Επαναφορά στην τάξη

     Ήταν μία από εκείνες τις όμορφες, ηλιόλουστες μέρες, αυτές που σε κάνουν να θέλεις να βγεις από το σπίτι, και μόνο κάποια μικρά λοφάκια παγωμένου χιονιού στις άκρες των δρόμων θύμιζαν την κατάλευκη κουβέρτα που είχε καλύψει τα πάντα τις προηγούμενες μέρες. Η Πίπη, ύστερα από τον εγκλεισμό των προηγούμενων ημερών, δεν μπορούσε να βρει καλύτερη μέρα για να βγει από το σπίτι.

     Περπατούσε, λοιπόν, χαρούμενη στον δρόμο, χαζεύοντας δεξιά και αριστερά και απολαμβάνοντας το ζεστό χάδι του ήλιου, όταν, ξαφνικά, ένιωσε ότι κάποιος την παρακολουθούσε. Κοντοστάθηκε λίγο. Δεν υπήρχε κανείς εκεί γύρω. 

     - Ιδέα μου θα είναι! σκέφτηκε.

     Και έκανε να φύγει. Δεν πρόλαβε να κάνει δυο βήματα, όμως, και η αίσθηση ότι κάποιος την παρακολουθούσε επανήλθε. Αυτό ήταν κάτι που σε καμία περίπτωση δεν μπορούσε να παραβλέψει. Σίγουρα, κάποιος κρυβόταν εκεί κοντά. Και καθώς η Πίπη έχει εξασκηθεί ιδιαίτερα σε αυτού του είδους το κρυφτό, είπε μέσα της "φτου, και βγαίνω" και ξεκίνησε το ψάξιμο.

     Δεν άργησε να εντοπίσει τον ένοχο, ο οποίος στεκόταν ακίνητος, σαν άγαλμα, και κρατούσε την ανάσα του.

     - Ένα άλογο! σκέφτηκε η Πίπη και πλησίασε για να το δει καλύτερα.

     Αλλά, όχι, κάτι δεν ταίριαζε, εκείνο το άλογο σαν να είχε, ναι, είχε σίγουρα, τώρα το έβλεπε καθαρά, εκείνο το άλογο είχε γένι! Πού ξανακούστηκε άλογο με γένι;

     - Γεια σου, του είπε η Πίπη, μπορείς να κουνηθείς τώρα, μην παριστάνεις άλλο το άγαλμα, σε έχω καταλάβει. 

     Αλλά το περίεργο άλογο δεν κουνήθηκε καθόλου.

     - Άλλους μπορείς να τους ξεγελάσεις, όχι όμως και εμένα, συνέχισε η Πίπη. Έχω εξασκηθεί ατέλειωτες ώρες στο κρυφτό και είμαι πολύ καλή σε αυτό. Ούτε η ίδια η Μαλέφισεντ, η πανίσχυρη κακιά μάγισσα, δεν κατάφερε να μου κρυφτεί, πώς θα μπορούσε να μου κρυφτεί ένα άλογο; 

     - Ε, όχι και άλογο! είπε το άλογο και κουνήθηκε.

     Η Πίπη, χωρίς να το καταλάβει, είχε βρει το αδύνατό του σημείο.

     - Έχεις ξαναδεί άλογο με γένι; ρώτησε το άλογο.

     - Η αλήθεια είναι πως όχι, απάντησε η Πίπη, αλλά αυτό δεν αποδεικνύει και τίποτα. Πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις στον κανόνα.

     - Το λαιμό μου τον πρόσεξες; είπε το άλογο. Έχεις ξαναδεί άλογο με τόσο μακρύ λαιμό;

     - Όχι, είπε η Πίπη, αλλά κι αυτό θα μπορούσε να αποτελεί μία εξαίρεση. Βέβαια, όσο αυξάνονται οι εξαιρέσεις, τόσο πιθανότερο είναι να ισχύει ο κανόνας...

     Και τότε, το μυαλό της Πίπης φωτίστηκε! Βέβαια, πώς δεν το είχε σκεφτεί νωρίτερα;

     - Πώς την πάτησα έτσι; είπε η Πίπη. Μα, εσύ είσαι δράκος!

