Για καλό σκοπό

     - Πώς λέγεστε; ρώτησε ο ένας από τους τρεις κριτές, αυτός με τη φαλάκρα και το παχύ μουστάκι.

     - Κρουστάλλω Καρακαηδόνα, απάντησε η διαγωνιζόμενη.

     - Πώς είπατε;

     - Κρουστάλλω Καρακαηδόνα, επανέλαβε.

     - Δύσκολο όνομα για κάποιον που θέλει να ασχοληθεί με το τραγούδι, σχολίασε ο κριτής. Καταλαβαίνετε ότι μάλλον θα χρειαστεί να το αλλάξετε, αν ονειρεύεστε να κάνετε καριέρα. 

     - Λέτε;

     - Ε, δεν είναι πολύ εύηχο...

     - Δεν έβηξα.

     - Ποιος μίλησε για βήχα;

     - Δε με ρωτήσατε αν βήχω;

     - Όχι, δεν καταλάβατε, εύηχο είπα, όχι βήχω, κανείς δε μίλησε για βήχα...

     - Με μπερδέψατε λίγο, δεν είμαι και τόσο καλή στις ξένες γλώσσες.

     - Ωχ! είπε χαμηλόφωνα ο κριτής με το βαμμένο πορτοκαλί μαλλί.

     - Θα μπορούσε να το κάνει Κρύσταλ, παρενέβη η κριτής με τα μωβ ρούχα και τα ασορτί μωβ γυαλιά.

     - Να αλλάξω το όνομά μου, εννοείτε; ρώτησε η διαγωνιζόμενη. 

     - Μάλλον.

     - Και πώς να το κάνω, είπατε;

     - Κρύσταλ.

     - Κρύσταλ Καρακαηδόνα; Τι να πω; Αν πρέπει, θα το αλλάξω.

     - Το Καρακαηδόνα σκέφτεστε να το κρατήσετε; ρώτησε ο πρώτος κριτής.

     - Τι; Να το αλλάξω κι αυτό; Και πώς θα ξέρουν όλοι ότι είμαι του Καρακαηδόνα η κόρη;

     - Τέλος πάντων, παρενέβη ο κριτής με το πορτοκαλί μαλλί, ας αφήσουμε προς το παρόν τα ονόματά σας και ας επικεντρωθούμε στο θέμα μας. Γιατί βρίσκεστε εδώ;

     - Μα, για να κερδίσω, φυσικά!

     - Έτσι λένε οι περισσότεροι, μουρμούρισε η κριτής με τα μωβ.

     - Τι θα μας τραγουδήσετε; ρώτησε ξεροβήχοντας ο φαλακρός κριτής με το παχύ μουστάκι.

     - Θα σας τραγουδήσω την άρια της βασίλισσας της νύχτας, από το Μαγικό Αυλό του Μότσαρτ.

     - Α, κλασσικό τραγούδι!

     - Ε, εντάξει, θα προτιμούσα κάτι πιο κλασσικό, για να είμαι ειλικρινής...

     - Όπως;

     - Βασικά, το "Υπάρχω" ήθελα να τραγουδήσω. 

     - Σε ποιο "Υπάρχω" αναφέρεστε; Δε θυμάμαι κλασσικό κομμάτι με αυτόν τον τίτλο...

     - Μα, τι λέτε; Δεν ξέρετε το "Υπάρχω" του Καζαντζίδη;

     - Του Καζαντζίδη;

     - Φυσικά! Υπάρχει κάποιος κλασσικότερος του Καζαντζίδη;

     - Α, τώρα μάλιστα, μουρμούρισε ο κριτής με το πορτοκαλί μαλλί. Τα πιάσαμε τα λεφτά μας!

     - Θα ζητήσω βαρέα και ανθυγιεινά, είπε και η κριτής με τα μωβ.

     - Και γιατί τελικά δεν επιλέξατε το "Υπάρχω"; ρώτησε ο φαλακρός κριτής. Μήπως δεν ταιριάζει στη φωνή σας;

     - Όχι, καλέ, μια χαρά ταιριάζει! Αλλά η κολλητή μου επέμενε ότι η άρια της βασίλισσας της νύχτας είναι πιο εντυπωσιακή και δεν ήθελα να της χαλάσω το χατήρι.

     - Α, ώστε έτσι...

     - Έτσι. 

     - Και, δηλαδή, έχετε σπουδάσει κλασσικό τραγούδι; ρώτησε ο κριτής με το πορτοκαλί μαλλί.

     - Τι εννοείτε; 

     - Έχετε κάνει μαθήματα σε ωδείο, για παράδειγμα;

     - Όχι, αλλά έχω κάνει στο σχολείο.

     - Α, πήγατε σε μουσικό σχολείο!

     - Όχι, καλέ, στο σχολείο της γειτονιάς μου πήγα!

     - Και τότε πώς κάνατε τα μαθήματα στο σχολείο;

     - Με το δάσκαλο, πώς αλλιώς;

     - Δε θα συνεννοηθούμε, μου φαίνεται, μουρμούρισε ο φαλακρός κριτής.

     - Άσ'την να τραγουδήσει, να τελειώνουμε, του είπε χαμηλόφωνα η κριτής με τα μωβ.

     - Μα δεν ακούς; είπε λίγο δυνατότερα ο φαλακρός κριτής.

     - Πώς, πώς, σας ακούω, είπε η διαγωνιζόμενη.

     - Α, καλά! είπε η κριτής με τα μωβ.

     - Ε, δηλαδή, ναι, δε με καταλάβατε..., είπε ο φαλακρός κριτής. Μπορείτε να τραγουδήσετε, εννοώ.

     - Φυσικά και μπορώ, γι'αυτό ήρθα εξάλλου!

