Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2019

Δώρο γενεθλίων



     Έβαλε το κλειδί στην πόρτα με προσοχή και το γύρισε αργά, προσπαθώντας να μην παρασυρθεί από την έξαψή του και κάνει θόρυβο. Η ησυχία που τον υποδέχτηκε ήταν σε πλήρη αντίθεση με το βουητό που άκουγε στο κεφάλι του.
     Δεν προσπάθησε να ανάψει το φως, έτσι κι αλλιώς το ρεύμα ήταν κομμένο εδώ και τρεις μέρες. Πατώντας στις μύτες και ακολουθώντας το αμυδρό φως που ερχόταν από το καντηλάκι, που έκαιγε μόνιμα, μπήκε στην κουζίνα. Διψούσε. Το φλυτζάνι όπου είχε πιει τον καφέ του το απόγευμα ήταν ακόμη στο νεροχύτη. Στο τραπέζι της κουζίνας υπήρχε ένα πιάτο καλυμμένο με χαρτοπετσέτα, που έκρυβε δύο κομμάτια σπανακόπιτα.
     Άδειασε τις τσέπες του επάνω στο τραπέζι της κουζίνας. Χαρτονομίσματα διαφόρων κατηγοριών, διπλωμένα πρόχειρα, σχημάτισαν έναν μικρό σωρό. Πρώτη φορά είχε δει τόσα λεφτά μαζεμένα.
     Αργά-αργά, τα ξεχώρισε και ύστερα άρχισε να τα μετράει. Τους είχε πάρει τα σώβρακα απόψε! Τι ρέντα ήταν αυτή! Λες και το σύμπαν τον αποζημίωνε για όλες τις χασούρες του παρελθόντος.
     Προσπάθησε να φανταστεί την έκφρασή της, όταν θα το μάθαινε. Στο μυαλό του ήρθαν όλοι τους οι καυγάδες. «Η πηγή όλων μας των προβλημάτων είναι ο τζόγος», του έλεγε κάθε φορά. «Πώς μπορείς να πιστεύεις πως μπορείς να συντηρήσεις οικογένεια, όταν τα λεφτά σου τα τρώνε τα κάθε λογής στοιχήματα;». «Όχι», της απαντούσε εκείνος, «η πηγή όλων μας των προβλημάτων είναι που δεν μου έχεις εμπιστοσύνη. Θα γυρίσει η τύχη μου και θα το δεις». Και τότε εκείνη έλεγε ότι δεν υπήρχε σωτηρία και κλεινόταν στο δωμάτιό τους, και δεν του μίλαγε για μέρες. Και εκείνος μαζευόταν για λίγες μέρες. Και ύστερα ξανάρχιζε απ’την αρχή.
     Είχε έρθει, λοιπόν, και η δική του η μέρα, και είχε έρθει ακριβώς απόψε, την παραμονή των γενεθλίων της. Τι καλύτερο δώρο θα μπορούσε να περιμένει;
     Πατώντας στις μύτες των ποδιών, μπήκε στο υπνοδωμάτιο και γδύθηκε. Σήκωσε την άκρη των σκεπασμάτων και χώθηκε μέσα προσεκτικά. Το σώμα του ανατρίχιασε στην επαφή του με το σεντόνι.
     Όχι, δε θα της έλεγε τίποτα. Θα σηκωνόταν το πρωί σαν να μην είχε συμβεί τίποτα και θα έφευγε για τη δουλειά, αλλά δε θα πήγαινε στη δουλειά. Και το πρώτο πράγμα που θα έκανε θα ήταν να πληρώσει το ρεύμα, και ύστερα θα πήγαινε στο ενεχυροδανειστήριο να πάρει πίσω τη βέρα του. Θα έκανε τη βόλτα του και κατά το μεσημέρι θα εμφανιζόταν μπροστά της με μια ανθοδέσμη και μια τούρτα γενεθλίων. Και, αν ήταν τυχερός, θα είχε προλάβει να επανασυνδεθεί και το ρεύμα. Και προτού εκείνη συνέλθει από την έκπληξη, θα την έπαιρνε αγκαζέ και θα την πήγαινε να φάνε έξω, να το γιορτάσουν.
     Σκέφτηκε τα πόδια της, που τον πάγωναν όταν εκείνη τα ακουμπούσε στα δικά του για να τα ζεστάνει και ένιωσε να πλημμυρίζει από τρυφερότητα. Σε τελευταία ανάλυση, εκείνη ήταν ο άνθρωπός του. Ας πάει και το παλιάμπελο, παραμονή των γενεθλίων της ήταν! Αυτή τη φορά θα τα ακουμπούσε εκείνος τα πόδια του στα δικά της, να της τα ζεστάνει. Έτσι, για αλλαγή…
     Άπλωσε τα πόδια του. Ήταν μόνος του στο κρεβάτι.

