Πέμπτη 18 Ιουλίου 2019

Purple Alert




     Μία λεπτή φιγούρα διαγράφτηκε στο θολό τζάμι της πόρτας και αμέσως μετά ακούστηκαν δύο χτυπήματα.
     - Περάστε, είπε ο Αντώνης Ξετρυπώνης.
     Η γυναίκα που μπήκε στο γραφείο ήταν καλοντυμένη. Η υψηλή κοινωνική της θέση φώναζε από μακριά, ιδιαίτερα για κάποιον με τη δική του διορατικότητα.
     - Ο κύριος Ξετρυπώνης; ρώτησε η γυναίκα.
     - Αυτοπροσώπως, είπε ο Αντώνης Ξετρυπώνης και της έδειξε να καθήσει. Θα πάρετε κάτι;
     Η γυναίκα έγνεψε όχι.
     - Είστε η τελευταία μου ελπίδα, κύριε Ξετρυπώνη, είπε. Κανείς άλλος δεν μπορεί να με βοηθήσει.
     Φορούσε ακόμα τα μαύρα γυαλιά ηλίου και δεν έκανε καμία κίνηση να τα βγάλει. Στο δεξί της χέρι κρατούσε ένα πάνινο μαντήλι με κεντημένο μονόγραμμα. Ο Αντώνης Ξετρυπώνης ήπιε μια γουλιά καφέ. Κάηκε λίγο, αλλά δεν το έδειξε.
     - Από ό,τι καταλαβαίνω, πρόκειται για εξαφάνιση, είπε. Και, όχι να το περηφανευτώ, αλλά οι εξαφανίσεις είναι η ειδικότητά μου.
     - Μα γι’αυτό απευθύνθηκα στο γραφείο σας. Είμαι πραγματικά απελπισμένη. Για να καταλάβετε, μέχρι σε χαρτορίχτρες πήγα.
     - Σε χαρτορίχτρες;
     - Ναι, στις καλύτερες, εννοείται… Αλλά καμία τους δεν μπόρεσε να με βοηθήσει. Η κυρα-Τασούλα το μόνο που μου βρήκε ήταν ένας σπαθάτος, έτσι μου είπε, η κυρα-Δόμνα μου είπε και τον καφέ, ένα Α είναι στον δρόμο μου… Μέχρι και στον Χασάν, τον υπνωτιστή πήγα.
     - Και;
     - Από ό,τι φαίνεται, ήμουν ο Περικλής.
     - Ο αρχαίος;
     - Αμ’τι, ο νέος; Αν ήμουν ο νέος, θα είχα και επώνυμο.
     - Σωστά. Στην αστυνομία απευθυνθήκατε;
     - Δημόσιοι υπάλληλοι! Πού να καταλάβουν τον πόνο της μάνας;
     - Ώστε ο γιος σας είναι που εξαφανίστηκε;
     - Ναι, ο μοναχογιός μου… αλλά πώς το ξέρατε ότι έχω γιο;
     - Όλος ο κόσμος το γνωρίζει, δεν είστε και τόσο άγνωστη…
     - Ώστε με γνωρίζετε;
     - Ε, έκανα μια στοιχειώδη έρευνα: χήρα γνωστού μεγιστάνα του τύπου, με αμύθητη περιουσία, που τη συνδέουν δεσμοί αίματος με κάποια υψηλά ιστάμενα πρόσωπα, πρέσβειρα της Ουνέσκο τα τελευταία δέκα χρόνια και προσκεκλημένη ομιλήτρια στην τελευταία συνάντηση των G8… Ο λόγος σας ήταν πολύ ενδιαφέρων, τον παρακολούθησα στο διαδίκτυο.
     - Άρα γνωρίζετε τι θέλω από εσάς.
     - Φυσικά… Πότε εθεάθη ο γιος σας τελευταία φορά;
     - Εγώ τον είδα πριν από τρεις εβδομάδες, αλλά άκουσα ότι εθεάθη στο εξωτερικό, σε διάφορες χώρες.
     - Ναι, το είχαν πει και στις ειδήσεις.
     - Λοιπόν; Θα το αναλάβετε, κύριε Ξετρυπώνη; Τα χρήματα δεν είναι πρόβλημα, όπως γνωρίζετε, εξάλλου…
     - Όπως σας είπα, κυρία μου, οι εξαφανίσεις είναι η ειδικότητά μου. Αφήστε το επάνω μου.
     Η γυναίκα έβγαλε έναν φάκελο από την τσάντα της.
     - Εδώ θα βρείτε μερικά χρήματα για τα πρώτα σας έξοδα. Σας αφήνω και μία κάρτα με το τηλέφωνό μου.
     Ο Αντώνης Ξετρυπώνης έπιασε το φάκελο και τον μισάνοιξε. Αν δεν είχε αχρωματοψία, το χρώμα που διέκρινε ήταν το μωβ.
     - Θα σας ενημερώνω για όλες τις εξελίξεις , είπε.
     - Περιμένω νέα σας το συντομότερο.
     Η πόρτα του γραφείου έκλεισε και η γυναικεία φιγούρα που διαγράφτηκε στο θολό τζάμι απλώθηκε, έγινε πιο αχνή, και ύστερα εξαφανίστηκε. Ο Αντώνης Ξετρυπώνης πάτησε ένα κουμπί που βρισκόταν στη δεξιά πλευρά του γραφείου του. Η πόρτα που βρισκόταν στη μία πλευρά του γραφείου μισάνοιξε και από μέσα πρόβαλε το κεφάλι της Πίπης.
     - Άκουσες; τη ρώτησε.
     - Ναι.
     - Θα πας;
     - Γιατί όχι; Δεν είμαι εγώ η πιο πολύτιμη εξωτερική συνεργάτις σου;
     - Φεύγεις απόψε κιόλας.
     - Για πού;
     - Για όπου πάει το πρώτο πλοίο, από κάπου πρέπει να ξεκινήσουμε... Πάρε μαζί σου και διαβατήριο, ο εξαφανισμένος έχει θεαθεί και στο εξωτερικό.
     - Εξωτερικό; Ωραία, είπε η Πίπη.
     - Δεν είναι σίγουρο, ίσως τον εντοπίσεις και στην Ελλάδα, είπε ο Αντώνης Ξετρυπώνης.
     - Κανένα πρόβλημα, είπε η Πίπη. Και ποιος είπαμε ότι είναι ο εξαφανισμένος;
     - Το καλοκαίρι, είπε ο Αντώνης Ξετρυπώνης και ήπιε μια γουλιά καφέ.
      

