Θέμα διακόσμησης

 

     - Ωραία γιορτή, είπε η Δόνια Χούλια, και ανέμισε με χάρη τη βεντάλια της.

     - Λίγο υπερβολική, όμως, δε νομίζεις; είπε η Δόνια Μερθέδες, και ανέμισε και εκείνη τη δική της βεντάλια. 

     - Έτσι είναι όταν κάποιος έχει λεφτά, παρατήρησε η Δόνια Χούλια. Και οι Γκονθάλο έχουν λεφτά να φάνε και οι κότες.

      - Άκουσα ότι η μουσική είναι σύνθεση του Μοντεβέρντι, ειδική παραγγελία για τη γιορτή.

     - Ναι, και το μενού το επιμελήθηκε ο ίδιος ο Τριστάν Καζουλέ, άρτι αφιχθείς από το Παρίσι. Θα έχουν και τούρτα τριών ορόφων. 

     - Τούρτα σε εορτασμό γενεθλίων; Πού ακούστηκε; Για να μη μιλήσω για τον εορτασμό των γενεθλίων, τι κακόγουστη ιδέα! Ποια γυναίκα θα ήθελε να της θυμίζουν την ηλικία της;

     Οι δύο γυναίκες χαχάνισαν διακριτικά πίσω από τις ανοιχτές τους βεντάλιες.

     - Υπέροχο το φόρεμά σου! είπε η Δόνια Μερθέδες.

     - Σου αρέσει; Είναι η τελευταία λέξη της μόδας στην Αυλή.

     - Αναδεικνύει τη σιλουέτα σου με τον καλύτερο τρόπο.

     - Χαλάλι τα λεφτά που κόστισε! Αν και, παρά τρίχα να μην έχω τι να φορέσω...

     - Τι εννοείς;

     - Μία λέξη θα σου πω: ποντίκια!

     - Μη μου πεις!

     - Θα σου πω. Τρία τόπια από το ακριβότερο μετάξι γέμισαν τρύπες! Αναγκάστηκα να κάνω νέα παραγγελία, και μέχρι να έρθει το καινούργιο ύφασμα από τη Βενετία, έχασα τον ύπνο μου!

     - Ευτυχώς που όλα πήγαν καλά, τελικά. Τολμώ να πω ότι είσαι η πιο καλοντυμένη εδώ μέσα.

     - Ε, ας μην υπερβάλλουμε... Και το δικό σου φόρεμα είναι πολύ καλοραμμένο.

     - Έφερα Γάλλο μόδιστρο, γι'αυτό. Αυτοί οι Γάλλοι, παιδί μου, είναι μάγοι! Με το τίποτα φτιάχνουν αριστουργήματα!

     - Ναι, και η ραφή είναι πολύ καλή, αλλά και το πατρόν. Τονίζει εξαιρετικά τους γοφούς σου!

     - Ποιους γοφούς, χρυσή μου; Ξεχνάς ότι, δυστυχώς, δεν έχω καθόλου καμπύλες;

     - Καλύπτεις το πρόβλημα τόσο καλά, που μονίμως το ξεχνάω!

     - Και να πει κανείς ότι δεν προσπαθώ... Αλλά είμαι άτυχη! Πήρα από τη θεία μου την Εουλάλια. Όλοι στο σόι στρουμπουλοί και αφράτοι, εκείνη ξερακιανή, σαν αποξηραμένο σκουμπρί. Αλλά εκείνη, τουλάχιστον, κλείστηκε σε μοναστήρι, η σιλουέτα της είναι ό,τι πρέπει για τη μοναστική ζωή, εγώ, όμως, που επέλεξα τα εγκόσμια, βασανίζομαι καθημερινά. Μη νομίζεις ότι δεν ξέρω πως με σχολιάζουν όλοι!

     - Έλα τώρα, ιδέα σου είναι...

     - Δεν είναι καθόλου ιδέα μου. Τους βλέπω εγώ πώς με κοιτάζουν, κάθε φορά που με ρωτάνε για την υγεία μου, λες και είμαι φθισική! 