ΥΓ: Αυτή ήταν η πρώτη συμμετοχή της Πίπης στο τελευταίο δρώμενο "Παίζοντας με τις λέξεις", που διοργανώνει η Μεμαρία στο μπλογκ της Με ένα χάρτινο καραβάκι και που έχει γίνει πλέον εθισμός. Εθισμός στον οποίο χαίρεσαι να υποκύπτεις! 

27 σχόλια:

  1. χεχε! Με ξετρέλανε η έκπληξη στο τέλος! Αχ αναφώνησα! Καλά του έκανε του βλαμμένου ☺
    Πίπη μου χαίρομαι που επιτέλους σε ψήφισα! Ένεκα της έκπληξης! Λατρεύω τις ανατροπές εκεί που δεν το περιμένεις ( εγώ μάλλον δεν τις κάνω ☺) αχαχαχα!
    Πολλά φιλιά και καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ, Αριστέα μου, και εγώ χάρηκα πολύ για την ψήφο σου!
      Και θα σου πω και ένα μυστικό: αυτή τη φορά σκέφτηκα πολύ σοβαρά να ψηφίσω ποιητική συμμετοχή, και μάλιστα δική σου (Το Τείχος). Και η αλήθεια είναι ότι μου φάνηκε ότι θα μπορούσε να ήταν δική σου!
      Βελτιώνομαι σιγά-σιγά, έτσι;
      Πολλά φιλάκια και καλό μήνα και σε εσένα

      Διαγραφή
    2. Έτσι έτσι, καλά του έκανε.
      Γι'αυτό την επιβράβευσα με την ψήφο μου.
      Μπράβο Πίπη πολύ ωραία και αυτή η συμμετοχή σου, αλλά έκαψες κι άλλες ωραιότερες .
      Απολαμβάνω το γράψιμο σου.
      Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

      Διαγραφή
    3. Χαίρομαι που σου άρεσε η συμμετοχή μου, Ρένα, αν και - έχεις δίκιο - έκαψα άλλες, καλύτερες. Αλλά, ξέρεις τι λένε: τρώγοντας έρχεται η όρεξη. Και, ειδικά η δεύτερη, ήρθε μετά τις επίσημες...
      Φιλάκια πολλά και σε εσένα

      Διαγραφή
  2. "Σκέφτηκε τα πόδια της, που τον πάγωναν όταν εκείνη τα ακουμπούσε στα δικά του για να τα ζεστάνει και ένιωσε να πλημμυρίζει από τρυφερότητα..."

    Καλησπέρα σου Pippi μου.
    Μου άρεσε το "Δώρο γεννεθλίων". Ναι, ομολογώ ήταν από αυτά που αγάπησα και με συγκίνησαν πολύ.
    Όχι φιλενάδα ! εγώ θα πάω κόντρα. Δεν χάρηκα για τη φυγή της γυναίκας του. Ούτε καν. Αυτό δεν σημαίνει εξωραϊσμό της δικής του τακτικής και του πάθους του. Μήτε να τον παραδώσω πρόχειρα "λευκό" κοντά της.
    Ο Ήρωάς σου αγαπούσε τη γυναίκα του. Την αγαπούσε πολύ. Οι εκφράσεις και η πλοκή σου αυτό παρουσίασε και το παρουσίασε όμορφα.
    Όμως ήταν και άρρωστος. Παθιασμένος χαρτοπαίχτης. Ένα δηλαδή με την καταστροφή. Ένα πάθος που δεν συγχωρεί εύκολα.

