Αλλαγή πορείας

     Ήταν μια φορά κι έναν καιρό, που λέτε, ένα κοπάδι πρόβατα. Και τα πρόβατα ζούσαν αγαπημένα σε ένα λιβάδι και βοσκούσαν όλη μέρα. Λύκοι δεν υπήρχαν, ούτε βοσκός υπήρχε να τα φυλάει. Μόνα τους είχαν οργανώσει τη ζωή τους. Και περνούσαν μια χαρά.

     Και ξυπνούσαν το πρωί με την αυγούλα, και απλώνονταν στο λιβάδι και έτρωγαν τα δροσερά τους χορταράκια, τα νοτισμένα από την πρωινή δροσιά. Και τα αρνάκια έπαιζαν κυνηγητό ανάμεσα στα δέντρα, και κυλιούνταν στα χορτάρια και στόλιζαν τα κεφάλια τους με λουλούδια του αγρού.

     Βέβαια, μη νομίσετε ότι ήταν όλα τέλεια στη ζωή τους. Το λιβάδι που ζούσαν ήταν μικρό και δεν υπήρχε μεγάλη ποικιλία στο φαγητό, ούτε υπήρχε τόσο πολύ χορτάρι. Όμως, ακόμα κι έτσι, το λιβάδι τους παρείχε ό,τι χρειάζονταν για να ζήσουν.

     Και κάποτε τα πρόβατα έμαθαν ότι άλλα πρόβατα που ζούσαν σε άλλα λιβάδια περνούσαν πολύ καλύτερα, και είχαν μεγαλύτερη ποικιλία σε φαγητό και μεγαλύτερη ποσότητα. Και άρχισαν και εκείνα να επιθυμούν μεγαλύτερη αφθονία στη ζωή τους. Και αποφάσισαν να κάνουν το λιβάδι τους ίδιο με τα άλλα λιβάδια, εκείνα των άλλων προβάτων.

     Όμως, αυτό δεν ήταν καθόλου εύκολο και κάτι θα πρέπει να έκαναν λάθος τα πρόβατα της ιστορίας και το λιβάδι τους, αντί να ομορφαίνει και να εμπλουτίζεται σε ποσότητα και ποικιλία τροφής, άρχισε να φτωχαίνει. Πολύ σύντομα, τα πρόβατα ανακάλυψαν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με το λιβάδι τους. Να έφταιγαν τα εισαγόμενα χορτάρια από τα άλλα λιβάδια; Να έφταιγε που είχαν μάθει να τρώνε περισσότερο από όσο έτρωγαν παλιότερα; Γεγονός, πάντως, ήταν, ότι το φαγητό πλέον δεν έφτανε για όλους.

     Μαζί με τη μείωση της τροφής, άρχισε να αλλάζει και η συμπεριφορά των προβάτων. Άρχισαν το ένα να κατηγορεί το άλλο για ό,τι συνέβαινε.

     - Εσύ φταις! έλεγε το ένα πρόβατο. Εσύ φταις, επειδή τρως πολύ!

     - Κάθε άλλο, απαντούσε εκείνο. Αυτός που φταίει είσαι εσύ, που δεν συντηρείς καλά τις προμήθειες και σαπίζουν.

     - Όχι, πεταγόταν ένα τρίτο πρόβατο. Αυτός που φταίει είναι εκείνος εκεί. Είμαι σίγουρος ότι κλέβει το φαγητό όλων μας και το κρύβει στην αποθήκη του.

     - Όχι, διαφωνώ, έλεγε ένα τέταρτο. Αυτοί που φταίνε είναι αυτοί που κάνουν πολλά παιδιά. Αφού βλέπουν ότι το φαγητό δεν φτάνει για όλους, τι τα κάνουν;

     - Ε, όχι, δεν έχεις δίκιο... Πιο πολύ φταίνε οι γέροι που δε λένε να πεθάνουν. Ξέρεις πόσο χορτάρι τρώνε οι γέροι;

     Αυτά και άλλα πολλά έλεγαν τα πρόβατα μεταξύ τους και, όπως καταλαβαίνετε, τα πρόβατα δεν ζούσαν πια και τόσο αγαπημένα.

     Η κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη και έπρεπε να βρεθεί λύση. Και η λύση βρέθηκε: έπρεπε να βρουν ένα άλλο λιβάδι, πιο μεγάλο και πιο πλούσιο σε τροφή. Έτσι δεν θα υπήρχαν προβλήματα. Αλλά, υπήρχε ένα τέτοιο λιβάδι, και αν ναι, πού βρισκόταν;

     - Υπάρχει αυτό το λιβάδι που ζητάτε, τους είπε ένα κοράκι που περνούσε από εκεί και το ρώτησαν. Υπάρχει, αλλά είναι μακριά.

     - Δεν πειράζει, είπαν τα πρόβατα. Εμείς θα πάμε. 

