Μυστήρια πράγματα συμβαίνουν στον κόσμο, και ακόμα πιο μυστήρια στον κόσμο της Πίπης. Τόσο μυστήρια, που όποιος τα ακούσει μπορεί μέχρι και να αμφιβάλλει. Όμως η αλήθεια είναι αλήθεια, όσο απίστευτη και αν φαίνεται. Αλλά, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Ήταν αρχές φθινοπώρου, και συγκεκριμένα αρχές του περασμένου φθινοπώρου, όταν η Πίπη μπήκε σε ένα πλοίο. Και αυτό το πλοίο, όπως γίνεται συνήθως με τα πλοία, πήγαινε σε ένα νησί, ένα νησί μικρό και όμορφο, με κάτασπρα σπίτια και, πολύ σημαντικό και αυτό, πεντανόστιμο φαγητό. Η Πίπη πέρασε πολύ ωραία, επισκέφτηκε αξιοθέατα, γνώρισε παραλίες με χρυσόσκονη στη θέση της άμμου, δοκίμασε διάφορες νοστιμιές, και όταν έφτασε η ώρα να φύγει, ήταν εντελώς σίγουρη ότι θα ήθελε να ξαναγυρίσει.
Ανάμεσα στα ενδιαφέροντα πράγματα που είδε, υπήρχε ένα δέντρο με πλούσιο φύλλωμα και καρπούς σαν διάφανα κινέζικα φαναράκια, το οποίο δεν θυμόταν να είχε δει πουθενά αλλού. Όπως ήταν λογικό, ρώτησε το όνομά του, αλλά η απάντηση που έλαβε δεν την ικανοποίησε καθόλου. "Δεν ξέρω", ήταν η απάντηση.
Όμως η Πίπη δεν πτοείται από κάτι τέτοιο. Έτσι, όταν έφτασε η ώρα να αφήσει το όμορφο νησί για να επιστρέψει στην καθημερινότητά της, ζήτησε από την κυρία που είχε το δέντρο στον κήπο της να της δώσει σπόρο, το οποίο και η κυρία έκανε με μεγάλη χαρά.
Και η Πίπη γύρισε με τις αποσκευές της γεμάτες ρούχα για πλύσιμο, αναμνηστικά και ένα σακουλάκι με σπόρους από το δέντρο χωρίς όνομα. Είχε ήδη σχηματιστεί στο μυαλό της μία πολύ συγκεκριμένη ιδέα: να σπείρει ένα τέτοιο δέντρο και να το τοποθετήσει στη μία γωνία της Χώρας της Πίσω Βεράντας, εκεί που αρχικά σκόπευε να τοποθετήσει ένα δεντρολίβανο - σκέψη που είχε ατυχήσει, καθώς το δεντρολίβανο είχε αφήσει το μάταιο τούτο κόσμο στο άνθος της ηλικίας του, χτυπημένο από κάποια ανίατη ασθένεια.
Όσοι ασχολούνται, έστω και λίγο, με την κηπουρική, θα ξέρουν ότι όλα - όπως ο κολιός - έχουν τον καιρό τους. Ο καιρός για τις σπορές είναι αμέσως μετά το χειμώνα, οπότε όταν έφτασε ο Φεβρουάριος, η Πίπη ετοίμασε μια μεγαλούτσικη γλάστρα, πήρε τέσσερεις στρουμπουλούς σπόρους, τους τοποθέτησε τρυφερά μέσα στην γλάστρα, και ύστερα τους σκέπασε με χώμα. Τα υπόλοιπα ήταν θέμα χρόνου, σκέφτηκε η Πίπη.
Έκτοτε, κάθε φορά που πλησίαζε την γλάστρα, η Πίπη προσπαθούσε επίμονα να διακρίνει κάποιο φυντανάκι να ξεπροβάλλει δειλά, ή και θρασύτατα - δεν θα κολλήσουμε σε αυτό - μέσα από το χώμα. Έφυγε ο Φεβρουάριος, ήρθε ο Μάρτιος, ήρθε και ο κορονοϊός, έφυγε και ο Μάρτιος, έφυγε και ο Απρίλιος, παρά τρίχα να φύγει και ο κορονοϊός, ήρθε και ο Μάιος... Η Πίπη άρχισε να πιστεύει στα σοβαρά ότι το εγχείρημα είχε αποτύχει.
Ευτυχώς, είχε πάρει μαζί της αρκετούς σπόρους. Και παρ'όλο που η εποχή της σποράς μάλλον είχε περάσει ανεπιστρεπτί, η Πίπη έκανε και δεύτερη απόπειρα, αυτή τη φορά χρησιμοποιώντας άδεια τσόφλια αυγών αντί για γλάστρες. Τώρα, εκτός από την γλάστρα, επιθεωρούσε και τα τσόφλια των αυγών. Αλλά δεν υπήρξε καμία αλλαγή.
