Στρίβειν αποτόμως

     Η Κοκκινοσκουφίτσα άπλωσε το κονσίλερ προσεκτικά. Αυτό ήταν! Τα ίχνη του χθεσινοβραδινού ξενυχτιού εξαφανίστηκαν, ως δια μαγείας. Μόνο η κάπα της ήταν ακόμα μουσκεμένη από την ξαφνική βροχή που έπιασε λίγο προτού επιστρέψει στο σπίτι της, αλλά η σημερινή καλοκαιρία θα βοηθούσε να στεγνώσει χωρίς να το αντιληφθεί κανείς.

     - Κοκκινοσκουφίτσα, ακούστηκε η φωνή της μητέρας της.

    Ωχ! σκέφτηκε η Κοκκινοσκουφίτσα.

     - Ορίστε, μαμά! είπε.

     Η πόρτα άνοιξε.

     - Καλημέρα, είπε η μητέρα της και άρχισε να οσφρίζεται την ατμόσφαιρα, μα τι μυρίζει εδώ μέσα, καπνός;

     Η Κοκκινοσκουφίτσα θυμήθηκε την αποπνικτική ατμόσφαιρα στο πάρτυ. Έπρεπε να έχει αερίσει τα ρούχα της.

     - Δεν πιστεύω να καπνίζεις, είπε αυστηρά η μητέρα της.

     - Μα όχι, καλέ μαμά, εννοείται πως όχι!

     Η μητέρα της την κοίταξε διερευνητικά. Ευτυχώς που είχε προλάβει να βάλει το κονσίλερ.

     - Τέλος πάντων, είπε η μητέρα. Με πήρε η γιαγιά σου τηλέφωνο, είναι χάλια. Έχει πυρετό, μου είπε, και την πονάνε τα κομμάτια της.

     - Πάλι;

     - Τι εννοείς, "πάλι"; 

     - Μα και πριν από δυο βδομάδες, πάλι άρρωστη ήταν!

     - Ντροπή σου να μιλάς έτσι για την αγαπημένη σου γιαγιά, ξεχνάς τα τυροπιτάκια και τους μπακλαβάδες που έφτιαχνε ειδικά για εσένα, όταν ήσουνα μικρή;

     - Η άλλη γιαγιά δεν αρρωσταίνει σχεδόν ποτέ...

     - Η άλλη γιαγιά δεν έχει ανάγκη, είναι σαν τον πατέρα σου...

     - Εννοείς το μουστάκι;

     - Μη με κοροϊδεύεις εμένα! Μα, είμαι σίγουρη ότι εδώ μέσα κάποιος έχει καπνίσει!

     - Ιδέα σου είναι... Τέλος πάντων, μου έλεγες για τη γιαγιά που αρρώστησε.

     - Ναι. Είναι χάλια η καημένη και δεν μπορεί ούτε να μαγειρέψει. Της έφτιαξα, λοιπόν, λίγη σούπα και θέλω να της την πας.

     - Γιατί δεν της την πας εσύ; Δικιά σου μάνα είναι!

     - Και εσένα είναι γιαγιά σου!

     - Ναι, αλλά όλο εμένα στέλνεις!

     - Δεν μπορώ να πάω εγώ, σε μία ώρα έχω ραντεβού στο κομμωτήριο, δεν προλαβαίνω να πάω και να γυρίσω σε μια ώρα.

     - Να μην πας στο κομμωτήριο!

     - Τρελλάθηκες; Πρέπει οπωσδήποτε να βάψω τη ρίζα! Και αν ακυρώσω τώρα το ραντεβού, ποιος ξέρει πότε θα ξαναβρώ, τέτοιες μέρες... Θέλεις να έχω άσπρα μαλλιά στο ρεβεγιόν;

     Η Κοκκινοσκουφίτσα αναστέναξε και έπιασε την κάπα της. Θα στέγνωνε στον δρόμο.

     - Μια και θα πας, κάνε της και καμιά δουλειά, αν χρειάζεται... Βάλ'της και θερμόμετρο, και αν δεις ο πυρετός να επιμένει, δώσ'της και αντιπυρετικό, φτιάξ'της και ένα τσαγάκι...

