Αποτελεσματική θεραπεία

 

     Ε, λοιπόν, ναι, συνέβη και αυτό: τα Χριστούγεννα αρρώστησαν! Ξύπνησαν μια μέρα και δεν είχαν κουράγιο να σηκωθούν από το κρεβάτι τους. Οι καμπάνες στο νησί (των Χριστουγέννων, εννοείται) χτυπούσαν χαρμόσυνα, όπως κάθε μέρα, ο ήλιος έλαμπε, τα πουλάκια κελαηδούσαν, όμως τα Χριστούγεννα ένιωθαν χάλια!

     Η μαμά τους, τους έβαλε θερμόμετρο, τους κοίταξε το λαιμό, μήπως ήταν κόκκινος, όλα καλά. Τους έφερε το πρωινό τους στο κρεβάτι - σοκολατούχο γάλα και κάτασπροι, μυρωδάτοι κουραμπιέδες.

     - Μπλιαχ! είπαν τα Χριστούγεννα.

     Τους έφερε μελομακάρονα και δίπλες.

     - Σκέτη αηδία! είπαν τα Χριστούγεννα.

     Τους έβαλε να ακούσουν τα αγαπημένα τους κάλαντα.

     - Πω-πω, τι θόρυβος! είπαν τα Χριστούγεννα.

     Η μαμά, θορυβημένη από αυτή την ασυνήθιστη συμπεριφορά, έφερε άρον-άρον το γιατρό. Ο γιατρός, που πρώτη φορά ερχόταν στο σπίτι των Χριστουγέννων, τα εξέτασε προσεκτικά, τα έβαλε να ανασάνουν βαθιά, να βήξουν, να ξεροκαταπιούν, άκουσε την καρδιά και τα πνευμόνια τους, τους πήρε την πίεση, κοίταξε το λαιμό τους, τα αυτιά τους, τη μύτη τους, και τα βρήκε υγιέστατα.

     - Δεν φαίνεται να έχουν κάτι παθολογικό, είπε. 

     - Ναι, αλλά γιατί φέρονται έτσι; ρώτησε η μαμά τους. Μοιάζουν σαν να τους έχει φύγει όλη η χαρά της ηλικίας τους.

     - Θα πρότεινα να τα δει ένας ψυχολόγος, είπε ο γιατρός.

     Και η μαμά, πιο ανήσυχη πλέον, κάλεσε έναν ψυχολόγο.

     Ο ψυχολόγος τα ρώτησε διάφορα πράγματα για την καθημερινότητά τους, τους έδειξε περίεργες φωτογραφίες που ανάλογα με το πώς τις κοιτούσες έβλεπες και διαφορετικά πράγματα, τα έβαλε να του ζωγραφίσουν ό,τι ήθελαν, και αφού μελέτησε τις ζωγραφιές και ό,τι του είχαν πει, έβγαλε την ετυμηγορία του:

     - Δυστυχώς, κυρία μου, είπε, τα παιδιά σας πάσχουν από αγοραφοβία, με ενδείξεις υφέρπουσας καλαντοφοβίας και καλπάζουσας κουραμπιεδοφοβίας.

     - Υπάρχει θεραπεία; ρώτησε η μαμά, έτοιμη να βάλει τα κλάματα από τα δυσοίωνα νέα.

     - Η ίαση των ψυχικών διαταραχών και νόσων είναι μία επίπονη και χρονοβόρα διαδικασία, στην περίπτωση των διδύμων σας, όμως, είμαι αρκετά αισιόδοξος.

     - Τι θα πρέπει να γίνει, κατά την γνώμη σας;

     - Συστήνω ανεπιφύλακτα την απομάκρυνση από τις καθημερινές συνήθειες. Με άλλα λόγια, θα πρέπει να ξεφύγουν από τη ρουτίνα τους. Κομμένοι οι κουραμπιέδες - για καλό και για κακό, ας κόψουν και τα μελομακάρονα -, κομμένα τα κάλαντα και τα εορταστικά άσματα εν γένει. Και, εννοείται, απαγορεύονται δια ροπάλου τα πάρτυ και τα πάσης φύσεως ρεβεγιόν. Η αγοραφοβία δεν αστειεύεται.

      - Εντάξει, θα τους τα κόψω τα γλυκά, θα κόψω και την εορταστική μουσική. Μα πώς μπορώ να τους κόψω τα πάρτυ; Οι προσκλήσεις κάθε μέρα έρχονται σωρό, δεν μπορούν να τις αρνούνται όλες!

     - Σε αυτήν την περίπτωση θα πρότεινα ένα ταξιδάκι, κατά προτίμηση εξωτικό, μακριά από όλους τους πειρασμούς. Αλλιώς, ακόμα κι αν υπάρξει βελτίωση, θα είναι πρόσκαιρη.

