Περιμένοντας τον μάστορα

     Στο σπίτι της Πίπης υπάρχει μια βρύση. Αυτή η βρύση όμως καμία σχέση δεν έχει με τις συνηθισμένες βρύσες. Αν κάποιος, για παράδειγμα, διψάσει και τρέξει σε αυτήν την βρύση με το ποτήρι του για να το γεμίσει νερό, πολύ θα απογοητευτεί. Επειδή από την βρύση αυτήν δεν θα στάξει ούτε μία σταγόνα νερό. Ευτυχώς που στο σπίτι της Πίπης υπάρχει και κανονική βρύση, για εκείνους που διψάνε.

     Τι δουλειά έχει, όμως, μία βρύση που δεν τρέχει νερό στο σπίτι της Πίπης; Εγώ θα σας πω: η βρύση αυτή βγάζει ιστορίες. Είναι μία ιστοριοβρύση. Και λίγοι άνθρωποι έχουν ιστοριοβρύσες στα σπίτια τους, γι'αυτό και είμαι σίγουρη ότι όταν διαβάσατε για την ιστοριοβρύση μείνατε με το στόμα ανοιχτό.

     Όσοι, λοιπόν, αναρωτιούνται πού τις βρίσκει τις ιστορίες της η Πίπη, θα έχουν ήδη βρει την απάντηση: στην βρύση τις βρίσκει. Όταν χρειάζεται μία ιστορία ανοίγει την βρύση και η ιστορία τρέχει σαν νεράκι. Και τότε η Πίπη γράφει την ιστορία και τη διαβάζετε όλοι εσείς, που δεν έχετε ιστοριοβρύσες στα σπίτια σας.

     Τον τελευταίο καιρό, όμως, η Πίπη αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα: η βρύση φαίνεται να έχει στερέψει. Την ανοίγει, περιμένει, περιμένει, περιμένει, αλλά η βρύση δεν στάζει ούτε λέξη. Στην αρχή, η Πίπη δεν το κατάλαβε το πρόβλημα, επειδή η ροή μειώθηκε σταδιακά. Τώρα, όμως, το έχει καταλάβει για τα καλά. Και ψάχνει να βρει ειδικό ιστορυδραυλικό για να φτιάξει την βρύση. Και το πρόβλημα είναι ότι υπάρχει μόνο ένας ιστορυδραυλικός στον κόσμο, ο οποίος πνίγεται στη δουλειά, επειδή κατά σύμπτωση στέρεψαν πολλές ιστοριοβρύσες τον τελευταίο καιρό. 

     Και τώρα η Πίπη θα πρέπει να περιμένει τον μάστορα, και μέχρι να έρθει ο μάστορας η Πίπη δεν έχει ιστορίες για να πει. Και όλο ανοίγει την ιστοριοβρύση μήπως πρόκειται για βλάβη του δικτύου, αλλά η ιστοριοβρύση παραμένει πεισματικά στεγνή. Και τι θα κάνει τώρα η Πίπη, χωρίς ιστορίες; Οι φασολιές μεγαλώνουν, αλλά ακόμα δεν έχουν φτάσει στη Χώρα των γιγάντων. Τα φυτά στις Χώρες της μπροστινής και της πίσω βεράντας δεν κάνουν αταξίες. Άγρια ζώα δεν την επισκέπτονται τώρα τελευταία. Και η Πίπη αναστενάζει και ελπίζει να έρθει σύντομα ο μάστορας.

     Αλλά ο μάστορας αργεί, και η Πίπη κάτι θα πρέπει να κάνει. Το αποφάσισε, λοιπόν: θα φύγει, θα πάρει μερικά πράγματα μαζί της και θα φύγει. Θα πάει να ψάξει για γίγαντες και για γοργόνες, θα πάει να ψάξει για ιστορίες. Δεν θα ταξιδέψει με το κρεβάτι της αυτή τη φορά. Θα ήταν πιο ξεκούραστο, αλλά δεν θα ήθελε να τη μιμηθούν και άλλοι και να γεμίσει ο ουρανός από ιπτάμενα κρεβάτια. Θα πάρει το πλοίο. Και το πλοίο δεν θα έχει πανιά, ούτε θα πετάει στον ουρανό. Θα είναι ένα απλό, συνηθισμένο πλοίο. Ένα πλοίο που θα πλέει στη θάλασσα.

     Και ίσως να είναι τυχερή η Πίπη, εκεί που θα πάει. Και ίσως να βρει καμιά άλλη ιστοριοβρύση αφύλακτη, χωρίς ιδιοκτήτη, και ίσως να καταφέρει να ξεκλέψει καμιά ιστορία. Και ίσως συναντήσει ψάρια που πετάνε, και πουλιά που κολυμπάνε, και πεταλούδες που μιλάνε, και γοργόνες που τραγουδάνε. Και τότε θα γυρίσει πίσω και θα γράψει καινούργιες ιστορίες. Και ύστερα θα συνεχίσει να περιμένει τον ιστορυδραυλικό. Μέχρι να ξαναρχίσει η ιστοριοβρύση της να βγάζει ιστορίες. Και να μην ξαναχρειαστεί να ταξιδέψει γι'αυτές.