     Το άλογο, που τελικά ήταν δράκος, φάνηκε να ικανοποιείται από τη νέα διαπίστωση της Πίπης και σώπασε.

     - Ναι, αλλά τι δουλειά έχει ένας δράκος σε αυτά εδώ τα μέρη; Εσύ θα έπρεπε να σουλατσάρεις στην Κίνα, φαντάζομαι.

     - Τα σύνορα είναι ανοιχτά, απάντησε ο δράκος, δεν πιστεύω να φαντάζεσαι ότι ένας δράκος θα μπορούσε να περιοριστεί στα σύνορα μιας μόνο χώρας!

     - Πότε είναι το έτος του δράκου; αναρωτήθηκε μεγαλόφωνα η Πίπη.

     - Σε δύο χρόνια, αν δεν αλλάξω γνώμη, απάντησε ο δράκος.

     - Τι σημαίνει αυτό; Εσύ αποφασίζεις πότε θα έρθει το έτος του δράκου; Αυτά τα πράγματα δεν είναι κανονισμένα;

     Ο δράκος έκανε μια γκριμάτσα δυσαρέσκειας. 

     - Δεν ξέρω, έτσι έχω ακούσει, είπε η Πίπη, προσπαθώντας να διορθώσει την γκάφα της. 

     - Σιγά μην μπορεί ο οποιοσδήποτε να ελέγξει κοτζάμ δράκο! είπε ο δράκος και ξεφύσηξε δυνατά. Απλώς τους αφήνω να νομίζουν ότι αποφασίζουν. 

     - Από ό,τι καταλαβαίνω, τα καταφέρνεις μια χαρά, παρατήρησε η Πίπη. 

     Ο δράκος σαν να κορδώθηκε λίγο.

     - Ταξιδεύεις συχνά; ρώτησε η Πίπη.

     - Ταξιδεύω συνέχεια, απάντησε ο δράκος. Τα Χριστούγεννα ήμουν στη Νέα Υόρκη, την Πρωτοχρονιά την πέρασα στο Παρίσι. Έμεινα στον Πύργο του Άιφελ.

     - Δεν έχω πάει ούτε στη Νέα Υόρκη, ούτε στο Παρίσι, είπε η Πίπη. Αλλά, εσύ, βρε παιδάκι μου, είσαι πολύ τολμηρός! Ο Πύργος του Άιφελ είναι ένα από τα πιο δημοφιλή αξιοθέατα παγκοσμίως! Πώς και δε σε είδε κανείς;

     - Μα είμαι άσος στις μεταμφιέσεις! Είχα τυλιχτεί στον πύργο και όλοι νόμιζαν ότι ήμουν απλώς μια εορταστική γιρλάντα. Το πόσο διασκέδασα δεν περιγράφεται!

     Η Πίπη φαντάστηκε τον Πύργο του Άιφελ τυλιγμένο με δρακογιρλάντα. Όντως, επρόκειτο για ένα αστείο θέαμα.

     - Επισκέφτηκες και εδώ τα αξιοθέατα; ρώτησε η Πίπη. Πήγες στην Ακρόπολη;

     - Δεν πρόλαβα, είπε ο δράκος, με πρόλαβε το χιόνι. Αν και θα είναι δύσκολο να κάνω στην Ακρόπολη ό,τι έκανα στον Πύργο του Άιφελ...

     - Υπάρχει και Πύργος του Άιφελ σε μικρογραφία, στα Φιλιατρά...

     - Εκεί, μάλλον, δεν θα χωράω ολόκληρος, άσε που δεν έχει γούστο να επαναλαμβάνομαι, η επανάληψη είναι για τα μαθήματα...

     - Αλήθεια, πώς ταξιδεύεις;

     - Τι ερώτηση είναι αυτή; είπε ο δράκος, και κούνησε τα μικρά φτερά του. Πετώντας!

