Δώρο εξ ουρανού

     Πάνε σχεδόν τρία χρόνια από τότε που ο γιατρός έβγαλε από την κοιλιά της αδερφής της Πίπης ένα φασολάκι που είχε μεταμορφωθεί σε ανθρωπάκι. Αλλά πάει και πάνω από ένας μήνας που ένας πελαργός χάθηκε στον ουρανό.

     Θα μου πείτε, τι μας νοιάζει που χάθηκε ο πελαργός, κι όμως, μας νοιάζει και μας παρανοιάζει... Επειδή αυτός ο πελαργός που χάθηκε, κουβαλούσε ένα μωρό. "Σιγά την πρωτοτυπία!" θα πούνε κάποιοι και θα έχουν και δίκιο, αφού αν κοιτάξεις προσεκτικά τον ουρανό, θα δεις καθημερινά εκατοντάδες πελαργούς που κουβαλάνε μωρά να πετάνε πάνω από το κεφάλι σου, και είναι θαύμα πως ποτέ της Πίπης δεν της ήρθε κανένα μωρό ουρανοκατέβατο στο κεφάλι!

     Τέλος πάντων, ο πελαργός, που λέγαμε, ήταν καινούργιος στη δουλειά και δεν είχε προλάβει να μάθει καλά τις εκατοντάδες εκατομμυρίων διαδρομές που πρέπει να μάθει κάθε πελαργός-διανομέας προτού ξεκινήσει τις διανομές. Για να πούμε, βέβαια, τα πράγματα με το όνομά τους, αν κατά τύχη ο πελαργός δεν ήταν ανηψιός υπουργού, ούτε καν θα περνούσε τις εισαγωγικές εξετάσεις για την σχολή διανομέων, αλλά ας όψεται η αξιοκρατία!

     Ο πελαργός δεν είχε καταφέρει να περάσει ούτε το μάθημα των πρώτων βοηθειών, το οποίο θεωρείται βασικό, ιδιαίτερα για τους καινούργιους διανομείς. Έτσι, όταν συνειδητοποίησε ότι είχε χαθεί πανικοβλήθηκε. Το μωρό που κουβαλούσε χόρευε συνέχεια, με αποτέλεσμα να βαραίνει υπερβολικά και να του μουδιάζει το ράμφος. Τι μπορούσε να κάνει; Βέβαια, ο θείος του μόλις μάθαινε ότι ο ανηψιός του είχε χαθεί, θα κινούσε γη και ουρανό - κυρίως ουρανό, δηλαδή - για να τον ξαναβρεί και σίγουρα ήδη οι πελαργοί-αστυνόμοι θα είχαν ξεκινήσει τις περιπολίες.

     Όμως η νύχτα πλησίαζε, ο ουρανός έπαιρνε χρώματα μαβιά, ο ήλιος κρυβόταν σιγά-σιγά πίσω από τον ορίζοντα και τα πρώτα αστέρια είχαν αρχίσει να λαμπυρίζουν δειλά-δειλά. Ο πελαργός άρχισε να φοβάται, επειδή δεν είχε πάρει μαζί του ούτε τα γυαλιά νυχτερινής όρασης που έχουν μαζί τους οι πελαργοί για τις περιπτώσεις των νυχτερινών διανομών. Τώρα δεν έβλεπε σχεδόν καθόλου.

     Και εκεί που αναρωτιόταν τι να κάνει και έκοβε βόλτες στον ουρανό, το μάτι του πήρε ένα κοριτσάκι, κάτω, χαμηλά, που έτρεχε σε μία αυλή, και του ήρθε μια ιδέα. 

     - Γεια σου, είπε ο πελαργός στο κοριτσάκι, μπουκωμένος καθώς ήταν.

     - Γεια σου, του είπε και το κοριτσάκι.

     - Πώς σε λένε; ρώτησε.

     - Ωραία Κοιμωμένη-Ραπουνζέλ-Σταχτοπούτα-Χιονάτη, αλλά τώρα τελευταία κυρίως Ραπουνζέλ, κοίτα τα μαλλιά μου, αλλά, σε παρακαλώ, μην πας να μου τα χαϊδέψεις... Τι έχεις στο στόμα σου;

     - Ένα δέμα. Θέλεις να το δεις;

     - Τι έχει μέσα;

     - Ένα δώρο για σένα. Θα ήθελες μια αδερφούλα;

     - Όχι!

     - Μα γιατί; Μια αδερφούλα είναι ένα πολύ καλό δώρο. Θα παίζετε μαζί, θα γελάτε και θα αγαπιόσαστε πολύ...

     - Δεν τη θέλω, σου λέω! Εμένα με αγαπάει η μαμά μου και ο μπαμπάς μου, δε θέλω να με αγαπάει μια αδερφούλα!

     - Μα, κάτσε πρώτα να τη δεις...

     Τίποτα, η μικρή ήταν ανένδοτη. Ο πελαργός απελπίστηκε. Ούτε ένα μικρό κοριτσάκι δεν μπορούσε να πείσει, τι θα το έκανε το μωρό που κουβαλούσε; 

     - Φύγε τώρα, και πάρε μαζί και το δώρο σου! του είπε η μικρή και μπήκε μέσα στο σπίτι της.

     Και μπορεί ο πελαργός να μην είχε περάσει τις εξετάσεις στο μάθημα του μάρκετινγκ, όμως ήταν παμπόνηρος σαν αλεπού. Το μωρό ήταν βαρύ, ασήκωτο, δεν υπήρχε περίπτωση, λοιπόν, να το πάρει μαζί του, ιδιαίτερα τώρα που είχε κουραστεί.

     Έτσι, πλησίασε στο παράθυρο του σπιτιού και ακούμπησε προσεκτικά τον μπόγο με το μωρό. Ύστερα, χτύπησε με το ράμφος του το τζάμι και μόλις είδε τη μαμά του μικρού κοριτσιού να πλησιάζει, έγινε καπνός.

     Στους πελαργούς-αστυνόμους, που τον εντόπισαν αργότερα στα κεραμίδια μιας εκκλησίας, ο πελαργός είπε ότι την είχε κάνει κανονικά τη διανομή και, παρ'όλο που κανείς δεν τον πίστεψε, αφού ο μετρητής των χιλιομέτρων που κουβαλούσε επάνω του δεν έδειχνε τα χιλιόμετρα που έπρεπε να δείχνει, κανένας δεν τον αμφισβήτησε ανοιχτά, μην τυχόν και το μάθαινε ο υπουργός. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ύστερα από μερικές μέρες, σε μία μικρή τελετή, ο πελαργός παρασημοφορήθηκε για την εξαιρετική του επίδοση και μετακινήθηκε από τις διανομές στα γραφεία διακίνησης, όπου, ως γνωστόν, πάνε όλα τα "βύσματα" και την περνάνε φίνα, με ψαροκροκέτες και γαριδάκια Α' διαλογής.

     Όσο για το δέμα που κουβαλούσε, ένα θα σας πω: η Πίπη απόκτησε και δεύτερη ανηψούλα.