     Και ξεκίνησαν τα πρόβατα. Και πήγαιναν, και πήγαιναν, και πήγαιναν... Και όταν άρχισαν να κουράζονται, ακόμα και τότε δεν σταμάτησαν. Επειδή έπρεπε να φτάσουν στο λιβάδι. Και συνέχισαν να προχωράνε, και τα αρνάκια έκλαιγαν και ζητούσαν συνέχεια να φάνε, και οι γέροι φώναζαν και έλεγαν πως κουράστηκαν, και οι προμήθειες λιγόστευαν, αλλά τα πρόβατα συνέχιζαν, επειδή το τέλος της διαδρομής πλησίαζε. Ναι, ήταν σίγουρα, ύστερα από εκείνη την στροφή θα έφταναν επιτέλους στο λιβάδι!

     Αλλά έφταναν στην στροφή και το λιβάδι ακόμα δεν το έβλεπαν. Και συνέχιζαν τον δρόμο τους, μέχρι την επόμενη στροφή. Και τότε κάποια πρόβατα σκέφτηκαν μήπως είχαν πάρει λάθος δρόμο, και μήπως εκείνος ο δρόμος δεν οδηγούσε στο λιβάδι. Αλλά όχι, δεν μπορεί, ένας ήταν ο δρόμος. Στο τέλος έπρεπε να φτάσουν στο λιβάδι. Και θα έφταναν. Αρκεί να έκαναν λίγη ακόμα υπομονή.

     Και κάποια πρόβατα είπαν ότι ο δρόμος είχε γίνει πολύ ανηφορικός, και μήπως πήγαιναν προς την κορυφή του βουνού; Αλλά στην κορυφή του βουνού δεν υπήρχαν λιβάδια, μόνο χιόνια. Και τότε άρχισαν να προσέχουν ότι όντως ο δρόμος ήταν ανηφορικός, αλλά τόσο δρόμο είχαν διανύσει ήδη, αμαρτία να γυρίσουν πίσω... Και, ναι, ήταν αρκετά πιθανό ο δρόμος εκείνος να μην οδηγούσε στο λιβάδι των ονείρων τους.

     Και τα πρόβατα στενοχωρήθηκαν πολύ. Είχαν κουραστεί από το περπάτημα, και δεν είχαν πολλές δυνάμεις ακόμα. Αλλά τι θα έπρεπε να κάνουν;

     - Θα πρέπει να πάρουμε άλλο δρόμο, είπε ένα πρόβατο.

     - Άλλο δρόμο; είπε το πρόβατο που ήταν επικεφαλής. Μα τι λες; Και όλο το περπάτημα που έχουμε κάνει μέχρι τώρα το κάναμε άδικα;

     - Μα αφού είναι εμφανές ότι από αυτόν τον δρόμο δεν θα φτάσουμε ποτέ στο λιβάδι!

     - Ποιος το λέει; Είσαι τεμπέλης και βαριέσαι να περπατήσεις, αυτό είσαι!

     - Μα όχι, απλώς πρέπει να πάρουμε άλλο δρόμο. Να, εκείνος εκεί, για παράδειγμα, μου φαίνεται καλύτερος.

     - Μας κοροϊδεύεις; Εκείνος εκεί πάει προς το δάσος! Ποιος ξέρει τι κρύβεται εκεί μέσα;

     - Λύκοι κρύβονται, πετάχτηκε ένα άλλο πρόβατο.

     - Λύκοι; ανατρίχιασαν τα πρόβατα στο άκουσμα της λέξης.

     - Ναι, λύκοι, και θα μας φάνε, και δεν θα μείνει κανένας ζωντανός. Ενώ, αν συνεχίσουμε στον δρόμο που αρχίσαμε, τι μπορούμε να πάθουμε; Το μόνο που μπορεί να συμβεί είναι να συνεχίσουμε το περπάτημα.

     - Ναι, είπαν μερικά πρόβατα, αλλά δεν αντέχουμε άλλο περπάτημα, πονάνε τα πόδια μας.

     - Ναι, αλλά στο δάσος έχει λύκους.

     - Ναι, αλλά αν καταφέρουμε από τον άλλο δρόμο να φτάσουμε στο λιβάδι;

     - Μη λέτε βλακείες, δεν φταίει ο δρόμος που πήραμε, φταίει ο τρόπος που τον περπατάμε.

     - Λες;

     - Είμαι σίγουρος!

     - Μην τον ακούτε, είπε το πρόβατο που πρότεινε να αλλάξουν δρόμο. Κάνει λάθος. Ο δρόμος που πήραμε δεν θα μας οδηγήσει ποτέ στο λιβάδι.

     - Ναι, αλλά στο δάσος έχει λύκους.

     - Και τσακάλια θα έχει.

     - Σωστά, και τσακάλια. Πώς τα ξέχασα τα τσακάλια;

     - Είναι άγρια και τα τσακάλια.

     - Πω-πω, δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι!

     - Ας αποφασίσουμε τι θα κάνουμε, είπε τότε το πρόβατο επικεφαλής. Θέλετε να αλλάξουμε δρόμο ή να αλλάξουμε τρόπο;

     Και τα πρόβατα αποφάσισαν. Και άκουσα ότι κάποιος τα είδε να περπατάνε στα δύο πόδια...