Σοκολατένιος τιμωρός

      Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε μια μικρή και φτωχή, αλλά όμορφη χώρα, όπου οι κάτοικοι ήταν πάντα χαμογελαστοί και κεφάτοι. 

     Ο λόγος ήταν πολύ απλός. Οι κάτοικοι αγαπούσαν πολύ τη σοκολάτα, και είχαν την τύχη το έδαφος της χώρας να είναι ιδανικό για την καλλιέργεια των κακαόδεντρων. Έτσι, ο καθένας είχε τουλάχιστον ένα κακαόδεντρο στην αυλή του και μπορούσε να φτιάχνει και να τρώει λίγη σοκολάτα κάθε μέρα. Αφού, λοιπόν, μπορούσαν να τρώνε κάθε μέρα την αγαπημένη τους λιχουδιά, ποιος ο λόγος να είναι κατσούφηδες και γκρινιάρηδες;

     Εννοείται ότι σε περιόδους γιορτών η χαρά των κατοίκων έφτανε στα ύψη, αφού έβρισκαν την ευκαιρία να καταναλώσουν λίγη περισσότερη σοκολάτα, τη μεγαλύτερη, δε, ευτυχία την ένιωθαν το Πάσχα, αφού γινόταν και διαγωνισμός για το πιο όμορφο σοκολατένιο αυγό! Ο ίδιος ο βασιλιάς έκανε την βράβευση και έδινε στο νικητή ένα κύπελλο, ένα μετάλλιο και ένα φυντάνι κακαόδεντρου, για να αυξήσει την παραγωγή του.

     Μια μέρα με λασποβροχή στο χρώμα της σοκολάτας, ο βασιλιάς πέθανε και στον θρόνο ανέβηκε ο μονάκριβος γιος του, ο οποίος έμοιαζε εκπληκτικά στον πατέρα του. Η ομοιότητά τους, δυστυχώς, ήταν μόνο εξωτερική, καθώς ο γιος ήταν εγωιστής, μεγαλομανής και εριστικός, οπότε στη μικρή, όμορφη χώρα ξεκίνησαν τα προβλήματα.

     Ο νέος βασιλιάς συνέλαβε την ιδέα - με το σιγουντάρισμα των συμβούλων του, φυσικά - να γίνει μεγάλος και τρανός. Και για να το πετύχει αυτό, θα έπρεπε πρώτα-πρώτα να μετακομίσει. Το παλάτι του πατέρα του, εντάξει, καλό ήταν, αλλά δεν ήταν επαρκώς μεγαλοπρεπές, δεν ήταν αντάξιό του. Κάλεσε, λοιπόν, αρχιτέκτονες από όλο τον κόσμο και ζήτησε να του φτιάξουν ένα τεράστιο παλάτι, που να φαίνεται από μακριά. 

     Οι αρχιτέκτονες εργάστηκαν με ζήλο και σχεδίασαν ένα παλάτι που θα ήταν ορατό μέχρι και από το φεγγάρι, κάτι που χαροποίησε ιδιαίτερα το βασιλιά. Αλλά, φυσικά, για να φτιαχτεί ένα τέτοιο παλάτι χρειάζονταν πολλά χρήματα. Ήταν, συνεπώς, αναπόφευκτο να επιβληθεί φόρος κακαόδεντρου και σοκολάτας στους κατοίκους, οι οποίοι είδαν για πρώτη φορά την αγαπημένη τους λιχουδιά να γίνεται πηγή δυσφορίας. Κάποιοι που είχαν πολλά κακαόδεντρα στον κήπο τους σκέφτηκαν να κόψουν μερικά, για να μειώσουν το φόρο. Αλλά ο βασιλιάς είχε προνοήσει και γι'αυτό, επιβάλλοντας φόρο κοπής κακαόδεντρου, ο οποίος ήταν ακόμα πιο βαρύς από τον φόρο κακαόδεντρου και σοκολάτας.