     - Και πώς δε σε παίρνει είδηση κανείς;

     - Κρύβομαι στα σύννεφα, κατά προτίμηση τα στενόμακρα, αυτά που εσείς ονομάζετε θύσανους. Γι'αυτό και το καλοκαίρι δεν ταξιδεύω σχεδόν ποτέ. Πώς θα μπορούσα να κρυφτώ σε έναν πεντακάθαρο ουρανό;

     - Και - συγγνώμη που θα σε ρωτήσω, αλλά εσύ το ανέφερες προηγουμένως - σκέφτεσαι να φέρεις το έτος του δράκου νωρίτερα από το αναμενόμενο;

     - Το αντίθετο: σκέφτομαι να μην ξαναφέρω το έτος του δράκου ποτέ!

     - Όχι δα! Και τι θα κάνεις, δηλαδή;

     - Αυτό που κάνω ήδη: θα ταξιδεύω συνέχεια! Μα, υπάρχουν τόσα πράγματα να δει κανείς!

     - Και τι θα κάνουν οι Κινέζοι; Θα αλλάξουν το ημερολόγιό τους;

     - Σκοτίστηκα για τους Κινέζους και για το ημερολόγιό τους!

     - Αυτό δεν είναι και τόσο ευγενικό, για κάποιον που του έχουν αφιερώσει έναν ολόκληρο χρόνο...

     - Κάθε δώδεκα χρόνια! Για να μην αναφέρω ότι με βάζουν μετά τον χέστη το λαγό, ή ότι βάζουν πρώτο τον βρωμιάρη τον αρουραίο!

     - Δε νομίζω να ήθελαν να σε προσβάλουν...

     - Ναι, αλλά με πρόσβαλαν! Αλλά, σιγά μην ασχοληθώ! Θα γυρίσω όλο τον κόσμο, και δε θα αφήσω ούτε γωνίτσα που να μην την επισκεφτώ! Θα πάω στην έρημο, να δω τις οάσεις, θα γυρίσω όλους τους καταρράκτες, θα επισκεφτώ τα πιο ψηλά βουνά, και τις πιο βαθιές λίμνες! Θα κολυμπήσω σε όλες τις θάλασσες και θα τρυπώσω μέχρι και στα πιο πυκνά δάση!

     Ένα αυτοκίνητο έστριψε αργά στη γωνία. Ο δράκος στάθηκε ακίνητος. Η Πίπη έπιασε το κινητό της και έκανε πως κάτι έψαχνε στην οθόνη. Το αυτοκίνητο παρκάρισε στο επόμενο τετράγωνο και ο οδηγός βγήκε από το αυτοκίνητο και μπήκε σε μια πολυκατοικία. Ο δρόμος ήταν και πάλι έρημος.

     - Ωραία είναι τα ταξίδια, σε καταλαβαίνω απόλυτα, είπε η Πίπη, που δεν ήθελε να χάσει την ευκαιρία να βοηθήσει στην αποκατάσταση της τάξης, έστω και αν επρόκειτο για την τάξη του κινέζικου ημερολογίου. Αλλά, νομίζω ότι και το ωραιότερο πράγμα στον κόσμο, όταν γίνεται συνήθεια καταντάει σκέτη βαρεμάρα.

     - Δε νομίζω, τόσα χρόνια που ταξιδεύω δε βαρέθηκα ποτέ.

     - Από την άλλη, αφού εσένα σου αρέσει, ποια είμαι εγώ να εκφέρω γνώμη; συνέχισε η Πίπη. Άσε που, τελικά, ίσως να μη υπάρξει κανένα πρόβλημα και με το ημερολόγιο.

     - Σου είπα, δε με νοιάζει.

     - Εννοείται ότι δε σε νοιάζει, αλλά ακόμα και να σε ένοιαζε, πάλι θα βρισκόταν λύση, πιστεύω, και μάλιστα πολύ εύκολα.

     - Λες;

     - Ναι, τώρα που το ξανασκέφτομαι, νομίζω ότι είναι πολύ απλό. Τόσοι άλλοι υποψήφιοι υπάρχουν για τη θέση, δε θα βρουν κάποιον να πάρει τη θέση σου;

     - Ε... ναι... ίσως...

     - Τι ίσως; Εγώ σου το υπογράφω, θα είναι παιχνιδάκι. Είναι γνωστό, εξάλλου: με το που αδειάζει μια θέση, πάντα βρίσκονται ένα σωρό υποψήφιοι.

