Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2022

Ομοιοπαθητική



     Το κουδούνι χτύπησε επίμονα. Η γυναίκα σηκώθηκε από το τραπέζι της κουζίνας, όπου έπινε τον καφέ της διαβάζοντας ένα έντυπο οδηγιών, και πήγε να ανοίξει. 
     - Τι ωραία έκπληξη είναι αυτή! είπε και χαμογέλασε.
     - Καλημέρα, μαμά! είπε ο ελαφρώς αξύριστος νέος άντρας και μπήκε στο σπίτι. Τι κάνεις;
     - Έφτιαξα καφέ, θέλεις;... Αλλά γιατί είσαι έτσι αξύριστος;
     - Έφυγα λίγο βιαστικά και το ξέχασα, φαίνεται τόσο πολύ;
     - Ε, όχι πολύ... Να σου φτιάξω καφέ, λοιπόν; 
     - Αφού επιμένεις, φτιάξε μου έναν.
     - Είναι πολύ εύκολο: βάζεις καφέ, ζάχαρη και νερό σε ένα μπρίκι, βάζεις το μπρίκι στη φωτιά και γίνεται!  
     - Ενδιαφέρον.... Τι είναι αυτό;
     - Μίξερ λέγεται. Με αυτό φτιάχνεις γλυκά.
     - Πώς λειτουργεί; 
     - Δεν ξέρω ακόμα, προς το παρόν διαβάζω τις οδηγίες, είμαι ακόμα στα τεχνικά χαρακτηριστικά. Αλλά πόσο δύσκολο να είναι; Πιο δύσκολο από τον καφέ, λες;
     - Δεν ξέρω να σου πω.
     - Ε, πού να ξέρεις κι εσύ;... Καινούργιο πουκάμισο είναι αυτό που φοράς;
     - Όχι, γιατί ρωτάς;
     - Δε θυμάμαι να είχες ποτέ σου ροζ πουκάμισο...
     - Δεν είναι ροζ, άσπρο είναι.
     - Θα ορκιζόμουν ότι είναι ροζ.
     - Απλώς άλλαξε χρώμα στο πλυντήριο...
     - Γίνονται τέτοια θαύματα με το πλυντήριο; Α, δεν το ήξερα! Εγώ νόμιζα ότι το πλυντήριο είναι μόνο για να καθαρίζει τα ρούχα, δεν ήξερα ότι τα βάφει κιόλας!
     - Φαίνεται ότι αν μπουν λευκά και χρωματιστά ρούχα μαζί στο πλυντήριο, τα λευκά ρούχα αλλάζουν χρώμα...
     - Εκπληκτικό! Έχω μία άσπρη μπλούζα που την έχω βαρεθεί λίγο. Δε θα μου κακοφαινόταν μια αλλαγή, νομίζω το σιέλ μου πηγαίνει πολύ... 
     Η γυναίκα έβαλε το μπρίκι στη φωτιά.
     - Θα δεις τι γρήγορα που γίνεται, είπε. Μόνο θα πρέπει να έχω το νου μου να μην ξεχειλίσει το μπρίκι. Προχθές αφαιρέθηκα λίγο και γέμισε όλη η κουζίνα καφέ. Τρεις ώρες μου πήρε μετά να καθαρίσω! Ίσως, βέβαια, γι'αυτό να φταίει και λίγο που δεν έχω μάθει ακόμα καλά τη σωστή τεχνική... Αλλά εχθές βρήκα ένα κανάλι στο διαδίκτυο που δείχνει κόλπα σχετικά με το καθάρισμα, οπότε θα τη βελτιώσω την τεχνική μου, πού θα πάει; 
     Ο καφές άρχισε να φουσκώνει. Η γυναίκα έσβησε το μάτι και άδειασε τον καφέ σε ένα φλυτζάνι.
     - Ω, είπε, έκανε και φουσκάλες! Ξέρεις, οι φουσκάλες σημαίνουν λεφτά, λένε...
     - Στο παλάτι ο καφές δεν είχε φουσκάλες.
     - Και τα είδες τα αποτελέσματα... Και το κατακάθι του καφέ δίνει πληροφορίες για το μέλλον, αν ξέρεις να το διαβάζεις. Είναι μία γειτόνισσα που ξέρει και προσφέρθηκε να μου μάθει. Θα ξεκινήσω μαθήματα από αύριο, δεν κρατιέμαι! Μα τι έχεις, παιδί μου, είσαι καλά;
     - Καλά είμαι.
     - Στη δουλειά καλά, ή δεν ξεκίνησες ακόμα;
     - Ξεκίνησα, καλά είναι... 
     - Δε δουλεύεις σήμερα;
     - Έχω άδεια.
     - Α, φαίνεται πως έχεις καλό αφεντικό. Έχω ακούσει ότι οι περισσότεροι δε δίνουν εύκολα άδεια στο προσωπικό τους, ειδικά όταν είναι καινούργιοι στη δουλειά... Εσύ δεν είσαι άπειρος, βέβαια, έχεις μία σχετική προϋπηρεσία, κάτι έμαθες δίπλα στον πατέρα σου.
     - Πάντως, παρ'όλη την προϋπηρεσία, δεν είναι και πολύ εύκολη δουλειά.
