Πολλές φορές, τα μεγάλα πνεύματα συναντιούνται. Αυτό θα μπορούσε να πει κανείς, βλέποντας ότι η γνωστή και μη εξαιρετέα Αρτίστα, ύστερα από μια μακρόχρονη απουσία και μια πολύ ευχάριστη επανεμφάνιση στην μπλογκόσφαιρα, αποφάσισε να μας συστήσει όλη την πανίδα της νέας της γειτονιάς, αν παράλληλα γνώριζε ότι, εκείνες τις μέρες, η Πίπη είχε αντίστοιχους "προβληματισμούς".
Πολλοί νομίζουν, βέβαια, ότι η Πίπη είναι ατρόμητη και ότι αγαπάει όλα τα έμβια όντα, η αλήθεια όμως είναι αρκετά διαφορετική... Για την ακρίβεια, υπάρχει ολόκληρη λίστα ανεπιθύμητων όντων που, αν η Πίπη δεν γνώριζε ότι η φύση για να λειτουργήσει χρειάζεται και τα ανεπιθύμητα όντα, θα πλήρωνε όσο-όσο για να τα εξολοθρεύσει.
Εννοείται ότι, όσο τα ανεπιθύμητα όντα κινούνται εκτός της Χώρας του Διαμερίσματος και των Χωρών των βεραντών, όλα βαίνουν καλώς, και η Πίπη μπορεί να προσποιείται ότι στον κόσμο υπάρχουν μόνο υπέροχα, αγαπησιάρικα πλάσματα.
Μπορείτε, λοιπόν, να φανταστείτε, το συναισθηματικό σεισμό που συντάραξε την Πίπη, όταν ένα βράδυ, συνάντησε μια κατσαρίδα να σουλατσάρει μέσα στη Χώρα του Διαμερίσματος! Το σοκ ήταν τέτοιο, που η Πίπη στην αρχή δεν πίστευε τα μάτια της, αφού είχε λάβει όλα τα μέτρα που θα μπορούσε για να κρατήσει τους ανεπιθύμητους επισκέπτες εκτός. Η κατσαρίδα, όμως, ήταν κάτι περισσότερο από ολόγραμμα και η Πίπη αποφάσισε να δράσει αυτοπροσώπως, αφού δεν υπήρχε κανείς άλλος να τη βοηθήσει.
Ξεχάστε το σαβουάρ βιβρ και τους καλούς τρόπους, όπως τους ξέχασε και η ίδια η Πίπη. Ούτε που περίμενε την κατσαρίδα να της συστηθεί, να της πει πόθεν ερχόταν, τι την έφερνε σε εκείνα τα μέρη, ποια ήταν τα χόμπυ της, βρε αδερφέ, προτού πέσει επάνω της με όλο της το βάρος. Και, 69 ολόκληρα κιλά, δεν τα λες και λίγα, ειδικά όταν είσαι η κατσαρίδα, επάνω στην οποία έχουν πέσει, αλλά και πάλι, δεν μπορούμε να ξέρουμε μετά βεβαιότητας, αφού η κατσαρίδα ταξίδεψε βίαια και μάλλον ακαριαία σε τόπο χλοερό, οπότε δεν μπορούμε πια να τη ρωτήσουμε... Ας αρκεστούμε να πούμε ότι η όλη περιγραφή του γεγονότος θα μπορούσε άνετα να αποτελέσει πρώτης τάξεως σενάριο για επεισόδιο του Μίστερ Μπιν, και ας μην εκθέσουμε την Πίπη περισσότερο, ο καθένας ας φανταστεί ό,τι μπορεί να τον κάνει να γελάσει...