     - Και πού να τα στείλω;

     - Αυτό δεν μπορώ να σας το πω εγώ. Όμως, αν δεν τα κρατήσετε μακριά από όσα σας είπα, η κατάστασή τους θα χειροτερέψει. 

     - Θεός φυλάξοι! είπε τρομαγμένη η μαμά. Θα κάνω ό,τι μου είπατε, θα τα στείλω ταξίδι. Θα τα στείλω στην ξαδέρφη μου, που μεγαλώσαμε μαζί. Έχω χρόνια να τη δω, ζει μακριά, σε άλλο νησί. Αλλά, σίγουρα θα χαρεί να γνωρίσει τα ανήψια της. Όταν τα γέννησα, εκείνη είχε ήδη μετακομίσει.

     - Πολύ καλή ιδέα, είπε ο ψυχολόγος.

     Και έτσι η μαμά ανακοίνωσε στα Χριστούγεννα ότι θα τα έστελνε για μερικές μέρες να γνωρίσουν τη θεία τους και τα ξαδέρφια τους, να ξεδώσουν και λίγο. Και τους έφτιαξε τις βαλίτσες τους, και τους έβαλε και σάντουιτς για τον δρόμο, και τους έβαλε στις βαλίτσες και δυο-τρεις ζακέτες, να έχουν να πορεύονται. Και τα Χριστούγεννα βρέθηκαν, από τη μια μέρα στην άλλη, στο νησί του Πάσχα.

     Στο μεταξύ, σε όλο τον κόσμο, οι δείκτες των ρολογιών πάγωσαν. Οι άνθρωποι παρατήρησαν ότι οι μέρες μέχρι τα Χριστούγεννα έπαψαν να λιγοστεύουν και άρχισαν να φοβούνται ότι φέτος δεν θα γιόρταζαν Χριστούγεννα. Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές θα έπρεπε να ξεχάσουν τις χριστουγεννιάτικες διακοπές - το ίδιο θα έπρεπε να κάνουν και τα παιδιά, τα οποία έπεσαν σε μελαγχολία -, όλοι οι εργαζόμενοι θα έπρεπε να ξεχάσουν το δώρο, πάει η εορταστική ατμόσφαιρα, εξαφανίστηκε! Αλλά τα Χριστούγεννα, εκεί που βρίσκονταν, τίποτα από όλα αυτά δεν είχαν καταλάβει. 

     Όλα στο νησί του Πάσχα ήταν καινούργια για εκείνα, και τόσο διαφορετικά... Η θεία τους ήταν πολύ γλυκιά και περιποιητική και τα ξαδέρφια τους αξιαγάπητα. Αφήστε που είχαν και την ίδια ηλικία... Τα Χριστούγεννα ήταν ενθουσιασμένα. Ούτε κουραμπιέδες, ούτε κάλαντα, ούτε φασαρία... Καθόλου δεν τους έλειπε το σπίτι τους. Μόνο η μαμά τους τους έλειπε λίγο, αλλά μιλούσαν στο τηλέφωνο. Και τόσο καλά περνούσαν τα Χριστούγεννα στο νησί του Πάσχα, που άρχισαν να σκέφτονται να μείνουν για πάντα εκεί.

     Όπως είχε προβλέψει ο ψυχολόγος, σύντομα η αγοραφοβία, η καλαντοφοβία και η κουραμπιεδοφοβία πήγαν περίπατο. Τα Χριστούγεννα ξαναβρήκαν τη χαρά της ζωής.

     - Να'χαμε τώρα έναν κουραμπιέ! είπαν μια μέρα.

     - Κουραμπιέ; είπαν τα ξαδέρφια τους έκπληκτα. Είναι δυνατόν; Κουραμπιέ σε περίοδο νηστείας; Ο κουραμπιές γίνεται με βούτυρο και αυγά!

     - Ε, καλά, ας μη φάμε κουραμπιέ, μελομακάρονο μπορούμε; 

     - Το μελομακάρονο είναι νηστίσιμο, αλλά δεν ταιριάζει με το Πάσχα...

     - Ε, δεν έγινε και τίποτα, ας μη φάμε γλυκό. Πάμε μια βόλτα μέχρι την παραλία; Θα πάρουμε τα ποδήλατα, και όπως θα τρέχουμε και το αεράκι θα χαϊδεύει τα μάγουλά μας, θα τραγουδάμε κιόλας! Θα είναι τέλεια!