    Μας ετοίμασες για την μεγάλη του "επιστροφή". Για τη χαρά του, την ετοιμασία του, τα δώρα του, τα σχέδιά του. Όμως η αλήθεια τον βρήκε πάνω στο καλύτερό του. Όχι στη χασούρα του αλλά στο κέρδος. Και στα γεννέθλιά του.
    Φιγούρες τραγικές οι ήρωές σου. Και εκείνος και εκείνη.
    Όχι Pippi δεν χάρηκα. Βάρυνα πολύ αλήθεια. Και συγκινήθηκα πολύ για εκείνον αλλά και για εκείνη.
    Ως χαρτοπαίχτης έπρεπε να ήξερε ότι ο άσσος μπαστούνι παραμονεύει πάντα δαμόκλειος σπάθη στο τέλος του παιχνιδιού.
    Κρίμα, πραγματικά.

    Καλή μου φίλη σε ευχαριστούμε για αυτήν σου την όμορφη σύλληψη και γραφή. Τα φιλιά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννη μου, ύστερα από τόσον καιρό που με διαβάζεις, έχεις καταλάβει ότι μου αρέσουν οι ανατροπές. Οπότε, αν ήξερες ότι διάβαζες κάτι δικό μου, θα έπρεπε - στο βάθος του μυαλού σου - να περιμένεις λίγο το φινάλε που έδωσα.
      Το γεγονός είναι ότι σε τέτοιες περιπτώσεις, το φινάλε είναι πάντα θλιβερό, ανεξάρτητα από τα συναισθήματα που συνδέουν δύο ανθρώπους. Δηλαδή, αν τον είχα "λυτρώσει", πιστεύει κανείς ότι αυτό θα ήταν το φινάλε της ιστορίας; Μου είναι δύσκολο να το πιστέψω. Τέτοια πάθη όπως ο τζόγος δεν ξέρω αν νικιούνται ποτέ.
      Φυσικά και το πάθος για τον τζόγο δε σημαίνει ότι ένας άνθρωπος δεν έχει άλλα συναισθήματα, γι'αυτό και δεν μπορούσα να αφήσω τον ήρωα τόσο μονοδιάστατο.
      Και ίσως να σου φάνηκε ιδιαίτερα σκληρό το ότι επέλεξα μία μέρα γενεθλίων (δικών της γενεθλίων και όχι δικών του) για να δώσω το φινάλε της ιστορίας μου, αλλά έτσι της έδωσα μεγαλύτερη δραματικότητα.
      Και, φυσικά, δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε τη γυναίκα του που τον εγκατέλειψε - εδώ δε συμφωνώ μαζί σου -, καθώς αυτό δε σημαίνει ότι για εκείνην ήταν εύκολο (δεν φαίνεται ότι έφυγε με την πρώτη, ο άνθρωπος είχε φτάσει στο σημείο να βάλει ενέχυρο μέχρι τη βέρα του, άρα είχαν προηγηθεί πολλά σκαλοπάτια στην κατηφόρα που είχε πάρει).
      Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και για την στήριξή σου, Γιάννη μου.
      Να έχεις ένα πολύ όμορφο βράδυ

