Η Πίπη και οι φασολιές

     Καιρό έχουμε να μιλήσουμε για την Πίπη. Και η αλήθεια είναι, ότι δεν υπήρχε και ιδιαίτερος λόγος να ασχοληθούμε μαζί της, όσο ενδιαφέρουσα κι αν είναι η ζωή της στη Χώρα του διαμερίσματος και στις Χώρες της μπροστινής και της πίσω βεράντας.

     Όμως, κάτι καινούργιο συνέβη, και πιο συγκεκριμένα, κάτι καινούργιο συνέβη στη Χώρα της μπροστινής βεράντας: τρεις φασολιές φύτρωσαν σε μία γλάστρα και αναπτύσσονται με γοργούς ρυθμούς. Και, βέβαια, οι φασολιές δεν φύτρωσαν από μόνες τους, αλλά αυτό δεν ενδιαφέρει και τόσο. Αυτό που ενδιαφέρει είναι ότι στη Χώρα της μπροστινής βεράντας μεγαλώνουν τρεις φασολιές.

     Τώρα, εσείς θα μου πείτε: και τι έγινε δηλαδή που τρεις φασολιές μεγαλώνουν στη Χώρα της μπροστινής βεράντας; Α, φίλοι μου, θαρρώ πως σας έπιασα αδιάβαστους! Δεν έχετε ακούσει ποτέ την ιστορία του Τζακ με τη φασολιά, που μεγάλωνε, μεγάλωνε, μεγάλωνε, και τον οδήγησε ψηλά, στη Χώρα των Γιγάντων;

     Αυτό σκέφτεται η Πίπη, καθώς βλέπει τις φασολιές να μεγαλώνουν. Σκέφτεται, δηλαδή, ότι είναι πολύ πιθανό και οι δικές της φασολιές να αποδειχτούν μαγικές. Και τότε θα δείτε! Διότι αν οι φασολιές συνεχίσουν να μεγαλώνουν και ξεπεράσουν το αγιόκλημα επάνω στο οποίο έχουν αρχίσει να σκαρφαλώνουν, και φτάσουν σε κάποια Γιγαντοχώρα, όλο και κάποιος Γίγαντας θα κατέβει από εκεί στη Χώρα της μπροστινής βεράντας.

     Και θα συναντήσει ο Γίγαντας την Πίπη και θα της πει:

     - Καλή σου μέρα, αγαπητή μου, δεν ήρθα μόνο για επίσκεψη, ήρθα για να γίνουμε φίλοι, αν θέλεις φυσικά.

     Και η Πίπη θα πει χωρίς χρονοτριβή:

     - Οπωσδήποτε θα μου άρεσε να έχω φίλο έναν γίγαντα.

     Και ο Γίγαντας θα της πει:

     - Αφού, λοιπόν, γίναμε φίλοι, από εδώ και στο εξής θα περάσεις ζωή χαρισάμενη. Τέρμα οι μετακινήσεις με λεωφορεία και μετρό, θα μου λες πού θέλεις να πας και θα σε πηγαίνω εγώ, δυο βήματα θα είναι για εμένα, και εκδρομή σε κανένα νησάκι αν θέλεις να πας, πάλι εγώ θα σε πάω, θα σε βάλω στο κεφάλι μου να μην βρέχεσαι και θα σε πάω κολυμπώντας, ποτέ ξανά δεν θα χρειαστείς πλοίο, με δυο απλωτές θα είσαι στον προορισμό σου.

     - Α, τι ωραία! θα πει η Πίπη, που πολύ θα της άρεσε να μπορεί να κάνει εκδρομές στα νησιά, καθισμένη στο κεφάλι του Γίγαντα, και οι μετακινήσεις στο κέντρο επίσης την ενδιαφέρουν, ποτέ πια δεν θα ξανατρέξει το πρωί να προλάβει το λεωφορείο, θα ξυπνάει και πιο αργά, άραγε θα μπορεί ο Γίγαντας να την παίρνει και από τη δουλειά για να μην ταλαιπωρείται στον γυρισμό;

     Και ο Γίγαντας θα την προσκαλέσει και στην χώρα του, αλλά μην νομίζετε ότι θα ταλαιπωρηθεί καθόλου για να σκαρφαλώσει εκεί επάνω, αφού ο Γίγαντας θα την μεταφέρει ο ίδιος επάνω στη μαγική φασολιά. Και εκεί όλα θα είναι τεράστια και θαυμαστά, και θα υπάρχουν μπωλ με παγωτό σοκολάτα στο μέγεθος πισίνας ολυμπιακών διαστάσεων, και λουκουμάδες με μέλι στο μέγεθος φουσκωτής βάρκας, και πολλές άλλες λιχουδιές, που πολύ αρέσουν στους γίγαντες όλων των ηλικιών.

     Αλλά ο Γίγαντας δεν θα μπορεί να επισκεφτεί τη Χώρα του διαμερίσματος, επειδή δεν θα χωράει, και μόνο στη Χώρα της μπροστινής βεράντας θα ανεβοκατεβαίνει όταν θέλει να δει την Πίπη. Και οι δυο τους θα επισκεφτούν όλο τον κόσμο, τους καταρράκτες του Ιγκουασού, και τις πυραμίδες, και το Μάτσου Πίτσου, και το Κιλιμάντζαρο, και θα διασχίσουν και το Σινικό τείχος κάνοντας νέο παγκόσμιο ρεκόρ. Αλλά φωτογραφίες δεν θα βγάλουν, επειδή καμία φωτογραφία δεν θα είναι αρκετά μεγάλη για να χωρέσει και τον Γίγαντα.

     Όλα αυτά σκέφτεται η Πίπη καθώς βλέπει τις φασολιές να μεγαλώνουν, αλλά η αλήθεια είναι ότι έχει και μια αμφιβολία. Κι αν τελικά οι φασολιές δεν είναι μαγικές; Κι αν δεν σκαρφαλώσουν πιο ψηλά από το αγιόκλημα; Κι αν δεν φτάσουν στη Χώρα των Γιγάντων; Κι αν ο μόνος γίγαντας που εμφανιστεί είναι φασόλι-γίγαντας, σαν τον επαναστάτη γίγαντα που το έσκασε από τη σακούλα την άλλη φορά;

     Όμως, ό,τι κι αν συμβεί, το γεγονός παραμένει: οι φασολιές συνεχίζουν να μεγαλώνουν και να σκαρφαλώνουν στο αγιόκλημα, χωρίς να τις νοιάζει καθόλου τι σκέφτεται η Πίπη. Και, εδώ που τα λέμε, ούτε εμένα με πολυνοιάζει. Έχω, πάντως, την περιέργεια να δω τι θα γίνει, αν τελικά οι φασολιές είναι μαγικές...

Σημ: Η φωτογραφία είναι δικιά μου