     Ο λαός άρχισε να χάνει λίγο από το χαμόγελό του και στις παρέες άρχισαν οι πρώτες γκρίνιες. Αλλά ο βασιλιάς, που είχε αυτιά και μάτια παντού, δεν ήθελε γκρίνιες στο βασίλειό του. Κάλεσε, λοιπόν, το λαό σε μια ανοιχτή συγκέντρωση, όπου έβγαλε έναν υπέροχο λόγο, που είχαν επιμεληθεί οι πιο ικανοί του σύμβουλοι. Ο βασιλιάς εξήγησε πως ήταν απόλυτα αναγκαίοι οι φόροι, επειδή ήταν απόλυτα αναγκαίο το νέο παλάτι, επειδή ήταν απόλυτα αναγκαίο να έχουν τον παγκόσμιο σεβασμό και την αναγνώριση, ως έθνος. Κάποιοι αναγνώρισαν ότι ο βασιλιάς είχε δίκιο, οι περισσότεροι δεν πείστηκαν εντελώς, αλλά αυτό δεν είχε και τόσο μεγάλη σημασία.

     Οι εργασίες για το νέο παλάτι ξεκίνησαν γρήγορα και ήταν τόσο εντατικές, που το έργο ολοκληρώθηκε προτού περάσει χρόνος. Επρόκειτο πράγματι για ένα πολύ εντυπωσιακό και πολυτελές παλάτι, αντάξιο ενός πλούσιου ηγεμόνα και αν δεν υπήρχαν ο φόρος κακαόδεντρου και σοκολάτας και ο φόρος κοπής κακαόδεντρου, είναι πολύ πιθανό ο λαός να έβγαινε στους δρόμους και να πανηγύριζε την κατασκευή του. Πάντως, είναι γεγονός ότι το νέο παλάτι έγινε θέμα στην παγκόσμια ειδησεογραφία και ότι άρχισαν να εμφανίζονται και οι πρώτοι τουρίστες που έσπευσαν να φωτογραφηθούν με φόντο το μεγαλοπρεπές παλάτι. Η αύξηση του τουρισμού αύξησε τα έσοδα της μικρής, όμορφης χώρας, κάτι που όμως δεν έγινε και τόσο αντιληπτό, αφού τα έσοδα επενδύθηκαν κατευθείαν στη δημιουργία τουριστικών μονάδων και συνδυάστηκαν με την επιβολή τουριστικού φόρου, που επιβαλλόταν σε όποιον δεν ήταν αρκούντως χαμογελαστός και ευχάριστος προς τους τουρίστες.

     Ο βασιλιάς ήταν πολύ χαρούμενος που το παλάτι του είχε γίνει πόλος έλξης και που τα ταμεία είχαν αρχίσει να γεμίζουν, καθώς αυτό του έδινε τη δυνατότητα να κάνει και άλλα μεγαλόπνοα σχέδια. Αποφάσισε, λοιπόν, να καταργήσει τον πασχαλινό διαγωνισμό σοκολατένιου αυγού, που δεν είχε κανένα όφελος για τη χώρα, και να τον αντικαταστήσει από την κατασκευή του μεγαλύτερου και εντυπωσιακότερου σοκολατένιου αυγού σε όλο τον κόσμο, κάτι που θα ξαναέφερνε τη χώρα στην επικαιρότητα και θα προσέλκυε ακόμα περισσότερους τουρίστες.

     Για να δημιουργηθεί το μεγαλύτερο και εντυπωσιακότερο σοκολατένιο αυγό, φυσικά, χρειάζονταν τεράστιες ποσότητες σοκολάτας. Ο νέος βασιλιάς διέταξε το φύτευση πολλών νέων κακαόδεντρων, αλλά συνειδητοποίησε ότι η ποσότητα της σοκολάτας που μπορούσε να παραχθεί από τα κακαόδεντρα που κάλυπταν τη χώρα δεν επαρκούσε για το μεγαλόπνοο σχέδιό του. Αποφάσισε, λοιπόν, να κατασχέσει και τη σοκολάτα που θα παραγόταν από τα κακαόδεντρα που βρίσκονταν στους κήπους των πολιτών. Έτσι, οι άλλοτε ευδιάθετοι κάτοικοι της μικρής, όμορφης χώρας έχασαν τη μικρή, καθημερινή τους λιχουδιά. Η δυσαρέσκεια του κόσμου αυξήθηκε κατακόρυφα, αλλά δεν μπορούσε να εκφραστεί ελεύθερα, αφού καραδοκούσε ο τουριστικός φόρος, που πλέον είχε μετονομαστεί σε φόρο κοσμιότητας και δε συνδεόταν αποκλειστικά και μόνο με τους τουρίστες. 

