Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2020

Παράδοση μετ'εμποδίων

 



     - Παραμονή αύριο, χα! χα! χα! είπε ο κλόουν με το λουλούδι στο πέτο.
     - Τι γελάς, βρε καραγκιόζη; είπε το άσπρο αρκουδάκι, που καθόταν στο μέσο του κρεβατιού.
     - Τι τρέχει, τι θέλεις; πετάχτηκε ο μικρός καραγκιόζης, που ήταν πεσμένος ανάμεσα σε τρεις κούκλες με γυμνά πόδια.
     - Ποιος σου μίλησε εσένα; είπε το αρκουδάκι. Εγώ στον κλόουν μιλάω!
     - Να με συγχωρεί η χάρη σου, αλλά άκουσα το όνομά μου, είπε ο καραγκιόζης και ξαναξάπλωσε ανάμεσα στις κούκλες.
     - Γράψε λάθος! Λοιπόν, γιατί γελάς εσύ, για να'χουμε καλό ρώτημα;
     - Συγγνώμη, βρε παιδιά, δε γελάω, για όλα φταίει αυτή η απαίσια γκριμάτσα που είναι κολλημένη επάνω στο πρόσωπό μου...
     - Παιδιά, συγκεντρωθείτε! είπε μία κούκλα με ξανθά, μπουκλωτά μαλλιά, που της έλειπε το ένα παπούτσι. Αύριο έρχεται ο Άη-Βασίλης, και μαζί μ'αυτόν, έρχονται και τα καινούργια παιχνίδια!
     - Κι εσύ τι ανησυχείς, Σταχτοπούτα; ρώτησε ένας πορτοκαλί δεινόσαυρος.
     - Ως πότε θα με κοροϊδεύεις;
     - Ώσπου να ξαναβρείς το παπούτσι σου, εννοείται. 
     - Τι να περιμένει κανείς από κάποιον που είναι υπό εξαφάνιση; Μόνο να ελπίζει ότι μαζί με αυτόν θα εξαφανιστούν και τα κρύα του αστεία...
     - Παιδιά, έχει δίκιο η Σταχτ..., η Τζέσικα, θέλω να πω, είπε η μία από τις τρεις κούκλες με τα γυμνά πόδια. Αύριο έρχονται τα νέα παιχνίδια και εμείς θα παραγκωνιστούμε ακόμα περισσότερο. Κάτι πρέπει να κάνουμε! Και, σας θυμίζω ότι ακόμη δεν έχουμε καταλήξει πουθενά.
     - Πού θέλετε να καταλήξουμε; είπε ένα αυτοκινητάκι, με βγαλμένη τη μία πόρτα. Η λύση είναι μία: απαγωγή!
     - Μη λες βλακείες, πώς θα απαγάγουμε τον Άη-Βασίλη; ρώτησε ο δεινόσαυρος.
     - Θα τον αρπάξουμε και θα τον πάμε σε μια απομονωμένη τοποθεσία.
     - Μπορείς να κυνηγήσεις το έλκηθρο, μήπως;
     - Θα τον απαγάγουμε όταν κατέβει από το έλκηθρο!
     - Τώρα μάλιστα! Και νομίζεις ότι θα κάτσει να τον απαγάγουν;
     - Είναι ένας και είμαστε τόσοι!
     - Ίσως αν του εξηγούσαμε... είπε δειλά μία κούκλα με ασημί μπότες.
     - Να του εξηγούσαμε τι; Ότι δεν θέλουμε άλλα παιχνίδια; Ότι θέλουμε να μείνουμε όπως είμαστε τώρα και δεν θέλουμε να παραγκωνιστούμε από κανένα καινούργιο παιχνίδι;
     - Αφού αυτή είναι η αλήθεια!
     - Και λες ότι θα του αρέσει αυτό; Ότι θα το ακούσει και θα πει "ναι, δίκιο έχετε, παίρνω τα καινούργια παιχνίδια και φεύγω"; Όχι, βέβαια!
     - Και τι θα κάνουμε, τότε; Η ώρα περνάει και αυτό είναι εις βάρος μας...
     - Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, είπε ένας λευκός αξιωματικός, που μόλις είχε επιτεθεί σε ένα μαύρο άλογο. Το πράγμα χρειάζεται δράση, και η δράση, για να έχει επιτυχία, χρειάζεται οργάνωση. Άντρες, στοιχηθείτε!
     - Το τελευταίο πράγμα που χρειαζόμαστε εδώ μέσα είναι μία στρατιωτική επέμβαση, μουρμούρισε ο κλόουν, χα! χα! χα!
     - Το πρώτο πράγμα που χρειαζόμαστε εδώ μέσα είναι στρατιωτική πειθαρχία, απάντησε ο αξιωματικός.