     Ο δράκος είχε σωπάσει.

     - Έτσι, εντελώς, πρόχειρα, εγώ που είμαι εντελώς άσχετη μπορώ να βρω τουλάχιστον δέκα: μία γάτα, ας πούμε, ή ένα περιστέρι, έναν ελέφαντα, που είναι και εντυπωσιακός, λόγω όγκου, μία αλεπού, που είναι και πανέξυπνη, έναν πελαργό, έναν γύπα, μία πάπια, που την τιμούν και ιδιαίτερα στο Πεκίνο, ένα πάντα, μία νυχτερίδα, γιατί όχι, εκτός αν θέλουν κάτι μίνιμαλ, οπότε μπορεί να σκεφτούν και την πυγολαμπίδα...

     - Δεν είμαστε καλά! ξέσπασε ο δράκος. Είναι δυνατόν μια πυγολαμπίδα να αντικαταστήσει κοτζάμ δράκο; Για να μην πω για όλους τους υπόλοιπους!

     - Εντάξει, εγώ δεν είμαι ειδική, όλο και κάποιον καταλληλότερο θα σκεφτούν οι Κινέζοι, είπε η Πίπη. Το θέμα είναι ότι το ημερολόγιο δεν μπορεί να έχει κενά, οπότε αντικαταστάτης θα βρεθεί, και αυτό είναι το πιο σημαντικό.

     - Τώρα που το ξανασκέφτομαι, είπε ο δράκος, τους λυπάμαι λίγο τους καημένους τους Κινέζους,  τόσα χρόνια τους γνωρίζω, δε θα ήθελα να ταλαιπωρηθούν ψάχνοντας αντικαταστάτες.

     - Μην στενοχωριέσαι, είπε η Πίπη, μπορεί να ταλαιπωρηθούν, αλλά σημασία έχει εσύ να είσαι καλά.

     - Από την άλλη, συνέχισε ο δράκος, δεν είναι και τόσο τραγικό να κάνω και ένα διάλειμμα από τα ταξίδια μου, πού και πού, έτσι, για λόγους φιλανθρωπίας...

     - Η φιλανθρωπία είναι μεγάλο πράγμα, είπε η Πίπη. Αλλά, είπαμε, δεν υπάρχει λόγος να πιεστείς. Στην ανάγκη, θα αναλάβει τη θέση σου μία σαύρα, ή ένας χαμαιλέοντας, που αλλάζει και χρώμα.

     - Όχι, όχι, είπε ο δράκος, δεν μπορώ να υποβάλω τους Κινέζους σε μια τέτοια δοκιμασία. Το αποφάσισα: θα θυσιαστώ!

     - Σοβαρολογείς;

     - Ναι! Δε θα αφήσω κενό στο κινέζικο ημερολόγιο. Το έτος του δράκου θα έρθει κανονικά, στην ώρα του.

     - Αν αυτή είναι η απόφασή σου, εγώ δεν έχω παρά να τη σεβαστώ, είπε η Πίπη.

     Ο δράκος άνοιξε το στόμα του, προφανώς για να απαντήσει, αλλά κοκάλωσε αμέσως. Η πόρτα του σπιτιού που βρισκόταν εκεί μπροστά μόλις είχε ανοίξει. Ένας άντρας, που φορούσε γάντια και κρατούσε ένα κλαδευτήρι, βγήκε στον κήπο. Πλησίασε μία τριανταφυλλιά και άρχισε να την κλαδεύει. Ο κήπος ήταν αρκετά μεγάλος. Το κλάδεμα, προφανώς, θα κρατούσε αρκετή ώρα. Ο άντρας κοίταξε προς το μέρος της Πίπης. Εκείνη έβαλε το κινητό της στο αυτί. 

     - Χάρηκα που τα είπαμε, είπε χαμηλόφωνα στον δράκο, προσποιούμενη ότι μιλούσε στο κινητό της και απομακρύνθηκε βιαστικά, αφήνοντας τον δράκο στην ησυχία του.

Σημ: Η φωτογραφία είναι δικιά μου