      Διαγραφή
  3. Αυτό που αλλάζεις διαρκώς ύφος, χροιά και τρόπο γραφής, με ξεπερνάει. Αλλού σε "είδα", αυτή τη συμμετοχή την στοιχημάτιζα στην Αριστέα κι εκεί που σε είχα "δει" (τρομάρα μου) ήταν αλλουνού. Καλά που δεν παίζω τζόγο. Θα είχα καταστραφεί.
    Πίππη μου, συγχαρητήρια για την ιστορία σου! Για το τιμωρητικό τέλος, που εναγωνίως το περίμενα πλησιάζοντας στον επίλογο. Για το ρεαλισμό της διήγησής σου. Και γιατί καταπιάστηκες με μια κοινωνική πληγή που συνήθως την προσπερνάμε αδιάφορα. Έχοντας πλέον σε κάθε γειτονιά κι από ένα "καζίνο" του ΟΠΑΠ, με τις ευλογίες του κράτους βεβαίως-βεβαίως, είναι σαν να νομιμοποιούμε τον άγριο τζόγο και την οικονομική κατάρρευση πολλών οικογενειών.
    Ωραία ανάπτυξη στ' αλήθεια!
    Φιλιά ρε Πίππη μου! Μπράβο σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ, Μαρία μου, να'ξερες πόσο χάρηκα με την ψήφο σου, και πόσο χάρηκα που με μπέρδεψες με την Αριστέα!
      Να'ξερες πόσο χάρηκα, επίσης, που "έπιασες" ακριβώς το έναυσμα για να γράψω τη συγκεκριμένη ιστορία!
      Έχουμε, όντως, μετατρέψει τη χώρα σε ένα απέραντο καζίνο. Δε θέλω να παρεξηγηθώ, δεν είναι ότι δεν έχω παίξει τυχερά παιχνίδια η ίδια, ή ότι δεν παίζω, αλλά πολλές φορές έχω την αίσθηση ότι έχει αυξηθεί η μερίδα των ανθρώπων που πραγματικά έχουν εναποθέσει όλες τους τις ελπίδες σε ένα δελτίο τζόκερ.
      Δουλεύω στο κέντρο της Αθήνας και όταν πηγαίνω πρωί-πρωί στη δουλειά, ο δρόμος μου περνάει από ένα προποτζίδικο, που είναι ανοιχτό και έχει πελάτες, κάθε μέρα. Το διανοείσαι; Υπάρχουν άνθρωποι που πηγαίνουν στα προποτζίδικα με την τσίμπλα στο μάτι!
      Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Νομίζω ότι πολλές φορές, οι δυο μας έχουμε "παράλληλες" εκπομπές (γενικά μιλάω) και χαίρομαι ιδιαίτερα γι'αυτό.
      Πολλά-πολλά φιλιά

