Σε ένα σπίτι ταπεινό, στρωμένο με χορτάρι,
γεννήθη ο Μπερωτόκριτος, το πιο όμορφο μανάρι.
Ήταν λίγο μαυριδερός, μα πολύ παιχνιδιάρης,
έξυπνος και σεβαστικός, ήτανε και κιμπάρης.
Στην ίδια πόλη, πιο μακριά, η πλούσια Μπεαρετούσα,
μοναχοκόρη ζηλευτή, μεγάλωνε στα λούσα.
Με ρούχα χρυσοκέντητα μόνο κυκλοφορούσε,
και όπου ήταν δυνατόν, κοσμήματα φορούσε.
Ένα ανοιξιάτικο πρωινό, σε όμορφη εκκλησία,
η Μπεαρετούσα έφτασε, μαζί με συνοδεία.
Την είδε ο Μπερωτόκριτος, απ'το πίσω στασίδι,
και στην καρδιά του ένιωσε να κρέμεται βαρίδι.
Τι ομορφιά ήταν αυτή, τι χάρη, τι προσόντα!
Όμοιά της δεν γεννήθηκε, εξόν απ'την Τζοκόντα!
- Τέτοια γυναίκα πρέπει μου, κι εγώ είμαι για εκείνη,
για μας με ρόδα θα στρωθεί του υμέναιου η κλίνη.
Είπε ο Μπερωτόκριτος, μα και η πλούσια κόρη,
είδε που την εκοίταζε το μελαμψό αγόρι.
- Τι νέος όμορφος πολύ, πώς λάμπει του το βλέμμα,
αν πω πως ερωτεύτηκα, δεν είναι διόλου ψέμα.
Είπε και με άνθρωπο έμπιστο, του'στειλε ραβασάκι,
στο παραθύρι της κοντά, να πάει το βραδάκι.
Διάβασε ο Μπερωτόκριτος διακριτικά το γράμμα,
και πώς δεν του'ρθε ανακοπή απ'τη χαρά, είναι θαύμα.
Ο ήλιος σαν βασίλεψε και βγήκε το φεγγάρι,
έφτασε ο Μπερωτόκριτος, κι άρχισε να καντάρει.
Η Μπεαρετούσα φάνηκε, σαν ήλιος στο μπαλκόνι,
και του έριξε προσεκτικά, ένα λινό σεντόνι.
Σκαρφάλωσε σαν αίλουρος, κι οι δυο συναντηθήκαν,
μιλήσαν, συμφωνήσανε, κι ύστερα φιληθήκαν.
- Πιο ακριβή απ'τη ζωή, είσαι, βασίλισσά μου,
είπε ο Μπερωτόκριτος, και θα γενείς κυρά μου.
Από τον κύρη σου ταχιά θα'ρθω να σε ζητήσω,
και αφού του πάρω την ευχή, το σπίτι μας θα χτίσω.
Θα παντρευτούμε σύντομα, θα κάνουμε απογόνους,
η αγάπη μας θα ευλογηθεί με μυρωδάτους κλώνους.
Τ'ορκίζομαι εις το Θεό, ποτέ δε θα σ'αλλάξω,
και για επικύρωση, καρδιά πάνω μου θα χαράξω.
- Κι εγώ για εσένα μοναχά θα ζω και θα ανασαίνω,
πήγαινε τώρα και αύριο πρωί σε αναμένω.
Πήγε ο Μπερωτόκριτος στης νέας τον πατέρα,
και ζήτησε το χέρι της, κρατώντας και μια βέρα.
Μα εκείνος του την πέταξε τη βέρα αμέσως χάμω,
πώς τόλμησε ο ξεβράκωτος να τους προτείνει γάμο;
- Η κόρη μου θα παντρευτεί τον πιο πλούσιο νέο,
κατάλαβέ το, τώρα δα, να μην το ξαναλέω.
Έφυγε ο Μπερωτόκριτος πολύ μπαϊλντισμένος.
- Θα τηνε κλέψω, σκέφτηκε, πολύ αποφασισμένος.
