Εργασία με προθεσμία

     Από πέρυσι το καλοκαίρι η Πίπη είχε ένα πρόβλημα, ένα πρόβλημα που ελάχιστοι γνώριζαν και πολύ λιγότεροι υποπτεύονταν. Το πρόβλημα αυτό άκουγε στο όνομα Λάπτοπ, και ήταν ένα πιστό σκυλί που έκανε παρέα στην Πίπη εφτά ολόκληρα χρόνια. Η Πίπη και ο Λάπτοπ ήταν σχεδόν αχώριστοι και περνούσαν πάντα καλά.

     Έλα, όμως, που και τα πιστά σκυλιά κάποτε αρρωσταίνουν. Ήρθε, λοιπόν, και η σειρά του Λάπτοπ να αρρωστήσει, και μάλιστα με τρόπο που πολύ δυσκόλεψε τη φίλη μας, την Πίπη. Συγκεκριμένα, όταν η Πίπη του πετούσε το κλαδάκι προς το ίντερνετ και του έλεγε «Τρέξε, Λάπτοπ, τρέξε!», ο Λάπτοπ έκανε να τρέξει, αλλά μετά σταματούσε. Κάποιες φορές, βέβαια, το έφερνε πίσω το κλαδί, αλλά άλλες φορές καθόταν στα δύο πόδια και απλώς την κοιτούσε.

     Ρώτησε, λοιπόν, η Πίπη και έμαθε και κατάλαβε ότι ο Λάπτοπ είχε αρρωστήσει από μία ιδιαίτερη αρρώστια, που λεγόταν «κάρτα σύνδεσης με το ίντερνετ» και γι’αυτό είχε πρόβλημα να φέρει το κλαδί από εκεί. Ζύγισε τα υπέρ και τα κατά, συνυπολόγισε και το γεγονός ότι ο Λάπτοπ είχε εκπαιδευτεί σε περιβάλλον Windows XP Home edition και όταν της δόθηκε η ευκαιρία να τον μετεκπαιδεύσει σε περιβάλλον Windows 10 εκείνη το είχε αμελήσει, και κατέληξε στο ότι χρειαζόταν νέο κατοικίδιο. Και επειδή ο Λάπτοπ ήταν και εμβολιασμένος για έναν χρόνο, μαζί με τα άλλα κατοικίδια του σπιτιού, το τάμπλετ και το κινητό, η Πίπη αποφάσισε να αγοράσει νέο κατοικίδιο, όταν θα έληγε ο εμβολιασμός.

     Στο μεταξύ θα κάλυπτε το κενό της σύνδεσης στο ίντερνετ με το κινητό, αλλά ίδιο κατοικίδιο είναι το κινητό με το Λάπτοπ; Καμία σχέση.

     Και ο καιρός περνούσε και ήρθε το φθινόπωρο, και ήρθε και ο χειμώνας, και μετά ήρθε και η άνοιξη. Και φυσικά ήρθε και ο κορονοϊός, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Και ήρθε ο καιρός να αποκτηθεί το νέο κατοικίδιο. Και, επιτέλους, η Πίπη απόκτησε ένα νέο κατοικίδιο, που επίσης το ονόμασε Λάπτοπ – μα καμία φαντασία αυτό το παιδί; –, και που όταν η Πίπη του λέει «Τρέξε, Λάπτοπ, τρέξε!», εκείνο τρέχει και το φέρνει το κλαδί, όπου και να το έχει πετάξει η Πίπη.

     Αποκαταστάθηκε, τουτέστιν, η κανονικότητα στο σπίτι της Πίπης, και όλα βρήκαν το ρυθμό τους. Και προχθές, τι έλαβε η Πίπη; Ένα μέιλ!

     Αλλά το μέιλ δεν ήταν ένα συνηθισμένο μέιλ, δεν ήταν από την εφορία, δεν ήταν από τράπεζα, δεν ήταν ενημερωτικό, δεν ήταν διαφημιστικό, ούτε δυσφημιστικό ήταν, ήταν ένα μέιλ από την ανηψοβαφτιστήρα της. Και το άνοιξε το μέιλ η Πίπη για να το διαβάσει, αλλά δεν κατάλαβε τίποτα, ίσως επειδή δεν έχει πάει προνήπιο. Κάλεσε, λοιπόν, στο τηλέφωνο, την ανηψοβαφτιστήρα, και εκείνη της εξήγησε ότι θα έπρεπε να ενώσει τις γραμμές και να φτιάξει τα σχήματα, και ύστερα θα έπρεπε να τα ζωγραφίσει, αλλά θα έπρεπε να προσέχει για να μείνει μέσα στις γραμμές. Ιδιαίτερα αυτό το τελευταίο ήταν πολύ σημαντικό, από ό,τι κατάλαβε η Πίπη.

     «Ρώτα την αδερφή σου να σου εξηγήσει», είπε η ανηψοβαφτιστήρα στην Πίπη και απομακρύνθηκε από το τηλέφωνο, αφού είχε ήδη πει αυτά που ήθελε. Και αμέσως μετά γύρισε και είπε στην Πίπη, λίγο ενοχλημένη που η Πίπη ίσως να μην είχε καταλάβει ακόμα τι έπρεπε να κάνει: «Μα αφού σου έγραψα οδηγίες από κάτω!».

     Και τώρα η Πίπη πρέπει να διαβάσει προσεκτικά τις οδηγίες και να κάνει την εργασία σωστά, προτού περάσουν χίλιες μέρες, αφού η ανηψοβαφτιστήρα της ζήτησε συγκεκριμένα, αφού τελειώσει τη δουλειά που της ανατέθηκε, να της την παραδώσει ιδιοχείρως προτού περάσουν χίλιες μέρες.

     Ας ελπίσουμε να προλάβει την προθεσμία.