11 σχόλια:

  1. 🤣🤣🤣🤣🤣🤣🤣
    Κύριε Ξετρυπωνη και δεσποινίς Πίπη, βρείτε το και φέρτε το σας παρακαλούμε.
    Δεν θα ξαναπαραπονεθουμε για τη ζέστη πείτε του.
    Άντε να κάνουμε κανένα μπανάκι και να βγάλουμε τις ζακέτες.
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μην ανησυχείς, Ρένα μου, και θα το ξετρυπώσουμε, όπου κι αν κρύβεται.
      Φιλάκια πολλά και σε εσένα

      Διαγραφή
  2. Nα συλληφθεί και να καταδικαστεί σε τρίμηνες καταναγκαστικές καλοκαιρίες. Χωρίς αναστολή.
    Πίππη μου, χτύπησες φλέβα πάλι. Παρά τα ακραία καιρικά (και όχι μόνο) φαινόμενα, η έμπνευσή σου είναι στα καλύτερά της!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ απόλυτα με την ποινή που προτείνεις, αγαπημένη μου Μαρία.
      Όσο για την έμπνευση, είναι που τόσο καιρό κοιμόταν και είχε καρδαμώσει.
      Πολλά φιλάκια

      Διαγραφή
  3. Ουάουου! η αξιαγάπητη Pippi σε ρόλο συνεργάτη ντετέκτιβ! Αυτό και αν είναι είδηση. Και μάλιστα μου αρέσει.
    Σε ειδική αποστολή λοιπόν! Να αναζητήσουμε το "εξαφανισμένο" καλοκαίρι. Χμμμμ λεπτή αποστολή. Όμως πιστεύω ότι η Pippi έχει το χάρισμα να το ...ξετρυπώσει. Να το πείσει να επανεμφανιστεί κοντά μας. Της έχω εμπιστοσύνη. Θα τα καταφέρει.
    Στέλνω λοιπόν τις ευχές μου και περιμένω στην άκρη του μώλου, εκεί. Κάθε ηλιοβασίλεμα. Να υποδεχτώ την Pippi αγκαλιά με το αγνοούμενο καλοκαίρι.
    Φιλιά πολλά και ...καλή επιτυχία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ για τις ευχές σου, Γιάννη μου, θα τις χρειαστώ για να το ξετρυπώσω.
      Κι αν, λέμε αν, δεν τα καταφέρω, ραντεβού στο ηλιοβασίλεμα.
      Πολλά φιλιά

      Διαγραφή
  4. Νομίζω πλέον πως η επικαιρότητα υπάρχει για να της δίνεις το χρώμα σου και να την ομορφαίνεις. ❤ Ευχαριστούμε! ❤

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν καταφέρνω τόσα πολλά, χαίρομαι όσο δε φαντάζεσαι, αγαπημένη μου Γούμαν.
      Πολλά φιλάκια
      ΥΓ: Έχω την εντύπωση ότι το ξετρύπωσα το Καλοκαίρι

      Διαγραφή
  5. ⛵ Περασα να σου ευχηθω καλο υπολοιπο καλοκαιριου με υγεια και ομορφες στιγμες ⛵

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ, Σκρουτζάκο, και εσύ εύχομαι να περνάς υπέροχα.
      Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού και σε εσένα

      Διαγραφή

To comment or not to comment? That is the question