Λόγος απόρριψης

     Ο Δον Αλφόνσο Ενρίκε Καραβέλα Ντε Λας Άλγας έβγαλε το καπέλο του και το κράτησε στο στήθος του, καθώς γονάτιζε, προτάσσοντας το αριστερό του γόνατο.

     - Σας ακούω, είπε η βασίλισσα. Για ποιο λόγο ζητήσατε να με δείτε;

     - Μεγαλειοτάτη, είπε εκείνος, κατ'αρχάς σας ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνετε να με δεχτείτε. Πιστέψτε με, αξίζει τον κόπο...

     - Σας ενημερώνω ότι ο χρόνος μίας βασίλισσας είναι πολύτιμος, γι'αυτό θα σας παρακαλούσα να είστε σύντομος...

     - Έχετε δίκιο, βασίλισσά μου, γι'αυτό και θα περάσω αμέσως στο θέμα... Ήρθα να σας προσφέρω έναν θησαυρό!

     - Έναν θησαυρό; Τι είδους θησαυρό; Και πού τον έχετε; 

     - Ακριβώς γι'αυτό ζήτησα την ακρόαση, Μεγαλειοτάτη. Δυστυχώς, τα οικονομικά μου μέσα δεν μου επιτρέπουν να πάω να σας τον φέρω και θα χρειαστώ την οικονομική σας υποστήριξη...

     - Ώστε, κατ'ουσίαν, μου ζητάτε να χρηματοδοτήσω ένα ταξίδι; Να σας θυμίσω ότι έχω ήδη χρηματοδοτήσει το ταξίδι στις Ινδίες και σύντομα το χρυσάφι θα ρέει στα βασιλικά θησαυροφυλάκια, οπότε...

     - Το γνωρίζω, Μεγαλειοτάτη, και συγχωρέστε με που σας διακόπτω, αλλά φοβάμαι ότι το Στέμμα το περιμένει μια μεγάλη απογοήτευση, σε σχέση με το συγκεκριμένο εγχείρημα.

     - Τι εννοείτε; Γνωρίζετε κάτι για τον Χριστόφορο Κολόμβο που το Στέμμα το αγνοεί; Έχετε κάτι να του καταλογίσετε; 

     - Δεν είναι απαραίτητο να γνωρίζω κάτι συγκεκριμένο, αρκεί που γνωρίζω, όπως και η μεγαλειότητά σας, άλλωστε, ότι δεν είναι και ο καταλληλότερα καταρτισμένος για ένα τέτοιο ταξίδι. Για να μην αναφέρω ότι ένας Ιταλός θα έπρεπε να έχει αντιμετωπιστεί με μεγαλύτερο σκεπτικισμό από ό,τι ένα γνήσιο τέκνο της Ισπανίας, όπως, επί παραδείγματι, είμαι εγώ...

     - Θα διέκρινε κανείς μια κάποια δόση ζήλειας στα λεγόμενά σας...

     - Κάθε άλλο, Μεγαλειοτάτη! Μάρτυς μου ο Άγιος Ιάκωβος της Κομποστέλα, τον αγιασμένο δρόμο του οποίου έχω διασχίσει ως προσκυνητής δύο φορές, ότι τα κίνητρά μου είναι πιο αγνά και από το απάτητο χιόνι της Σιέρρα Νεβάδα!

     - Μα καταφέρεστε εναντίον ενός ανθρώπου, ο οποίος αποφάσισε να αναμετρηθεί με το άγνωστο, για χάρη του Στέμματος, ενός ανθρώπου, που για να του εγκριθεί η επιχορήγηση υπέβαλε μία άκρως εμπεριστατωμένη μελέτη...

     - Όλος ο κόσμος την γνωρίζει την εμπεριστατωμένη μελέτη που υπέβαλε, Μεγαλειοτάτη, και όλος ο κόσμος ξέρει ότι μέχρι και τα χέλια του Γουαδαλκιβίρ γελάνε με τη θεωρία του περί σφαιρικότητας της γης...

     - Θα έλεγα ότι είναι εντελώς αδιάφορη η άποψη των παντός είδους ιχθύων και απορώ που την αναφέρετε...

     - Κι όμως, τολμώ να πω πως τα χέλια ταιριάζουν γάντι στο ταπεινό παρελθόν του Χριστόφορου Κολόμβου. Αρκεί να θυμηθούμε ότι είναι γιος ενός φτωχού κτηνοτρόφου, που αμφιβάλλω αν μπόρεσε να του μεταδώσει κάποια γνώση μεγαλύτερη από τον τρόπο παρασκευής του γιαουρτιού...