Έληξε, λοιπόν, το συμβάν με την κατσαρίδα, σαφώς πιο δυσάρεστα για την κατσαρίδα, παρά για την Πίπη, και ενώ η Πίπη βρισκόταν ήδη σε διαδικασία επούλωσης ψυχικών τραυμάτων - αρκεί να πούμε ότι επί μέρες έκανε νυχτερινές εφόδους στον τόπο του εγκλήματος - μια μέρα αποφάσισε ότι η Χώρα της Μπροστινής Βεράντας είχε γεμίσει ξερά φύλλα, για τα οποία είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου να μαζευτούν. Πήρε, λοιπόν, την σκούπα της και το φαράσι της και άρχισε να μαζεύει τα ξερά φύλλα. Και εκεί που μετακινούσε την γλάστρα με την αλανιάρα τη τριανταφυλλιά - δεν την ξέρετε αυτήν, είναι μία τριανταφυλλιά που την έχει σπείρει η μαμά της Πίπης και κάνει μικρά, ροζ λουλουδάκια - για να μπορέσει να σκουπίσει τα ξερά φύλλα που κρύβονταν πίσω της, ένα μικρό σαμιαμιδάκι ξεπετάχτηκε πίσω από την γλάστρα!
Μπορείτε άνετα να φανταστείτε ότι τα σαμιαμίδια βρίσκονται στην ίδια λίστα ανεπιθύμητων όντων της Πίπης, όπου βρίσκονται και οι κατσαρίδες, και ας τη συγχωρήσει η Αρτίστα που τα συμπαθεί, αλλά κι εκείνη δε χωνεύει τα χελιδόνια, τα οποία η Πίπη λατρεύει, οπότε είναι πάτσι...
Κανονικά, η Πίπη, όταν βλέπει σαμιαμίδι προσπαθεί να το διώξει μακριά, και αυτό έκανε και αυτή τη φορά, προσπαθώντας να το διευκολύνει κιόλας με την σκούπα (μη φανταστείτε ότι πήγε να το κοπανήσει, να το ανεβάσει επάνω στην σκούπα ήθελε, για να μπορέσει μετά να το πετάξει από κάτω, στον κήπο). Θέλετε, όμως, που το σαμιαμίδι δεν καταλάβαινε το σχέδιο της Πίπης, θέλετε που ήταν πολύ μικρό, θέλετε που είχε προηγηθεί ο φόνος της κατσαρίδας μερικές μέρες πριν, η Πίπη αποφάσισε να ακολουθήσει άλλη προσέγγιση. Και σκέφτηκε ότι το σαμιαμιδάκι, αφού δεν έδειχνε την παραμικρή διάθεση να φύγει, θα μπορούσε να μείνει στη Χώρα της Μπροστινής Βεράντας, αρκεί να μην επιχειρούσε ποτέ να μπει και στη Χώρα του Διαμερίσματος. Θα γινόταν ένα είδος κατοικιδίου, ας πούμε. Αλλά τα κατοικίδια έχουν και όνομα, οπότε η Πίπη αποφάσισε να δώσει όνομα στο σαμιαμίδι. Και το όνομα αυτού: Θανάσης.
Από την επόμενη μέρα, λοιπόν, η Πίπη, πιστή στην απόφασή της να έχει το Θανάση ως κατοικίδιο, άρχισε να τον αναζητάει κάθε πρωί στη Χώρα της Μπροστινής Βεράντας, με σκοπό να ξεκινήσουν διπλωματικές σχέσεις, μάταια όμως. Ο Θανάσης είχε εξαφανιστεί.
- Για δες, είπε η Πίπη, πάνω που αποφάσισα να κάνω την υπέρβαση!
Και μέχρι που έριχνε νερό πίσω από την αλανιάρα την τριανταφυλλιά, για να τον βγάλει από την κρυψώνα του, αλλά ο Θανάσης ούτε φωνή, ούτε ακρόαση. Προφανώς, είχε αποφασίσει να πάει σε άλλη χώρα, τι να κάνουμε;
Και να που έφτασε και η μέρα η σημερινή, και η Πίπη είπε να κάτσει λίγο να διαβάσει στη Χώρα της Μπροστινής Βεράντας. Έριξε και μια ματιά, για καλό και για κακό, μήπως και έβρισκε το Θανάση, κρυμμένο πίσω από την γλάστρα - ποτέ δεν ξέρεις -, αλλά πίσω από την γλάστρα δεν υπήρχε κανείς.