     - Γιατί δεν του μπλοκάρουμε την είσοδο; είπε μία κιθάρα με τρεις χορδές. Πώς θα μπει αν φράξουμε την καμινάδα;
     - Πώς να την φράξουμε; ρώτησε ο καραγκιόζης. Θα σκαρφαλώσουμε μέσα στην καμινάδα; Εγώ δεν μπορώ, έχω υψοφοβία. Αφήστε που η καμπούρα θα με εμποδίζει στο σκαρφάλωμα...
     - Εγώ δεν έχω πρόβλημα να αναρριχηθώ μέσα στην καμινάδα, είπε ένα κόκκινο, πυροσβεστικό όχημα και σήκωσε ψηλά την σκάλα του. Αλλά θαρρώ πως είμαι πολύ μικρός για να τα καταφέρω μόνος μου.
     - Θα το κάνουμε όλοι μαζί, είπε ο δεινόσαυρος.
     - Εγώ συμφωνώ, είπε το άσπρο αρκουδάκι.
     - Κι εγώ, είπε η κούκλα με το ένα παπούτσι.
     - Κι εγώ συμφωνώ, είπε και η κούκλα με τις ασημί μπότες.
     Ένα-ένα, τα παιχνίδια συνειδητοποίησαν ότι η μόνη λύση για να μην έρθουν καινούργια παιχνίδια στο σπίτι ήταν να φράξουν την καμινάδα με τα ίδια τους τα κορμιά. Σκαρφάλωσαν, λοιπόν, προσεκτικά, στην καμινάδα - όλα εκτός από τον καραγκιόζη που έπασχε από υψοφοβία - και περίμεναν...
     Και οι ώρες περνούσαν βασανιστικά αργά, αλλά κάποια στιγμή έφτασαν τα μεσάνυχτα. Και μαζί με τους δώδεκα χτύπους του μεγάλου ρολογιού του σπιτιού, ακούστηκαν ήχοι από βήματα στην σκεπή. Και τα βήματα, αργά-αργά και βαριά, πλησίασαν την καμινάδα...
     Τα παιχνίδια κράτησαν μεμιάς την αναπνοή τους. Μέχρι που ένιωσαν ένα βαρύ σώμα να πέφτει επάνω στα δικά τους σφιχταγκαλιασμένα σώματα.
     - Τι συμβαίνει; ακούστηκε η φωνή του Άη-Βασίλη. Τι είναι αυτό που φράζει την καμινάδα; Α, δεν το πιστεύω... Δεινόσαυρε, εσύ είσαι; Μα, μια στιγμή, τι κάνεις εδώ, εγώ ο ίδιος δε σε έφερα σε αυτό εδώ το σπίτι, τρία χρόνια πριν; Τι κάνεις μέσα στην καμινάδα; Γιατί δεν είσαι στη θέση σου, μέσα στο σπίτι; Μπέλα, εσύ είσαι; Βέβαια, εσύ είσαι, θυμάμαι ξεκάθαρα τις ξανθές σου μπούκλες! Μα πού πήγε το παπούτσι σου; Αν νομίζεις ότι θα το βρεις μέσα στην καμινάδα, κάνεις λάθος... Ε, όχι! Κλόουν, και εσύ εδώ; Μα τι κάνετε όλα τα παιχνίδια μέσα στην καμινάδα; Πώς θα κατέβω;
     - Να μας κάνεις τη χάρη και να μην κατέβεις, είπε το άσπρο αρκουδάκι.
     - Πώς; Μα, τι λέτε, πώς είναι δυνατόν να μην κατέβω; Κάντε μου τη χάρη και κατεβείτε εσείς, ο σάκος είναι βαρύς και έχει αρχίσει ήδη να με πονάει η μέση μου..,
     - Ποτέ! φώναξε το αυτοκινητάκι που του έλειπε η πόρτα.
     - Ποτέ των ποτών! φώναξε και η μία από τις κούκλες με τα γυμνά πόδια.
     - Εδώ θα μείνουμε, είπε και η κούκλα με το ένα παπούτσι.
     - Μα γιατί μου φράζετε τον δρόμο; Πώς θα φέρω τα καινούργια παιχνίδια;
     - Αμ' δε θα τα φέρεις!
     - Άλλο πάλι και τούτο! Πού ακούστηκε ο Άη-Βασίλης να μη φέρει τα δώρα;
     - Να φύγεις!
     - Να πας αλλού!
     - Αυτό που λέτε δε γίνεται... Κάντε στην άκρη να περάσω, ο σάκος είναι βαρύς...
     - Αλτ! φώναξε ο αξιωματικός. Μην κουνηθεί κανείς! Άη-Βασίλη, εν ονόματι των παιχνιδιών αυτού του σπιτιού, σε διατάζω να απομακρυνθείς ησύχως!
     - Κάντε στην άκρη, που σας λέω, και τα έχω κι εγώ τα κιλάκια μου...
     - Αλτ! είπα! Άη-Βασίλη, σε διατάζω να απομακρυνθείς ησύχως! φώναξε και πάλι ο αξιωματικός. Άντρες, λάβετε θέσεις!
