Ο γάμος των ονείρων της

      Η μοναχοκόρη του βασιλιά των νεράιδων ήταν απαρηγόρητη.
     - Μην κλαις, παιδί μου, της είπε η μαμά της. Μην κλαις, και θα χαλάσεις τα ματάκια σου...
     - Μα πώς είναι δυνατόν να μην κλαίω; απάντησε εκείνη. Τίποτα δεν γίνεται όπως το ονειρεύτηκα!
     Η μαμά της άπλωσε το χέρι της και χάιδεψε τα απαλά, μεταξένια μαλλιά της κόρης της. Και εκείνη, ως δια μαγείας, άρχισε να κλαίει περισσότερο! Είχε και λίγο δίκιο, βέβαια, ποιος θα μπορούσε να την κατηγορήσει;
     - Αυτή είναι η δικιά μας μοίρα, παιδί μου, είπε αναστενάζοντας, να πραγματοποιούμε τις ευχές των ανθρώπων, αλλά να μην μπορούμε να πραγματοποιήσουμε τις δικές μας...
     - Τόσες φορές, είπε η νεραϊδοπριγκήπισσα ανάμεσα από τους λυγμούς της, τόσες φορές βοήθησα, τόσες και τόσες κοπέλες, να παντρευτούν με τον πρίγκηπά τους και να κάνουν το γάμο των ονείρων τους... Και να οι δεξιώσεις με τα περίεργα εδέσματα, και να οι γάμοι στις όχθες των πιο όμορφων λιμνών, μέχρι ολόκληρες συμφωνικές ορχήστρες κανόνισα να παίξουν σε δεξιώσεις... Και τώρα, που ήρθε η σειρά μου να παντρευτώ, για εμένα δεν υπάρχει τίποτα!

     - Υπάρχει πάντα η ελπίδα κάποιος άνθρωπος να ευχηθεί για εσένα.

     Η νεραϊδοπριγκήπισσα αγριοκοίταξε τη μαμά της, όπως δεν την είχε αγριοκοιτάξει ποτέ πριν.

     - Ναι, έχεις δίκιο, οι άνθρωποι είναι πολύ εγωιστές για να σπαταλούν τις ευχές τους για άλλους...

     - Και τι ζήτησα; Λίγη λάμψη ζήτησα! Λίγη επισημότητα!

     - Ε, εντάξει, δεν είμαστε και οι πλουσιότεροι νεραϊδογονείς, αλλά κάναμε ό,τι μπορούσαμε. Μισή περιουσία ξοδέψαμε στο νυφικό σου, μόνο και μόνο για να το φτιάξει ο αγαπημένος σου νεραϊδομόδιστρος, που όλοι ξέρουν πόσο ιδιότροπος είναι με τις δημιουργίες του, αλλά για εσένα έβαλε νερό στο κρασί του και δέχτηκε να βάλει και στοιχεία που ήθελες εσύ: και αστερόσκονη έβαλε, και πολλά κεντήματα από χρυσό νήμα ηλιαχτίδων έβαλε, και το πιο λεπτό τούλι από πάχνη Ιμαλαΐων της αγοράς χρησιμοποίησε για το βέλο, και μέχρι και στα πιο δυσπρόσιτα μέρη πήγε για να βρει τις πιο μαστόρισσες αράχνες και να σου παραγγείλει τις δαντέλες σου, παρ'όλο που οι δαντέλες φέτος δεν είναι τάση.

     - Δε λέω για το νυφικό, το νυφικό εντάξει είναι, αλλά τι να το κάνω το νυφικό από μόνο του;

     - Ε, δεν θα είναι από μόνο του, έχεις και γαμπρό...

     - Μην αστειεύεσαι, και δε μιλάω για τον γαμπρό.

     - Γιατί δε μιλάς για τον γαμπρό; Το καλύτερο παιδί παίρνεις, όμορφο, καλό, και από καλή οικογένεια...

     - Το πρόβλημα δεν είναι ο γαμπρός!

     - Και μήπως δε σου αρέσει ο χώρος; Ολόκληρο το βόρειο ημισφαίριο σου έκλεισε ο κουμπάρος!

     - Ε, εντάξει...

     - Όχι και "εντάξει"! Για ρώτα να δεις, είχε άλλη νεράιδα τόσο μεγάλο και εντυπωσιακό χώρο για το γάμο της;

     - Δε λέω αυτό, αλλά με τον Ήλιο για κουμπάρο δεν θα περίμενα και τίποτα λιγότερο...

     - Αμ' αυτό με το κουμπαριλίκι πώς το βλέπεις; Έχει κάνει ο Ήλιος άλλη τέτοια κουμπαριά; Αν δεν ήταν, καψερή μου, οι γνωριμίες του πατέρα σου, ούτε με το κιάλι δεν θα τον βλέπαμε τον Ήλιο στο γάμο σου, όχι να γίνει και κουμπάρος!

     - Ο Ήλιος έγινε κουμπάρος, επειδή εσύ γνώριζες προσωπικά τη μαμά του, έχετε τον ίδιο κομμωτή...

     - Ε, ναι, βοήθησα και εγώ λίγο, αλλά και ο πατέρας σου, μη νομίζεις, πέντε τόνους από το καλύτερο νεραϊδονέκταρ της προσωπικής του κάβας έστειλε στο καφενείο όπου συχνάζει ο φυσιοθεραπευτής του Ήλιου, που είναι και προσωπικός του φίλος, γνωρίζονται από το νηπιαγωγείο, να φανταστείς...

