Σηκώθηκε, που λέτε, σήμερα το πρωί η Πίπη, και εκεί που χασμουριόταν, καθώς δεν είχε
καλοξυπνήσει, άκουσε ένα χτύπημα στο τζάμι του παραθύρου.
- Ποιος να είναι; αναρωτήθηκε και επειδή δεν
της αρέσει να αφήνει τέτοια ερωτήματα αναπάντητα πήγε στο παράθυρο.
Απ’έξω από το παράθυρο βρισκόταν ένα
περιστέρι, που κρατούσε στο ράμφος του ένα φακελάκι. Το περιστέρι δεν μπορούσε
να μιλήσει, επειδή είχε το φακελάκι στο ράμφος του, οπότε με νοήματα της έδωσε
να καταλάβει ότι το φακελάκι προοριζόταν για εκείνη.
Πήρε το φακελάκι στα χέρια της η
Πίπη και το άνοιξε. Ήταν από τον Γιάννη τον Πιτ, γνωστό αλάνι της
μπλογκόσφαιρας, ο οποίος παρακολουθεί την Πίπη από το Νοέμβριο του 2015. Η
καρτούλα που είχε μέσα το φακελάκι ήταν λευκή σαν το περιστέρι και έγραφε ότι ο
Γιάννης, που εδώ και αρκετό καιρό της φουσκώνει τα μυαλά με τα πολλά του
κομπλιμέντα, της απένειμε και βραβείο, για να το πάρει επάνω της ακόμα
περισσότερο.
Η Πίπη, παρ’όλο που είναι μια
διασημότητα, αποφεύγει τους παπαράτσι όπως ο διάβολος το λιβάνι και, ως εκ
τούτου, αποφεύγει και τις βραβεύσεις. Αλλά ήταν τόσο ευγενική η πρόσκληση του
Γιάννη, που δεν μπορούσε να αρνηθεί. Επιπλέον, το περιστέρι είχε κάνει φτερά και
δεν είχε τρόπο να στείλει απάντηση.
Η Πίπη αναστέναξε και έψαξε την
πρόσκληση για να δει μήπως για την παραλαβή του βραβείου ήταν απαραίτητο το
βραδυνό ένδυμα. Ευτυχώς, μάλλον δεν ήταν. Η Πίπη έχει μία τάση να πέφτει και πιθανώς θα ήταν ολέθριο για εκείνη να
φορέσει μία μακριά τουαλέτα. Άσε που θα έπρεπε να φορέσει και γόβα, και θα
παραπονιούνταν τα δαχτυλάκια της…
Άνοιξε την ντουλάπα της και διάλεξε
ένα απλό σύνολο, μπλούζα-παντελόνι, που γενικά συνηθίζει να φοράει. Ύστερα
κάθησε και άρχισε να σκέφτεται τους όρους του βραβείου, μέχρι που άρχισε να την
πιάνει πονοκέφαλος (όχι, αυτό ήταν ψέμα, η Πίπη δεν έχει πονοκεφάλους).
Θα έπρεπε να γράψει έναν λόγο, δεν
θα έπρεπε; Τι κουραστικό που ήταν όλο αυτό! Και τότε της ήρθε η ιδέα!
Αυτό δεν ήταν πολύ καλό για εμένα,
αφού η ιδέα της Πίπης ήταν να καλέσει εμένα για να της γράψω το λόγο. Και
επειδή ήταν και πρωί, με έπιασε στον ύπνο και δεν πρόλαβα να βρω μια καλή
δικαιολογία για να το αποφύγω.
Και έτσι τώρα κάθομαι εγώ και σπάω
το κεφάλι μου τι να γράψω… Εντάξει, λογικό, θα είναι να ευχαριστήσει το Γιάννη
για την τιμή που της έκανε και να του ανταποδώσει και κάποια φιλοφρόνηση, ίσως
θα πρέπει να του κάνει και κάποια επίσκεψη σε ένα από τα τέσσερα σπίτια του,
ντυμένη απλά, αλλά κρατώντας τα απαραίτητα φοντάν.