     - Εννοείται αυτό, η διοίκηση επιχειρήσεων ποτέ δεν ήταν εύκολη, δε θυμάσαι τον πατέρα σου τι αγώνα έδινε καθημερινά; Θέλει μεγάλη τέχνη να κάνεις τους άλλους να δουλεύουν για εσένα και να είναι και ευχαριστημένοι.
     - Αλήθεια, πού είναι ο μπαμπάς;
     - Έχει πάει στο φυτώριο για να αγοράσει λίπασμα. Έχει ξετρελλαθεί με την κηπουρική, όλο το πρωινό του το περνάει πλέον στον κήπο, ούτε η βροχή, ούτε το κρύο δεν τον σταματάει... Άρχισε να καλλιεργεί και λαχανικά, φαντάσου! Σε λίγο θα τρώμε τις δικές μας ντομάτες και τα δικά μας καρότα. Τα καρότα, βέβαια, βρίσκονται ολόκληρα μέσα στη γη, πρέπει να σκάψεις για να τα βγάλεις, αλλά τον πατέρα σου δεν τον πειράζει να σκαλίζει τη γη, έτσι κι αλλιώς φοράει γάντια, όταν δουλεύει στον κήπο.
     - Προσαρμόστηκε γρήγορα ο μπαμπάς στη νέα κατάσταση, από ό,τι φαίνεται, αλλά δε μου κάνει εντύπωση. Γι'αυτό και υπήρξε πολύ επιτυχημένος.
     - Και ακόμα είναι επιτυχημένος, τι κι αν δεν είναι πλέον βασιλιάς; Η δουλειά δεν κάνει τον άνθρωπο, ο άνθρωπος κάνει τη δουλειά!
     - Αυτό πού το άκουσες;
     - Πουθενά δεν το άκουσα, το διάβασα στον ημεροδείκτη.
     - Σοβαρά;
     - Ναι, είναι θαυμάσιο το τι μπορεί να μάθει κανείς από έναν ημεροδείκτη! Κάθε μέρα έχει και μία διαφορετική σοφία. Σήμερα έλεγε ότι ουδείς πιο αχάριστος από τον ευεργετηθέντα, καλό, ε; Μα δοκίμασε τον καφέ σου, θα κρυώσει!
     Ο γιος ήπιε μια γουλιά καφέ.
     - Μμμ, καλό τον έφτιαξες, σχεδόν σαν αυτόν που πίναμε στο παλάτι είναι.
     - Εγώ νομίζω ότι αυτός είναι καλύτερος. Στο παλάτι ποτέ δεν είχε φουσκάλες!
     Ο γιος ήπιε άλλη μια γουλιά.
     - Η γυναίκα σου τι κάνει; Πώς και δεν ήρθε μαζί σου, να σου κάνει παρέα;
     - Είχε πονοκέφαλο, μου είπε.
     - Α, το καημένο το κορίτσι! Εύχομαι να είναι περαστικά...
     - Μμμ...
     - Τι "μμμ", παιδί μου; 
     - Τίποτα.
     - Σίγουρα; Μήπως είναι κάτι που θέλεις να μου πεις; Συνέβη κάτι που θα έπρεπε να ξέρω;
     - Τίποτα δε συνέβη, μην ανησυχείς... Αλλά τη γυναίκα μου θα τη χωρίσω!
     - Τι θα κάνεις;
     - Θα τη χωρίσω!
     - Γιατί, παιδί μου; Δεν είναι όμορφη; Δεν είναι ευγενική; Μήπως δεν είναι από βασιλική γενιά; Αλλά, τι λέω; Το τεστ του ρεβυθιού δεν κάνει ποτέ λάθος, η γυναίκα σου ήταν η μόνη από τόσες που δεν μπόρεσε να κλείσει μάτι εξαιτίας του.
     - Αυτό είναι και το πρόβλημα!
     - Δηλαδή;
     - Τι δηλαδή; Δεν περνάει μέρα που να μη μου το χτυπάει! "Τι θα φάμε σήμερα;" τη ρωτάω, "Και πού να ξέρω;" μου λέει, "κάτι εκλεκτό και νόστιμο, φαντάζομαι". "Εννοώ, τι έχεις σκοπό να μαγειρέψεις", της εξηγώ, "Εγώ θα πρέπει να μαγειρέψω;" με ρωτάει. "Ποιος άλλος;" τη ρωτάω, "εγώ θα πάω στη δουλειά", "Α, εγώ δεν ξέρω από αυτά", μου λέει, "εγώ είμαι μια πραγματική πριγκήπισσα, το ήξερες, εξάλλου"! "Ναι", της λέω, "αλλά τα πράγματα άλλαξαν λίγο, τον θρόνο τον χάσαμε, δεν έχουμε πια παλάτι...", και τότε βάζει τα κλάματα. Πάω να την αγκαλιάσω, να την ηρεμήσω λίγο, "Μη!" φωνάζει, "είναι ανάγκη να με ακουμπάς επάνω ακριβώς στη μελανιά"; "Ποια μελανιά;" τη ρωτάω, "Τη μελανιά που μου έκανε το ρεβύθι, τότε που με τη μάνα σου με βάλατε να κοιμηθώ σε εκείνο το άβολο κρεβάτι", μου λέει. "Ακόμα την έχεις τη μελανιά;" τη ρωτάω, "Τι εννοείς, ακόμα;" μου λέει, "αμφιβάλλω αν θα φύγει ποτέ...".