     - Είστε σοβαροί; Τραγούδια Μεγαλοβδομαδιάτικα; Ίσως θα μπορούσαμε, βέβαια, να ψάλλουμε κάποιον ύμνο...

     - Ε, όχι και να ψάλλουμε! Όταν μιλάμε για τραγούδια, εννοούμε τραγούδια! Ξέρουμε κάτι κάλαντα...

     - Κάλαντα; Πασχαλινά κάλαντα;

     - Όχι, χριστουγεννιάτικα.

     - Τρελλαθήκατε; Χριστουγεννιάτικα κάλαντα στο νησί του Πάσχα;

     - Δεν ταιριάζουν, ε; Μήπως, τότε, να κάναμε ένα πάρτυ;

     - Πάρτυ; Τι εννοείτε;

     - Δεν ξέρετε τι είναι το πάρτυ;

     - Γλυκό είναι;

     - Μα, καλά, πού ζείτε; 

     - Α, θα είναι φαγητό!

     - Δεν έχετε πάρτυ εδώ; Δεν γιορτάζετε ποτέ;

     - Έχουμε ψαλμούς, και περιφορές επιταφίων, βάφουμε και αυγά...

     - ... αλλά δεν τα τρώτε...

     - Αφού έχουμε νηστεία! Α, έχουμε και βραδιά πυροτεχνημάτων, μία στο τόσο, είναι πολύ εντυπωσιακή...

     - Καλά, καλά, αφήστε το καλύτερα!

     Και τα Χριστούγεννα δεν ξαναμίλησαν σχεδόν καθόλου εκείνη τη μέρα.

     - Θέλετε να πάμε να στολίσουμε τον επιτάφιο; ρώτησαν τα ξαδέρφια τους μερικές μέρες μετά.

     - Τι εννοείτε;

     - Θα του βάλουμε πολλά λουλούδια και θα γίνει όμορφος.

     - Καταπληκτική ιδέα! Μπορούμε να του βάλουμε και κορδέλες, να γίνει πιο εντυπωσιακός.

     - Μπα, όχι καλύτερα...

     - Ή μήπως να του βάλουμε λαμπιόνια;

     - Τρελλαθήκατε; Τι τον περάσατε τον επιτάφιο, χριστουγεννιάτικο δέντρο; Μόνο λουλούδια θα του βάλουμε...

     - Α, καλά, δεν πειράζει, πηγαίνετε εσείς να στολίσετε τον επιτάφιο και εμείς θα πάμε μια βόλτα μέχρι την παραλία, να διασκεδάσουμε λίγο. Θα πάρουμε μαζί μας και μια κιθάρα, θα τραγουδήσουμε, θα χορέψουμε...

     - Διασκέδαση, μουσική, τέτοια μέρα; Είστε σοβαροί; Απαγορεύεται, θα σας συλλάβουν!

     Τότε ήταν που τα Χριστούγεννα άρχισαν να πιστεύουν ότι δεν ήταν και τόσο καλή ιδέα να μείνουν για πάντα στο νησί του Πάσχα. Και συνειδητοποίησαν ότι τους έλειπε πάρα πολύ το σπίτι τους. Επιθυμούσαν διακαώς να φάνε κουραμπιέδες, να τραγουδήσουν κάλαντα, να πάνε σε πάρτυ... Όλοι οι φίλοι τους θα διασκέδαζαν τώρα, ενώ αυτοί...

     Χωρίς δεύτερη σκέψη, τα Χριστούγεννα έβγαλαν εισιτήρια με το πρώτο αεροπλάνο, έφτιαξαν τις βαλίτσες τους και αποχαιρέτησαν την γλυκιά τους θεία και τα αξιαγάπητα ξαδέρφια τους. Και σε όλο τον κόσμο, οι δείκτες των ρολογιών ξανάρχισαν να κουνιούνται και οι μέρες μέχρι τα Χριστούγεννα ξανάρχισαν να λιγοστεύουν. 

     Η έκπληξη της μαμάς τους όταν τα είδε στην πόρτα της ήταν μεγάλη, αφού δεν της είχαν πει το παραμικρό και εκείνη συνέχιζε να νομίζει ότι περνούσαν υπέροχα.

     - Καλώς τα τα παιδιά μου! είπε γεμάτη χαρά. Τι ωραία έκπληξη είναι αυτή που μου κάνατε! Μα εσείς δεν λέγατε ότι περνούσατε τόσο ωραία, που σκεφτόσασταν να μείνετε για πάντα με τη θεία και τα ξαδέρφια σας;

     - Μα, αφού το ξέρεις, καλέ μαμά, είπαν τα Χριστούγεννα και χαμογέλασαν γλυκά. Σαν το σπίτι δεν υπάρχει πουθενά.