- Πάει ο Θανάσης, είπε η Πίπη.
Και έκατσε να διαβάσει το βιβλίο της. Και αφού διάβασε κανα-δυο κεφάλαια, και ενώ ο ήλιος είχε αρχίσει να κρύβεται πίσω από τα βουνά στη δύση, η Πίπη πήρε να ποτίζει τα λουλούδια της Χώρας της Μπροστινής Βεράντας, που είχαν αρχίσει να της κάνουν νοήματα... Πότισε το αγιόκλημα, πότισε το γιασεμί, την μπουκαμβίλια, τα γεράνια, πότισε τις τριανταφυλλιές - όχι την αλανιάρα, τις άλλες δύο - και έφτασε και στην αλανιάρα. Και εκεί που πότιζε την αλανιάρα, ένα σαμιαμιδάκι πετάχτηκε τρομαγμένο από πίσω από την γλάστρα! Μα, πού κρυβόταν και δεν το είχε δει η Πίπη;
- Θανάση, εσύ είσαι; ρώτησε η Πίπη.
Τσιμουδιά ο Θανάσης.
- Πού γυρνούσες τόσες μέρες; ξαναρώτησε η Πίπη.
Ούτε κιχ ο Θανάσης.
- Βρε, μπας και δεν είναι ο Θανάσης; αναρωτήθηκε η Πίπη. Σαν να μου φαίνεται λίγο διαφορετικός...
Η αλήθεια είναι πως έμοιαζε λίγο μεγαλύτερος, άσε που ο Θανάσης έμοιαζε να έχει περισσότερες ρίγες από αυτόν, αλλά, και πάλι, μήπως ήταν ο Θανάσης και απλώς είχε μεγαλώσει λίγο;
Και τότε η Πίπη συνειδητοποίησε ότι μάλλον δεν είχε βρει το κατάλληλο όνομα για το ασυνήθιστο κατοικίδιό της. Και αφού το σαμιαμίδι δεν εξέφρασε την παραμικρή αντίρρηση - όχι πως θα είχε και μεγάλη σημασία -, και αφού η παγκόσμια βιβλιογραφία δεν μπόρεσε να τη βοηθήσει επί του θέματος, τελικά το σαμιαμιδάκι ξαναβαφτίστηκε. Και το όνομα αυτού: Φανούρης.
Σημ: Οι φωτογραφίες είναι δικές μου
Μα το λεει και η διαφημιση.Αφηστε τα σκοποξυλα και τα αλλα συναφη και προστατεψτε τα.Αλλα. οπως ειπες να μπαινουν στοψσπιτι και σουλατσαρουν στο κλιματιστικο.Εκει θα γινω κακια.Σορρυ Πιπη μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΜη ζητάς συγγνώμη, Λίτσα μου, αφού στην πραγματικότητα συμφωνούμε κιόλας... Δεν υπάρχει περίπτωση να θέλω να σουλατσάρουν ζωύφια μέσα στο σπίτι μου, η παραχώρηση έγινε μόνο στο χώρο της βεράντας, που δεν μπορώ να ελέγχω απόλυτα.
ΔιαγραφήΟυσιαστικά, απλώς παραδέχτηκα την αδυναμία μου να ελέγχω τη βεράντα μου.
Και την αδυναμία τη βάφτισα αρχικά Θανάση και τέλος Φανούρη.
Φιλάκια πολλά
Χμμμμμ κατ' αρχήν να δηλώσω την πλήρη και αγωνιστική μου συμπαράσταση στον αγώνα της Πίππης ενάντια στο thing "κατσαρίδα". Μπλιααααχ. Σιχάματα της φυσης και ειδικά στους έσχατους καιρούς που έχουν αυγατίσει και σε μέγεθος, (αναβολικά παίρνουν;) και σε ποσότητα. Και δηλώνω περιχαρής για την εξόντωσή της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσον αφορά τον Θανάση που έγινε ...Φανούρης, εντάξει, δικαιολογημένα. Τα συμπαθή αλλά να ...κρατάμε και αποστάσεις, σαμιαμιδάκια, δεν ...ελέγχονται στις μετακινήσεις τους. Μπορείς να τα βρεις παντού και πουθενά. Και μάλιστα με αστραπιαία ταχύτητα. Ακόμα και μέσα στις κάσες από τις μπαλκονόπορτες. Είναι απίστευτα.