     - Δεν πάω πουθενά, είπε ο Άη-Βασίλης, θα μείνω εδώ μέχρι να σοβαρευτείτε... Μα, τι σας έχει πιάσει, επιτέλους;
     - Δε θέλουμε άλλα δώρα! φώναξε ο δεινόσαυρος.
     - Δε θέλουμε άλλα παιχνίδια! φώναξε και ο καραγκιόζης, από την κάτω άκρη της καμινάδας.
     - Μα τα δώρα δεν τα φέρνω σε εσάς...
     - Ναι, αλλά εμείς τα τραβάμε όλα!
     - Τι εννοείτε, δηλαδή;
     - Εμείς τώρα έχουμε παλιώσει, και έρχεσαι εσύ με τα καινούργια τα παιχνίδια, τα γυαλιστερά, και εμείς θα μείνουμε σε μία άκρη και θα ξεχαστούμε... Και κανείς δεν θα παίζει μαζί μας, και στο τέλος θα μας πετάξουν, σαν στυμμένες λεμονόκουπες...
     - Α, ώστε αυτό ήταν! είπε ο Άη-Βασίλης.
     - Αυτό βέβαια! Γι'αυτό, πάρε το σάκο σου και φύγε!
     - Αυτό που λέτε δε γίνεται.
     - Ούτε αυτό που θέλεις να κάνεις εσύ γίνεται.
     - Μα, δε μου λέτε: δεν τα αγαπάτε καθόλου τα παιδιά;
     - Εννοείται πως τα αγαπάμε, γι'αυτό και νοιαζόμαστε...
     - Αν νοιαζόσασταν τόσο, δεν θα την φράζατε την καμινάδα...
     - Μα, θέλουμε να παίζουμε μαζί τους!
     - Ναι, αλλά τα ίδια τα παιδιά μου ζήτησαν τα καινούργια παιχνίδια!
     - Ναι, αλλά τα καινούργια παιχνίδια είναι καινούργια!
     - Και γυαλιστερά!
     - Και καινούργια!
     - Και δεν τους λείπουν παπούτσια!
     - Και είναι και καινούργια!
     - Και είναι καινούργια!
     - Και δεν τα ξέρουν τα παιδιά!
     - Ναι, δεν τα ξέρουν...
     - Και ούτε τα αγαπάνε, όπως τα αγαπάμε εμείς!
     - Και ποιος σας είπε ότι τα καινούργια παιχνίδια είναι μόνο για τα παιδιά; είπε ο Άη-Βασίλης.
     - Τι εννοείς;
     - Τι να εννοώ; Δεν σας πέρασε ποτέ από το μυαλό ότι τα καινούργια παιχνίδια θα γίνουν και δικοί σας φίλοι;
     - Αλήθεια είναι τώρα αυτό;
     - Αλήθεια βέβαια!
     - Κι αν δε θέλουν να γίνουν φίλοι μας;
     - Πώς δε θέλουν! Να, τώρα δα μου το έλεγαν!
     - Τι σου έλεγαν, δηλαδή;
     - Πως ανυπομονούν να σας γνωρίσουν!
     - Αλήθεια;
     - Αλήθεια!
     - Ορκίζεσαι;
     - Ορκίζομαι.
     Για μια στιγμή, η καμινάδα βουβάθηκε.
     - Λοιπόν; έσπασε τη σιωπή ο Άη-Βασίλης, θα με αφήσετε τελικά να κατέβω;
     Τα παιχνίδια άρχισαν να σκουντιούνται. Και αφού σκουντήθηκαν αρκετά, το αποφάσισαν. Και ένα-ένα, άρχισαν να κατεβαίνουν από την καμινάδα. Και μαζί τους κατέβηκε και ο Άη-Βασίλης με το σάκο του. Και από μέσα από το σάκο ξεπήδησαν μία μπαλαρίνα με ροζ φορεματάκι και ένα ασημένιο πατίνι.
     - Γεια σας, παιδιά, είπε το πατίνι.
     - Τι ωραία που είστε εδώ, είπε και η μπαλαρίνα.
     Και τα παλιά παιχνίδια πλησίασαν τα καινούργια και άρχισαν τις ερωτήσεις. Και μέχρι το πρωί, που τα παιδιά ξύπνησαν και έτρεξαν να βρουν τα δώρα τους, όλα τα παιχνίδια είχαν ήδη γίνει μια παρέα. Και, αφού τα παιδιά άνοιξαν τα δώρα τους και βρήκαν την μπαλαρίνα και το πατίνι, και αφού έπαιξαν μαζί τους μέχρι που κουράστηκαν, και αφού έφτασε το βράδυ και τα παιδιά πήγαν για ύπνο, τα παιχνίδια, καινούργια και παλιά, έκαναν το πρώτο τους πάρτυ. Και τα παλιά παιχνίδια, συνειδητοποίησαν ότι ο Άη-Βασίλης μάλλον είχε δίκιο...
     