     - Πονάει ακόμα, ε;
     - Με κοροϊδεύεις κι εσύ, βρε μαμά; Δυο χρόνια πάνε από τότε, και κάταγμα να είχε θα είχε περάσει! Ως πού θα πάει αυτή η κατάσταση; Δεν την αντέχω, σου λέω!
     - Τι να σου πω, παιδί μου, θα χρειάζεται λίγο χρόνο ακόμα μέχρι να προσαρμοστεί, φαντάζομαι, κάνε λίγη υπομονή... Θέλεις να έρθετε για φαγητό αύριο; Ο γείτονας που μένει απέναντι πηγαίνει τακτικά για κυνήγι και εχθές μας έφερε μερικά  ορτύκια, για να μας ευχαριστήσει που του δανείσαμε το φτυάρι μας τις προάλλες με το χιόνι. Θα ψάξω για κάποια συνταγή και θα τα μαγειρέψω να τα φάμε. Θα πρέπει προηγουμένως να τα ξεπουπουλιάσω, βέβαια... Ε, εντάξει, κάποιον τρόπο θα βρω, ίσως βρω κάτι στο διαδίκτυο... Λοιπόν, τι λες;
     - Λέω ότι αύριο πάω στο δικηγόρο.
     - Κάνε λίγη υπομονή, παιδί μου, μπες για λίγο στη θέση της, να παντρεύεται έναν πρίγκηπα με προοπτικές και ξαφνικά να βρίσκεται παντρεμένη με ένα απλό ανώτερο στέλεχος εταιρείας...
     - Δηλαδή για εμένα δεν ήταν δύσκολη η απώλεια του θρόνου; Αλλά εκείνη ζει στον κόσμο της, να δεις που μέχρι και το πεντάρι ρετιρέ με θέα Ακρόπολη της ξίνισε!
     - Εδώ που τα λέμε, η θέα από τον πύργο ήταν καλύτερη...
     - Ξέρεις πόσα λεφτά κοστίζει το ρετιρέ;
     - ... και πέντε δωμάτια ίσως να φαίνονται λίγα, για μια νέα οικογένεια...
     - Ποια οικογένεια; Μόνοι μας είμαστε!
     - Προς το παρόν.
     - Εσένα μη σου θίξουμε τη νύφη! Δεν αντέχω, σου λέω! Πληρώνω κομμώτρια, στυλίστα, μασέρ, προσωπικό γυμναστή, πληρώνω και ντελίβερι, πού θα πάει αυτή η κατάσταση; Ένα μισθό παίρνω!
     - Φαντάζομαι θα σου δώσουν αύξηση, ύστερα από λίγο...
     - Και αυτή δε σηκώνει το χέρι της να ξυστεί! Το καταλαβαίνω ότι δεν ήταν μαθημένη στην απλή ζωή, αλλά ούτε εγώ ήμουν!
     - Έτσι είναι.
     - Δεν της ζήτησα να πιάσει και εκείνη δουλειά, αλλά ας μάθει, τουλάχιστον, να μαγειρεύει! Ή, έστω, να μην γκρινιάζει όλη την ώρα!
     - Έλα, παιδί μου, μη συγχύζεσαι, θα σου ανέβει η πίεση! Μήπως να ασχοληθείς κι εσύ με την κηπουρική; Ο πατέρας σου από όταν ξεκίνησε να ασχολείται, τα έκοψε τα χάπια για την πίεση, να ξέρεις...
     - Με κοροϊδεύεις, βρε μαμά; Πού να τον βρω τον χρόνο για την κηπουρική; Πέντε δουλειές πρέπει να κάνω για να συντηρώ τη γυναίκα μου! Δεν έχω αφήσει υπερωρία για υπερωρία! Σου λέω, δεν πάει άλλο: θα χωρίσω!
     - Ξανασκέψου το!
     - Το έχω σκεφτεί πολύ καλά! Θα χωρίσω και θα πάρω μια απλή κοπέλα.
     - Όταν λες απλή, τι εννοείς;
     - Εννοώ απλή, από ταπεινή οικογένεια.
     - Όχι δα!
     - Ναι! Ούτε θα μου ζητάει μεγαλεία, ούτε θα μου γκρινιάζει, και το καλύτερο: δε θα μου χτυπάει το ρεβύθι!
     Η μητέρα σηκώθηκε από το τραπέζι και πήγε στο παράθυρο.
     - Τι να σου πω, παιδί μου; Κάνε όπως νομίζεις, αλλά ίσως το μετανιώσεις αργότερα... Θα κάτσεις να φάμε το μεσημέρι; Θα χαρεί κι ο πατέρας σου.
     - Τι φαγητό έχει;
     - Ρεβύθια στο φούρνο.
     - Επίτηδες το κάνεις;
     - Γιατί το λες αυτό, παιδί μου; Πώς θα μπορούσα να το φανταστώ, όταν τα έφτιαχνα, ότι πλέον μισείς τα ρεβύθια;