     - Να της βάλω και βεντούζες; είπε η Κοκκινοσκουφίτσα.

     - Να προσέχεις τους τρόπους σου, δεσποινίς! Και μη νομίζεις ότι επειδή μεγάλωσες θα ντραπώ να σου τις βρέξω!

       Η Κοκκινοσκουφίτσα πήγε στην κουζίνα, όπου την περίμενε ένα καλαθάκι με δύο φαγητοδοχεία.

     - Το ένα φαγητοδοχείο έχει σουπίτσα, είπε η μητέρα της. Αλλά της έβαλα και λίγο κρεατάκι ξεχωριστά, μήπως το προτιμάει έτσι.

     Η Κοκκινοσκουφίτσα φόρεσε την κάπα της.

     - Τις γαλότσες σου να βάλεις, είπε η μητέρα της. Μετά την πρωινή βροχή, ο δρόμος για το σπίτι της γιαγιάς θα είναι γεμάτος λάσπες. Και να σκουπίσεις καλά τα πόδια σου πριν μπεις στο σπίτι της, μην της το κάνεις χάλια!

     Η Κοκκινοσκουφίτσα έβαλε τις γαλότσες της.

     - Να προσέχεις στον δρόμο και να μη μιλάς σε αγνώστους... Ούτε να χαζεύεις και να καθυστερήσεις. Τα φαγητοδοχεία δε θα μπορέσουν να διατηρήσουν το φαγητό ζεστό για πάντα!

     Η Κοκκινοσκουφίτσα πήρε το καλαθάκι και βγήκε στον δρόμο.

     Η πρωινή δροσιά, σε συνδυασμό με τη νοτισμένη κάπα, της έφερε ανατριχίλα. Μπρρρ! Άρχισε να περπατάει πιο γρήγορα.

     Αν εξαιρέσουμε το ότι βαριόταν να πηγαίνει σούπα στην άρρωστη γιαγιά της για πολλοστή φορά, οι βόλτες στο δάσος της άρεσαν πολύ. Τα τραγούδια των πουλιών και τα αρώματα των αγριολούλουδων και των βοτάνων την ηρεμούσαν όσο τίποτα άλλο στον κόσμο.

     Δεν είχε περπατήσει πολλή ώρα, όταν συνειδητοποίησε ότι μάλλον δεν ήταν μόνη. Τα κελαηδήματα των πουλιών είχαν σταματήσει, και κάτι φτέρες εκεί πιο πέρα κουνιούνταν σαν τρελλές.

     - Ποιος είναι εκεί; ρώτησε η Κοκκινοσκουφίτσα.

     - Με τσάκωσες, ακούστηκε μια βραχνή φωνή και ένας λύκος εμφανίστηκε μπροστά της.

     Ο λύκος χαμογέλασε. Τα δόντια του ήταν μυτερά και καλογυαλισμένα.

     - Γεια σου, κούκλα, είπε ο λύκος, πώς από τα μέρη μας;

     - Καλά, είπε η Κοκκινοσκουφίτσα, δε βαρέθηκες ακόμα;

     - Γιατί να βαρεθώ; 

     - Νομίζεις ότι αν αλλάξεις τρόπο προσέγγισης θα με ρίξεις;

     - Στις ομορφιές σου είσαι σήμερα... Άλλαξες χτένισμα;

     - Άσε με, δεν έχω χρόνο!

     - Εγώ σου κάνω κομπλιμέντα και εσύ με γράφεις...

     - Παρ'όλ'αυτά, δεν βλέπω να πτοείσαι...

     - Μα, πού πας; Κάτσε να συζητήσουμε λίγο!

     - Δεν έχω χρόνο...

     - Αχ, οι γυναίκες τη σήμερον ημέρα είναι όλες βιαστικές... Δε λέω, έχει και η μπίζνες γούμαν τη γοητεία της, αλλά εμένα μου αρέσουν οι πιο παραδοσιακές...

     - Ε, τότε άσε με στην ησυχία μου, εγώ δεν είμαι καθόλου παραδοσιακή.

     - Δεν κάθεσαι, λοιπόν, στο παραθύρι σου με τις ώρες, να κεντάς;

     - Δεν είμαστε καλά!