     Ο βασιλιάς ξανακάλεσε το λαό σε ανοιχτή συγκέντρωση και έβγαλε έναν βαρύγδουπο λόγο, όπου εξήγησε πως το τεράστιο αυγό ήταν κάτι για το οποίο θα μιλούσε όλη η οικουμένη, ότι θα πρόσθετε μεγαλείο και κύρος στη χώρα και θα έφερνε πολύ περισσότερο τουρισμό και, συνεπώς, χρήματα. Φυσικά, δεν ήταν τόσο χαζός ώστε να πιστεύει πως το ακροατήριό του είχε πειστεί και πως το μεγαλόπνοο σχέδιό του δεν κινδύνευε, παρ'όλο που θα μπορούσε να επιβάλει και φόρο βανδαλισμού, για παν ενδεχόμενο. Γι'αυτό, όρισε ότι η κατασκευή του τεράστιου αυγού θα γινόταν στον πιο αυστηρά ελεγχόμενο χώρο. Έτσι, το εργοτάξιο στήθηκε ακριβώς δίπλα στο παλάτι, και εκεί άρχισε σιγά-σιγά να κατασκευάζεται το σοκολατένιο θαύμα. 

     Φορτηγά πηγαινοέρχονταν φορτωμένα είτε με κακάο, είτε με έτοιμη, λαχταριστή σοκολάτα. Ειδικοί παρασκευαστές έφτιαχναν σοκολάτα και εξειδικευμένοι τεχνίτες λάξευαν τα δομικά στοιχεία. Μεγάλες σκαλωσιές περιτριγύριζαν το αυγό, που μέρα με τη μέρα ψήλωνε όλο και πιο πολύ. Οι φρουροί του παλατιού έκαναν διπλοβάρδιες. Όλος ο χώρος γύρω από το παλάτι μοσχομύριζε σοκολάτα και προκαλούσε λιποθυμίες. Αλλά κανείς δεν μπορούσε να πλησιάσει. Απαγορευόταν αυστηρά.

     Από τα παράθυρα του παλατιού, ο βασιλιάς έβλεπε το αυγό να μεγαλώνει και καμάρωνε. Πουθενά αλλού δε θα υπήρχε τόσο μεγάλο σοκολατένιο αυγό, για να μη μιλήσει κανείς για το διάκοσμο. Οι πιο διάσημοι ζαχαροπλάστες, σε συνεργασία με τους μεγαλύτερους σχεδιαστές, κατασκεύαζαν λουλούδια, ζώα σε φυσικό μέγεθος, μέχρι ένα μεγάλο, σοκολατένιο ρολόι με σοκολατένιο μηχανισμό που δούλευε έφτιαξαν! Ήταν, όντως, το πιο εντυπωσιακό σοκολατένιο αυγό που είχε φτιαχτεί ποτέ.

     Αλλά ο βασιλιάς ήταν πολύ απαιτητικός και όλο και περισσότερα στολίδια ζητούσε από τους καλλιτέχνες. Οι σχεδιαστές εξέφρασαν κάποιους ενδοιασμούς σε σχέση με την στατικότητα του έργου, αλλά εκείνος επέμενε. Και οι ζαχαροπλάστες συνέχισαν να κατασκευάζουν σοκολατένια στολίδια και να τα προσθέτουν στο τεράστιο αυγό, μέχρι να χρησιμοποιηθεί και το τελευταίο γραμμάριο της σοκολάτας.

     Όταν, τελικά, η σοκολάτα της χώρας τελείωσε, τα στολίδια είχαν καλύψει το αυγό εξ'ολοκλήρου. Ο βασιλιάς, απόλυτα ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα, προσκάλεσε επισήμους από όλες τις χώρες για τα εγκαίνια του αυγού και τα τηλεοπτικά συνεργεία και οι τουρίστες κατέκλυσαν τη χώρα. Στα εγκαίνια προσκλήθηκε και ο λαός, φυσικά, αλλά εννοείται πως θα βρισκόταν σε κάποια απόσταση από τους επισήμους.