9 σχόλια:

  1. Χαχαχαχαχαχαχαχα. Μα έλα ντε! Που να ήξερε η δύσμοιρη η ....τέως βασιλομήτωρ ότι το ρεβύθι έχει ενοχοποιηθεί σε απόπειρα κατά της οικογενείας του τέως ένδοξου υιού της!
    Ε ρε δύσκολα χρόνια για τους γαλαζοαίματους! Τι τραβάνε κι αυτοί βρε Πίπη μου, τι τραβάνε!

    Πάντως, κύριος ο τέως πρίγκηπας! Την καλή του και τα μάτια του, τη φρόντιζε. Αλλά εκείνη.... Α παπαπαπα, μην χαλάσει το νύχι.

    Καλό βράδυ γλυκιά μας φιλενάδα. Η σημερινή σου ομοιοπαθητική μεγαλώνει τη συγγραφική σου συλλογή. Φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άσε, Γιάννη μου, τον λυπήθηκα τον καημένο τον πρίγκηπα, και να χάσει τον θρόνο, και να έχει να αντιμετωπίσει και την "απροσάρμοστη" γαλαζοαίματη συμβία του, που αρνείται να αλλάξει συνήθειες, και από πάνω του χτυπάει και τα γεγονότα του παρελθόντος!
      Αλλά, από την άλλη, δεν το φοβάμαι, θα την βρει αυτός τη λύση, ακόμα και μέσω της ομοιοπαθητικής της βασιλομήτορος μητέρας του. Και, μεταξύ μας, προβλέπω να δοκιμάζει και την κηπουρική.
      Χαίρομαι που διασκέδασες με την ιστορία μου.
      Να έχεις ένα όμορφο βράδυ

      Διαγραφή
    2. Να είσαι καλά βρε Πίπη μου για το χαμόγελο και την ευρηματικότητα της γραφής σου καλή μου φίλη. Σε χαίρομαι να το ξέρεις. Καλό σαββατοκύριακο.