Μετά, όμως, θα πρέπει να δώσει 7
πληροφορίες για τον εαυτό της. Τι θα πρέπει να γράψω, άραγε;
Θα μπορούσα να γράψω ότι της αρέσει
το τυρί, η σοκολάτα, οι φακές, το παστίτσιο, το στιφάδο, το τζατζίκι, η
σκορδαλιά και η ταραμοσαλάτα, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια, επειδή της αρέσουν
και άλλα πολλά φαγητά. Θα μπορούσα να γράψω ότι φοβάται τις κατσαρίδες, τις
ακρίδες, τα σαμιαμίδια και ότι λατρεύει τα χελιδόνια και τα δελφίνια. Θα
μπορούσα επίσης να γράψω ότι έχει δει δελφίνια τρεις φορές στη ζωή της και
κατσαρίδες πολύ περισσότερες. Αλλά όχι,
προτιμώ να κινηθώ διαφορετικά…
Ας ξεκινήσουμε από το όνομά της: το
όνομά της είναι ουσιαστικά το παρατσούκλι που της είχαν δώσει όταν ήταν μικρή:
Πίπη η φακιδομύτη. Όπως μπορείτε να φανταστείτε, η Πίπη ήταν γεμάτη φακίδες. Τώρα
πια οι φακίδες δε φαίνονται, αλλά και αν φανούν λέγονται πανάδες. Η Πίπη,
πάντως, προτιμάει τις φακίδες από τις πανάδες.
Όταν ήταν μικρή το πρώτο πράγμα που
ήθελε να γίνει ήταν ζωγράφος, μέχρι που ο μπαμπάς της της είπε ότι οι ζωγράφοι
πεθαίνουν στην ψάθα. Το επόμενο πράγμα που ήθελε να κάνει η Πίπη μεγαλώνοντας
ήταν να γίνει δασκάλα, αλλά τελικά δεν έγινε. Ήθελε επίσης να γίνει συγγραφέας
και έχει γράψει πολλά κειμενάκια στην προσπάθειά της αυτήν. Φτάνοντας στις
εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο, και ενώ είχε αποφασίσει να γίνει μαθηματικός,
αποφάσισε ότι ήθελε οριστικά να γίνει δασκάλα. Τελικά σπούδασε Γεωλογία, που
της άρεσε πολύ, και δεν έγινε τίποτα από αυτά που ήθελε (ούτε γεωλόγος,
εννοείται).
Πριν από πολλά χρόνια ασχολήθηκε με
την τοξοβολία για 4-5 μήνες και αυτό ήταν η κοντινότερη προσπάθειά της να έρθει
σε επαφή με την αθλήτρια που έκρυβε μέσα της. Ήταν αρκετά καλή, αλλά τελικά την
αθλήτρια την ξανάκρυψε και ησύχασε.
Παλιά δεν της άρεσε να βγάζει
φωτογραφίες, αλλά από όταν απόκτησε ψηφιακή φωτογραφική μηχανή ποιος την
πιάνει! Όσο για τη ζωγραφική, την ξαναέπιασε πριν από χρόνια και μάλιστα έκανε
και μαθήματα, αλλά τα τελευταία χρόνια ένα λευκό τελάρο στην αποθήκη της μαραζώνει
περιμένοντας την έμπνευσή της… Παρεμπιπτόντως, το τωρινό φόντο της Οξείας
Γλωσσοπάθειας είναι έργο δικό της, όπως επίσης και ο πίνακας που εμφανίζεται σε
μία ανάρτησή της, καθώς και ο πίνακας που στολίζει ένα μπλογκ που δημιούργησε
πριν από μερικά χρόνια για να το δωρίσει σε μία φίλη της.
Μιλώντας για φίλους, θα πρέπει να
πούμε ότι οι πιο καλοί της φίλοι έγιναν μέρος της ζωής της τα τελευταία χρόνια,
κάτι που δείχνει πόσο τυχερή είναι η Πίπη στη ζωή της. Να πούμε, επίσης, ότι η
πείρα της την έχει διδάξει ότι η θετική ενέργεια αλλάζει πραγματικά τη ζωή του
ανθρώπου, όσο κι αν αυτό δεν εξηγείται επιστημονικά.
Η παραβολή που απεχθάνεται είναι η
παραβολή του άσωτου υιού, επειδή η Πίπη ταυτίζεται πάντα με τον υπάκουο γιο. Στον
αντίποδα βρίσκεται η παραβολή με τα τάλαντα, που είναι η αγαπημένη της παραβολή.
Η Πίπη πιστεύει ότι πρέπει να διερευνούμε τα ταλέντα μας και αυτό κάνει και η
ίδια, δηλαδή. Μέχρι στιγμής έχει διαπιστώσει ότι όσο ψάχνεις, βρίσκεις.
