είναι θέμα επιλογής, λέω, επανέλαβε η γάτα.

     Τα πρόβατα άρχισαν να απαγγέλουν έναν ευχαριστήριο λόγο. Το Καλοκαίρι ξανάνοιξε τα μάτια του.

     - Θέλεις την ησυχία σου; ρώτησε η γάτα.

     Το Καλοκαίρι κούνησε καταφατικά το κεφάλι του.

     - Τότε έλα μαζί μου.

     - Μα, τόσος κόπος, θα πάει χαμένος...

     - Εσύ αποφασίζεις... είπε η γάτα και τεντώθηκε.

     Το Καλοκαίρι έκλεισε τα μάτια του, και μετά τα ξανάνοιξε. Η γάτα είχε εξαφανιστεί. Μπροστά του βρισκόταν μια νεράιδα.

     - Πού είναι η γάτα; ρώτησε το Καλοκαίρι.

     - Θέλεις την ησυχία σου; τον ρώτησε η νεράιδα και το Καλοκαίρι αναγνώρισε τη φωνή της γάτας.

     - Θέλω, είπε αποφασιστικά.

     Ύστερα από λίγο, η μητέρα του Καλοκαιριού βγήκε από το δωμάτιό της. Έπρεπε να κάνει μερικά τελευταία τηλεφωνήματα. Ήθελε να είναι σίγουρη ότι όλα θα ήταν έτοιμα για τη μεγάλη μέρα του παιδιού της. 

     Πολύ μακριά από το σπίτι του Καλοκαιριού, η Πίπη περνούσε από ένα παρκάκι. Και στο παρκάκι αυτό η Πίπη είδε μία γάτα, κρυμμένη ανάμεσα στα πράσινα χορτάρια. Η γάτα γύρισε και την κοίταξε. Τα μάτια της ήταν καταπράσινα, και φαίνονταν σαν δυο αναμμένα φανάρια. Και, παρ'όλο που φαινόταν μία γάτα χαμηλών τόνων, η πράσινη λάμψη στα μάτια της δεν άφηνε καμία αμφιβολία.

     - Να'το το Καλοκαίρι! αναφώνησε η Πίπη, γεμάτη χαρά.

     Αλλά η γάτα - δηλαδή το Καλοκαίρι -, μόλις κατάλαβε πως η Πίπη το αναγνώρισε, σηκώθηκε να φύγει. Μάταια η Πίπη του φώναζε, εκείνο της γύρισε επιδεικτικά την πλάτη και άρχισε να απομακρύνεται.

     - Κρίμα, είπε η Πίπη, αλλά γιατί ήταν τόσο μαύρο, άραγε;

     Πού να ήξερε η Πίπη, πόσες ώρες είχε περάσει στο σολάριουμ το καημένο το Καλοκαίρι...

Σημ: Η φωτογραφία είναι δικιά μου