Μα δεν τα σκέφτηκε καλά, κάτι του είχε διαφύγει,
η Μπεαρετούσα απ'τη βολή του πλούτου, πώς να φύγει;
- Δε γίνεται να παραβώ του κύρη μου την γνώμη,
του είπε με αναφιλητά, και σου ζητώ συγγνώμη.
Στο δάχτυλό της έλαμπε τεράστιο ρουμπίνι,
ενός πλούσιου άρχοντα μνηστή είχε ήδη γίνει.
Έσυρε ο Μπερωτόκριτος τα βήματα με κόπο,
και πληγωμένος έφυγε, να πάει σε άλλον τόπο.
Επέρασε λίγος καιρός, νυμφεύθη η Μπεαρετούσα,
τον Μπερωτόκριτο απ' τον νου τον έσβησαν τα λούσα.
Μα αυτός δεν την εξέχασε, αφού του είχε μείνει
το τατουάζ με την καρδιά, να του θυμίζει εκείνη.
ΥΓ: Η φωτογραφία είναι της Μιχαηλίας Ρισσάκη, την οποία ευχαριστώ, και ελπίζω να της αρέσει ο τρόπος που "έντυσα" τη φωτογραφία της
Πίπη μου! Καλή κι αγαπημένη μου φίλη,
ΑπάντησηΔιαγραφήγέμισες την καρδιά μου με τόση συγκίνηση και τρυφερότητα. Μαζί και θλίψη για τον έρμο το Μπερωτόκριτο και τα χαμένα του όνειρα.
Ξέρεις ότι έχω μια αδυναμία στα κλασικής μορφής ποιήματα.
Εκεί, που ο λόγος ρέει αγκαλιά με τη ρίμα και το ρυθμικό μέτρο.
Το ποίημά σου, ένα μικρό λυρικό δραματικό έπος, καλή μου, μιλάει στην ψυχή μας.
Καλογραμμένο, εμπνευσμένο, με ωραίες εικόνες, δοσμένο με ρυθμό που βαστά ως το τέλος.
Ναι, το αγάπησα. Ναι, δεν υπερβάλω, μίλησε στην καρδιά μου με το δικό σου μοναδικό τρόπο.
Σε ευχαριστούμε πολύ, καλή μου φίλη.
Καλά να είσαι και όμορφο καλοκαίρι να έχεις.
Χαίρομαι που σου άρεσε, Γιάννη μου, αν και έχω γράψει και καλύτερα, νομίζω. Αλλά τι να κάνω, που δεν μπορούσα να αφήσω αυτό το αρνάκι με την καρδιά χωρίς, έστω, μία ανάρτηση; Μα δεν είναι πανέμορφο; Και η καρδιά είναι τέλεια, λες και κάποιος την έχει ζωγραφίσει!
ΔιαγραφήΚαλό βράδυ και καλό καλοκαίρι και σε εσένα, εύχομαι
Γλυκύτατο είναι, Πίπη μου. Εκπέμπει αγάπη και τρυφερότητα. Και η καρδούλα σηματοδοτεί τα πάντα.
ΔιαγραφήΕυχαριστώ για τις ευχές, κορίτσι μου. Εδώ είμαστε πάντα.
Τι να πω κυρία μου; Πρώτα θα πω ότι τώρα είδα την ανάρτησή σου. Δεύτερον θα πω ότι μου άρεσε πολύ αν και είχε έναν έρωτα που τον έφαγαν τα ρουμπίνια και τρίτον τι ονόματα σκαρφίζεσαι βρε παιδί μου από το Ερωτόκριτος και το μπε του αρνιού ε; Φοβερή φαντασία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σαι καλά Πίπη μου να γράφεις πάντα
Φιλιά πολλά και καλό καλοκαίρι
Χαίρομαι που σου άρεσε, Άννα μου, το ποιηματάκι που έγραψα για το αρνάκι με την καρδούλα στο πλάι, όσο για το όνομα, αφού με ξέρετε! Εξάλλου, δεν έκανα και τίποτα, ένα "μπ" πρόσθεσα μόνο!
ΔιαγραφήΦιλάκια πολλά και καλό καλοκαίρι και από εμένα
Είσαι απίστευτη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈγραψες αυτό το ποίημα από τη φωτογραφία που σου έστειλε η φίλη σου;
Εινσι τέλειο, όπως και η καρδούλα επάνω στον Μπερωτόκριτο!