Εύχομαι όμορφες στιγμές γλυκιά μου στις χώρες της βεράντας. Δύσκολος ο έλεγχος ναι. Αλλά τι να κάνουμε.
Φιλιά κορίτσι μου.
Μα, αυτό δεν μπορώ και εγώ, Γιάννη μου: την αστραπιαία ταχύτητα. Αν την είχα και εγώ, τα πράγματα θα ήταν αλλιώς, αλλά δεν...
ΔιαγραφήΠάντως, δεν μπορώ να πω πως παραπονιέμαι, δεκαπέντε χρόνια τώρα είχα αποφύγει τα πολλά δυσάρεστα συναπαντήματα (και, κυρίως, τις κατσαρίδες μέσα στο σπίτι), φτηνά την είχα γλιτώσει. Όσο για το Φανούρη, δυσκολεύομαι ακόμα να τον συνηθίσω, αλλά αν δεν παραπάρει θάρρος, φαντάζομαι ότι θα τα καταφέρω. Αλλιώς, θα αναγκαστώ να πάρω δραστικά μέτρα.
Ευχαριστώ πολύ για τους αγωνιστικούς χαιρετισμούς και ανταποδίδω. Ο αγώνας είναι σκληρός, αλλά θα νικήσουμε(;)!
Πολλά φιλιά και σε εσένα
Αποθρασύνθηκαν οι κατσαρίδες Πίππη μου! Εγώ κάνω απολύμανση αλλά κάποιες νοσηρές επισκέψεις υπάρχουν πανάθεμά τις, σιχαμένες!
ΔιαγραφήΦιλιά πολλά καλή μου φίλη.
Βρε βρε τον Θανάση που ξανά βαφτίστηκε Φανούρης (κοίτα σύμπτωση, γιόρταζε και εχθές, μεγάλη η Χάρη του του Αγίου Φανουρίου) Πίππη μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφήνουμε την πανίδα να διαιωνίζεται πιάνουμε φιλίες μαζί της με όσες θέλουμε να κάνουμε παρέα και τις άλλες π΄χ. κατσαρίδες ...αααα μου ήρθε ιδέα αν βαφτίζαμε τις κατσαρίδες ας πούμε...τερέζες; οπωε λέει και τραγουδάκι...μια κατσαριδούλα μια μικρή τερέζα...θα μας ήταν πιο συμπαθητικές; αααα μπα δεν νομίζω πως θα τις έσωζε το όνομα...
Μια τύψη την έχω εγώ πάντως σαν κατσαριδοκτόνος...χα..χα.. τα ιδια κιλά είμαστε..🤣κοιτα τι μαθαίνει κανείς από το κυνήγι μιας κατσαρίδας...πω..πω φωτιές που άναψε η Αρτίστα μας!!
Κοίτα να περνάς όμορφα στην χώρα της μπροστινής βεράντας καλό βραδάκι🌙 να έχεις !! φιλιάαααα!!😘
Η μετονομασία σε Φανούρης, Ρούλα μου, είχε σχέση με τη γιορτή, το βρήκες, αλλά και με το γεγονός ότι ο Φανούρης πότε εξαφανίζεται και πότε φανερώνεται (το προηγούμενο όνομα είχε σχέση με την ταχύτητά του, που θύμιζε τον αξέχαστο Θανάση Βέγγο, παρεμπιπτόντως)...