      Διαγραφή
  4. Αααααααααααα δικό σου ήταν το "Δώρο γενεθλίων";
    Και το "Όποιος πρόλαβε" δικό σου ήταν!
    Αυτό, που έχω διαλέξει δύο δικά σου, δύο της Γούμαν και ένα της Κανελλάκη, δεν μπορώ να το εξηγήσω!
    Στο θέμα μας τώρα, δηλαδή στο "Δώρο γενεθλίων".
    Δεν είμαι του λογοτεχνικού και δεν ξέρω να μιλήσω για το ύφος, τη γραφή ή άλλα τέτοια τεχνικά και καλλιτεχνικά.
    Όταν διαβάζω μια ιστορία, διαβάζω αυτό που λέει και αυτό που φαίνεται και σπανίως ψάχνω να βρω αν κρύβεται κάτι πίσω από τις λέξεις, γιατί είμαι απλός άνθρωπος κατά βάθος.
    Λοιπόν σ' αυτή την ιστορία μου άρεσε πολύ που ο τύπος έμεινε μπουκάλα!
    Και βγάζω το καπέλο στην τύπισσα που τον άφησε με το μπουκάλι στο χέρι (λέω "μπουκάλι" για να μην πω τίποτε άλλο που δεν θα ήταν κόσμιο, γιατί είναι και μόλις 19:00 η ώρα και μας βλέπουν και παιδιά).
    Διότι ναι, να κατανοήσω την ψυχική διαταραχή και τον εθισμό του καθένα, να του συμπαρασταθώ, αλλά μέχρι ενός σημείου.
    Όλα έχουν και τα όριά τους!
    Κι εγώ είμαι μεγάλη γυναίκα και δεν ξέρω ακόμα πόσο χρόνο έχω μπροστά μου και πόσα να ανεχτώ η βαριόμοιρη;
    Και γι αυτό τη διάλεξα την ιστορία.
    Επειδή η τύπισσα βρήκε τη δύναμη να τον παρατήσει!
    Και μετά από αυτό το ξέσπασμα καλοσύνης και κατανόησης που μόλις είχα, σου εύχομαι καλό μήνα!
    Συγχαρητήρια για την ιστορία Πίπη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αρτίστα μου, γέλασα πάρα πολύ όταν είδα ότι ψήφισες και τις δύο μου συμμετοχές!
      Χαίρομαι που σου άρεσε η ιστορία μου, και - μη νομίζεις - και εγώ ένας απλώς άνθρωπος είμαι, δεν αναλύω ποτέ αυτά που διαβάζω, δίνω περισσότερη σημασία στο περιεχόμενο και όχι στο ύφος, είμαι αναγνώστρια τελείως μπρουτάλ!
      Όσο για την κατάληξη της ιστορίας, ίσως να υπάρχει και άλλη, πιο επίπονη εναλλακτική, αλλά αυτή ήταν η πιο λογική, κατ'εμέ.
      Δύο ήταν στην πραγματικότητα, οι ήρωες της ιστορίας, τόσο ο παρών τζογαδόρος, όσο και η απούσα συμβία του. Και, έχει δίκιο η Μαρία η Κανελλάκη, είναι ένα στυλ που δε συνηθίζω, αλλά εκεί με οδήγησαν οι λέξεις (και ένα συγκεκριμένο προποτζίδικο).
      Σε ευχαριστώ πολύ, Αρτίστα μου, για τα καλά σου λόγια!
      Να έχεις ένα όμορφο Σαββατόβραδο και μια ακόμα πιο όμορφη Κυριακή

      Διαγραφή
  5. Συγχαρητηρια για την ιστορια σου!!!!Τελεια ειναι.Καλο μηνα να εχεις με υγεια και χαρες!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ, Σκρουτζάκο, χαίρομαι πολύ που σου άρεσε.
      Καλό μήνα και δημιουργικό μήνα και σε εσένα, εύχομαι

      Διαγραφή
  6. Μπράβο στην Πίππη μας! Μια συμμετοχή γεμάτη πόνο. Συγκλονιστικό διήγημα και περιγράφεις τέλεια το πάθος του χαρτοπαίχτη.(ρεύμα κομμένο-βέρα ενέχυρο...) Δηλ είχε οδηγήσει το σπίτι του στην κόλαση. Ε ναι και εγώ θα έφευγα από κοντά του. Ο άρρωστος να πάει να γίνει καλά και μετά να θέλει οικογένεια...Σκληρή είμαι; Έτσι είμαι και άργησε να τον αφήσει η γυναίκα του
    Και πάλι συγχαρητήρια
    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, Άννα μου, όλες οι γυναίκες της παρέας συμφωνούν ότι θα έφευγαν, μην ξεχνάμε όμως πόσο δρόμο θα είχαν διανύσει μέχρι να φτάσουν σε αυτό το σημείο! Δεν νομίζω ότι κάποιος εγκαταλείπει με την πρώτη τον άνθρωπό του, και όταν φτάσει σε αυτό το σημείο, πρέπει να ζει μία - τουλάχιστον προσωρινά - μεγαλύτερη συναισθηματική κόλαση από εκείνη της καθημερινότητάς του.
      Δεν ξέρω αν είσαι σκληρή, δεν το νομίζω. Όσο για το τέλος της ιστορίας, θα μπορούσε να μην είναι το πραγματικό τέλος. Οι συνθήκες της ζωής αποτελούν το πλαίσιο μέσα στο οποίο δρούμε και το θέμα είναι το τι κάνει ο καθένας στις δεδομένες συνθήκες που ζει.
      Ο ήρωας της ιστορίας φαίνεται ότι έχει φτάσει στο μη παρέκει. Ίσως, όμως, ακριβώς αυτό να χρειάζεται για να κινητοποιηθεί, επιτέλους, και να παλέψει πραγματικά ενάντια στο πάθος του. Ίσως, λοιπόν, η φυγή της γυναίκας του να αποτελέσει το έναυσμα για την πραγματική επιστροφή του στον κόσμο των "ζωντανών". Ας επιλέξουμε αυτό το τέλος για την ιστορία μου και όχι το σημείο στο οποίο την σταμάτησα.
      Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.
      Πολλά φιλάκια