     - Άσ'τα τώρα αυτά και απόλαυσε τη γιορτή! Το φόρεμά σου σίγουρα θα τους κλείσει τα στόματα!

      -  Καλή μου Χούλια, πόσο χαίρομαι που ήρθες! ακούστηκε μία γνωστή φωνή και η Δόνια Αλντόνθα εμφανίστηκε ξαφνικά μπροστά τους. 

     - Μα, ήταν ποτέ δυνατόν να μην έρθω; απάντησε η Δόνια Χούλια και χαμογέλασε.

     - Υπέροχη η γιορτή σας! είπε η Δόνια Μερθέδες, για να πάρει κι εκείνη μέρος στη συζήτηση.

     - Δόνια Μερθέδες! Πόσο χαίρομαι που σας βλέπω! Πώς είναι η υγεία σας;

     - Εξαιρετικά, είπε η Δόνια Μερθέδες και κοίταξε με νόημα τη Δόνια Χούλια. Όπως εξαιρετικά είναι όλα: ο διάκοσμος, ο φωτισμός, η μουσική, όλα!

     - Πόσο χαίρομαι που σας αρέσουν, είχα τόσο άγχος να είναι όλα στην εντέλεια! Βέβαια, η βροχή μας τα χάλασε λίγο... Οι δρόμοι θα έχουν γεμίσει λάσπες, και η λάσπη είναι ό,τι χειρότερο υπάρχει, οι άμαξες κολλάνε με το παραμικρό. 

     - Έχετε δίκιο, κι εγώ τη σιχαίνομαι τη λάσπη!

     - Ελπίζω να τα καταφέρουν να έρθουν όλοι οι προσκεκλημένοι, δε θα ήθελα να λείψει κανείς...

     - Πιστεύω ότι δε θα συνεχίσει να βρέχει για πολύ, είπε η Δόνια Χούλια. Αυτές οι ανοιξιάτικες βροχούλες είναι συνήθως πολύ σύντομες.

     - Μακάρι, αλλιώς θα πρέπει να ακυρώσουμε τα πυροτεχνήματα.

     - Θα έχετε και πυροτεχνήματα;

     - Μα, φυσικά, χρυσή μου! Μια φορά γίνεται κανείς δεκαεπτά!

     - Αξιαγάπητη η κορούλα σας, είπε η Δόνια Μερθέδες.

     - Αχ, το κοριτσάκι μου έγινε ολόκληρη κοπέλα! Πώς περνάει ο καιρός! Μέχρι χθες ακόμα έπαιζε με κούκλες! 

     - Εύχομαι να έχει μία καλή τύχη!

     - Αμήν!... Θα με συγχωρέσετε, όμως, τώρα. Βλέπω πως ήρθε η επίσημη ερωμένη του Μαρκήσιου ντε Φουέντες, πρέπει να πάω να την υποδεχτώ.

     Η Δόνια Αλντόνθα απομακρύνθηκε βιαστικά. Οι δύο γυναίκες την ακολούθησαν με το βλέμμα τους και κοίταξαν τη νεοφερμένη από την κορυφή ως τα νύχια.

     - Σιγά την καλλονή! είπε η Δόνια Μερθέδες πίσω από τη βεντάλια της.

     - Συμφωνώ, είπε η Δόνια Χούλια. Τι της βρήκε, κοτζάμ μαρκήσιος;

     Ένας ξερακιανός ιππότης εμφανίστηκε στη σάλα. Μικρά, λασπωμένα σημάδια άρχισαν να εμφανίζονται διάσπαρτα στο μαρμάρινο πάτωμα.

     - Τι δουλειά έχει εδώ ο Δον Κιχώτης; είπε έκπληκτη η Δόνια Μερθέδες. Ώστε αληθεύουν οι φήμες ότι κορτάρει τη Δουλθινέα;

     - Μη λες ανοησίες, είπε ο Δόνια Χούλια, η Δουλθινέα απλώς διασκεδάζει μαζί του! Πώς αλλιώς να διασκεδάσει, νέα κοπέλα; Δεν βρισκόμαστε, δα, στη Μαδρίτη, όπου υπάρχουν τόσες επιλογές για διασκέδαση!