     - Προτού συνεχίσετε να σπιλώνετε έναν θαλασσοπόρο που χαίρει της βασιλικής εκτίμησης, επιτρέψτε μου να σας ανακοινώσω - καθώς, προφανώς, το αγνοείτε - ότι πριν από τρεις ημέρες έφτασαν πληροφορίες ότι στις 12 Οκτωβρίου του τρέχοντος έτους ο Χριστόφορος Κολόμβος συνάντησε ξηρά, όπως ακριβώς είχε υποσχεθεί!

     - Αλήθεια; Ώστε έφτασε στις Ινδίες;

     - Ακόμα καλύτερα: ανακάλυψε έναν νέο κόσμο, ο οποίος κατά πως φαίνεται είναι τεράστιος, και έχει ήδη ξεκινήσει την ταχεία κατάκτησή του. 

     - Α, ώστε δεν έφτασε στις Ινδίες! Ώστε η θεωρία του περί σφαιρικότητας της γης είναι λάθος!

     - Αυτό είναι κάτι που ενδεχομένως θα ενδιέφερε μόνο τους έγκριτους καθηγητές του Πανεπιστημίου της Σαλαμάνκα και κανέναν άλλο... Εξάλλου, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι ο Χριστόφορος Κολόμβος δεν είναι απλώς ένας αφοσιωμένος υπηρέτης του Στέμματος, είναι σωστός αγωνιστής, για να μην πούμε ότι οι πληροφορίες που έχουμε μιλούν για αμύθητα πλούτη, για πόλεις από χρυσό και πολύτιμους λίθους, και για μεγάλες, ανεξερεύνητες ζούγκλες... Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ότι από την στιγμή που τα βασιλικά θησαυροφυλάκια θα γεμίσουν χρυσάφι και η ακτίνα επιρροής του Στέμματος πρόκειται να επεκταθεί τόσο πολύ, το τελευταίο πράγμα που θα έπρεπε να μας απασχολεί είναι η εγκυρότητα της οποιασδήποτε θεωρίας!

     - Έχετε δίκιο, Μεγαλειοτάτη, κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί, και αναγνωρίζω ότι έρχομαι δεύτερος, όμως θα ήθελα πραγματικά να δώσετε και σε εμένα μία ευκαιρία και να δείτε ιδίοις όμμασι, πώς οι έσχατοι έσονται πρώτοι, αφού αν επενδύσετε στο δικό μου σχέδιο είναι απόλυτα σίγουρο ότι το χρυσάφι θα πέφτει βροχή!

     - Ωραία, λοιπόν, μπορείτε να μου αναλύσετε το σχέδιό σας, σας ακούω!

     - Χρειάζομαι ένα μεγάλο, δυνατό πλοίο, με πολλά, γερά πανιά, έτσι ώστε να πάω στη σελήνη!

     - Α, μα αυτό είναι ανήκουστο, πώς τολμάτε να απασχολείτε μία βασίλισσα με τις ονειροφαντασίες ενός τρελλού; Ποιος επέτρεψε σε αυτόν τον δύστυχο να φτάσει ως εδώ; Φρουροί!

     - Δεν είναι ονειροφαντασίες, Μεγαλειοτάτη, επιτρέψτε μου να σας το αποδείξω!

     - Τι να μου αποδείξετε και πώς; Πραγματικά, περιμένετε να επενδύσω χρήματα σε κάτι τέτοιο;

     - Σας ζητώ ταπεινά να μην βιαστείτε να απορρίψετε κάτι το οποίο θα εξελιχθεί στη μεγαλύτερη πηγή πλούτου για όλη την δοξασμένη Ισπανική κτήση, πολύ, δε, περισσότερο που ο άνθρωπος έχει ήδη ταξιδέψει ως εκεί...

     - Κανείς δεν έχει ταξιδέψει ως εκεί, αλλιώς θα το γνωρίζαμε.

     - Κι όμως... Τον Λουκιανό τον γνωρίζετε, υποθέτω...

     - Φυσικά και τον γνωρίζω τον... πώς τον είπαμε;

     - Λουκιανό, Μεγαλειοτάτη.

