Το πρόβλημα ξεκινάει από το πρωί. Τότε είναι και που παθαίνεις το πρώτο σοκ: η πόρτα του μπάνιου εξαφανίστηκε!
Έντρομος, προσπαθείς να καταλάβεις τι έχει γίνει. Όλα φαίνονται να είναι στη θέση τους, η μπαλκονόπορτα, η πόρτα του δωματίου, το κρεβάτι δίπλα από την μπαλκονόπορτα, εσύ επάνω στο κρεβάτι, η πόρτα του μπάνιου όμως πού έχει πάει;
Δεν μπορεί, σκέφτεσαι, οι πόρτες δεν εξαφανίζονται έτσι. Ποτέ δε διάβασες κάποια τέτοια είδηση στην εφημερίδα, ούτε άκουσες κάτι τέτοιο να έχει συμβεί. Κι όμως το γεγονός παραμένει: η πόρτα του μπάνιου σου δεν είναι εκεί που ήταν.
Πού μπορεί να έχει πάει μια πόρτα μπάνιου; Και, πρώτα-πρώτα, γιατί να φύγει; Μήπως της συνέστησαν ιαματικά λουτρά με λάδι; Μα αφού δεν έτριζε, ήταν και συρόμενη! Μήπως δεν τα πήγαινε καλά με την άλλη πόρτα του δωματίου; Ή, μήπως, με την μπαλκονόπορτα; Οι μπαλκονόπορτες τείνουν να είναι ξιπασμένες, επειδή έρχονται σε επαφή με τον έξω κόσμο. Λες να τσακώθηκαν οι δυο τους και γι'αυτό να έφυγε η πόρτα του μπάνιου;
Τέλος πάντων, αν έφυγε, έφυγε. Αλλά τώρα, πώς θα μπεις στο μπάνιο; Είναι ένα αντικειμενικό πρόβλημα. Η πόρτα, όσο να'ναι, πρόσφερε έναν τρόπο εισόδου...
Μήπως θα πρέπει να ψάξεις για κάποιο μυστικό πέρασμα στον τοίχο; Κάποιο πέρασμα που εμφανίζεται αν πεις "άνοιξε σουσάμι"; Και ποιος είπε ότι το "άνοιξε σουσάμι" λειτουργεί σαν πασπαρτού; Αν υπάρχει μαγική φράση θα είναι κάποια άλλη.
Είναι, τελικά, πολύ χρήσιμη μια πόρτα μπάνιου. Και η σκέψη ότι πίσω από τον τοίχο υπάρχει ένα μπάνιο, σου κάνει εντονότερη την ανάγκη να το επισκεφτείς...
Και, ξαφνικά, ανάμεσα στις τόσες εναλλακτικές υποθέσεις που μπορεί να υπάρχουν, ξεπροβάλλει σαν τον ήλιο η μόνη σωστή - και ουχί εναλλακτική - υπόθεση: η πόρτα του μπάνιου ποτέ δεν έφυγε από τη θέση της, είναι εκεί ακριβώς που θα έπρεπε να είναι. Είναι στην είσοδο του μπάνιου, το οποίο βρίσκεται έξω από το δωμάτιό σου.
Βλέπεις, δεν βρίσκεσαι πια στο δωμάτιο του ξενοδοχείου όπου βρισκόσουν τις τελευταίες μέρες, έχεις πια επιστρέψει στο δικό σου δωμάτιο, παρόλο που το μυαλό σου προφανώς αρνείται να ακολουθήσει το σώμα σου.
Και μαζί με τη συνειδητοποίηση της γεωγραφικής σου θέσης, έρχεται και η συνειδητοποίηση της χρονικής, την οποία ακολουθεί το επόμενο και μεγαλύτερο σοκ: πρέπει να πας στη δουλειά! Αυτό κι αν είναι σοκ!
Έντρομος, προσπαθείς να καταλάβεις τι έχει γίνει. Όλα φαίνονται να είναι στη θέση τους, η μπαλκονόπορτα, η πόρτα του δωματίου, το κρεβάτι δίπλα από την μπαλκονόπορτα, εσύ επάνω στο κρεβάτι, η πόρτα του μπάνιου όμως πού έχει πάει;
Δεν μπορεί, σκέφτεσαι, οι πόρτες δεν εξαφανίζονται έτσι. Ποτέ δε διάβασες κάποια τέτοια είδηση στην εφημερίδα, ούτε άκουσες κάτι τέτοιο να έχει συμβεί. Κι όμως το γεγονός παραμένει: η πόρτα του μπάνιου σου δεν είναι εκεί που ήταν.
Πού μπορεί να έχει πάει μια πόρτα μπάνιου; Και, πρώτα-πρώτα, γιατί να φύγει; Μήπως της συνέστησαν ιαματικά λουτρά με λάδι; Μα αφού δεν έτριζε, ήταν και συρόμενη! Μήπως δεν τα πήγαινε καλά με την άλλη πόρτα του δωματίου; Ή, μήπως, με την μπαλκονόπορτα; Οι μπαλκονόπορτες τείνουν να είναι ξιπασμένες, επειδή έρχονται σε επαφή με τον έξω κόσμο. Λες να τσακώθηκαν οι δυο τους και γι'αυτό να έφυγε η πόρτα του μπάνιου;
Τέλος πάντων, αν έφυγε, έφυγε. Αλλά τώρα, πώς θα μπεις στο μπάνιο; Είναι ένα αντικειμενικό πρόβλημα. Η πόρτα, όσο να'ναι, πρόσφερε έναν τρόπο εισόδου...
Μήπως θα πρέπει να ψάξεις για κάποιο μυστικό πέρασμα στον τοίχο; Κάποιο πέρασμα που εμφανίζεται αν πεις "άνοιξε σουσάμι"; Και ποιος είπε ότι το "άνοιξε σουσάμι" λειτουργεί σαν πασπαρτού; Αν υπάρχει μαγική φράση θα είναι κάποια άλλη.
Είναι, τελικά, πολύ χρήσιμη μια πόρτα μπάνιου. Και η σκέψη ότι πίσω από τον τοίχο υπάρχει ένα μπάνιο, σου κάνει εντονότερη την ανάγκη να το επισκεφτείς...
Και, ξαφνικά, ανάμεσα στις τόσες εναλλακτικές υποθέσεις που μπορεί να υπάρχουν, ξεπροβάλλει σαν τον ήλιο η μόνη σωστή - και ουχί εναλλακτική - υπόθεση: η πόρτα του μπάνιου ποτέ δεν έφυγε από τη θέση της, είναι εκεί ακριβώς που θα έπρεπε να είναι. Είναι στην είσοδο του μπάνιου, το οποίο βρίσκεται έξω από το δωμάτιό σου.
Βλέπεις, δεν βρίσκεσαι πια στο δωμάτιο του ξενοδοχείου όπου βρισκόσουν τις τελευταίες μέρες, έχεις πια επιστρέψει στο δικό σου δωμάτιο, παρόλο που το μυαλό σου προφανώς αρνείται να ακολουθήσει το σώμα σου.
Και μαζί με τη συνειδητοποίηση της γεωγραφικής σου θέσης, έρχεται και η συνειδητοποίηση της χρονικής, την οποία ακολουθεί το επόμενο και μεγαλύτερο σοκ: πρέπει να πας στη δουλειά! Αυτό κι αν είναι σοκ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To comment or not to comment? That is the question