     - Τέλος πάντων... Όμως ο χώρος δεν αρκεί, αν δεν υπάρχει ο κατάλληλος στολισμός... Και, για να έχουμε καλό ρώτημα, οι πολυέλαιοι δεν είναι αρμοδιότητα του κουμπάρου;

     - Είναι.

     - Ωραία, λοιπόν, γιατί ο Ήλιος τσιγκουνεύεται τους πολυελαίους;

     - Μα αφού ήθελες να πέφτουν συνέχεια χιονονιφάδες, πώς θα έρθουν οι χιονονιφάδες στο γάμο σου, αν είναι αναμμένοι όλοι οι πολυέλαιοι; Θα λιώσουν από τη ζέστη!

     - Ουφ! ξεφύσηξε η νεραϊδοπριγκήπισσα, μα θα πρέπει κάτι να πέφτει από τον ουρανό, αλλιώς οι πολυέλαιοι δεν φτάνουν...

     - Θέλεις να ζητήσω από την Όστρια, αντί για άλλο δώρο, να φέρει σκόνη από την Αφρική; Θα είναι πολύ όμορφη η σκόνη, όπως θα λαμπυρίζει στο φως των πολυελαίων...

     - Δε θα λερωθούμε με τόση σκόνη;

     - Μα δε θα φέρει πολλή, ίσα-ίσα για το εφέ... Μόνο θα αιωρείται, θα είναι όμορφη, θα δεις! Μια μακρινή ξαδέρφη μου είχε σκόνη στο γάμο της και ήταν πολύ όμορφα... Και δεν ήταν καν σκόνη Αφρικής, που θεωρείται η καλύτερη. Τι λες, να τηλεφωνήσω στην Όστρια;

     - Καλά, εντάξει, ας είναι... Οπότε, με την σκόνη θα μπορούν να ανάψουν όλοι οι πολυέλαιοι;

     - Φυσικά.

     - Ωραία, να πάρουμε τον κουμπάρο να του το πούμε.

     - Θα τον πάρω εγώ, μην ανησυχείς. Οπότε, όλα καλά τώρα...

     - Τι καλά, καλέ μαμά; Ξέχασες το σημαντικότερο! Τι θα γίνει με τη μουσική; Στα μουγγά θα γίνει ο γάμος; Όλες οι κοπέλες κάνουν δεξιώσεις με μουσική, εγώ;

     - Ε, είναι δύσκολο αυτό, με τους περιορισμούς στη διασκέδαση οι μπάντες και τα μουσικά σχήματα δεν είναι εύκολο να βρεθούν...

     - Αυτό σου λέω! Δεν αξίζω εγώ μουσική στη δεξίωση του γάμου μου; Εγώ ονειρευόμουν τουλάχιστον τριήμερο γλέντι και τώρα δε θα έχω ούτε σφυρίχτρα! 

     - Αυτό είναι όντως ένα θέμα, είπε η μαμά της και έμεινε σκεφτική. Όλο και κάποιος, όμως, θα βρεθεί, αν ψάξουμε, δεν θα βρεθεί;

     - Το θέμα δεν είναι να βρούμε όποιον κι όποιον, θα πρέπει να βρούμε κάποιον που να μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις. Κάποιον που να παίζει μουσική και να τραντάζεται το σύμπαν!

     - Πολλά πράγματα ζητάς, παιδί μου: θες τριήμερα γλέντια...

     - Και παραπάνω, αν γίνεται, δε θα με χάλαγε...

     - ... μουσικούς που να τραντάζουν το σύμπαν με το παίξιμό τους, που να είναι και διαθέσιμοι τέτοια εποχή...

     - Αφού τώρα παντρεύομαι!...

     - Μήπως να ρωτούσα τον κουμπάρο; Αυτός γυρνάει πολύ, όλο και κάποιον θα ξέρει...

     - Να του πεις και για τους πολυελαίους.

     - Θα του πω.

     Και η νεραϊδοβασίλισσα πήρε τηλέφωνο τον Ήλιο και του είπε τα καθέκαστα.

     - Σε γάμο όπου είμαι εγώ κουμπάρος, είπε ο Ήλιος, δεν υπάρχει περίπτωση να μη γίνουν όλα όπως πρέπει. Τυχαίνει να ξέρω τους μουσικούς που χρειαζόμαστε, και να είναι και διαθέσιμοι. Αφήστε το επάνω μου!

     Και έτσι, οι γάμοι της νεραϊδοπριγκήπισσας έγιναν όπως τους είχε ονειρευτεί: με τον αγαπημένο της πρίγκηπα, με το νυφικό των ονείρων της, φτιαγμένο από τον αγαπημένο της νεραϊδομόδιστρο, με έναν τεράστιο χώρο τελετών, με λαμπυρίζουσα σκόνη να πέφτει χορεύοντας από τον ουρανό, με όλους τους πολυελαίους του ουρανού αναμμένους, και με την πιο εκκωφαντική εορταστική μουσική που θα μπορούσε ποτέ να επιθυμήσει:

     Και στο βόρειο ημισφαίριο η θερμοκρασία ανέβηκε, λόγω των πολλών αναμμένων πολυελαίων, και οι άνθρωποι έπιναν πολύ νερό και έκαναν αέρα για να δροσιστούν. Και ο τόπος αντηχούσε από τα τραγούδια των τζιτζικιών, που ακούραστα έπαιζαν μουσική, μέρα και νύχτα, για τη γαμήλια δεξίωση της νεραϊδοπριγκήπισσας. 

     Αλλά οι άνθρωποι είναι στ' αλήθεια εγωιστές. Και κανείς τους, δυστυχώς, δεν εκτίμησε, όπως του άξιζε, το πολυήμερο αυτό γλέντι...