Εν αναμονή της ενηλικίωσης

     - Είπα όχι και εννοώ όχι! είπε με έμφαση ο μπαμπάς της μικρής γοργόνας, και ξαναγύρισε στο διάβασμα της εφημερίδας του. Ένα ολόκληρο κοπάδι σαρδέλλες αγνοείτο από την προηγούμενη εβδομάδα.

     - Μα θα πάνε όλοι!

     - Δεν με ενδιαφέρει ποιοι θα πάνε, εσύ δε θα πας! είπε και ξαναβυθίστηκε στο διάβασμα. Οι τελευταίες πληροφορίες έλεγαν ότι το κοπάδι εθεάθη τελευταία φορά κοντά στον Ισημερινό.

     - Μαμά, πες του!

     - Έχει δίκιο ο πατέρας σου, παιδί μου.

     - Όχι, δεν έχει δίκιο!

     - Μα για το καλό σου τα λέει αυτά που λέει…

     - Ναι, καλά, για το καλό μου… Όλα για το καλό μου μου τα λέτε… Δε με καταλαβαίνει κανείς σας!

     - Γιατί το λες αυτό, παιδί μου; Σου χαλάσαμε ποτέ χατίρι; Κολιέ από κοράλλι ήθελες, κολιέ από κοράλλι σου παίρναμε, σκουλαρίκια από μαργαριτάρια ήθελες, σκουλαρίκια από μαργαριτάρια σου παίρναμε, χτενάκια από αστερίες ήθελες, χτενάκια από αστερίες σου παίρναμε, μέχρι ιππόκαμπο σου πήραμε και πήγαινες στο σχολείο με τον ιππόκαμπο, την στιγμή που τα άλλα παιδιά πήγαιναν όλα κολυμπώντας!

     - Ναι, αλλά τώρα μου λέτε όχι! Τι ζήτησα; Να πάω μια εκδρομή, όπως όλος ο κόσμος!

     - Στην ξηρά;

     - Ε, αφού εκεί γίνεται η εκδρομή!

     - Και δε μου λες, εξυπνοπούλι μου, ξαναπήρε το λόγο ο πατέρας της, ποιος τη διοργανώνει την εκδρομή; Το σχολείο, μήπως; Δε θυμάμαι να μας έφερες κανένα χαρτί από το σχολείο…

     - Η παρέα μου τη διοργανώνει.

     - Τώρα σωθήκαμε!

     - Γιατί, καλέ μπαμπά;

     - Ένα εκατομμύριο φορές σου έχω πει ότι η κόρη της Σουπιάς δεν είναι η καλύτερη παρέα.

     - Η Μέλανι είναι μια χαρά κορίτσι, είσαι προκατειλημμένος! Τι θέλεις, δηλαδή, να κάνω παρέα μόνο με γοργόνες;

     - Δεν είπαμε αυτό, παιδί μου, πήρε το λόγο η μητέρα της, αλλά υπάρχουν κι άλλα παιδιά, να κάνεις παρέα… Η Χάννα, για παράδειγμα…

     - Ποια; Η κόρη του Χάνου; Το φυτό;

     - Ποιο φυτό; Το φύκος; Ψάρι δεν είναι ο χάνος;

     - Όταν λέω φυτό, εννοώ φυτό. Όλη την ώρα διαβάζει.

     - Γι’αυτό και είναι απουσιολόγος, μου τα λέει η μητέρα της.

     - Εγώ δεν κάνω παρέα με φυτά!

     - Ωραία, υπάρχουν και άλλα ψάρια… Ο γιος του Ροφού πώς σου φαίνεται;

     - Άλλο σπασικλάκι!

     - Ο γιος του Κάβουρα;

     - Σιγά τον παίδαρο!

     - Δεν σου είπαμε να τον παντρευτείς!... Η κόρη της Φάλαινας;

     - Πολύ χοντρή!

     - Στην πλάτη θα την κουβαλάς;

     - Όχι, αλλά αν κάνω παρέα μαζί της, δεν θα με κάνει κανείς άλλος παρέα, ούτε θα με βάζουν στα κλαμπ.

     - Έτσι κι αλλιώς είσαι μικρή για κλαμπ…

     - Μικρή, μικρή, για όλα είμαι μικρή! Αν σας το ζητούσε η αδερφή μου θα την αφήνατε!

     Ο πατέρας της άφησε την εφημερίδα.

     - Η αδερφή σου δε θα το ζητούσε ποτέ, είπε, αλλά ακόμα και αν το ζητούσε, θα δεχόταν την απόφασή μας και δε θα αντιδρούσε όπως εσύ. Επιπλέον, η αδερφή σου είναι και μεγαλύτερη, έχει ενηλικιωθεί εδώ και δύο χρόνια.

     - Μμμμμ…..