      Διαγραφή
  7. Πίππη μου λατρεύω τις ανατροπές οπότε μου άρεσε η συμμετοχή σου. Θεωρώ ότι εκείνη έκανε το καλύτερο δώρο στον εαυτό της με την φυγή της, γιατί ένας χαρτοπαίχτης όσο και αν μετανιώνει για το πάθος του την επόμενη ώρα πάλι στα ίδια γυρνά.
    Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε η συμμετοχή μου ,Ελένη μου! Κι εγώ πιστεύω ότι δεν υπήρχε σωτηρία για τον άρρωστο τζογαδόρο και ότι δεν υπήρχε καλύτερη αντίδραση από μέρους της γυναίκας του, εκτός από τη φυγή.
      Και η δική σου συμμετοχή μου άρεσε, έχασε όμως στα σημεία. Ε, ήταν και δίπλα στη συμμετοχή της Μαρίας της Κανελλάκη, καταλαβαίνεις...
      Πολλά φιλάκια και καλή εβδομάδα και σε εσένα

      Διαγραφή
  8. Βρε, κορίτσι μου, τι χαρά πήρα όταν είδα ότι ήταν δική σου συμμετοχή αυτή η ιστορία. Στο τσακ την άφησα απ' έξω και με βαριά καρδιά. Μου άρεσε πολύ και για τη γραφή και για την πλοκή και για το θέμα. Έχεις μεγάλο ταλέντο! Μπράβο! Στέλνω πολλα φιλιά! 😍😍😍

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ, αγαπημένη μου Γούμαν, για τα καλά σου λόγια. Δεν με πειράζει καθόλου που τελικά δεν την ψήφισες τη συμμετοχή μου, σημασία έχει ότι σου άρεσε.
      Δεν ξέρω αν αποκαλύπτει ιδιαίτερο ταλέντο από μέρους μου, αλλά νομίζω ότι κι εσύ, αν καταπιανόσουν με το ίδιο θέμα θα κεντούσες! Και μάλιστα σταυροβελονιά!
      Πολλά φιλιά και σε εσένα

      Διαγραφή
  9. Πίπη μου συγχαρητήρια για την υπέροχη ιστορία σου!
    Σε ευχαριστώ πολύ για όλα!
    φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και εγώ σε ευχαριστώ πάρα πολύ, Μεμαρία μου, και περιμένω με ανυπομονησία να διαβάσω τη δική σου συμμετοχή που, κακώς, απέσυρες!
      Δεν μπορείς να αποσύρεις τη δικιά σου συμμετοχή, την στιγμή που είσαι η ψυχή του παιχνιδιού. Δηλαδή, τι, μόνο το χαμαλίκι θα αναλαμβάνεις;
      Ντροπή!
      Να μην επαναληφθεί, σε παρακαλώ πολύ, αλλιώς, θα μου δημιουργήσεις τραύματα!
      Σου στέλνω μια μεγάλη αγκαλιά και πολλά φιλιά

      Διαγραφή
    2. Όχι δε θα επαναληφθεί, το υπόσχομαι!
      Είπα να μη πάμε στα 31.αν και στο 31 δεν καίγεσαι, απ' όσο θυμάμαι και ταιριάζει και με την ιστορία! χαχα!
      Θα τη βάλω κάποια στιγμή και τη δική μου!
      Μια μεγάλη αγκαλιά κι από μένα!!

