Παντού και πουθενά

     

     Η Χώρα του Παντού και του Πουθενά είναι μία χώρα μαγική. Κι αυτό, επειδή εκεί όλα είναι υπέροχα, όλα είναι θαυμάσια. Οι άνθρωποι που ζουν σε αυτή τη χώρα είναι πάντα χαμογελαστοί, επειδή είναι πάντα χαρούμενοι. Και πώς να μην είναι χαρούμενοι, αφού κάνουν ό,τι θέλουν; 

     Όλοι μένουν σε υπέροχα σπίτια, ανάλογα με τα γούστα τους. Άλλος μένει σε σκάφος και κοιμάται σε κουκέτα, και τον νανουρίζει κάθε βράδυ η θάλασσα. Άλλος μένει επάνω σε ένα δέντρο, και ξυπνάει και κοιμάται παρέα με τα πουλιά. Άλλος μένει μέσα σε μια σκηνή, και το βράδυ ανοίγει την οροφή της και μετράει τα αστέρια. Άλλος μένει σε έναν πύργο, στην κορυφή ενός λόφου και αγναντεύει τη θέα όλη μέρα.

     Κανένας δεν ξυπνάει πρωί-πρωί, όλοι κοιμούνται όσο θέλουν. Είναι έγκλημα να ξυπνήσεις κάποιον που κοιμάται, στη Χώρα του Παντού και του Πουθενά, έγκλημα που τιμωρείται με φυλάκιση. Αλλά μην ανησυχείτε, κανένας δεν έχει εγκληματήσει μέχρι σήμερα, και οι φυλακές είναι εντελώς άδειες.

     Ο καθένας εργάζεται στον τομέα που θέλει: άλλος είναι θηριοδαμαστής πεταλούδων, άλλος είναι οδοντίατρος κροκοδείλων, άλλος είναι κυνηγός μπαλονιών, γενικά υπάρχει μία πληθώρα επαγγελμάτων και όλοι εργάζονται με ιδιαίτερο ζήλο.

     Για τις μετακινήσεις τους, οι περισσότεροι επιλέγουν το πέταγμα, αλλά δε λένε όχι και σε ένα πλεούμενο. Για τους μοναχικούς τύπους υπάρχουν μικρά πλεούμενα, ενώ οι πιο κοινωνικοί προτιμούν τα μεγάλα σκάφη. Είναι πολύ ευχάριστη η μετακίνηση με πλεούμενο, ιδιαίτερα επειδή σε όλα τα ποτάμια της χώρας τρέχει παγωτό. Όπως είναι λογικό, το πιο δημοφιλές ποτάμι είναι το σοκολατούχο, ενώ από κοντά ακολουθεί το φραουλένιο. Το ποτάμι με το παγωτό βανίλια δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλές και το επιλέγουν μόνο οι σνομπ. Αλλά ακόμα και εκείνοι, στο κατάστρωμα πίνουν μιλκσέικ σοκολάτα.

     Οι καλύτεροι φίλοι των ανθρώπων είναι τα δέντρα, και ιδιαίτερα τα γέρικα. Τα πιο γέρικα δέντρα είναι πολύ δημοφιλή και την πρώτη μέρα της Άνοιξης, άνθρωποι από όλη τη χώρα τα επισκέπτονται κρατώντας στα χέρια τους εξημερωμένες πεταλούδες και ζητάνε να μάθουν τα μελλούμενα, τα οποία πάντα είναι ευχάριστα.

     Ο ήλιος δεν καίει ποτέ στη Χώρα του Παντού και του Πουθενά και οι βροχές είναι λιγοστές, αλλά ουσιαστικές και πολύ διασκεδαστικές, καθώς γεμίζουν τη χώρα με ουράνια τόξα. Χιόνι δεν πέφτει ποτέ, αλλά οι άνθρωποι πάντα στολίζουν τα σπίτια τους με σχήματα χιονονιφάδων.

     Πολλοί άνθρωποι ξεκίνησαν να την βρουν αυτή τη μαγική χώρα, αλλά αφού ταξίδεψαν εκατοντάδες χιλιόμετρα γύρισαν πίσω άπραγοι. Κάποιοι είπαν πως βρίσκεται στον Ισημερινό, και πότε περνάει στο βόρειο ημισφαίριο και πότε περνάει στο νότιο, γι'αυτό είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί. Κάποιοι άλλοι είπαν πως βρίσκεται στον Αρκτικό ωκεανό, και μάλιστα ότι βρίσκεται ακριβώς κάτω από τον Πολικό αστέρα, γι'αυτό είναι πολύ εύκολο να βρεθεί. Πολλοί εξερευνητές ξεκίνησαν με την πυξίδα στο χέρι, αλλά δεν την βρήκαν, ενώ άλλοι που περπατούσαν χωρίς συγκεκριμένο προορισμό ορκίζονται ότι τη συνάντησαν ακριβώς μπροστά τους.

     Αυτοί που δεν την βρήκαν ποτέ δηλώνουν με σιγουριά ότι αυτή η χώρα δεν βρίσκεται πουθενά, αλλά όσοι τη συνάντησαν, έστω και φευγαλέα, δεν αμφιβάλλουν ότι αυτή η χώρα βρίσκεται παντού. Τι κρίμα να μην μπορεί να βρεθεί ένα κοινό σημείο συνάντησης! Πόσο μάλλον που και οι δύο θεωρίες είναι απόλυτα ακριβείς!

     Κι αν θέλουμε να δώσουμε ένα άλλο όνομα σε αυτή την τόσο θαυμαστή χώρα, αν θέλουμε να τη φωνάξουμε με μία λέξη, ελπίζοντας να ανήκουμε σε εκείνους που τους αποκαλύπτεται και όχι σε εκείνους που τους κρύβεται, θα πρέπει να την πούμε Φαντασία. Έτσι απλά.