Γεμάτο μαγεία

     Υπάρχει κάπου μακριά ένα σπιτάκι. Και το σπιτάκι αυτό είναι πραγματικά πολύ μικρό και απλό, με ένα παράθυρο και μία πόρτα, και με μία καμινάδα λίγο στραβή. Έξω από το σπιτάκι δεν υπάρχουν στολίδια, μόνο ένας φουντωτός θάμνος βρίσκεται λίγο πιο πέρα. Θα αναρωτιόταν κανείς για ποιο λόγο να υπάρχει το συγκεκριμένο σπιτάκι, αφού δε φαίνεται να κατοικείται από κανέναν. Κι όμως, αγαπητοί μου, το σπιτάκι αυτό κατοικείται, και κατοικείται ανελλιπώς για πάρα, μα πάρα πολλά χρόνια.
     Επειδή το σπιτάκι αυτό είναι το σπιτάκι των Χριστουγέννων. Και μπορεί να φαίνεται έρημο και μόνο, αλλά μόλις πέσει το βράδυ, το σπιτάκι ζωντανεύει. Και τότε, το μοναδικό του παράθυρο φωτίζεται και η καμινάδα του βγάζει χρωματιστό καπνό, που μοσχομυρίζει καραμέλα.
     Και για να μπεις μέσα δεν χρειάζεται να ανοίξεις την πόρτα, αφού η πόρτα ανοίγει από μόνη της, μόλις πλησιάσεις και φας ένα μελομακάρονο από το βαρέλι που βρίσκεται δίπλα από την πόρτα. Και το βαρέλι είναι γεμάτο μελομακάρονα μέχρι επάνω, και ποτέ δεν αδειάζει.
     Και αν φας το μελομακάρονο και ανοίξει η πόρτα, βρίσκεσαι σε έναν χώρο γεμάτο φωτάκια που αναβοσβήνουν, και στις γωνίες υπάρχουν πανύψηλα έλατα, με πραγματικό χιόνι και στολίδια από χιονονιφάδες. Και υπάρχει και ένα τζάκι, που καίει πολύχρωμα ζαχαρωτά και βγάζει μια γλυκιά ζέστη, που όμοιά της κανείς δεν έχει νιώσει. Και μπροστά στο τζάκι είναι στρωμένο ένα παχύ χαλί, φτιαγμένο από μαλλί ταράνδων και υπάρχει και μία πολυθρόνα, για όποιον δε θέλει να κάθεται στο χαλί. Και στο κέντρο του σπιτιού υπάρχει ένας μεγάλος πολυέλαιος με πραγματικά αστέρια που λάμπουν και κάτω από τον πολυέλαιο είναι ένα μεγάλο τραπέζι, στρωμένο με ένα κόκκινο, κεντημένο τραπεζομάντηλο. Και επάνω στο τραπεζομάντηλο, μέσα σε πορσελάνινα σερβίτσια τόσο λευκά, που μοιάζουν φτιαγμένα από χιόνι, υπάρχουν κάθε λογής φαγητά, ζεστά και μοσχομυριστά.
     Και μπορείς να καθήσεις και να φας όσο θέλεις, και αν ξαναπεινάσεις, να καθήσεις και να ξαναφάς, αφού το τραπέζι αυτό ποτέ δεν αδειάζει.  Και αν νυστάξεις και θελήσεις να κοιμηθείς, στον επάνω όροφο υπάρχει ένα ζεστό κρεβάτι, με πουπουλένια μαξιλάρια και πολύχρωμα, αφράτα παπλώματα. Και αν κοιμηθείς σε αυτό το κρεβάτι,  βλέπεις τα ομορφότερα όνειρα και ξυπνάς δέκα χρόνια νεότερος.
     Και τότε κατεβαίνεις στην τραπεζαρία και το τραπέζι πάλι σε περιμένει στρωμένο, και τα σερβίτσια του σου προσφέρουν μυρωδάτη, ζεστή σοκολάτα, και φρεσκοψημένα κρουασάν, και μυρωδάτα μπισκότα τόσα πολλά, που δεν ξέρεις τι να πρωτοδιαλέξεις. Και αφού φας, κάθεσαι κοντά στο τζάκι, στην πολυθρόνα, και χαζεύεις τα σχήματα που παίρνει η φωτιά, καθώς καίγονται τα πολύχρωμα ζαχαρωτά. Και μπροστά στα μάτια σου εκτυλίσσονται οι πιο θαυμαστές ιστορίες.
     Και σου έρχεται μία επιθυμία να μείνεις για πάντα στο σπίτι των Χριστουγέννων, αλλά πάντα κάτι γίνεται και ξαφνικά βρίσκεσαι μακριά, έξω, στο κρύο και στο αγιάζι. Και τότε αρχίζεις να ψάχνεις τον δρόμο της επιστροφής. Και γύρω σου μπορεί να υπάρχουν και άλλοι, πολλοί άνθρωποι, νέοι, γέροι και παιδιά, που περπατούν προς όλες τις κατευθύνσεις και ψάχνουν κι εκείνοι να βρουν το σπίτι των Χριστουγέννων, αλλά δυσκολεύονται, επειδή δεν υπάρχουν πινακίδες που να δείχνουν τη σωστή κατεύθυνση.
     Παρ'όλ'αυτά, εσύ το ξέρεις, είναι ευκολότερο να βρεις το σωστό δρόμο το χειμώνα με το κρύο και τα χιόνια, παρά το καλοκαίρι. Αρκεί να κοιτάζεις προσεκτικά επάνω στο στρωμένο χιόνι, και τότε θα δεις τα σημάδια, που μοιάζουν με πετραδάκια αφημένα στη σειρά, και αν ακολουθήσεις αυτά τα πετραδάκια, τότε φτάνεις στον προορισμό σου.
     Και τότε, ξανατρώς μελομακάρονο από το βαρέλι, και ξαναμπαίνεις στο σπίτι των Χριστουγέννων, όπου όλα είναι ζεστά, γλυκά και μυρωδάτα, γεμάτα θαλπωρή και αγάπη. Και κυλιέσαι στο χαλί το φτιαγμένο από μαλλί ταράνδων, και η φωτιά δίπλα σου καίει τα πολύχρωμα ζαχαρωτά, και τα αστέρια του πολυελαίου λαμπυρίζουν, και τα φαγητά στο στρωμένο τραπέζι μοσχομυρίζουν.
     Και αν κάποιος ακόμα δεν έχει καταλάβει πού βρίσκεται το σπίτι των Χριστουγέννων, ας ανοίξει λίγο, τόσο δα, την καρδιά του και, ας ακολουθήσει τους χτύπους της, σαν να ήταν μικρά σημάδια επάνω στο χιόνι. Κι αν βρεί την καρδιά του κλειδαμπαρωμένη με χοντρές αλυσίδες και λουκέτα, ας της φερθεί με καλοσύνη. Και ας θυμηθεί ότι μια γλυκιά κουβέντα πάντα μπορεί να βοηθήσει, όπως ακριβώς το μελομακάρονο, που ανοίγει την πόρτα του σπιτιού των Χριστουγέννων.