      Διαγραφή
  10. Αχ, Πίππη, με τις ανατροπές σου και αχ κι ο χαρτοπαίκτης με τις αναντροπές του..μα μη νομίζεις ότι η απουσία της καλής του στο τέλος είναι η μόνη ανατροπή.. Πού να δεις τι πάθαν οι υπόλοιποι χαρτοπαίκτες, όταν γυρίσαν σπίτια τους με άδειες τσέπες και με τις γυναίκες τους να τους κοιτάζουν με μάτια έκπληκτα. Εκεί να δεις ανατροπές. Βάζα, πιάτα, κατσαρολικά, αμφιβάλλω αν κάτι έμεινε στη θέση του..

    Ήταν η πρώτη ιστορία απ' αυτό το διαγωνισμό που διάβασα (δεν τις διάβασα όλες μαζί) και μ' άρεσε. Πάντα τέτοια! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε, Διονύση μου, και σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Εννοείται ότι υπήρξαν και ανατροπές πιάτων, ανθοδοχείων και πολλών άλλων αντικειμένων, αλλά πού να τρέχουμε τώρα να μαζεύουμε...
      Να έχεις ένα όμορφο βράδυ

      Διαγραφή
  11. Πίππη μου μου αρεσε η συμμετοχη σου αυτή και εγω στο τσικ ημουν να την ψηφισω.. και μονο που εγραψες την ιστορια σου απο την πλευρα ενος αντρα..(κατι παρομοιο σκεφτηκα και εγω..χα..χα..) καποιες κακες συνηθειες κοριτσι μου θελουν κοτσια για να κοπουν .. και το φευγιό της γυναικας του ηταν η συνεποια αυτης της βλαβερης συνηθειας...
    Στον χωρο τους οι ιστοριες παιρνουν αλλη διασταση οπως συχνα γραφω ..επειδη διαβαζονται μονες τους και αυτο τις κανει να ξεχωριζουν...μπραβο Πιππη μου
    θα τα ξαναπουμε και στην δευτερη συμμμετοχη σου.. που και εκεινη μου αεσε.. καλη εβδομαδα..φιλακιααα !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε, Ρούλα μου, η συμμετοχή μου και καθόλου δεν πειράζει που δεν την ψήφισες!
      Τα πάθη είναι δύσκολοι αντίπαλοι και δε θα μπορούσα να επιλέξω κάτι διαφορετικό για το τέλος της ιστορίας μου.
      Ναι, είναι αλήθεια, πονηρούλα, κι εσύ στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκες με τη Νόρα σου!
      Να έχεις κι εσύ μια όμορφη εβδομάδα.
      Φιλάκια πολλά

      Διαγραφή
  12. οταν διαβάζω μια ιστορία Πίππη μου (Α) θέλω να μου μένει κάτι και σε τούτο το γραφτό σου μου έμεινε ο μεγάλος εθισμός του τζόγου και πόσο καταστροφικός γίνεται !Χαίκρομαι που ασχολήθηκες με αυτό γιατί τα πάθη των ανθρώπων μένουν συνήθως κρυμμένα σε κάποιες γωνιές !! Χαίρομαι για την ολιγόλεπτη συνάντηση μια θετική αύρα με συνεπήρε καλέ!!
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ χάρηκα που σε γνώρισα, Νικόλ μου, και χαίρομαι πολύ που σου άρεσε και η ιστορία μου!
      Ελπίζω η θετική αύρα μόνο να σε συνεπήρε και να μη σε συνεσήκωσε, χε, χε!
      Να έχεις ένα πολύ όμορφο βράδυ

      Διαγραφή

To comment or not to comment? That is the question