Ούτε εχθές το βράδυ υπήρχε καμία αλλαγή. Η Πίπη πότισε κανονικά, έλεγξε την γλάστρα, την βρήκε πεισματικά αδειανή, έλεγξε και τα τσόφλια, άδεια και αυτά, έλεγξε και το μικρό έκθετο - αυτό, τουλάχιστον, είχε καρδαμώσει και αναπτυσσόταν μια χαρά.
- Από ό,τι φαίνεται, σκέφτηκε η Πίπη, τζάμπα παιδεύομαι. Κάτι θα έπρεπε να έχει ξεμυτίσει μέχρι τώρα.
Και ήρθε η σημερινή μέρα, μια μέρα που έμοιαζε αρκετά με την χθεσινή, και η Πίπη πήγε στη δουλειά, και αφού σχόλασε και γύρισε στο σπίτι της, και αφού τελείωσε με τις απολυμάνσεις και τα τοιαύτα, άρχισε να ανοίγει τα παράθυρα. Και τότε ήταν που η Πίπη διαπίστωσε ότι, τελικά, η σημερινή μέρα δεν έμοιαζε και τόσο με την χθεσινή και ότι κάτι είχε αλλάξει στη Χώρα της Πίσω Βεράντας: στην γλάστρα υπήρχαν, όχι ένα, όχι δύο, όχι τρία, αλλά τέσσερα ολόκληρα φυτά!
Πότε έγινε αυτό το θαύμα, και πώς; Να φταίει η ζέστη του Μαΐου; Να πέρασε από τη Χώρα της Πίσω Βεράντας καμιά νεράιδα; Ή, μήπως, να πρόκειται για σπόρους μαγικούς, με υπερφυσικές ικανότητες, που μεγαλώνουν σαν τη μαγική φασολιά του Τζακ;
Πόσα φέρνει μία μέρα, τέλος πάντων;
Σημ: Οι φωτογραφίες είναι δικές μου
Και τα λάχανα και τα παραπούλια έχουν τον καιρό τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά αυτά στις φωτογραφίες του ποστ μοιάζουν το ένα με μαϊντανό και το άλλο με βασιλικό.
Είσαι σίγουρη ότι εκείνη η καλή κυρία, σου έδωσε σπόρους του δέντρου χωρίς όνομα;
Και πάλι όμως, ακόμα και μαϊντανοί και βασιλικοί να είναι, χρήσιμοι και ωραίοι είναι!
Θα ευχόμουν κάτι για τα νέα φυτά, αλλά δεν ξέρω τι εύχονται γι αυτά.
Να τολμήσω να πω καλοφάγωτα ή θα με πάρουν με τις πέτρες;
Τέλος πάντων, εύχομαι ότι εύχονται για τα νέα φυτά!
Καλημέρα Πίπη!
Πράγματι, τα φυντάνια μοιάζουν με μαϊντανό, αγαπημένη μου Αρτίστα, αλλά σίγουρα δεν είναι μαϊντανός. Τα φύλλα του δέντρου χωρίς όνομα είναι λίγο οδοντωτά, από ό,τι θυμάμαι. Επιπλέον, είμαι σίγουρη ότι πρόκειται για τους σωστούς σπόρους, αφού τους μάζεψε μπροστά μου.
ΔιαγραφήΌσο για τη δεύτερη φωτογραφία που σου θυμίζει βασιλικό, σε πληροφορώ ότι είναι το έκθετο γιασεμί που ανακάλυψα τις προάλλες. Είδες πόσο έχει μεγαλώσει;
Πολλά φιλάκια και ευχαριστώ για τις ευχές
Α η αλήθεια πάντα απίστευτη είναι. Γι αυτό το ψέμα το καταπίνουμε πανεύκολα. Πόσο χαίρομαι για τα 4 νέα φυτά ...φυσικά θέλω να δω και την ανάπτυξη και το δεντράκι με τους καρπούς σαν φαναράκια. Το έκανα εικόνα ξέρεις. Και ναι στην Χώρα της Πίσω Βεράντας οι νεράιδες είναι συχνοί επισκέπτες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλορίζικο το νέο μέλος της πιπιδοχώρας
Καλημέρα σου
Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου, Άννα μου.
ΔιαγραφήΗ αλήθεια είναι ότι το δέντρο το έχω φωτογραφίσει (όχι ολόκληρο). Θα ψάξω να βρω φωτογραφία και θα την ανεβάσω, για να δεις τα "φαναράκια". Ίσως να βρεθεί και κάποιος που να ξέρει πώς λέγεται.