     - Ναι, αλλά δεν είναι σωστό. Θα ήταν καλύτερα να τον στείλει από εκεί που ήρθε, παρά να τον κοροϊδεύει.

     - Μην τον λυπάσαι και τόσο, εκείνος τις ξεκίνησε τις φήμες! Αλλά τώρα τα ψέματα τελειώνουν. Τα γενέθλια είναι η αφορμή. Στην πραγματικότητα, θα ανακοινώσουν τους αρραβώνες της εορτάζουσας με τον Εμίλιο Ντε Λα Κρουθ.

     - Το άκουσα κι εγώ αυτό, ώστε αληθεύει; Ο Εμίλιο Ντε Λα Κρουθ είναι εξαίρετος νέος!

     - Αν δεν ήταν και τόσο γυναικάς, θα ήταν ακόμα καλύτερος.

     - Αχ, χρυσή μου, ποιος άντρας είναι τέλειος; Ας έχει, τουλάχιστον κάτι να ασχολείται, να μην τον έχει συνεχώς μέσα στα πόδια της!

     Οι δύο γυναίκες ανέμισαν γρήγορα τις βεντάλιες τους, για να καλύψουν τα χαχανητά τους.

     - Πάντως εγώ δε θα τον ήθελα για την κόρη μου, είπε η Δόνια Χούλια. Καλύτερα να την στείλω σε μοναστήρι!

     - Δεν έχεις δίκιο, οι Ντε Λα Κρουθ έχουν τα μεγαλύτερα κοπάδια όλης της Ισπανίας, για να μη μιλήσουμε για τα κτήματα και τα ακίνητα! Μεγάλη τύχη για τη Δουλθινέα!

     - Τι να τα κάνεις τα πλούτη, χρυσή μου; Όλος ο κόσμος το ξέρει ότι ο ο προ-προ-προ-προπάππους του πατρός Ντε Λα Κρουθ ήταν βασιλικός γελαδάρης στην αυλή του Φερδινάνδου του Β'!

     - Υπασπιστής του ήταν.

     - Έτσι λένε οι Ντε Λα Κρουθ. Ξεχνάς ότι η οικογένειά μου έχει στενούς δεσμούς με την υψηλή αριστοκρατία; Γνωρίζω πολύ καλά για τι μιλάω και σου λέω πως ήταν γελαδάρης!

     - Ε, και γελαδάρης να είναι, εμάς τι μας νοιάζει; Μήπως θα τον παντρευτούμε εμείς;

     Μια πολύ καλοντυμένη κοπέλα κατέβηκε με χάρη τη μαρμάρινη σκάλα της σάλας. Ήταν η Δουλθινέα.

     - Ω, αγλάισμα των οφθαλμών μου! ακούστηκε από την άλλη άκρη της αίθουσας και ο ξερακιανός ιππότης έτρεξε να την υποδεχτεί. Φεγγαροπρόσωπη Δουλθινέα, εσύ που σβήνεις τα άστρα στο πέρασμά σου! 

     - Καλώς ήρθατε στη γιορτή, Δον Κιχώτη, του απάντησε ευγενικά η Δουλθινέα.

     - Υποκλίνομαι ταπεινά στην ομορφιά σου, Δουλθινέα, εσύ, πιο όμορφη από την Ωραία Ελένη της Σπάρτης, πιο άξια από την πιστή Πηνελόπη της Ιθάκης, πιο σοφή από την ίδια τη θεά Αθηνά!

     - Ελπίζω να περάσετε όμορφα στη γιορτή...