     - Α, δε θα τελειώσουμε σήμερα, είπε ο κριτής με το πορτοκαλί μαλλί. Δεσποινίς Καρακαηδόνα...

     - Μπορείτε να με φωνάζετε και Κρύσταλ Καρακαηδόνα, δε με πειράζει καθόλου, θα το συνηθίσω...

     - ...Είστε σίγουρη ότι έχετε έρθει στο σωστό μέρος;

     - Το X-factor δεν είναι εδώ;

     - Ναι, αλλά μήπως θα σας ταίριαζε καλύτερα κάτι άλλο; Όχι, τίποτ'άλλο, για να αποφύγουμε τυχόν τραυματισμούς...

     - Ποιους τραυματισμούς; Δεν καταλαβαίνω τι εννοείτε.

     - Ακουστικούς, ψυχικούς... 

     - Ο συνάδελφος αστειεύεται, είπε η κριτής με τα μωβ. Αλλά, κατά σύμπτωση, το στούντιο του Master-chef είναι εδώ παραδίπλα...

     - Αυτό με τους μάγειρες λέτε; Α, μα εμένα δε μου αρέσει το μαγείρεμα! Αφήστε που θα μπορούσα να κοπώ με κανένα μαχαίρι...

     - Υπάρχει και το Shopping star. Αυτό είναι ακριβώς δίπλα.

     - Καλό είναι το shopping star, δε λέω, το παρακολουθώ, αλλά το έπαθλο είναι μικρό, σιγά τη βοήθεια, τι να τα κάνω τα χίλια ευρώ; Δεν φτάνουν ούτε για ζήτω!

     - Ώστε χρειάζεστε μεγάλο ποσό...

     - Φυσικά, πώς αλλιώς θα παντρευτώ;

     - Έχετε σκοπό να παντρευτείτε;

     - Αμ'τι, στο ράφι θα μείνω;

     - Δηλαδή, θέλετε να κερδίσετε, για να πάρετε τα λεφτά και να παντρευτείτε;

     - Ναι.

     - Δε θέλετε να κάνετε καριέρα;

     - Τι να την κάνω την καριέρα όταν έχω άντρα;

     - Πολύ περίεργη συλλογιστική.

     - Όχι, δεν τα έχω με λογιστή.

     - Ποιον λογιστή;

     - Δε με ρωτήσατε αν τα έχω με λογιστή;

     - Όχι βέβαια! Συλλογιστική είπα, όχι λογιστή.

     - Σας είπα ότι δεν το έχω με τις ξένες γλώσσες.

     - Φιμώστε την, είπε χαμηλόφωνα ο κριτής με το πορτοκαλί μαλλί.

     - Θέλω να πω ότι η καριέρα δεν έχει καμία σχέση με τον άντρα, είπε η κριτής με τα μωβ ξεροβήχοντας, για να καλύψει ένα γέλιο που της γαργαλούσε επίμονα το λαιμό.

     - Και πώς δεν έχει! Ο Σπύρος μου το είπε ξεκάθαρα, η δικιά του η γυναίκα δε θα δουλεύει.

     - Ποιος είναι ο Σπύρος;

     - Ο Σπύρος ο Κόρακας, καλέ, το τεκνό που έχει τον πάγκο στη λαϊκή!

     - Και τι μας νοιάζει εμάς ο Σπύρος ο Κόρακας;

     - Εσάς μπορεί να μη σας νοιάζει, αλλά με νοιάζει εμένα! Τον Σπύρο θα παντρευτώ!

     - Αυτός το ξέρει; πετάχτηκε ο κριτής με το πορτοκαλί μαλλί.

     - Πώς δεν το ξέρει, καλέ, αφού του το είπα! Αλλά για να τον παντρευτώ θα χρειαστώ προίκα.

     - Δεν έχει καταργηθεί η προίκα;

     - Τι να σας πω, αυτό που ξέρω εγώ είναι ότι η Ντίνα του Κουτρουβάλα, που έχει προίκα μισή πλαγιά και τρεις χιλιάδες γιδοπρόβατα, πάει να μου τον φάει!

     - Ο Σπύρος έχει άποψη επί του θέματος;

     - Ποιου επιθέματος; Δεν καταλαβαίνω.

     - Επί του θέματος, λέω! Τι γνώμη έχει ο Σπύρος για την Ντίνα του Κουτρουβάλα;

     - Α, καλέ, τι να ξέρει ο Σπύρος; Αυτός είναι ζαγάρι! Αλλά σίγουρα δεν είναι ο τύπος που του αρέσει να ζει κάνοντας οικονομία, είναι και η μισή πλαγιά και οι τρεις χιλιάδες γιδοπρόβατα στη μέση, οπότε μπορεί να μου την κάνει την κουτσουκέλα.  Γι'αυτό σας λέω: θα κερδίσω το έπαθλο και σιγά μετά μη γυρίσει ο Σπύρος να της ρίξει δεύτερη ματιά της Ντίνας του Κουτρουβάλα! Που είναι και στραβοκάνα! 

     - Και, δηλαδή, θα παντρευτείτε τον Σπύρο τον Κόρακα;

     - Ε, τι λέμε τόσην ώρα; Θα γίνω κυρία Κόρακα, με δόξα και τιμή!

     - Και, δηλαδή, θα λέγεστε Κρουστάλλω Κόρακα;

     - Λέτε να κρατήσω και το πατρικό μου; Πολλές το κρατάνε... Αλλά, να το κάνω Καρακαηδόνα-Κόρακα ή Κόρακα-Καρακαηδόνα;

     - Αγαπητοί συνάδελφοι, είπε ο φαλακρός κριτής, όπως καταλάβατε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, το τραύμα δεν το γλιτώνουμε.