Μα πού τα βρίσκεις τέτοια ονόματα;
Να περνάς καλά.
Φιλιά.
Χαίρομαι που σου άρεσε, Ρένα μου, μα δεν μπορούσα να αφήσω αυτό το πανέμορφο αρνάκι ασχολίαστο! Όσο για το όνομα, ακολούθησα την καρδούλα. Αυτή με έκανε να σκεφτώ να γράψω για ένα ερωτιάρικο προβατάκι, και από τους πιο γνωστούς "ερωτιάρηδες" υπήρξε ο Ερωτόκριτος (τον Ρωμαίο τον έχω περιλάβει ήδη στο παρελθόν), οπότε το Ε του Ερωτόκριτου έγινε Μπε. Απλά τα πράγματα, δηλαδή. Άσε που έχω εξασκηθεί στην ονοματοποιία...
ΔιαγραφήΦιλάκια πολλά και από εμένα
Ο Μπεροτώκριτος καλά θα κάνει να ξεχάσει
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκείνη που προτίμησε τα πλούτη να μην χάσει.
Τέτοιον μεγάλο έρωτα κανείς δεν τον πετάει,
αφού σου δείχνει στο κορμί πόσο σε αγαπάει.
Όμως θα έρθει ο καιρός και θα το μετανιώσεις
Μπεαρετούσα αληθινή αγάπη δεν θα νιώσεις.
Ο Μπεροτώκριτος θα βρει μια άλλη ν αγαπήσει
και την λευκή καρδούλα του σ εκείνη να χαρίσει! 🤣
Μετά από δυομιση μήνες αδράνειας ήρθε του "έρωτα το απομεινάρι να με βάλει σε ενέργεια. Προσπαθώ αργά αλλά σταθερά να επανέλθω στην κανονικότητα μου γενικώς.
Πίππη μου να είσαι καλά, καλό μήνα και καλό υπόλοιπο καλοκαιράκι 🏊♀️ να έχουμε... αγκαλιαααα 🤗
Ω, τι όμορφο έμμετρο σχόλιο είναι αυτό, Ρούλα μου!
ΔιαγραφήΣιγά-σιγά και σταθερά θα επανέλθεις και εσύ στους συνηθισμένους ρυθμούς σου, είναι σίγουρο. Το ποιηματάκι σου, εξάλλου, αποδεικνύει ότι είσαι σε πάρα πολύ καλό δρόμο.
Φιλάκια πολλά και καλό υπόλοιπο καλοκαιριού και σε εσένα
Όντως τώρα έχει αυτή την καρδούλα; Τι ομορφιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τον δεκαπεντασύλλαβό σου, νομίζω πως οτιδήποτε κεντρίσει το ενδιαφέρον σου, όσο ασήμαντο κι αν είναι, μπορείς να το κάνεις από παραμύθι μέχρι στίχο για τραγούδι. Απίστευτα και τα ονόματα που τους έδωσες εμπνευσμένα απ' τον Ερωτόκριτο. Απόλαυση είσαι...
Όντως την έχει την καρδούλα, Μαρία μου, η μόνη επεξεργασία που έχει υποστεί η φωτογραφία είναι που έκοψα γύρω-γύρω τον υπόλοιπο χώρο του μαντριού, για να εστιάσω περισσότερο στο αρνάκι.
ΔιαγραφήΜάλλον έχεις δίκιο σε αυτό που λες, για την ικανότητά μου να μετατρέπω ό,τι μου κεντρίζει το ενδιαφέρον, απλώς, όσο περνάει ο καιρός κι εξαντλούνται τα θέματα, τόσο πιο δύσκολο γίνεται αυτό. Ορίστε, για παράδειγμα, από την προηγούμενή μου ανάρτηση πέρασε πάνω από μήνας! Για τα ονόματα, εντάξει, δε θα πω κάτι, το έχω εξασκήσει τόσο το σπορ, που έχω αποκτήσει μια σημαντική άνεση.
Πάντως, χαίρομαι πολύ που με απολαμβάνεις.
Φιλάκια πολλά