     - Αλίμονο, η μοίρα μου το έχει να μην ησυχάζω ούτε στιγμή, ένας ιππότης του βεληνεκούς μου πάντα προκαλεί τον φθόνο και οι εχθροί μου είναι πολλοί. Απόλαυσε εσύ τη γιορτή σου, γλυκιά μου οπτασία, και άσε με εμένα να επαγρυπνώ. Κανείς δεν θα αγγίξει ούτε τρίχα από τα μαλλιά σου! Εγώ είμαι εδώ και θα σε προστατέψω με την ίδια μου τη ζωή, αν χρειαστεί!

     Η Δουλθινέα δεν απάντησε, αλλά υποκλίθηκε ελαφρά και χαμογέλασε. Ύστερα απομακρύνθηκε με χάρη και άρχισε να χαιρετάει έναν-έναν τους προσκεκλημένους. Ο Δον Κιχώτης έμεινε λίγο να τη θαυμάζει.

     - Τον καημένο! είπε η Δόνια Χούλια. Είναι για λύπηση...

     Ένα μουρμουρητό ακούστηκε. Στη σάλα εμφανίστηκε ένας όμορφος νεαρός άνδρας.

     - Ο υιός Ντε Λα Κρουθ! ψιθύρισε η Δόνια Μερθέδες. Μη μου πεις τώρα ότι δεν είναι εξαιρετική επιλογή για τη Δουλθινέα!

     - Ομολογώ ότι είναι πολύ καλοβαλμένος, για απόγονος βασιλικού γελαδάρη.

     - Έλα τώρα, μη γίνεσαι τόσο υπεροπτική, επειδή εσένα όλοι σου οι πρόγονοι κατάγονται από ευγενείς! Εφτά γενιές έχουν περάσει από το γελαδάρη που λες, το ταπεινό παρελθόν πάει πια, έχει σβηστεί!

     - Απορώ που το λες εσύ, μία τόσο πιστή Καθολική! Τόσοι αιώνες έχουν περάσει κι ακόμα το πληρώνουμε το προπατορικό αμάρτημα!

     - Πάντως, εδώ που τα λέμε, ο Ιησούς ποτέ δεν σχετίστηκε με τους ευγενείς.

     - Εννοείται, χρυσή μου, ξεχνάς πως οι ευγενείς εκείνη την εποχή δεν ήταν χριστιανοί;

     Ένας ευτραφής άντρας με αρχοντική κορμοστασιά στάθηκε στο μέσο της σάλας. Η Δόνια Αλντόνθα ήρθε και στάθηκε στο πλάι του.

     - Αξιότιμοι καλεσμένοι, καλώς ήρθατε! είπε δυνατά ο Δον Λορένθο. Ελπίζω η ταπεινή μας γιορτή προς τιμήν της θυγατέρας μας να καλύψει στο έπακρο τις προσδοκίες σας! Η αξιότιμη συζυγός μου και εγώ καταβάλαμε κάθε δυνατή προσπάθεια γι'αυτό. 

     Η Δόνια Αλντόνθα έκανε μία μικρή υπόκλιση.

     - Στο γεύμα που θα ακολουθήσει, συνέχισε ο Δον Λορένθο, θα απολαύσουμε εκλεκτά εδέσματα από τα χέρια του μάγου της γεύσης, Τριστάν Καζουλέ. 

     Ένα επιφώνημα θαυμασμού ακούστηκε σε όλη την αίθουσα.

     - Εννοείται ότι για το γεύμα χρησιμοποιήθηκαν τα καλύτερα κρέατα της χώρας, όσο για το χαμόν - του οποίου, όπως πολλοί γνωρίζετε, είμαι λάτρης -, το έχουμε φέρει ειδικά από την Εξτρεμαδούρα. 

     Όλοι χειροκρότησαν ενθουσιασμένοι.

     - Ο μεσιέ Καζουλέ επιμελήθηκε και την τριώροφη τούρτα που θα απολαύσουμε στο τέλος του γεύματος, διακοσμώντας την με μία τέλεια αναπαράσταση της ισπανικής υπαίθρου, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να εκφράσει τον απέραντο θαυμασμό του προς τον ανυπέρβλητο πολιτισμό μας. 