     
     

14 σχόλια:

  1. Τέλειο το παραμύθι σου Πίπη μου!
    Καλή, παραμυθένια, δημιουργική και παιχνιδιάρικη χρονιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή, παραμυθένια, δημιουργική και παιχνιδιάρικη χρονιά και σε εσένα, Ελένη μου!
      Και επειδή όλοι έχουν ανάγκη το παραμύθι και το παιχνίδι, ακόμα κι όταν δεν το ξέρουν ή δεν το ομολογούν, καλή, παραμυθένια, δημιουργική και παιχνιδιάρικη χρονιά σε όλους!
      Πολλά, εορταστικά φιλιά

      Διαγραφή
  2. Πίπη, μπαίνω με το δεξί - να τηρήσουμε τα έθιμα, να ευχηθώ Καλή Χρονιά σε εσένα και τους δικούς σου.
    Όποια κι αν είναι τα εμπόδια στην καθημερινότητά μας, ας κάνουμε το καλύτερο δυνατό να μαθαίνουμε και να χαιρόμαστε με όσα βλέπουμε, ακούμε και διαβάζουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι είναι, Joanna μου, ας προσπαθούμε να βλέπουμε το ποτήρι μισογεμάτο και ας μη μιζεριάζουμε, όσο μπορούμε.
      Καλή και δημιουργική χρονιά και σε εσένα.
      Πολλά φιλιά

      Διαγραφή
  3. Κατ αρχήν στέλνω ευχές για Καλή χρονιά Πίπη μου! Γεμάτη αγκαλιά με ευχές για κάθε τι όμορφο στη ζωή σου. Όπως την ονειρεύεσαι.
    Κατά δεύτερο, επειδή με περιμένει ....ψητό ευωδιάζον χοιρινό, θα περάσω αργότερα να διαβάσω το διήγημά σου.