     - Ναι, ναι, Λουκιανό... Εξαιρετικός άνθρωπος και ενδιαφέρων συνομιλητής, οπωσδήποτε τον γνωρίζω! 

     - Με όλο το σεβασμό, Μεγαλειοτάτη, μάλλον δεν μιλάμε για τον ίδιο άνθρωπο... Ο Λουκιανός στον οποίο αναφέρομαι εγώ έζησε στην αρχαιότητα.

     - Ε, μα τότε διευκρινίστε το κι εσείς! Τον αρχαίο εννοείτε, ναι, εκείνον που έζησε... πολύ παλιά... ναι, βέβαια, τον γνωρίζω, πώς δεν τον γνωρίζω; Δεν ήταν εκείνος που... που... που... εντάξει, καταλαβαίνετε τι εννοώ, που έκανε όσα έκανε, δηλαδή...;

     - Ασφαλώς θα αναφέρεστε στο συγγραφικό του έργο...

   - Συγγραφέας; Μα, φυσικά, σε αυτό το έργο αναφέρομαι!

     - Όπως, λοιπόν, γνωρίζετε, ανάμεσα στα υπόλοιπα έργα του, ο Λουκιανός έγραψε και την "Αληθινή ιστορία", ένα έργο που οι περισσότεροι αντιμετώπισαν ως απλό λογοτέχνημα. Στην πραγματικότητα, όμως, πρόκειται για τα απομνημονεύματά του, τα οποία έγραψε υπό μορφή κώδικα.

     - Για ποιο λόγο;

     - Ο Λουκιανός πραγματοποίησε ταξίδι στη σελήνη, όπως αναφέρει, χωρίς όμως να υπεισέρχεται σε λεπτομέρειες. Η άποψή μου είναι ότι διαπίστωσε τον πλούτο που υπάρχει εκεί και σκόπευε να επιστρέψει, προκειμένου να τον οικειοποιηθεί, απλώς δεν πρόλαβε. Η γραφή υπό μορφή κώδικα είχε ως σκοπό να προστατέψει όλες τις "ευαίσθητες" πληροφορίες του ταξιδιού από το να γίνουν κοινό κτήμα. 

     - Ναι, αλλά αυτό εσάς δεν σας εμπόδισε, προφανώς...

     - Χρειάστηκαν χρόνια μελέτης, Μεγαλειοτάτη, μέχρι να σπάσω τον κώδικα και να κατανοήσω σε βάθος το κείμενο.

     - Όλα αυτά ακούγονται πολύ περίεργα...

     - Κι όμως, είναι τόσο ξεκάθαρα και τόσο αληθινά, όσο ξεκάθαρο και αληθινό είναι ότι σήμερα ο καιρός είναι θαυμάσιος και έχει λιακάδα... Όπως ξεκάθαρα αναγράφει ο Λουκιανός, το μόνο που χρειάζεται για το ταξίδι στη σελήνη είναι ένα δυνατό πλοίο και πολλά γερά πανιά... και ισχυρός άνεμος, φυσικά. Γι'αυτό και ζητάω την επιχορήγηση.

     - Και πώς είστε τόσο σίγουρος ότι στη σελήνη υπάρχει χρυσός;

     - Μα όλος ο κόσμος το ξέρει, φαίνεται εξάλλου και από το χρώμα της! Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η σελήνη είναι εξ'ολοκλήρου καλυμμένη από χρυσό!

     - Σε αυτήν την περίπτωση, δε θα ήταν προτιμότερο να πηγαίνατε στον ήλιο; Το χρώμα του φαίνεται πολύ πιο ελπιδοφόρο, αν και μοιάζει να είναι, ίσως, λίγο μικρότερος...

     - Το ταξίδι στον ήλιο είναι απαγορευτικό... Είναι γνωστό τοις πάσι ότι ο Ίκαρος, που απλώς πλησίασε τον ήλιο λίγο περισσότερο από όσο έπρεπε, οδηγήθηκε στο θάνατο, αφού κατακρημνίστηκε καταμεσίς της θάλασσας. Ενώ το ταξίδι του Λουκιανού στέφθηκε από απόλυτη επιτυχία, αφού επέστρεψε για να γράψει και τα απομνημονεύματά του!

     - Μία πτώση στη θάλασσα δεν θα αποτελούσε κίνδυνο στην περίπτωσή σας, αφού θα ταξιδεύατε με πλοίο!