     - Μην ξινίζεις τη μούρη σου, έχει ενηλικιωθεί και παρ’όλ’αυτά σέβεται τους γονείς της. Ενώ εσύ…

     - Τι εγώ; Μια εκδρομή ζήτησα να πάω! Επειδή, δηλαδή, της αδερφής μου της αρέσει να κλείνεται στο σπίτι, εγώ δεν θα πάω ποτέ εκδρομή;

     - Δεν είπαμε να μην πας. Να πας. Να πας με το σχολείο, να επιμορφωθείς κιόλας.

     - Ναι, να πάω εκδρομή στην ατόλλη, σιγά το μέρος!

     - Είναι επικίνδυνα στην ξηρά, παιδί μου, είπε η μητέρα της, εκεί υπάρχουν άνθρωποι!

     - Και ποιος σας είπε ότι δεν θα προσέχουμε;

     - Ποιος θα προσέχει; Η κόρη της Σουπιάς, οι κόρη της Ζαργάνας, ο γιος του Σπάρου, ή ο γιος του Καρχαρία;

     - Δεν κάνω παρέα με το γιο του Καρχαρία!

     - Μην το αρνείσαι, σας είδε η Κουτσομούρα τις προάλλες στον ύφαλο!

     - Σα δεν ντρέπεται, η παλιοκουτσομπόλα, έτρεξε να σου το προλάβει! Καλύτερα να κοιτάει την κόρη της, να της πεις, που τραβολογιέται με εκείνο τον σπάρο, και να αφήσει τις κόρες των άλλων!

     - Τέλος πάντων, με όποιον και αν θέλεις να πας, στην ξηρά δεν πας!

     - Φοβάστε μήπως βρω κανέναν πρίγκηπα;

     - Δεν υπάρχουν πρίγκηπες στην ξηρά!

     - Πού το ξέρετε; Αφού δεν έχετε πάει!

     - Αν υπήρχαν θα το μαθαίναμε, θα το έγραφε η εφημερίδα, έχει πολλούς ανταποκριτές στην ξηρά…

     - Ναι, σιγά τους ανταποκριτές!

     - Για κάνε μου τη χάρη, νεαρή μου, δεν μπορείς να ακυρώνεις γλάρους με περγαμηνές ετών στη δημοσιογραφία…

     - Τέλος πάντων, δε με νοιάζουν οι γλάροι, άλλο είναι το θέμα μας… Να πάω στην εκδρομή, ναι ή όχι;

     - Τόση ώρα στον βρόντο μιλάμε; Είπαμε όχι!

     - Είστε άδικοι!

     - Είσαι μικρή!

     - Είμαι επτά!

     - Σιγά την ηλικία!

     - Ε, όχι και σιγά την ηλικία! Στα επτά εσείς ήσαστε κιόλας παντρεμένοι!

     - Άλλες εποχές τότε, τώρα πρέπει πρώτα να ενηλικιωθείς…

     - Σε ένα μήνα ενηλικιώνομαι!

     - Θα ξαναμιλήσουμε τότε, λοιπόν!

     - Μα…

     - Δεν έχει μα και ξεμά, συζήτηση τέλος! Στο δωμάτιό σου!

     - Όλο στο δωμάτιό μου με στέλνετε, είναι άδικο!

     - Στο δωμάτιό σου, είπα! Όσο είσαι υπό την ευθύνη μου, στην ξηρά δεν πηγαίνεις!

     - Αμ’ δε θα ενηλικιωθώ; φώναξε η μικρή γοργόνα. Θα δείτε! Θα κάνω παρέα με όποιον γουστάρω, θα πηγαίνω στα κλαμπ όλη την ώρα, και θα πηγαίνω και εκδρομές στην ξηρά, μόνο στην ξηρά! Και θα βρω και έναν πρίγκηπα, να σας τον τρίψω στη μούρη, που θα μου πείτε εσείς ότι δεν υπάρχουν πρίγκηπες, η ιστορία της Άριελ, δηλαδή, είναι μύθος; Και θα βρω πρίγκηπα, και θα τον παντρευτώ!

     - Να κάνεις ό,τι θέλεις, φώναξε ο πατέρας της, προς το παρόν όμως θα κάνεις αυτό που σου λέω: στο δωμάτιό σου, τώρα! Αλλιώς, θα σου πάρω τον ιππόκαμπο και θα τον πουλήσω, και θα πηγαίνεις στο σχολείο κολυμπώντας!

     Η μικρή γοργόνα κατέβασε τα μούτρα της και αποσύρθηκε στο δωμάτιό της μουρμουρίζοντας. Και ο πατέρας της ξανάπιασε την εφημερίδα του. Όμως δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί. Η ενηλικίωση της μικρής του κόρης δεν αργούσε τόσο, όσο θα ήθελε…