Πολλά φιλάκια
Έρχομαι με πολλές ευχές για να ευχηθώ απλόχερα "καλώς όρισε" αυτό το πανέμορφο μικρό φυντανάκι. Η πίσω χώρα της βεράντας οφείλει να βάλει τα γιορτινά της. Δεν νομίζω να πέρασε καμία νεράιδα που έβαλε μαγικά το χέρι της στη γλάστρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιστεύω ακράδαντα ότι η αγάπη της Pippi, το μεράκι της, η υπομονή της, ήταν εκείνα που απέδωσαν καρπούς.
Και ιδού τώρα η γέννηση!
Pippi μου, θα μας κάνεις μια χάρη. Σε παρακαλούμε θέλουμε τακτική ενημέρωση για την εξέλιξη του "δέντρου χωρίς όνομα". Και φωτογραφικό υλικό. Εγώ τουλάχιστον θα το ήθελα πολύ.
Στέλνω φιλιά. Είναι προφανές ότι εκπέμπεις μια θετική αύρα.
Ευχαριστώ για τις πολλές ευχές σου, Γιάννη μου! Τα φυντανάκια θα τα πάνε μια χαρά, πιστεύω.
ΔιαγραφήΘα ψάξω να βρω φωτογραφία της μαμάς τους, για να δείτε περί τίνος πρόκειται. Ποιος ξέρει; Ίσως να είσαι εσύ, τελικά, αυτός που θα βρει το όνομα. Η μόνη πληροφορία που μπορώ να δώσω είναι ότι η μαμά είναι Σιφνιά.
Φιλάκια πολλά
Κι εγώ για μαϊντανό και βασιλικό τα πέρασα αρχικά. Αν και η δεύτερη φωτογραφία μοιάζει πολύ με κάτι αντίστοιχα φυντάνια που βρήκα στη γλάστρα μου από σπόρους πιπεριάς που είχα ρίξει προ καιρού. Ό,τι και να 'ναι, ευπρόσδεκτα και καλοδεχούμενα. Έχεις και "καλό χέρι" φαίνεται. Έτσι λένε όσοι δουλεύουν τη γη, γι΄αυτούς που καρπίζουν οι σπορές τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά Pippi μου!
Καλό χέρι έχει η μάνα μου, Μαρία μου! Δεν υπάρχει γλάστρα στο σπίτι της που να μην έχει μέσα τουλάχιστον δύο φυτά. Όποιο κοτσάνι βρεθεί μπροστά της, παραχώνεται σε γλάστρα και, εννοείται, "πιάνει". Τις προάλλες της είπα να σπείρει κανένα ευρώ, να δούμε τι θα βγει...
ΔιαγραφήΦιλάκια πολλά και σε εσένα
Ευρώ ε; ωραία ιδέα ..αλλά που να τρέχει μετά να τα φυλάξει..να την κυνηγάει η αντικτασκοπεία.. άστα παιδι μου.. καλύτερα τα φιντανάκια σου.. σαν να μεγαλώνεις ενα θετό παιδάκι είναι ...και αφού ειναι η μαμα τους νησιώτισσα σίγουρα θα έχουν άλλο αέρα... θα περιμένουμε με αγωνία να δούμε τι είναι και εμείς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλο μεγάλωμα Πίππη μου και ακλό ξημερωμα.. φιλιαα!!❤
Εγώ νομίζω, πάντως, ότι η μάνα μου κλωτσάει μια πραγματική ευκαιρία, Ρούλα μου. Εξάλλου, αν έχεις ένα δέντρο που βγάζει ευρώ, φυτεύεις κι άλλα, τα μοιράζεις, και έχει ο καθένας τη δική του πηγή εισοδήματος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά, βέβαια, με την αντικατασκοπεία, με έβαλες σε σκέψεις... δε θα θέλει το κράτος να βάλει στο χέρι το ευρώδεντρο;
Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές, τα δύο κιόλας έχω βρει πού θα τα δώσω για υιοθεσία, και άμα μάθω ποτέ τι είναι, θα σας ενημερώσω πάραυτα. Εκτός αν κάποιος περαστικός ή μη αναγνώστης τα αναγνωρίσει και μας κάνει τα αποκαλυπτήρια του ονόματος...
Φιλάκια πολλά
Η υπομονή σου απέδωσε καρπούς Πίπη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε μένα πάντως μόνο τα παχυφυτα ζουν που δεν θέλουν πολύ πότισμα.
Καλό μήνα και φιλάκια πολλά
Καλά, μην νομίζεις ότι είμαι διδάκτωρ κηπουρολογίας, Ρένα μου. Αλλά σε αυτήν την περίπτωση στάθηκα τυχερή. Άσε που το έκθετο που ήταν ο πρωταγωνιστής της προ-προηγούμενης αναρτησης, από ό,τι φαίνεται, μάλλον δεν ειναι γιασεμί τελικά...
ΔιαγραφήΠολλά φιλάκια (και τα παχύφυτα μια χαρά είναι)