     - Πολύ σωστή η παρατήρησή σας, Μεγαλειοτάτη... Σας υπόσχομαι, το λοιπόν, να ταξιδέψω και μέχρι τον ήλιο, αφού όμως πρώτα αφαιρέσω όλο τον χρυσό από τη σελήνη και σας τον προσφέρω. Αλλά γι'αυτό, όπως σας είπα, θα χρειαστεί να επιδείξετε τη βασιλική σας γενναιοδωρία.

     Ένας από τους φρουρούς που περιστοίχιζαν τη βασίλισσα πλησίασε το Δον Αλφόνσο.

     - Ο χρόνος σας τελείωσε, είπε. Η βασίλισσα τώρα θα συσκεφθεί.

     Ο Δον Αλφόνσο υποκλίθηκε και ακολούθησε τον φρουρό έξω από την αίθουσα.

     - Περίεργος αυτός ο Δον Αλφόνσο, είπε η βασίλισσα απευθυνόμενη στους συμβούλους της, αλλά η ιδέα του μου φάνηκε αρκετά ενδιαφέρουσα.

     - Συμφωνώ, Μεγαλειοτάτη, είπε ο Δον Χουάν Χερνάντεθ, το δεξί της χέρι.

     - Και εγώ συμφωνώ, είπε ο Δον Επιφάνιο Χιμένεθ, το αριστερό της χέρι. Φανταστείτε να κατέχουμε όλο το χρυσάφι της σελήνης! 

     - Ή το ασήμι, είπε και ο Δον Μελκίαδες Ντε Λος Ρέγιες, ο γηραιότερος από τους συμβούλους. Δεν είμαι εντελώς σίγουρος για την ύπαρξη χρυσού, το χρώμα της σελήνης, κάποιες φορές, είναι ασημί.

     - Και το ασήμι είναι ευπρόσδεκτο, Δον Μελκίαδες, όταν πρόκειται για τόσο μεγάλη ποσότητα...

     - Φυσικά, Μεγαλειοτάτη, εννοείται!

     - Δηλαδή, συμφωνείτε όλοι να χρηματοδοτήσω το ταξίδι στη σελήνη;

     - Η αλήθεια είναι, πήρε ξανά το λόγο ο Δον Επιφάνιο, ότι όσο λογικά κι αν είναι αυτά που είπε για το ταξίδι, υπάρχει κάποιο κενό στην ιστορία του...

     - Το ίδιο πιστεύω κι εγώ, είπε ο Δον Χουάν.

     - Μα πώς γίνεται κάθε φορά να συμφωνούμε τόσο; είπε η βασίλισσα. Ελάτε, μην ντρέπεστε, μιλήστε ειλικρινά: σίγουρα αναφέρεστε σε αυτόν τον... ξέρετε... εκείνον που... αυτόν τον αρχαίο... τον πώς τον λένε...

     - Το Λουκιανό! είπε ο Δον Μελκίαδες. 

     - Ναι, τον Λουκιανό... 

     - Φαντασία, όμως, που την έχει ο Δον Αλφόνσο! είπε ο Δον Επιφάνιο. Σιγά μην υπήρξε αρχαίος άνθρωπος με αυτό το όνομα!

     - Εννοείται, είπε η βασίλισσα, αν υπήρχε θα το γνώριζα! Αφήστε που εγώ αυτόν τον... Λουκιανό τον έχω γνωρίσει... Εξαιρετικός άνθρωπος και ενδιαφέρων συνομιλητής...

     - Οπωσδήποτε, Μεγαλειοτάτη, έχετε δίκιο, τον γνωρίζω και εγώ, είπε ο Δον Επιφάνιο.

     - Και εγώ τον γνωρίζω, είπε ο Δον Χουάν. Εκτρέφει τους καλύτερους ταύρους για ταυρομαχίες.

     - Σάμπως εγώ δεν τον γνωρίζω; είπε και ο Δον Μελκίαδες. Τα θεωρεία μας στην Όπερα είναι δίπλα-δίπλα! 

     - Λοιπόν, είπε η βασίλισσα, αποφάσισα: ενημερώστε το Δον Αλφόνσο ότι το αίτημά του απορρίπτεται. Και ελπίζω ο επόμενος που θα έρθει ζητώντας μου επιχορήγηση να μην είναι τόσο φαντασιόπληκτος και να μην επικαλείται ανύπαρκτους ανθρώπους...