Η Πίπη είναι πολύ ρομαντική και
ονειροπόλα, αλλά ταυτόχρονα πολύ πρακτική και χρησιμοποιεί συνεχώς την απλή,
κοινή λογική, που τα τελευταία χρόνια δε φαίνεται να είναι και τόσο κοινή… Πολλές
φορές οι άλλοι, βλέποντας πόσο οργανωτική και ρεαλίστρια φαίνεται η Πίπη, νομίζουν
ότι είναι και αναίσθητη. Αλλά αυτό το κάνουν μόνο όσοι δεν βλέπουν πέρα από την
επιφάνεια…
Πριν από λίγα χρόνια, η Πίπη
απόκτησε μυωπία στο δεξί μάτι και πρεσβυωπία στο αριστερό. Έτσι, το αριστερό
μάτι το έχει για να κοιτάει τα αστέρια και το δεξί για να παρατηρεί τη γύρη.
Αλίμονό της αν καμιά φορά χρησιμοποιήσει τα μάτια της ανάποδα…
Ωχ, μου φαίνεται ότι πήρα φόρα,
αρκετά έχω γράψει. Εξάλλου, θα πρέπει να τα εγκρίνει και η ίδια.
Ποιος είναι ο άλλος όρος της βράβευσης;
Να προτείνει η ίδια η Πίπη 15 μπλογκ. Τώρα μάλιστα! Σιγά μην προτείνει! Το
πιθανότερο είναι να κλειστεί περισσότερο στο καβούκι της. Ας αναλάβω, λοιπόν,
και εδώ την δράση, και ας επιλέξω 15 μπλογκ από αυτά που η Πίπη παρακολουθεί, όπως την
παρακολουθεί ο Γιάννης ο αλάνης… Έχουμε και λέμε:
Τώρα, βέβαια, αν της πω να στείλει
προσκλήσεις σε όλους αυτούς για να παραλάβουν το βραβείο, στην καλύτερη
περίπτωση θα γελάσει και θα με βάλει να γράψω εγώ και τις προσκλήσεις… Οπότε
δεν θα στείλω προσκλήσεις, απλώς θα της πω να τα προτείνει στο κοινό για επίσκεψη.
Αξίζουν τον κόπο, έτσι κι αλλιώς…
Νομίζω ότι ολοκλήρωσα την αποστολή
μου. Ο λόγος της είναι έτοιμος. Θα της τον αφήσω έξω από την πόρτα της, για να
τον βρει το πρωί. Ίσως με αυτόν τον τρόπο να γλιτώσω και τις διορθώσεις. Ας
κάνει και κάτι μόνη της, σε τελευταία ανάλυση!
Πίπη μου ,η αλήθεια ειναι πως σπάνια ερχομαι πια στα μπλογκς και κοίτα πώς ετυχε να σε επισκεφτω σήμερα! Μου άρεσε που μάθαμε τόσα για εσένα!Ζωγραφίζεις πολύ ωραία !Θα ήθελα να ειχα πίνακά σου!Μου αρεσουν οι μικροι και άγνωστοι ζωγραφοι!Μισω τα χελιδόνια γιατι καποτε καναμε ανακαινιση στο σπιτι μας και η μανα μου εβαλε τα βιβλια μου σε κουτες και τα εβαλε στην πυλωτη του πατρικου μου ,όπου ειχαν χτισει φωλιες τα χελιδονια και οταν πηγαμε να τα παρουμε ειχαν γεμισει ψειρες απο αυτα και η μανα μου τα πέταξε όλα! Ακομα κλαιω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστω που με θυμήθηκες ,θα δω ποτε κι αν αξιωθω να γραψω ,γιατι νομιζω τα εχω πει ολα για εμενα!
Πολλα φιλάκια!
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, Νάσια μου!
ΔιαγραφήΌσο για τα μπλογκ που έβαλα στη λίστα μου, το έκανα περισσότερο με το σκεπτικό μίας παραπομπής, για να τα επισκεφτούν όσοι διαβάσουν αυτήν την ανάρτηση, και όχι επειδή απαραιτήτως θα ήθελα να μάθω περισσότερα για τους μπλόγκερ (οι περισσότεροι έχουν ήδη γράψει ένα σωρό πράγματα για τον εαυτό τους).
Το ξέρω ότι τελευταία απουσιάζεις γενικά από την μπλογκόσφαιρα, αλλά πάντα ελπίζω σε μία επάνοδο, να το ξέρεις...
Φιλάκια πολλά και σε εσένα
Καλημέρα. Χαίρομαι που έμαθα για σένα εκτός του οτι γράφεις ωραία ζωγραφίζεις κιόλας. Και εμένα είναι το χόμπι μου.Ωραία ήταν που είχες βοήθεια στην εγγραφή...τι; όλα μόνη σου θα τα κάνεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σαι καλά να γράφεις να απολαμβάνουμε εγγραφές. Πάντα σε διαβάζω άσχετα με τα σχόλια που αφήνω
Άννα μου, σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και ευχαριστώ που με διαβάζεις! Και εγώ σε διαβάζω, διαβάζω αρκετούς δηλαδή, αλλά πολλές φορές δεν αφήνω σχόλια, είτε επειδή δεν προλαβαίνω, είτε επειδή κάπου νιώθω πως είναι και περιττό, ειδικά αν αυτό που έχω διαβάσει με καλύπτει απόλυτα...