     Η μέρα των εγκαινίων έφτασε. Ο ήλιος έλαμπε στον καταγάλανο ουρανό και ένα απαλό αεράκι δρόσιζε τους παρευρισκόμενους. Η βασιλική μπάντα έπαιζε εύθυμα εμβατήρια. Ο βασιλιάς εμφανίστηκε φορώντας την καινούργια, πλουμιστή φορεσιά του και το λαμπερό, φρεσκογυαλισμένο του στέμμα. Στο χέρι του κρατούσε ένα χρυσό ψαλίδι, με το οποίο θα έκοβε την χρυσή κορδέλα που ήταν τυλιγμένη γύρω από το αυγό. Τα φλας άστραψαν. 

     Ο βασιλιάς κορδώθηκε κι άλλο, ενώ η βασιλική μπάντα άρχισε να παίζει τον εθνικό ύμνο. Με μεγαλοπρεπή βήματα έφτασε δίπλα στο αυγό. Ο ήλιος έκαιγε. Το απαλό αεράκι έκανε την άκρη της χρυσής κορδέλας να χορεύει. Ο βασιλιάς άπλωσε το χέρι του για να πιάσει την κορδέλα. Το αεράκι δυνάμωσε ελαφρά. Ο εθνικός ύμνος τελείωσε. Ένας ήχος σαν τρίξιμο ακούστηκε και προτού προλάβει κανείς να καταλάβει τι είχε γίνει, τα σοκολατένια στολίδια άρχισαν να ξεκολλάνε από τη θέση τους και να πέφτουν, ενώ μία τεράστια ρωγμή διέσχισε το αυγό από πάνω ως κάτω.

     Ένα επιφώνημα τρόμου ακούστηκε από το πλήθος, ενώ το αυγό έσπαγε σε πολλά μικρότερα κομμάτια και γκρεμιζόταν, δημιουργώντας ταυτόχρονα ένα σύννεφο σοκολατένιας σκόνης. Αυτοί που βρίσκονταν αρκετά μακριά έτρεξαν να απομακρυνθούν κι άλλο, εκείνοι όμως που βρίσκονταν κοντά είχαν απλώς παγώσει στις θέσεις τους. Η σοκολατένια σκόνη κατακάθισε, αφήνοντας να φανεί ένας τεράστιος σωρός από σοκολατένια μπάζα. Από το τεράστιο αυγό δεν είχε μείνει τίποτα. Όλοι φαντάστηκαν την απογοήτευση του βασιλιά και τον αναζήτησαν με το βλέμμα τους. Αλλά και ο βασιλιάς είχε γίνει άφαντος.

     Ο καυτός ήλιος έκανε την κομματιασμένη σοκολάτα να γυαλίζει δελεαστικά και το άρωμά της έσπαγε τα ρουθούνια. Κανείς δεν κατάλαβε πώς, αλλά μέσα σε δευτερόλεπτα ο κόσμος όρμησε στα σοκολατένια μπάζα, προσπερνώντας τους φρουρούς, που δεν μπορούσαν να ελέγξουν τόσο πλήθος, και τους επισήμους, που προσπαθούσαν να διατηρήσουν την ψυχραιμία τους, και άρχισε να τρώει το κομματιασμένο σοκολατένιο αυγό. Τα στόματα απόκτησαν καφέ περιγράμματα και μια γενικότερη ευθυμία εξαπλώθηκε παντού. 

     Ήταν αργά το απόγευμα όταν αποχώρησαν οι τελευταίοι λιχούδηδες, με φουσκωμένες κοιλιές και γλαρωμένα μάτια. Ο χώρος ερήμωσε και μόνο οι φρουροί του παλατιού έμειναν να ατενίζουν το χώρο όπου μέχρι πριν από μια μέρα έστεκε το τεράστιο σοκολατένιο θαύμα. Ο ήλιος είχε ήδη αρχίσει να χαμηλώνει. Οι τελευταίες ακτίνες του χάιδεψαν τα σοκολατένια υπολείμματα του αυγού.

     Χρειάστηκε να έρθει το επόμενο πρωί και να λιώσει λίγο η σοκολάτα, μέχρι οι φρουροί να ανακαλύψουν το νεκρό σώμα του βασιλιά κάτω από τα χαλάσματα. Και αυτό που τους έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση δεν ήταν ότι ο βασιλιάς ήταν κάτω από το τεράστιο, σοκολατένιο ρολόι, αλλά ότι το κεφάλι του βρισκόταν ακριβώς στο κέντρο του χαλασμένου, πλέον, σοκολατένιου μηχανισμού...