     - Ούτε μαγειρεύεις;

     - Αστειεύεσαι;

     - Και πώς θα ζήσεις, αν δεν μαγειρεύεις;

     - Και τα ντελίβερι γιατί υπάρχουν;

     - Δωρεάν είναι τα ντελίβερι;

     - Όχι.

     - Αλλά;

     - Θα παντρευτώ έναν πλούσιο και δεν θα έχω ανάγκη!

     - Αυτό δεν μου ακούγεται και πολύ επαναστατικό...

     Η Κοκκινοσκουφίτσα τον αγριοκοίταξε.

     - Δε με ενδιαφέρει η γνώμη σου, είπε.

     - Δεν είσαι και πολύ ευγενική, αλλά μου αρέσεις.

     - Κι είχα μια σκασίλα!

     - Αφού, λοιπόν, δεν είσαι παραδοσιακή γυναίκα, τι θα έλεγες να πάμε για ένα ποτάκι την Παρασκευή το βράδυ; Ξέρω ένα όμορφο μπαράκι, όπου τα ποτά δεν είναι ποτέ μπόμπες.

     - Δεν πάω σε μπαρ...

     - Έτσι λένε όλες... και μετά ανεβαίνουν στην μπάρα και ξεγοφιάζονται στο χορό...

     - Εγώ δεν ξεγοφιάζομαι!

     - Πάντως, έτσι όπως τρέχεις με τις γαλότσες, μάλλον θα ξεγοφιαστείς...

     - Δεν έχεις τίποτα άλλο καλύτερο να κάνεις;

     - Α, μπα... Κυνήγησα κάτι λαγούς πρωί-πρωί, ύστερα κάτι ασβούς, τα ίδια και τα ίδια κάθε μέρα... Τι έχεις στο καλαθάκι;

     - Φαγητό.

     - Μου έχει σπάσει τη μύτη... κρέας, ε;

     - Ναι... αλλά μην γλείφεσαι!

     - Πας για πικ-νικ;

     - Αφού το ξέρεις, στη γιαγιά μου πάω!

     - Είναι άρρωστη η γιαγιά σου;

     - Ναι, είναι άρρωστη, και σταμάτα να με ακολουθείς!

     - Ε, όχι και σε ακολουθώ! Απλώς σε συνοδεύω... Μια κοπέλα μόνη στο δάσος... πολλά μπορεί να της συμβούν...

     - Ξέρω καράτε.

     - ... όλο και κάποιος κίνδυνος θα παραμονεύ... αλήθεια; Ξέρεις καράτε;

     - Ναι.

     - Ενδιαφέρον, πάντα ήθελα να μάθω... Είναι δύσκολο;

     - Πω-πω, πολυλογάς που είσαι, αδερφάκι μου! Δεν έχεις τίποτα καλύτερο να κάνεις;

     - Καλύτερο από εσένα; Δε νομίζω! Έλα, μίλα μου κι εσύ λίγο! Αν δε σε ενδιαφέρουν αυτά που λέω, διάλεξε εσύ το θέμα... Θέλεις να μιλήσουμε πιο επιστημονικά; Τι πιστεύεις για την τρύπα του όζοντος;

     Είχαν φτάσει σε ένα ξέφωτο. Επάνω από το κεφάλι τους φαινόταν ο καταγάλανος ουρανός.

     - Είναι εφικτή η αειφόρος ανάπτυξη; συνέχισε ο λύκος. Μέχρι πού μπορεί να φτάσει η τεχνητή νοημοσύνη;

     - Τι γνώμη έχεις για το κυνήγι; είπε η Κοκκινοσκουφίτσα.

     - Για το κυνήγι; Τι να πω, κάποιοι το θεωρούν σπορ, για εμένα είναι κάτι παραπάνω, θα έλεγα... Αλλά γιατί ρωτάς;

     Μια ντουφεκιά αντήχησε στο ξέφωτο. Ο κυνηγός, που η Κοκκινοσκουφίτσα είχε διακρίνει ανάμεσα από τους κορμούς των δέντρων, κατέβασε το όπλο του.

     - Φτου, να πάρει, πάλι αστόχησα! είπε. Μα, τι στο καλό, το κοκαλάκι της νυχτερίδας έχει αυτός ο λύκος;