ΔιαγραφήΝα έχεις μια πολύ όμορφη μέρα
Ποια κυρία είναι αυτή που γράφει τόσο θεσπέσιους και πετυχημένους λόγους, Πίπη μου; Θα ήθελα το τηλέφωνό της. Ακολουθώντας τις δικές σου στιλιστικές επιλογές κι έχοντας έναν τέτοιο ζούπερ ντούπερ λόγο, είναι βέβαιο πως αυτό το φιάσκο που έζησα, που βγήκα σα τη κακομοιρούλα, θα σβηστεί δια παντός απ' τις μνήμες του κοινού μου. Δεν σου κρύβω πως κοιτώ το κινητό μου, και φαντάζομαι ν' αναβοσβήνει σα τρελό απ' τα τηλεφωνήματα που θα πέφτουν σα βροχή (τη χειμερινή ε; όχι την ανοιξιάτικη που κάνεις κρα να τη δεις!).
ΑπάντησηΔιαγραφήΦλυαρώ, όμως. Και δεν φλυαρώ καν για... σένα.
Πολύ σε χάρηκα να ξέρεις, και χαίρομαι που μας έδωσες απλόχερα κομμάτια απ' το παζλ που συνθέτουν την Πίπη. Α! Ξέχασα! Το σύνολο μπλούζα-παντελόνι ήτο έκτακτο και σοφιστικέ, σ' αυτό συνηγορούν και κάτι σκόρπιες κουβέντες, που έπιασε το αυτί μου, που έλεγαν για «κείνη την καλοντυμένη κυρία...». Οπότε μπορεί να μην είχες τύχει σαν ζωγράφος, μαθηματικός, δασκάλα ή γεωλόγος, αλλά ποιος ξέρει ποια θα είναι η πορεία σου στη μόδα; Εκεί μπορεί να δείξει πιο αποφασιστικό χαρακτήρα.
Τους χαιρετισμούς μου, λοιπόν. Και σ' ευχαριστώ που, εν μέσω της προβολής και της λάμψης που ζούσες, δεν ξέχασες και μένα.
Α, αγαπητή μου Λυσίππη, η πορεία μου στη μόδα είναι εξασφαλισμένη, δεν το συζητώ...
ΔιαγραφήΧαίρομαι που ευχαριστήθηκες τα όσα διάβασες, αλλά κυρίως, χαίρομαι που σε γνώρισα, έστω και διαδικτυακά.
Όσο για το ότι δεν σε ξέχασα, δεν είναι διόλου τυχαίο. Τόσα χρόνια διασημότητα, ε, τη χόρτασα, δεν μπορεί πια να μου αποσπάσει την προσοχή...
Φιλάκια πολλά
Άκουσα και εγώ το χτύπημα στην αυλόπορτα, άνοιξα, είπα στον Άρη να σταματίσει το γάβγισμα, η Πίππη είναι η καινούργια μας Φίλη.....!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒγάλαμε τα γλυκά, τα λικέρ, τα κουλούρια, ανοίξαμε την αγκαλιά μας και σε καλωσορίσαμε....!!!
Έμαθα για την Πίππη όλα εκείνα που δικαιώνουν κάθε επιλογή ότι η Πίππη έχει τα ξέχωρα δικά της να πει και να δώσει. Και να μας γεμίσει θετική ενέργεια.
Χμμμ μουρμούρισα που η Πίππη σταμάτησε την τοξοβολία, να την παλέψει ξανά. Από ζωγραφική στην ...Γεωλογία....! αυτά είναι....! απίστευτη διαδρομή.
όμως οι παλιές αγάπες μένουν και εκφράζονται και εμείς το απολαμβάνουμε.
Μαζί με την συγγραφή, (αυτό το τελευταίο η Πιππη να το κρατήσει), γιατί θα δει σε λίγες μέρες έκπληξη-κάλεσμα στο ΣΙΝΕΦΙΛ όπως έγραψα και την θέλω παρούσα.
Η Πίππη λοιπόν.
Χαίρομαι πάρα πολύ, με την καρδιά μου, για μια ψυχή, καρδιά και άνθρωπο που κοσμεί με την παρουσία του την συντροφιά μας.