ΔιαγραφήΌσο για την κατσαρίδα, δε νομίζω ότι θα με ενέπνεε ποτέ να την βαφτίσω, ούτε να την φανταστώ σαν την Τερέζα της διαφήμισης. Μακριά, πολύ μακριά, στο πυρ το εξώτερο, τα σιχαμερά αυτά πλάσματα! Απορώ κιόλας που δεν λιποψύχησα και την ξαπόστειλα με συνοπτικές (όχι και τόσο, είπαμε, υλικό για επεισόδιο του Μίστερ Μπιν μαζεύτηκε) διαδικασίες...
Φιλάκια πολλά και σε εσένα
Α...Πιπη μου τα σαμιαμιδάκια που τα ξερω μολυντηρια, τα συμπαθώ πολυ. Στο εξοχικο πάνε όπου θέλουν, εχουν το ελεύθερο. Αλλά με τις κατσαρίδες έχω σχέσεις μισους. Και μεγαλώνουν να πάρει η ευχή γιατί η μολυνση τις θρεφει.Αν ειναι μεγάλη δεν την σκοτώνω δεν μπορω, στριγκλίζω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά στον Φανούρη
Καλό μήνα για αύριο
Καλά, Άννα μου, είπαμε να κάνουμε την υπέρβαση, να αποδεχτούμε τη συνύπαρξη στη βεράντα, να το βαφτίσουμε, αλλά μέχρις εκεί, δεν θα αγκαλιαστούμε κιόλας... Οπότε, ξέχνα τα τα φιλιά, αλλά θα του δώσω χαιρετίσματα, όταν τον ξαναδώ...
ΔιαγραφήΈχε χάρη που δε θέλω να ταράζω τους γείτονες, αλλιώς θα τσίριζα κι εγώ, μη νομίζεις (αν περιγράψω, πάντως, τα όσα διαδραματίστηκαν με την κατσαρίδα, δε θα σας μείνει άντερο)...
Φιλάκια πολλά και καλό μήνα και σε εσένα
Είπα ότι δεν χωνεύω τα χελιδόνια;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα υπεραγαπώ! Τις σκολόπεντρες δεν χωνεύω!
Όσο για τα σαμιαμίδια, τελικά είναι λατρεία!
Δεν έχουν αφήσει μύγες, κουνούπια και σκνιπάκια ούτε για δείγμα.
Τα τρώνε όλα κι έτσι κάνουμε οικονομία στα αντικουνουπικά προϊόντα!
Κίσιζ Πίπη!
Αχ, αγαπημένη μου Αρτίστα, ίσως να σε μπέρδεψα με άλλη φίλη, τι να πω, ου γαρ έρχεται μόνον. Θυμάμαι ότι είχε καταστραφεί μία κούτα με σχολικά βιβλία από κουτσουλιές χελιδονιών και από τότε τα χρυσά μου είχαν μπει σε μαύρη λίστα, αλλά καθώς φαίνεται, αυτή η μαύρη λίστα δεν είναι η δικιά σου. Πάντως, δεν έχεις παράπονο, πάλι βρήκα μία αφορμή να σε κάνω περισσότερο φίρμα από ό,τι είσαι (σίγουρα, πάντως, σιχαίνεσαι τις κάμπιες, αυτό το θυμάμαι πεντακάθαρα)!
ΔιαγραφήΟι σαρανταποδαρούσες, τελικά, είναι μισητά πλάσματα, έχεις δίκιο, κάποτε στη Φολέγανδρο τσίμπησε την αδερφή μου μία και είναι μία τραυματική εμπειρία, όχι μόνο για την αδερφή μου, που ήταν το θύμα, αλλά ακόμα και για εμένα, που υπήρξα συμπάσχουσα.
Φιλάκια πολλά και σε εσένα, και να έχεις μια όμορφη εβδομάδα
Ε καλά τώρα, τι φίρμα;
ΔιαγραφήΑφού ξέρεις πόσο ταπεινή αρτιστάρα είμαι! 😂😂😂
Πω πω, αν ήμουν στη θέση της φίλης σου, ίσως να είχα εκνευριστεί κι εγώ...
Ε ναι, οι κάμπιες είναι μπλιάχ!
Καλή εβδομάδα Πίπη!