    Φεύγοντας σου στέλνω μια ...ενημέρωση, κάτι σαν δελτίο τύπου.
    https://giannispitarokilis.wordpress.com/

    Φιλιά και επανέρχομαι δριμύτερος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ψητό ευωδιάζον χοιρινό είναι ό,τι καλύτερο για μια όμορφη Πρωτοχρονιά, Γιάννη μου!
      Καλή και ευωδιαστή χρονιά να έχεις.
      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
    2. Iσχύει καλή μου φίλη. Ένα αναπάντεχο γεγονός (θάνατος της πεθεράς μου), μου έκανε, τουλάχιστον δύο πράγματα.
      Ακόμα δεν έχω τον σωστό ρυθμό να επανέλθω στις αναγνώσεις μου, την ιστορία σου εδώ δεν την διάβασα ακόμα και δεύτερον, ξεκούτιανε το μυαλό μου. Σε παρακαλώ αγνόησε την δεύτερη αγενή υπενθύμισή μου που σου έκανα για το νέο μπλογκ μου.
      Ζητώ τη συγγνώμη σου.

      Διαγραφή
    3. Γιάννη μου, μην ανησυχείς και μην απολογείσαι. Είσαι ένας ευγενικός άνθρωπος και δεν πειράζει η δεύτερη υπενθύμιση. Έτσι κι αλλιώς, καθώς μεγαλώνω αυξάνονται και τα πράγματα που ξεχνάω.
      Ζωή σε εσάς, εύχομαι, είναι απόλυτα λογικό να ανατραπούν τα δεδομένα σου και να διαταραχτούν οι ισορροπίες σου.
      Ελπίζω σύντομα να βρεις τις σταθερές σου.
      Πολλά φιλιά

      Διαγραφή
  4. Το "toy story" σε επανέκδοση και μάλιστα δια χειρός Πίπης!
    Καλή χρονιά να έχεις, με εμπνεύσεις και αστείρευτη όρεξη για δημιουργίες, Πίπη μου🥰

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όντως πέρασε το toy story από το μυαλό μου, καθώς το έγραφα, Μαρία μου, πώς με πιάνεις!
      Φιλάκια πολλά και καλή χρονιά και σε εσένα

      Διαγραφή
  5. Καλή παραμυθένια να είναι η χρονιά σου Πίπη μου. Και φυσικά το παραμύθι σου διδακτικό και όμορφο για μικρά και μεγάλα παιδιά
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή και παραμυθένια χρονιά και σε εσένα εύχομαι, Άννα μου!
      Φιλάκια πολλά

      Διαγραφή
    2. Καλημέρα Πίπη μου. Δεν έχω μαίιλ σου ΄και έτσι ήλθα εδώ
      Δες εδώ: https://ghinimatia.blogspot.com/2021/01/blog-post.html
      Θα σε θέλαμε παρέα
      Τι λες;

      Διαγραφή
    3. Σαν ιδέα καλό ακούγεται, Άννα μου, και ευχαριστώ που με σκέφτηκες, έχω μια ιδιαίτερη αγάπη στις παροιμίες. Επειδή, όμως, το πρόγραμμά μου προβλέπεται πολύ βαρύ από εδώ και πέρα, και αυτό έχει ήδη αρχίσει να επηρεάζει αρνητικά τη δημιουργικότητά μου, προς το παρόν θα μείνω εκτός και ελπίζω να μπορέσω τουλάχιστον να διαβάσω τις συμμετοχές.
      Και πάλι σε ευχαριστώ πολύ που με σκέφτηκες, όλοι σας με σκέφτεστε, δεν μπορώ να πω...
      Φιλάκια πολλά και καλή αυριανή

      Διαγραφή

To comment or not to comment? That is the question