     Τα χειροκροτήματα δυνάμωσαν, για να ησυχάσουν και πάλι.

     - Μετά το γεύμα, ένα κουαρτέτο εγχόρδων θα μας διασκεδάσει με μουσική που συνέθεσε ειδικά για την περίσταση ο μεγάλος Κλάουντιο Μοντεβέρντι, και στη συνέχεια θα ακολουθήσει χορός μέχρι αργά. Αλλά μη νομίζετε ότι αυτό θα είναι και το τέλος της γιορτής. Μόλις σκοτεινιάσει θα περάσουμε στον κήπο, όπου θα παρακολουθήσουμε επίδειξη πυροτεχνημάτων...

     Μια διαπεραστική κραυγή ακούστηκε. Όλοι πάγωσαν. Ένας λεπτός άντρας σε έξαλλη κατάσταση εμφανίστηκε.

     - Συμφογάαααααα! Κύγιε Γκονσάλο, λε καταστγόφ! Ω, μον Ντιε!

     - Τι συνέβη, μεσιέ Καζουλέ;

     - Είναι τγομεγό, σ'ε μανιάκ, ω, μον Ντιε! Σ'ε φινί!

     - Ηρεμήστε, αγαπητέ μου, και εξηγήστε μου!

     - Λε γκατό, λε σεβαλιέ, πουμ, πουμ, πουμ!

     - Τι λεγκατό;

     - Λε, γκατό, λε γκατό, λα τουγτά! 

     - Λα τουγτά; Α, η τούρτα!

     - Ουί, λα τουγτά! Λε σεβαλιέ, πουμ, πουμ, πουμ!

     Ο μεσιέ Καζουλέ ξέσπασε σε λυγμούς. Ο Δον Κιχώτης εμφανίστηκε στην άκρη της σάλας. Το βλέμμα του έλαμπε. Η πανοπλία του ήταν πασαλειμμένη με κρέμα. Το σπαθί του γυμνό, κι αυτό λερωμένο με κρέμα.

     - Σε λουί, ιλ ε λα, λε κουπάμπλ! είπε ο Τριστάν Καζουλέ και το δάχτυλό του έτρεμε καθώς έδειχνε το Δον Κιχώτη.

     - Όλα τακτοποιήθηκαν, είπε ο Δον Κιχώτης. Μη φοβάστε, πλέον, αγαπητοί μου, το κακό έδειξε τα μυτερά δόντια του και τα γαμψά του νύχια, γρύλισε, ούρλιαξε, και επιτέθηκε με όλη του την ορμή, αλλά με τη δύναμη του Θεού, ενικήθη κατά κράτος! Ο μάγος που με εχθρεύεται εδώ και χρόνια χρησιμοποίησε όλη του την τέχνη, με απώτερο σκοπό να βλάψει ό,τι πολυτιμότερο έχω κάτω από το ζωοδότη ήλιο, αλλά το σπαθί της δικαιοσύνης έπεσε επάνω στον ίδιο σαν τη Δαμόκλειο σπάθη! Τούτο εδώ το σπαθί που βλέπετε, που είναι η προέκταση του ίδιου μου του χεριού και ο πιο πιστός μου φίλος, έπραξε στο ακέραιο το καθήκον του!

     Ο Δον Κιχώτης σήκωσε στον αέρα το λερωμένο με κρέμα σπαθί του. Λίγη κρέμα έπεσε από το σπαθί στο πάτωμα και ο ήχος ακούστηκε σε όλη τη σάλα. Ο μεσιέ Καζουλέ έβγαλε μια κραυγή και κατέρρευσε στην αγκαλιά του Δον Λορένθο.

     - Αχ, και τα'λεγα εγώ, είπε η Δόνια Αλντόνθα στο Δον Λορένθο: καλός και άγιος ο μεσιέ Καζουλέ, αλλά τι τους ήθελε τους ανεμόμυλους επάνω στην τούρτα;