      Διαγραφή
  2. χαχαχαχα κοίτα που με έκανες να λυπηθώ ένα γαλαζοαίματο!! Τι τραβάει ο έρμος! Ξέρεις, αστεία αστεία αλλά λένε ότι τη φτώχεια δεν την αντέχει ένας πλούσιος που ξέπεσε και είναι πιο πιθανό να αυτοκτονήσει από τον φτωχό που έχει μάθει έτσι.
    Αλλά η βασιλομήτωρ πρώτη! Έμαθε και να κάνει καφέ, θα μάθει να τον διαβάζει, μαγειρεύει, τι καλά που προσαρμόστηκε! Και τρώει και ρεβίθια!.
    Όχι σαν τη νεαρά που κλαίει μεγαλεια...εδώ που τα λέμε θα τα έκλαιγα κι εγώ χααχαα
    Φιλάκια Πίπη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι όπως τα λες είναι, Άννα μου! Κάποιος που δεν γνωρίζει από φτώχεια είναι πιο πιθανό να μην την αντέξει, σε σχέση με κάποιον που την έχει ξαναζήσει. Η βασιλομήτωρ, δεν το συζητώ, είναι παράδειγμα προς μίμηση!
      Θα τα έκλαιγες τα μεγαλεία, έτσι; Νομίζω ότι και εγώ σε μια τέτοια περίπτωση, ένα δάκρυ θα το'ριχνα.
      Φιλάκια πολλά και από εμένα

      Διαγραφή
  3. Αυτά παθαίνω όταν αργώ να περάσω να ρίξω την ματιά μου στο σπιτικό σου Πίππη μου, αλλά τι να σου κάνω που έχω μεγαλώσει και δυσκολεύομαι στις μετακινήσεις, αλλά όταν φτάνω την κάνω αρμένικη που λένε την επίσκεψη...με τις ώρες λέμε!!😊
    Γιατί πως να τις ξεπετάξεις λέμε τόσες αναρτήσεις στο άψε σβήσε...
    όσο και να είναι μια απόλαυση την θέλω η γυναίκα...
    Και τώρα, τρία σχόλια σε ένα...
    Γιορτές, τούρτες, δον Κιχώτες, μόνο το δικό σου το μυαλό θα μπορούσε να τα συνδυάσει...ευχές δεχόμαστε; τι σημασία πως πέρασε ένας μήνας καλέ; πες πως γύρισε ο χρόνος πίσω εδώ μέσα όλα μπορούν να γίνουν... 🤣🤣
    Εντάξει σηκώνω τα χέρια ψηλά με την φαντασία σου το έχω πει άλλωστε πολλές φορές, εδώ όμως με τον πύργο-ρίζα δέντρου κοίτα να δεις τι σκαρφίστηκες... θα μου πεις εσύ τα έγραψες τα ξέρεις τι να στα λέω τώρα ε; 😉
    Αμ η ομοιοπαθητική; περασμένα μεγαλεία για ένα ρεβίθι όλα;
    αχ η φαντασία σου δεν έχει όρια Πίππη μου, ευελπιστώ ότι κάθε φορά που θα έρχομαι εδώ θα λέω...για να δούμε τι θα δούμε; ή τι θα διαβάζουμε... οπότε από εδώ και πέρα δεν ξέρω τι άλλη φαντασία θα συναντήσω, έστω και αν έρχομαι καθυστερημενα λόγο ηλικίας 🤣🤣
    Αντε και καλή φαντασία σε ότι γράψεις...φιλιάααα!!😍

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα έχουμε ξαναπεί, Ρούλα μου, οι αναρτήσεις είναι εδώ και σε περιμένουν, όποτε και αν περάσεις, δεν υπάρχει καμία βιασύνη. Σημασία έχει να περνάς καλά, όταν περνάς. Χαίρομαι που σου άρεσαν οι δημιουργίες μου, και μην απολογείσαι που καθυστέρησες να περάσεις, έχεις κι εσύ τόσες ασχολίες, πλεκτά, χειροτεχνίες, φαγητά, τι να πρωτοπρολάβεις; Ευχαριστώ και για τις ευχές, είναι πάντα καλοδεχούμενες.
      Φιλάκια πολλά

      Διαγραφή
  4. Χι,χι,χι,χι!!!! Απλά σ' αγαπώ και σένα και τη φαντασία σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αμοιβαία τα αισθήματα, αγαπημένη μου Γούμαν!
      Φιλάκια πολλά και συναδελφικά

      Διαγραφή

To comment or not to comment? That is the question