Τις ευχές μου.
Τα λόγια σου με κάνουν και κοκκινίζω, αγαπητέ Γιάννη. Δεν είμαι, δα, και τόσο σπουδαία...
ΔιαγραφήΜου φαίνεται πως πήρες την σκυτάλη από την Αριστέα, που με διαφήμιζε δεξιά και αριστερά. Τι να πω, είσαι τόσο ενθαρρυντικός που καταντάς ύποπτος για υποκίνηση σε καβάλημα καλαμιού!
Σε ευχαριστώ και πάλι για την τιμή που μου έκανες να με θεωρήσεις τόσο σημαντική.
Να έχεις ένα πολύ όμορφο βράδυ
Έμαθα πολλά πράγματα για σένα -και όλα ενδιαφέροντα- που δε γνώριζα. Γι΄αυτό μαζί με τα συγχαρητήριά μου σε σένα για το βραβείο που έλαβες θα δώσω συγχαρητήρια και στον Γιάννη που σε βράβευσε!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ πολύ!!!
Φιλιά πολλά!
Ευχαριστώ για τα συγχαρητήρια, Μεμαρία μου, αλλά να δω πού θα βρω ράφι να βάλω το βραβείο!
ΔιαγραφήΧαίρομαι που έμαθες μερικά ενδιαφέροντα πράγματα για εμένα, όσο για τις ευχαριστίες σου, είναι - νομίζω - περιττές. Δεν θα μπορούσα να μη συμπεριλάβω το μπλογκ σου στα δικά μου "βραβευμένα", αφού σε διαβάζω συστηματικά και, το σημαντικότερο, διασκεδάζω αφάνταστα όποτε σε επισκέπτομαι! Οπότε, ας γελάσει το χειλάκι κάθε πικραμένου!
Φιλάκια πολλά και σε εσένα
Pippi, καλησπέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα πήρα είδηση τι γίνεται εδώ σε σένα, εντελώς τυχαία.
Έρχομαι πρώτη φορά στον χώρο σου και μου αρέσει πολύ!
Χαίρομαι που σε γνώρισα κατά κάποιο τρόπο μέσα από τα σημερινά γραφόμενά σου. Με ενθουσίασε η φρεσκάδα της σκέψης, του λόγου και το χιούμορ!
Σ' ευχαριστώ θερμότατα για το ότι προτείνεις το ιστολόγιο μου! Δεν μπορώ να συμμετέχω αφενός λόγω έλλειψης χρόνου και αφετέρου, διότι έχω κάνει σχετικές αναρτήσεις όταν πρωτοξεκίνησα στον χώρο, οπότε με έχουν γνωρίσει σε μεγάλο βαθμό οι "γείτονες"! Άσε θα βαρεθούν...
Φιλιά πολλά!
Καλώς ήρθες, Γλαύκη!
ΔιαγραφήΧαίρομαι για την επίσκεψή σου και χαίρομαι επίσης που σου αρέσει ο χώρος μου. Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και εύχομαι να μπορώ να σου προσφέρω διασκέδαση όποτε σε βγάλει ο δρόμος σου από εδώ.
Το ιστολόγιό σου το παρακολουθώ και μου αρέσει, και γι'αυτό το πρότεινα. Όσο για τη συμμετοχή σου στο παιχνίδι αυτό της βράβευσης, εννοείται ότι δεν έχω την απαίτηση να συμμετάσχεις. Όπως είπα και στη Νάσια, παραπάνω, ο λόγος που προτείνω τα συγκεκριμένα ιστολόγια είναι ότι μου αρέσουν και θεωρώ ότι αξίζουν μια επίσκεψη, και όχι επειδή θα ήθελα να μάθω περισσότερα για τους μπλόγκερ.
Θεωρώ ότι ο καθένας πρέπει να είναι ελεύθερος να δείχνει - εφόσον το επιθυμεί - όσο κομμάτι του εαυτού του γουστάρει, έτσι απλά. Εξάλλου, όσοι εκφράζονται προσωπικά - και οι περισσότεροι αυτό κάνουν - δίνουν αυτόματα πολλές πληροφορίες για το άτομό τους.
Σε ευχαριστώ και πάλι.
Να έχεις ένα όμορφο υπόλοιπο Σαββατοκύριακου
Συγχαρητήρια για το βραβείο σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλα΄κια ...
Σε ευχαριστώ πολύ, Μαρία Έλενα. Χαίρομαι που πέρασες από τα μέρη μου.
ΔιαγραφήΝα έχεις ένα όμορφο απόγευμα